بسم الله النور دلِ روضه‌خوانم را درست به یک سال قبل برده‌ام. آن روز که وسط روضه شروع کردم به نوشتن، به هروله در تاریخ و کوچه پس کوچه‌های محله نوغان و در میان زنان سیه‌پوش که مهرشان را بخشیدند تا مهر حضرت صدیقه طاهره را بخرند. زنانی که برای مواسات با حضرت معصومه، خاک عزا به سر کردند و اجازه ندادند جگرگوشه فاطمه غریب و بی‌کس به خاک سپرده شود‌. نشسته‌ام به تماشای تاریخ وقتی علی بن موسی الرضا از فرط عطش به خود می‌پیچید و ابن شبیب را سفارش می‌کرد یاد عطش اباعبدالله کند. نشسته‌ام به تماشای عصر دلگیری که ۱۴۰۰ سال است روضه خوانش هستیم اما هرگز گمان نمی‌کردم درست حوالی یک ماه بعد از این هروله تاریخی به نقطه‌ای برسم که با تمام باورهایم امتحان شوم و وشاید همراه خیلی از اطرافیانم سربلندِ این امتحان نباشم. نشسته‌ام به تماشای تاریخی که در بزنگاه‌های سرنوشت سازش، زنان قیام کرده‌اند و لحظات نابی را رقم زده‌اند. و امروز در میانه هروله‌ام می‌گردم دنبال #اشرف_سادات_منتظری‌ها شاید بانوان همسایه را به یاری بخواند برای پشتیبانیِ جنگ و جبهه‌ای در میانه امت اسلام و رژیم شیطان، شاید خط مقدم، بی‌یار و یاور نماند. دنبال #مرضیه_حدیدچی‌ها می‌گردم شاید امروز کاخِ سفید را به چالش بکشد و حتی سازمان ملل را... مگر نه این‌که #رهبر_عزیز_انقلاب از او و همرزمانش که تماشاچی نبودند، به عنوان لشگر فرشتگان یاد کرده بود. از هلند به خودِ خودِ آمریکا و دانشگاه‌های کلمبیا و پنسیلوانیا و هاروارد، به انگلیس و استرالیا، به آلمان و سوئد، فرانسه و اسپانیا و ... می‌روم و دنبال زنان آزاده و با شرفی می‌گردم که در طرف درست تاریخ ایستاده‌اند و از #غزه حمایت می‌کنند. نشسته‌ام از ۷ اکتوبر تا امروز را تماشا می‌کنم و زن باشرف بااستعداد ایرانی را در میانه‌ این میدان غایب می‌بینم. زنی که چون قیام کرد تاریخ را ورق زد و به نقطه امن خود رساند. دیگر دل‌نگران دخترکان موپریشان نیستم که هستم. کار از کار گذشته و این روزها عریان شده‌اند. همان‌ها که میراث‌دار همه بانوان تاریخ‌ساز بودند. امروز رژیم شیطان آشکارتر از همیشه، حتی بهانه‌های واهی حقوق زن را کنار گذاشته و اصلا نه بشر و نه زن و نه حتی کودک، مساله او نیست. رژیم شیطان کمر به نابودی بشریت بسته در غزه به تن، و در بیرونِ غزه به نابودی روح و جان همه تماشاچیان و ساکتان در برابر این جنایت .... روضه تمام شد، سفره پهن می‌شود و غذای نذری را همراه با نوشابه‌های کوکاکولا در برابر همه می‌گذارند و هر نوشابه‌ای که باز می‌شود، گویی در مغزم انفجاری در ساختمانی چند طبقه مملو از زنان و کودکان بی‌پناه در حوالی غزه رخ می‌دهد و هر قلپی که در لیوان ریخته می‌شود گویی صدای شیون کودکی خفه می‌شود. مغزم دارد تیر ‌می‌کشد. نزدیک یک سال است و ما هنوز فقط در فکر انتقام نظامی هستیم و از هم می‌پرسیم پس کی سپاه می‌زند؟! نه اشرف ساداتی در کنارمان هست که هست و نه مرضیه دباغی در درون‌مان حس می‌کنیم که گویی خسته است... حتی طناز بحریِ وجودمان هم سکوت پیشه کرده و دست روی دست گذاشته و کودکان غزه دارند همراه علی بن موسی الرضا از عطش جان می‌دهند و به جای تیر سه شعبه، دارند تُن‌تُن موشک و بمب می‌خورند و ما منتظر سپاهیم!!! لونه بلارا وزیر امور اجتماعی اسپانیا که در ابتدای جنگ و برای حمایت از غزه از وزارت برکنار شد، را با سخنگوی دولت جدید که مدعی است صدای بی‌صدایان خواهد بود، کنار هم به تماشا نشسته‌ام و دلم می‌خواهد بدانم از مادری فرزند در آغوش، _در زیر آواری که هیچ وقت از روی پیکرش برداشته نشد_ بی‌صداتر، کسی هست؟! چیزی به پایان تابستان و بازگشایی مدارس و دانشگاه‌ها نمانده. دانشگاه‌‌های فرانسه و اسپانیا با راهپیمایی اعتراضی به نسل کشی در غزه سال تحصیلی را آغاز کردند و فریاد free free palestine سر دادند و ما پایان بندی نماز جمعه‌ها را برای #غزه هزینه می‌کنیم و شریف و امیرکبیر....!!!! #غزه دارد به خاک سپرده می‌شود، به خاک فراموشی، به خاک سرد بی‌تفاوتی و دل هراسانم از آوار بی‌خیالی بر سر #غزه... #غزه‌ای که دنیا را بیدار کرد... #قیام_برای_غزه 🏷 #بانوی_پیشران Www.eitaa.com/banooyepishran