▪️«نقاشی» گویی «شعر»ی بر روی بوم است و پیوند نزدیکی با شعر دارد. این نزدیکی به حدی است که برخی شعر را «تصویری متحرک» توصیف کرده‌اند. همچنین ارتباط شعر و نقاشی به گونه‌ای است که همواره از هم اثر پذیرفته‌اند.
▪️مثلاً «حبیب الله صادقی» نام بسیاری از تابلوهایش را از اشعار مولوی و شاعران کهن فارسی انتخاب می‌کرد. شعر یار دیرین نقاشی بوده؛ از نگارگری‌های قدیمی گرفته تا نقاشی‌های مدرن و تایپوگرافی‌ها. شاید این نکته مربوط به آنِ شاعرانه در هر دو قالب هنری باشد. حتی مضمون بسیاری از نقاشی‌های ایرانی، یادآور برخی از آثار ادبی مشهور هستند. جالب آن است که شاعرانی هم مانند «یوسفعلی میرشکاک»، «سهراب سپهری»، «علی داوودی» و ... هستند که نقاش‌اند. گاهی نیز از تکنیک‌های هر دو هنر استفاده کرده‌اند و در آثار خود به کار برده‌اند.
▪️گزاره «شعر همچون نقاشی» سابقه‌ای در تاریخ هنر از زمان هوراس (۱۰۰ سال پیش از مسیح) دارد؛ اما نمی‌خواهیم وارد مباحث تاریخی شویم و مثلاً از برتری شعر بر هنرهای دیگر یا برتری نقاشی حرف بزنیم. نکته مهم این است که نقاشی و شعر مانند خواهرانی قریب، یکدیگر را بازتاب می‌دهند. به‌عبارتی می‌توان این دو را مکمل یکدیگر نیز در نظر گرفت. این تناظر نقاشی‌ها و شعرها نوعی رفت و برگشتی نسبت به هم دارند؛ گاهی نقاشی برای انتقال معانی شعر واسطه می‌شود و گاهی شعر به ارائه بهتر مفهوم تابلو کمک می‌کند.
▪️به مناسبت ایام فاطمیه به سراغ نقاشی و شعر رفته‌ایم تا اشک و هم‌آهی این قالب را برای حضرت زهرا نظاره‌گر و شنوا باشیم. البته همه نقاشی‌های انتخابی این فرسته، منحصر در وقایع ایام فاطمیه ندارند؛ بلکه اتفاقاتی از دل تاریخ صدر اسلام تا به امروز را روایت می‌کنند. نقاشان، نقش حضرت زهرا را در تاریخ خاصی محدود نکرده‌و حضور حضرت زهرا را در برهه‌های گوناگون تاریخی به تصویر کشیده‌اند مانند حضور حضرت زهرا در کنار مادران شهدای دفاع مقدس.
پی‌نوشت: نقاشی استفاده شده در اسلاید اول فرسته اثر «علی بحرینی» می‌باشد.
#فاطمیه #حضرت_زهرا
🔺رسانه بافتار
🆔
https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35
