شهرسازی، شهرداری، شهربانی تاکنون به رابطه این سه‌گانه اندیشیده‌اید؟ شهرسازی عموما ناظر به سخت افزار شهر است که وجه فیزیکی و کالبدی شهر را شامل می‌شود. شهرداری عموما ناظر بر نرم‌افزار شهر است که وجه مدیریتی و اداره شهر را شامل می‌شود. اما چنانچه بین این دو وجه (یعنی سخت افزار و نرم افزار شهر) تناسب منطقی برقرار نباشد آنگاه شهربانی یا وجه سوم که وجه امنیتی شهر را شامل می‌شود با اختلال مواجه خواهد شد. از دلایل مهم افزایش سرانه‌های جرم و ناامنی در کلانشهرهای معاصر ما همین موضوع است؛ زیرا سیستم مدیریت شهری و نرم افزار اداره شهرهای ما، تناسب منطقی با شهرسازی و سخت افزار شهرهای ما ندارد و نتیجه‌ی این عدم تناسب، اختلال در مسائل فرهنگی و اجتماعی و نهایتا امنیتی است که در کژکارکردیِ سیستم شهربانی بروز می‌یابد. @baladetayyeb

منعطف یا ماله‌کش؟! مطلع شدم که یکی از مدیران ارشد شهرداری یکی از کلانشهرها امروز با برخی از افراد موثر استان قم که این روزها مشغول بستن لیستهای انتخاباتی هستند تماس گرفته است و به ایشان سفارش کرده است که فلانی (منان رئیسی) را از لیستتان حذف کنید چون انعطاف ندارد! به این مدیر محترم که از کیلومترها دورتر، احساس تکلیف کرده است تا برای مردم شریف قم دل بسوزاند بابت تشخیص درستش تبریک می‌گویم. بله کاملا درست تشخیص داده‌اید! بنده برای تودهنی زدن به کسانی که به اسم انقلاب و اسلام در حال تئوریزه کردن سیاستهای ضد انقلابی و ضد اسلامی هستند هیچ انعطافی ندارم! بنده برای مقابله با تراکم فروشی و شهرفروشی هیچ انعطافی ندارم! بنده برای مقابله با مافیای مسکن که خون مردم را به بهانه‌های واهی داخل شیشه کرده‌اند هیچ انعطافی ندارم! بنده برای رسوا کردن جریان تزویری که حتی در بدنه‌های به ظاهر انقلابی ریشه دوانده‌اند هیچ انعطافی ندارم! شما به تلاشهای خود برای حذف امثال منان رئیسی که آویزان هیچ گروه و حزب سیاسی نیستند حتما ادامه دهید و از هیچ تلاشی برای برچسب زدن به امثال بنده دریغ نورزید! اما بدانید که نهایتا این مردم شریف هستند که تصمیم آخر را خواهند گرفت و آنها هستند که تعیین خواهند کرد که تعدادی افرادِ به قول شما منعطف و به قول ما ماله‌کش را انتخاب کنند و یا افراد مستقل، حرّ و بدون تعارف را برگزینند! و العاقبه للمتقین @baladetayyeb

🎥 اینجا هنوز خبری از انقلاب اسلامی نیست.... چهار دقیقه صریح و شفاف درباره سیاستهای شهرسازی و مدیریت شهری غیراسلامی... 👤محمدمنان رئیسی (مدیر پژوهشکده معماری و شهرسازی اسلامی) 🔴 #بیداری_ملت 👇 @bidariymelat

طی چند ماه اخیر، بارها این ویدئو را دیده‌ام و پای آن اشک ریخته‌ام. در عجبم از آنهایی که برای قرار گرفتن در لیستهای انتخاباتی، چنان خود را به آب و آتش می‌زنند که گویی آنجا حلوای تنتنانی تقسیم می‌کنند! خدایا پناه می‌برم به تو از وسوسه نفس برای توجیه ریاست طلبی با انواع مکاید نفسانی و از اینکه بیش و پیش از آنکه مبلّغ تو و دین تو باشیم مبلّغ خود باشیم. @baladetayyeb

هیچ اشکالی ندارد، در بدبینانه‌ترین حالت اجازه دهید تا نهایتا یک درصد پیاز و سیب زمینی کمتری بخوریم ولی به جای آن نفس بکشیم و زندگی آرامتر و مسکن مطلوبتری داشته باشیم! لطفا این ویدئو را مشاهده بفرمایید. @baladetayyeb

