شب جمعه است هوایت نکنم میمیرم🌻 #امام_حسین_جانم💔 #دلتنگتم_بابا ┄┄┅┅❅❁❅┅┅┅┄ 🆔 @banoye_taraz

🕊دوای هر دردی دنیامو زیر و رو کردی🌱💔 #پیام‌_کیانی #سلام_مولای_من #ارباب_دلم ┄┄┅┅❅❁❅┅┅┅┄ 🆔 @banoye_taraz

🌻دوستت دارم...💕 صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله ❤️ #حجاب #امام_زمان ┄┄┅┅❅❁❅┅┅┅┄ 🆔 @banoye_taraz

❣بعضی‌وقت‌ها‌دل‌کندن‌،ازیسری‌چیزهای‌ خوب‌باعث‌میشه‌یسری‌چیزهای‌بهتر‌بدست‌ بیاری!!! #امام_زمان #ارباب_دلم #امام_حسین ┄┄┅┅❅❁❅┅┅┅┄ 🆔 @banoye_taraz

🛑 شب زیارتی 🌹حیَّ علی الحسین و سلام علی الحسین...💞 #سلام_مولا_جانم #ارباب_دلم ┄┄┅┅❅❁❅┅┅┅┄ 🆔 @banoye_taraz

❤️ ‏دِل‌آراما ؛ نگارا ! چون تو هستی همه چیزی که باید ؛ هست ما را #یگانه ┄┄┅┅❅❁❅┅┅┅┄ 🆔 @banoye_taraz

