نام تو حلاوت هر صبح جمعه است و حديث تو ندبه آدينهها. مىدانم كه تو زبان ندبه را بيشتر از هر زبان ديگرى دوست مىدارى . مىدانم كه تو جمعهها را خوب مىشناسى و هر عصر آدينه خود در گوشهاى اشك مىريزى.
اى همه دردهايم! از تو درمان نمىخواهم كه درد تنها سرمايه من در اين آشفتهبازار دنياست.
تنها اجابتى كه انتظار آن را مىكشم جماعت نالههاست تنها آرزويى كه منتپذير آنم، خاموشى هر صدايى جز اذان «يا مهدى» است
لیاقت نداریم!
خوب مىدانیم که لیاقت سربازى امام زمان ارواحنا فداه را نداریم؛ ولى باید آن قدر اصرار بورزیم و خودمان را به آنها نزدیک کنیم تا گوشه چشمى به ما کنند:
«آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا شود که گوشه چشمى به ما کنند؟»
📚آفتاب ولایت، صفحه ۴۸
آثار محبت حضرت را زنده نگه داریم
اگر ما بخواهیم معرفت و محبّتمان، به ولىّ عصر (علیه السلام) ثابت بماند، باید آثارش را زنده نگه داریم؛ او را فراوان یاد کنیم؛ نام مقدّسش را جلوی چشم خود، روى میزمان یا لابه لاى کتابهایمان بنویسیم؛ هر روز براى حضرت دعاى فرج بخوانیم؛ هنگام نماز و دیگر مناسبتها، از آن بزرگوار یادى بکنیم و براى وجود مقدّسش، صدقه بدهیم. درست است که صدقههاى ما براى امام زمان (علیه السلام) نفعى ندارد؛ ولى صدقهاى که با کمال تواضع و سرافکندگى باشد، نشاندهنده محبّت خالصانه ما به حضرت است.
📚 آفتاب ولایت، صفحه ۴۴