از معماریِ تکبر تا معماریِ تواضع 🔹به معماری فضاهای ورزشی و هنری دقت کرده‌اید؟! معمولا معماری این فضاها به نحوی ارائه می‌شود که حداکثرِ تشخّص و یونیک شدن را برای ورزشکار و یا هنرمندی که در فضا قرار می‌گیرد به بار بیاورد. برای مثال، مکان جشنواره‌های سینمایی مهم (نظیر اسکار و ...) به این نحو طراحی می‌شود که هنرمندان در شروع جشنواره، از روی فرش قرمزی که برای تن‌آراییِ آنها پهن شده است عبور کنند و سپس به مصاحبه با انبوه خبرنگارانی که مشتاقانه در انتظار عبور آنها از روی فرش قرمز هستند بپردازند تا این نوع طراحی، به حداکثرِ تشخّص و یونیک شدن آنها کمک کند. 🔹این نوع طراحی، دقیقا همان چیزی است که اقتضاء سلبریتی پروری است که این روزها، شواهد مختلفی از آن، هم در طراحی مجموعه‌های هنری و سینمایی و هم در طراحی مجموعه‌های ورزشی (یعنی دو بستر اصلی سلبریتی پروری در فرهنگ معاصر غرب) مشاهده می‌شود. 🔹حالا لطفا با دقت در این تصویر، این نوع معماری متکبرانه را مقایسه بفرمایید با معماری متواضانه‌ای که بر فضاهای هنری و ورزشی شهرهای سنتی ما (اعم از تعزیه‌خانه‌ها و زورخانه‌ها و ...) حاکم بود. برای مثال، در زورخانه‌های قدیم، درب ورودی زورخانه‌ها را بسیار کوتاه می‌ساختند تا هنگام ورود، ورزشکار مجبور شود تا به كلى خم شود تا از همان ابتداى ورود، درس تواضع و فروتنى را بياموزد: "ولا تمْشِ فی الْأرْض مَرحًا إِنَّك لنْ تَخْرقَ الْأَرْض وَلَن تَبلُغَ الْجبَالَ طولًا: و بر زمين با تکبر گام برمدار، چرا كه هرگز زمين را نمى‌توانى شكافت، و در بلندى به كوهها نمى‌توانى رسيد"(اسرا/۳۷). @baladetayyeb

یک مینی تحلیل متفاوت درباره ریشه مهاجرتِ خیلی از متخصصان و تحصیل‌کردگان دانشگاهی‌. پیشنهاد می‌شود مشاهده این دو دقیقه را از دست ندهید. @baladetayyeb

خداقوت دلاور! 🔹لطفا این توضیحات معاون شهرسازی شهرداری تهران مبنی بر ورود چینی‌ها به عرصه ساخت و ساز مسکن در پایتخت ایران اسلامی را بشنوید و سپس توضیحات ایشان را با این گلایه رهبر معظم انقلاب تطبیق دهید: "در مسئله‌ی مسکن، ما وابستگی نداریم به خارج؛ زمینش مال خودمان است، مصالحش مال خودمان است، طراحی اینها مال خودمان است. بنابراین به مسئله‌ی مسکن باید رسید. ما در قضیّه‌ مسکن خیلی عقبیم، نتایجش را هم دارید می‌بینید" (۱۴۰۱/۶/۱۵). 🔹برخلاف گلایه رهبری، تاکنون زمین را از مردم دریغ کرده بودند، حالا هم که تصمیم گرفته‌اند چینی‌ها را بیاورند تا طرحها را برایمان اجرا کنند! پیشنهاد می‌کنم که مصالح را هم از کشورهای خارجی وارد کنند تا ولایت پذیری‌ِ تام و تمامشان را به همگان ثابت کنند! برادران گرامی که شعارتان تهران کلانشهر الگوی جهان اسلام است! خداقوت بابت این همه توجه به گلایه‌ها و فرمایشات رهبری و خداقوت بابت این همه الگوسازی برای جهان اسلام با آویزان شدن به برادران چینی! @baladetayyeb

