شیخِ طوسی در الغیبة نقل کرده چنان زهر به بدنِ امامِ عسکری اثر کرد 28 بهار فقط از عمرش گذشته بود ... براش ظرفِ آب آوردن آقایِ ما تشنه شد ظرف رو بلند کرد روایت میگه انقد دستاش میلرزید ... این ظرف مرتب به دندان هاش اصابت میکرد ... ظرف رو رویِ زمین گذاشت خادم رو صدا زد درون حجره بیا ، مهدیِ من مشغولِ نمازِ سر به سجده گذاشته صداش بزن ...میگه وارد حجره شدم آقا پدرتون حالشون خوب نیست مهدیِ فاطمه آمد ... امامِ عسکری فرمود ای آقای خاندانِ من به پدرت آب بده ...ظرف رو بلند کرد به لب هایِ بابا آب گذاشت ... امایه آقایِ دیگه هم می شناسم به لبهایِ مبارکش آب نرسید ..ظرفِ آب به دندان هایِ مبارکش نخورد ... اما اون نامرد چوبِ خیزران رو بلند کرد ... به لبُ دندانِ پسرِ زهرا میزد .. یه وقت زینب صدا زد : .... یا یَزید لا تَشَل ، مُنتَحیاً علی ثَنایا ابی عَبدالله علیه السّلام روضه م تمام آری این امام با جیگر پاره پاره با لب تشنه اما لب تشنه از دنیا نرفت ... آب رو به لبان مبارکش رسوندند ... اما خود امام عسکری هم اون لحظه هایِ آخر ، هی گریه برا جد غریبش حسین می کرد ، آی حسین

بعد از صحبتای آقا، دوست داشتم با تک تک بچه‌های انقلابی درِ گوشی حرف بزنم؛ اما امکانش نبود، مجبور شدم صِدام رو بلند کنم. سربازان رهبری ( ولی جامعه ) حتما گوش کنند . ▪️همه ش امید بودصحبتهای رهبرمون ▪️خواص اگر روشنگری کنند امام جامعه از خودش خرج نمیکند استاد عباسی ولدی

‌إنا لله و إنا إلیه راجعون! آجرک‌الله‌یا‌مولای، یا‌صاحب‌الزمان! 🏴دوست عزیز کلیه برنامه ها ی کانال امروز بعلت شهادت امام حسن عسکری علیه السلام تعطیل می باشد

تنها راه نجات و خوشبختی گویا و مختصردر کلام امام عسکری علیه السلام...

زمین و آسمان سوگوار بزرگ مردیست که اگر چه در این دنیای فانی کوتاه زیست اما چنان روشن و با اقتدار زندگی کرد که زمینیان تا ابد مرید مرام و مسلک اویند.

مولای ما حضرت ابالمهدی، در هشتمین روز از ربیع‌الاول دیده از جهان فروبست و با رفتنش آسمان و زمین اندوهگین شد، با رفتن او انتظار پررنگ تر شد و آنها که دل در گرو مهر او و اجداد او داشتند، حالا دلخوش بودند به هدایت گری تنها فرزند او که به تقدیر الهی نباید رخ عیان می‌نمود و همگان باید به سان خورشید در پس ابر از وجود او بهره می بردند.

یا ابالمهدی! اینک که اهل ظلم و تزویر تو را به زهر کین و در زندان جور به نامردی به شهادت رساندند، به جان عهد می‌بندیم با تو که مرثیه تو را مرور کنیم و از نایب تو، از مولای حاضر و ناظرمان تا همیشه فرمانبرداری کنیم. مولای غریب! ما منتظر فرزند منتقم تو هستیم تا تقاص خون حسین علیه‌السلام و آزار و اذیتهایی که ناجوانمردانه در حق شما روا داشتند را بستاند.

آقا جان چه لحظات دلگیری بود آن روز که دشمنان خدا حلقه حلقه دور خانه‌ات را گرفته بودند و گوش به زنگ خبر ارتحال تو بودند، نفس‌هایت را، ذکرهایت را، نمازهایت را و ناله‌هایت را می‌شمردند تا به خیال خامشان چراغ هدایت‌گری خاندان نور را خاموش شده ببینند، غافل از اینکه این چراغ خاموش شدنی نیست چرا که خدای متعال وعده داده که خودش فروزاننده این چراغ است، یریدون لیطفئوا نور الله بافواههم والله متم نوره

چه کوردل و بی مقدار بودند آنها که سخاوت تو و کرامت تو و علم بی پایان تو و همه خوبی‌های تو را دیدند و باز کمر به اجرای آن نقشه شوم بستند، آری کور و بی‌مقدار بودند که نمی‌دانستند کسی را در محاصره گرفته‌اند و آرزوی شهادتش را دارند که مهربان‌ترین انسان روی زمین است، آری نمی‌دانستند و دشمنی از همین ندانستن است که آغاز شده و قرن‌ها ادامه دارد همان نادانی که غربت و شهادت تو را رقم زد، سال‌هاست غربت و تنهایی فرزند برومندت، حضرت حجت بن الحسن را ادامه می‌دهد، و این است قصه پر غصه نادانی...