💥 مهم‌ترین وسیلۀ سلوک، توجّه به بلای اولیای خدا و به‌ویژه توجه به اعظم بلاها، یعنی مصیبت سیدالشهداست. ◼️ #استاد_میرباقری: ◀️ مراقبۀ محرّم، مراقبۀ اجابت دعوت سیّدالشُّهداست. ما باید مراقبه کنیم ببینیم چه‌قدر اجابت کردیم و به همراهیِ آن حضرت رسیدیم یا نه؟ در زیارت رجبیّه آمده «لَبَّيْكَ دَاعِيَ اللَّهِ إِنْ كَانَ لَمْ يُجِبْكَ بَدَنِي عِنْدَ اسْتِغَاثَتِكَ وَ لِسَانِي عِنْدَ اسْتِنْصَارِكَ فَقَدْ أَجَابَكَ قَلْبِي وَ سَمْعِي وَ بَصَرِي‏». آیا واقعاً قلب ما اجابت کرده یا خیر؟ آیا گوش ما دعوت حضرت حق را شنیده و به سمع رسیدیم؟ بَصَر ما عاشورا را دیده و به شهود عاشورا و به رؤیت آن دعوت رسیدیم؟ آیا حقیقت آن دعوت و آن ندایی که در عالَم هست را شنیدیم؟ این ندا تعطیل نشده. ندای حضرت هنوز هم در عالَم جاری است و خواهد بود؛ آیا به آن جذبه‏ها رسیدیم یا نه؟ و آیا این اجابت‏ها ما را به عاشورا رسانده است یا خیر؟ ◀️ مهم‌ترین وسیلۀ سلوک، توجّه به بلای اولیای خدا و به‌ویژه توجه به اعظم بلاها، یعنی مصیبت سیدالشهداست. این مصیبت، در حقیقت، ابتلای رسول‌اللّه(ص) است. این ابتلاء، اعظم وسایل سلوک به‌سمت خدای متعال و محور تهذیب کُلّ تاریخ است. حتّی انبیای اولوالعزم نیز از این ابتلاء بهره برده و به‌واسطۀ آن رشد کرده‌اند. ◀️ عاشورا، کانون جوشش تولّی به حق و تبرّی از باطل است. امام حسین (علیه‌ السلام) چه‌کار کند که همۀ قلوب را مُحبّ حق و مُبغض باطل کند، آن‌هم نه‌فقط مظاهر باطل، بلکه کار را به عمیق‌ترین لایه‌های باطل برساند و بُغض را از عمق قلب انسان متوجّه دشمنان کند؟ آیا جز با بلای عاشورا می‌شود؟ eitaa.com/banoyealam

باز دور و بر ما معرکه برپا شده است یا سر قامت رعنای تو دعوا شده است eitaa.com/banoyealam

تیرهایی که همه از پس نخلستان ریخت با چه نظمی به میان بدنت جا شده است eitaa.com/banoyealam

یا بچسبان به رکاب علمت را بردار تا که مشک حرم و قلب مرا آب کنی eitaa.com/banoyealam

درصدد بود که دشمن بزند هست تو را قرعه افتاد که اول بزند دست تو را eitaa.com/banoyealam

سر ماهت ترکی دارد و ماندم که چه سان زینبم با تو سر نیزه ملاقات کند eitaa.com/banoyealam

امام صادق (عليه السلام) فرمودند : كانَ عَمُّنَا العَبّاسُ بنُ عَلِيٍّ نافِذَ البَصيرَةِ، صُلبَ الإيمانِ، جاهَدَ مَعَ أبي عَبدِاللّه ِ و أبلى بَلاءً حَسَنا و مَضى شَهيدَا ؛ [ . عمدة الطّالب ، ص 356 .] امام صادق عليه السلام :عموى ما ، عبّاس ، داراى بينشى ژرف و ايمانى راسخ بود ؛ همراه با امام حسين (عليه السلام) جهاد كرد و نيك آزمايش داد و به شهادت رسيد. لما رأى وحدته ع أتى أخاه و قال يا أخي هل من رخصة؟ وقتی كه ابالفضل تنهائى برادر را ديد آمد خدمت حضرت امام حسین (علیه السلام) و گفت: يا أخاه! آيا رخصت جهاد به من مى‏دهى؟ eitaa.com/banoyealam

فبكى الحسين ع بكاء شديدا امام حسين عليه السلام گريه شديدى كرد ثم قال يا أَخِي أَنْتَ صَاحِبُ لِوَائِي وَ إِذَا مَضَيْتَ تَفَرَّقَ عَسْكَرِي بعد فرمود: اى برادر! تو پرچمدار منى، اگه تو شهيد بشی لشكر من از هم می پاشد فَقَالَ الْعَبَّاسُ قَدْ ضَاقَ صَدْرِي وَ سَئِمْتُ مِنَ الْحَيَاةِ وَ أُرِيدُ أَنْ أَطْلُبَ ثَأْرِي مِنْ هَؤُلَاءِ الْمُنَافِقِينَ. عباس علیه السلام عرضه داشت: آقا سينم تنگ شده و از زندگى خسته شده ام. ميخواهم از اين منافقین خونخواهى كنم. eitaa.com/banoyealam