آیا می‌توان در خانه خفت ۶ بریده از «روایت فتح» درباره صلح 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35

«بهار سر رسیده است و شقایق‌های وحشی و گل‌های سفید نوروز، بدون ترس از آتش جنگ و پوتین‌های خشن سربازی، سر از خاک بیرون آورده‌اند. آیا می‌توان گل‌ها را بهانه کرد و از جنگ گریخت؟» (بخشی از گفتار متن «روایت فتح» - در اطراف پل). همواره در لحظاتِ مبارزه یک ملت، گروه‌هایی هستند که درباره صلح رویابافی می‌کنند. تصور کودکانه اینان از جهان، دنیایی عادلانه است که باید، به خوبی و خوشی، در کنار دیگران در آن زندگی کرد. و جنگ، این کثیف‌ترین واژه لغت‌نامه، آن‌قدر چیز بدی است که باید به هر قیمتی، از آن دوری جست. آوینی در پاسخ به چنین «غفلت‌زدگانی» است که در چندین قسمت از مجموعه پنجم «روایت فتح»، از صلح می‌گوید. او صحنه را تعریف می‌کند تا غبارِ از دیدگان متوهمان بزداید؛ صلح با چه کسی؟ با هم‌آنان که «خود آتش جنگ را برافروختند»؟ و این صلح، چه صلحی است؟ صلحی در «سایه موازنه تسلیحاتی ابرقدرت‌ها»؟ این آرامش، حقیقتا آرامش است یا «سکوت رعبی است که از ترس گرگ در رمه افتاده»؟ در چنین جهانِ ناعادلانه‌ای، آوینی حکمِ قطعی را صادر می‌کند و چرتِ صلح‌طلبان را پاره می‌کند: «باید بپذیریم که از جنگ گریزی نیست». حالا و بعد از گذشت چهار دهه از دفاع مقدس، ماییم و آستانه جنگی جدید. در چنین لحظاتی، انسان باید اراده کند و از بین دو گزینه، یکی را انتخاب کند؛ جنگ یا صلح؟ و «قداره‌بند‌ها و سفاکانْ» همواره در چنین آستانه‌هایی، خود «داعیه‌دار صلح جهانی» می‌شوند و آغوش می‌گشایند؛ چند امتیازِ بی‌اهمیت بده و صلح را به‌ دست بیاور. اما چه کسی فریبِ آغوش اهریمن را خواهد خورد؟ در این فرسته، شش بریده از «روایت فتح» برگزیده‌ایم که درباره صلح هستند. سید مرتضی آوینی، با نمایشِ جلوه‌های جنگ، از فریبِ صلح افسون‌زدایی می‌کند تا حقیقتش آشکار شود: «صلح جهانی، پیراهن عثمان است و در زیر این عَلَم جز غفلت‌زدگان جمع نخواهند آمد». 🔺رسانه بافتار 🆔https://eitaa.com/joinchat/4285857982C557b3c5b35