دنیای پارادوکسها! 🔹اخیرا یادداشت کوتاهی به دستم رسید به این شرح: "یکی از آشنایان تعریف می‌کرد که مدت کوتاهی از سکونتشان در خانه‌ی جدیدشان نگذشته بود که متوجه شدند صدای همسایه‌ مجاور به‌آسانی از دیوارها عبور کرده و در خانه‌ آنان به گوش می‌رسد. همسایه‌ آنان زوج جوانی بودند و خصوصی‌ترین صحبت‌هایشان نیز به‌راحتی قابل‌شنیدن بود. نه آنکه آن زوج بی‌پروا بودند، بلکه دیوارهای حائل آن‌قدر نازک بود که توانی برای مقاومت در برابر صداهای آنان را نداشت. آنان مانده بودند که چه کنند؟ آیا به همسایه تذکر بدهند؟ چه بگویند و اصلا چگونه بگویند؟ همکار دیگری هم قبلاً برایم از چنین مشکلی گفته بود. مساله این همکار هم شنیدن چنین صداهایی بود. نه آنکه همسایه‌شان آدم بی‌نزاکتی باشد. بسیار هم مبادی‌آداب بود. اما دیوارها بی حیا بودند. در نهایت آن همکارم به دلیل داشتن دو نوجوان مجبور شد محل سکونتش را تغییر دهد. به‌راستی در این مساله، تقصیر از ساکنان کدام طرف دیوارهاست؟ کسی که در خانه‌اش تمام کارهای معمولی یک زندگی متعارف را انجام می دهد یا همسایگانی که ناخواسته صدای آنان را می‌شنوند؟ به نظر، هیچ‌کدام مقصر نیستند! در کشوری که امور شخصی و خانوادگی و حریم خصوصی این قدر حرمت دارد چرا دیوارها بی‌حیا شده‌اند؟" 🔹در تکمیل این یادداشت عرض می‌شود که این دیوارها نیستند که بی‌حیا شده‌اند! اساسا دیوار، دیوار است و حیا و عفاف برای آن معنایی ندارد؛ بلکه این خود ما هستیم که با تعریف بستر کنشگریِ دیوارها به آنها معنا می‌بخشیم و آنها را باحیا یا بی‌حیا می‌کنیم. اگر بخواهم شفافتر عرض کنم باعرض معذرت این خود ما هستیم که بی‌حیا شده‌ایم که با این نوع معماری، دیواری که مطابق با تعریف لغت‌نامه‌ها ذاتا بایستی حائل میان دو چیز باشد را با معادله‌ای پارادوکس‌گونه، به دریدن پرده‌های حیا و عفاف وادار کرده‌ایم! دقیقا از جنس همان پارادوکسی که این روزها در طراحی مسکنِ آپارتمانی شاهدش هستیم؛ مسکنی که اساسا طبق معنایش باید محل سکن و آرامش باشد را با طراحی اشتباه، به محلی برای استرس و اضطراب تبدیل کرده‌ایم؛ اضطراب اینکه جست و خیز کودک معصوممان سبب اعتراض همسایه نشود و یا استرس اینکه بازشوها و پنجره‌های برونگرا، به ابزاری برای نقض حریم خصوصی ما از سمت بلوک مقابل تبدیل نشود! دنیای عجیبی است این دنیای پارادوکسها! @baladetayyeb

دنیای افتضاح و ارتجاع سرخ و سیاه! 🔹مجله آرشیتکت (اولین مجله تخصصی معماری در دوره پهلوی) حدود ۸۰ سال قبل چنین نوشت: "در کشورهای اروپا، خانه احتیاج به حیاط ندارد، حوض لازم ندارد چون که زندگی در خانه بیشتر در اتاق می‌گذرد. بنابراین راه حلی که آنها برای مسکن دادن اشخاص پیدا کرده‌اند از هر حیث مقرون به صرفه‌تر است. به این معنی که از ساختمان‌های بزرگ دارای چندین طبقه و هر طبقه دارای چندین آپارتمان و با اتاق‌های متعدد استفاده می‌شود... ممکن است یک قسمت از احتیاجات ساختمان از قبیل مستراح و حمام و آشپزخانه و غیره را بین چند خانواده مشترک پیش‌بینی نمود". 🔹حالا لطفا این یادداشت اخیر روزنامه دنیای اقتصاد را ملاحظه کرده و ببینید که اخلاف همان نسل غربزده، چطور بعد از حدود ۸۰ سال، دوباره با ارتجاع سرخ و سیاه، در حال تکرار همان حرفهایی هستند که اسلافشان سالها قبل گفته بودند. خزعبلاتی که کلید واژه اصلی‌اش واژه مقرون به صرفه است اما مقرون به صرفه‌ای که در محاسبات آن، هزینه‌های پنهان کوچکترین جایی ندارد حتی اگر آن هزینه، نابودی تمدن، هویت و سبک زندگی ما باشد. آقای دنیای اقتصاد (دنیای افتضاح)، اگر اسلامی فکر نمی‌کنی لااقل ایرانی باش. کجای ایران (چه قبل و چه بعد از اسلام) توصیه به لانه‌هایی می‌کردند که از شدت ضیق و تنگی، حتی جای خواب برای استراحت شبانه مهمان را نداشته باشد؟! @baladetayyeb

آکادمی جوانان برای جوانان، برای معماریِ قوطی کبریتهای ۳۰ الی ۴۰ متری فراخوان مسابقه داده است. برخی همکاران ما در دانشگاه تهران هم با این فراخوان همراهی کرده‌اند و متاسفانه لوگوی دانشگاه تهران هم پای پوستر این مسابقه آمده است تا به چنین فراخوانی اعتبار بدهند. اما علاوه بر قبح زدایی از چنین لانه‌هایی، چیز دیگری که در این مسابقه جلب توجه می‌کند جایزه آن است که برای آنکه عمق غربزدگیِ دوستان را فریاد بزند با دلار اعلام شده است! همکاران عزیزم در دانشگاه تهران! از یک آکادمی بی نام و نشان انتظار چندانی نیست اما از شما بزرگواران که معلمان جوانان ما در دانشگاه‌ها هستید انتظار می‌رود پاسدار فرهنگ و هویت بومی باشید. حمایت از طراحی چنین لانه‌هایی، آن هم با اهدای جوایز دلاری چه نسبتی با فرهنگ، هویت و سبک زندگی ما دارد؟! @baladetayyeb