🌹 قصه شب👇👇👇👇👇👇👇

🌹🌹 🌹 🍃فصل هفتم 🍃برگ هفدهم موقع رفتن رو به من کرد و گفت :« قدم ! اتاق دم دستی خیلی کثیف است . آن را جارو کن و دوده اش را بگیر .» صمد لباس پوشیده بود که برود . کمی به فکر فرو رفت و گفت :« تو می توانی هم مواظب بچه ها باشی و هم خانه تکانی کنی ؟!» شانه هایم را بالا انداختم و بی اراده لب هایم آویزان شد . بدون اینکه جوابی بدهم . صمد گفت:« نمیتونی هم خانه را تمیز کنی و هم به بچه ها برسی .» کاپشنش را در آورد و گفت :« من بچه ها را نگه میدارم ، تو برو اتاق ها را تمیز کن . کارت که تمام شد ، من میروم .» با خودم فکر کردم تا صبح زود است و بچه ها خوابند . بهتر است بروم اتاق ها را تمیز کنم . صمد هم ماند اتاق خودمان تا مواظب بچه ها باشد . پنجره های اتاق دم دستی را باز گذاشتم . لحاف کرسی را از چهار طرف بالا دادم روی کرسی . تشک ها را برداشتم و گذاشتم روی لحاف های تازده . همین که جارو را دست گرفتم تا اتاق را جارو کنم ، صدای گریه ی دو قلو ها در آمد . اول اهمیتی ندادم . فکر کردم صمد آن ها را آرام می‌کند . اما کمی بعد ، صدای صمد هم بلند شد . قدم ! قدم ! بیا ببین این بچه ها چه می خواهند ؟! جارو را انداختم توی اتاق و دویدم طرف اتاق خودمان که آن طرف حیاط بود . دوقلو ها بیدار شده بودند و شیر می خواستند . یکی از آن ها را دادم بغل صمد و آن یکی را خودم برداشتم و بچه به بغل مشغول آماده کردن شیر ها شدم . صمد به بچه ای که بغلش بود ، شیر داد و من هم به آن یکی بچه . بچه ها شیر شان را خوردندو ساکت شدند . از فرصت استفاده کردم و رفتم سراغ جارو زدن اتاق ‌. هنوز اتاق را تا نیمه جارو نزده بودم که دوباره صدای گریه ی دوقلوها بلند شد . حتما خیس کرده بودند . مجبور شدم قبل از اینکه صمد صدایم کند ، بروم دنبال بچه ها ، حدسم درست بود . دوقلو ها که شیرشان را خورده بودند حالا جایشان را خیس کرده بودند ، مشغول عوض کردن بچه ها شدم . صمد بالای سرم ایستاده بود و نگاه می کرد . می گفت :« می خواهم یاد بگیرم و برای بچه های خودمان استاد شوم .» بچه ها را تر و خشک کردم . شیرشان را هم خورده بودند ، خیالم راحت بود تا چند ساعتی آرام می گیرند و می خوابند . دوباره رفتم سراغ کارم . جارو را گرفتم دستم و مشغول شدم . گرد و خاک اتاق را برداشته بود . با روسری ام جلوی دهانم را بستم آفتاب کم رنگی به اتاق می تابید و ذرات گرد و غبار زیر نور خورشید و توی هوا بازی می کردند . فکر کردم اتاق را که جارو کردم ، بروم تشک ها را روی ایوان پهن کنم تا خوب آفتاب بخوردند که دوباره صدای گریه ی بچه ها و بعد فریاد صمد بلند شد . قدم ! قدم ! بیا ببین این بچه ها چه می خواهند . جارو را زمین گذاشتم و دوباره رفتم اتاق خودمان . بچه ها شیرشان را خورده بودند ، جایشان هم خشک بود ، پس این همه داد و هوار برای چه بود ؟! ناچار یکی از آن ها را من بغل کردم و آن یکی را صمد شروع کردیم توی اتاق به راه رفتن . نگران کار های مانده بودم . صمد هم دیرش شده بود . اما با این حال ، مرا دلداری می داد و می گفت :« بچه ها که خوابیدند ، خودم می آیم کمکت .» بچه ها داشتند در بغل ما به خواب می رفتند . اما تا آن ها آرام شوند، کارم در آمده بود . یا شیر درست می کردم ، یا جای بچه ها را عوض می کردم ، یا مشغول خواباندنشان بودم . تا چشم به هم زدم ، عصر شد و مادرشوهرم برگشت ؛ اما نه خانه ای جارو کرده بودم ، نه حیاطی شسته بودم ، نه شامی پخته بودم ، نه توانسته بودم ظرف ها را بشویم . از طرفی صمد هم نتوانسته بود برود و به کارش برسد . مادر شوهرم که اوضاع را این طور دید ، ناراحت شد و کمی اوقات تلخی کرد . صمد به طرفداری ام بلند شد و برای مادرش توضیح داد بچه ها از صبح چه بلایی سرمان آوردند . مادر شوهرم دیگر چیزی نگفت . بچه ها را به او دادیم و نفس راحتی کشیدیم. از فردا صبح ، دوباره صمد دنبال پیدا کردن کار رفت . توی قایش کاری پیدا نکرد . مجبور شد به رزن برود . وقتی دید نمی تواند در رزن هم کاری پیدا کند ، ساکش را بست و رفت تهران . چند روز بعد برگشت و گفت :« کار خوبی پیدا کرده ام . باید از همین روزها کارم را شروع کنم . امده ام به تو خبر بدهم . حیف شد نمی توانم عید پیشت بمانم . چاره ای نیست .» خیلی ناراحت شدم . اعتراض کردم :« من برای عید امسال نقشه کشیده بودم . نمی خواهد بروی .» صمد از من بیشتر ناراحت بود . گفت :« چاره ای ندارم . تا کی باید پدر و مادرم خرجمان را بدهند . دیگر خجالت می کشم . نمی توانم سر سفره ی آن ها بشینم . باید خودم کار کنم . باید نان خودمان را بخوریم .» صمد رفت و آن عید را ، که اولین عید بعد از عروسی مان بود ، تنها سر کردم . روز های سختی بود . هر شب با بغض و گریه سرم را روی بالش می گذاشتم .هر شب هم خواب صمد را می دیدم .🍂 #دختر_شینا #بانوی_تراز ┄┄┅┅❅❁❅┅┅┅┄ 🆔 @banoye_taraz