شهادت مظلومانه حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام را خدمت امام زمان علیه السلام و دوستدارانشان تسلیت عرض می نماییم.
اللهم صل على موسی بن جعفر، الْمُعَذَّبِ فِی قَعْرِ السُّجُونِ وَ ظُلَمِ الْمَطَامِیرِ. سلام بر امامی که در عمق زندانها وتاریکیهای سیاهچالها، شکنجه شد
ذِی السَّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُیُودِ(در حالی که ساقهای پایش با حلقههای زنجیر کوبیده شده بود) ، وَالْجِنازَةِ الْمُنَادى عَلَیْها بِذُلِّ الاسْتِخْفافِ(و جنازهای که خوار و سبک شمرده شد)
به اباالفضل العباس، «بابالحوائج»، گفته میشه، به امام موسی بن جعفر (ع) هم بابالحوائج گفته میشه. چه شباهتی بین این دو بابالحوائج هست؟
شاید یکی از وجوه شباهت این باشه که هیچ کسی از ابالفضل العباس، انتظار نداشت که کنار نهر علقمه برود و دستخالی برگرد
اهل خیام اینقدر امید بستند، اینقدر دل بستند به اینکه عمو عباس آب برایشان بیاورد
از کجا میگویید که بچهها، خیلی امید بسته بودند؟ این امیدواری بالا را، از کلمات اباعبدالله الحسین (ع) کنار بدن عباس میفهمیم که فرمود: «الْآنَ انْکَسَرَ ظَهْرِی» یعنی آلان کمرم شکست. «وَ قَلَّتْ حِیلَتِی وَ انقَطَعَ رَجَاِئی
عباس من! چارهام کم شد و امیدم ناامید شد. چرا عباس بابالحوائج است؟ شاید یک دلیلش این باشه، کسی که کارهای زیادی از دستش برمیآمد، یکدفعۀ هیچ کاری نتوانست انجام بدهد
عباس، دلشکستگیاش را با خودش برد نزد پروردگار عالم. گویا خداوند متعال بفرماید عباس من! دیگر هرچی تو بخواهی، همون انجام میشه