.
شهید حاج قاسم سلیمانی :
واژه تخریب و نام بچه‌های تخریب برای آشنایان جنگ ترسیمی است از نیمه‌های تاریک شب انسان‌های شلاق زده بر ترس و دلهره، لب‌هایی که در زیر نور کم فروغ ماه در درون هزاران تله مرگ مشغول ذکر خداست، دست و پاهایی که برای بر زمین افتادن بی‌تابی می‌کنند، چشمان زیبایی که با دقت می‌نگرند و می‌جویند و برای حفظ دیدگان دیگری بر زمین می‌افتند.
همه اینها حوادث بی‌فریادی است که صدای آخ آن را هم، دشمن در چند قدمی نمی‌شنود، معبری که با سرخی خون، ترسیم عبور می‌کند و با ابدان بر زمین افتاده نشان گذاری می‌شود، تخریب یعنی نافله‌های پشت تله‌های مرگ، سجده‌های شکر پس از بازگشت، نه برای زنده ماندن بلکه برای توفیق حیات بخشیدن، تخریب یعنی ختم داوطلبانه زندگی خود برای حیات دیگران، تخریب یعنی قرائت کمیل و عاشورا که با جان خوانده می‌شد و کمتر عارفی چنین حضور حقیقی را به خود دیده است.
تخریب قدم زدن در نزدیک ترین سرزمین به خدا ،
مردانی که علی و فاطمه علیهم‌السلام و اولاد مطهرشان به دیدنشان آمدند، سرهای بر زانو گرفته ائمه ، تخریب یعنی خنده کشته شده بر لبان فتح شده ، مردی در انتهای معبر، مردان خفته بر طریق مرگ برای عبور بهشتیان به صراط‌نور
چه بگویم؟! قلم از ترسیم عاجز، زبان از بیان قاصر و قلب از یاد آن غیر طاهر ....
تخریب یعنی جعفرزاده ، اقبالی ، طالبی ، انجم شعاع ، باقری، حسینی، اخلاصی و …
یادگارانی که نامشان قلبم را می‌فشارد و یادشان ذکر روزانه‌ام است. اسماء حسنایی که خداوند به خلقتشان مباهات می‌کند.
آفرین و رحمت خداوند بر قلم و قدمی که آنها را نه برای خود آنها، بلکه برای این نسل تشنه بشناساند و بنمایاند.
📝 بخشی از یادداشت حاج قاسم
در کتاب "فرماندهان ورود ممنوع"
@bank_aks
