#رمضان #شب_قدر #معرفت نصیب ماه رمضان و درک شب قدر درک ليلةالقدر، امري است که به حسب ظرفيت، ايمان، عمل صالح و نيت، قابل استيفا (بهره گرفتن) و اصطياد (صید کردن و نصیب بردن) است. بدانيم هرچه شديم، مربوط به ماه رمضان است. اگر روند سلوکي انسان، روند بهتري باشد، نصيب در ماه رمضانِ بعد، بيشتر و بيشتر و بيشتر خواهد بود، تا مي‌رسد به مرتبه‌اي که به حسب بعضي روايات مساوي با درک ليلةالقدر است، که معرفت حضرات اهل‌بيت حدّي از معرفت است که مساوي با من عرفها فَقَدْ أَدْرَک لَيلَةَ الْقَدْرِ است... ولی کدام معرفت؟! معرفت اسم و لقب اهل‌بيت و امثال اين‌ها؟! اهل‌بيت عليهم‌السلام کساني هستند که «دارت القرون الاولي علي معرفتها»، انبياء نسبت به حضرت صديقه طاهره (سلام الله عليها) شناخت داشتند. «وَ عَلَى مَعْرِفَتِهَا دَارَتِ الْقُرُونُ الْأُولَى» (معرفت حضرت زهرا بر امت های پیشین لازم بوده است اشاره به انچه در زیارت جامعه امده :حتی لایبقی ...الا عرفهم...). از اول همين‌طور بوده است. به سبب نور اهل‌بيت، خلقت و حکمت خلقت آدم (عليه السلام) توجيه پيدا مي‌کند. خليفةاللهي، درک ابعاد و زوايا و تجليّات انوار اسماء است، نه اين مقداري که در کتاب‌ها نوشته‌اند. اين‌ مقدار چيزي نيست که دست انسان را بگيرد. به تعبير ديگر؛ اول فرمود: «إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَليفَةً» سپس: «وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ» و بعد از آن سجده ملائکه محقق شد و اين سير خلافت الهي و تعليم اسماء و مسجود ملائکه شدن، نبود مگر به خاطر قطب اين معرفت که حضرات محمد و آل محمد هستند.

#محبت #معرفت #سحر سحر خیزی و محبت خدا محبت فرع معرفت است، در حدیث قدسی خداوند به حضرت موسی فرمود: «کَذِبَ مَن زَعَمَ اَنَّهُ یُحِبُّنی وَ اِذا جَنَّهُ اللَّیلُ نامَ عَنّی؛ دروغ می گوید کسی که گمان می کند مرا دوست دارد و هنگامی که شب فرا می رسد تمام شب را به خواب می رود. بحار الانوار، ج۱۳، ص۳۲۹» کسی که محبت خدا را داشته باشد نمی تواند هشت ساعت بخوابد، خوابش نمی‌برد. مرحوم حداد را خدا رحمت کند، از قول همسرشان نوشته‌اند که ایشان شب ها می خوابید تا حس می کرد ما خوابمان برده، بلند می شد به گوشه ای از اتاق می رفت و مشغول عبادت می شد. دل باید بسوزد و به یاد خدا مشغول شود و چیزی نباید به این زودی انسان را از این حال بیرون بیاورد، این حال باید ملکه شود. انسان تا می‌آید به این جا برسد، خیلی زحمت دارد تا نفس زلال شود، آب شود؛ ولی راهی هم جز این نیست و انسان در غیر این مسیر ارزشی ندارد. چرا که بقیه امور زندگی برای هر کسی در مسیر زندگی یک نوعی از آن هست.‌ ‌ حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: