زائران پیاده امام رضا از مسیرهای متعددی و از محورهای ورودی شهر مشهد خود را به مشهدالرضا(ع) می‌رسانند تا فعل دلدادگی و عشق به اهل‌بیت(ع) را در ایام پایانی دهه صفر صرف کنند و حضوری میلیونی را کنار سایر دلدادگان اهل‌بیت(ع) در ایام شهادت امام رضا(ع) و پیامبر مهر و عطوفت رقم بزنند

زائران پیاده، با پرچم‌ها و سربندهای «یا رضا(ع)»، از کنار جاده حرکت می‌کنند و نه از تابش بی‌رحمانه آفتاب در روز و نه از سیاهی شب واهمه‌ای ندارند.

اینها دلباختگانی هستند که نه با پا، بلکه با دلی شکسته قدم در مسیر عاشقی گذاشته اند و تلاش دارند به نحوی شایسته به مهمانی امام مهربانشان بروند و این گونه ارادت خود را تقدیم پیشگاه مولایشان کنند.

عشق، دوچرخه، سرزمین خورشید و دیگر هیچ

وقتی که پای در رکاب به سوی حضرت بر می‌دارم حالتی وصف ناپذیر به من دست می‌دهد که فقط او می‌داند، گویی مراسم عزاداری در حرم مطهر رضوی بهانه‌ای است برای عاشقان این حضرت که با هر وسیله یا با هر شیوه‌ای که می‌توانند خود را به حرم شمس شموس برسانند و در غم از دست دادن این امام رئوف عزاداری کنند.

🏴 سالروز جانگداز رحلت پیامبر اعظم حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله) و سبط النبی حضرت امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) تسلیت باد

شهادت امام حسن مجتبی، کریم اهل بیت، را محضر امام زمان و شما شیعیان تسلیت عرض می‌کنیم

بیا و خودت روضه‌خوان جدت باش...

امام حسن مجتبی علیه‌السلام : کسی که از خدا اطاعت کند، خدا همه را مطیع او قرار خواهد داد! خداوند منبع همه‌ی کمالات است! مثلاً منبع عزت، محبوبیت، اقتدار، محبت ... به منبع که وصل باشی، برای هیچ کمالی، آویزانِ این و آن نخواهی بود! اتصال به منبع را هدف بگیر! بقیه‌ی هدف‌ها، نزدیک و نزدیک و نزدیکتر می‌شوند.

کاش می شد این ایام حزن و اندوه، زائر حریمت باشم و به خیل عظیم عزاداران در صحن هایت بپیوندم اما چه کنم؟! راه دور است و مشکلات زندگی مجال نمی دهد ولی یقین دارم از فرسنگ ها دور هم  سلام های ما را بی پاسخ نمی گذاری. هم اینک چشم هایم را می بندم و دل  به حریمت می سپارم... نگاهی به سمت و سوی این دل شیدایی و سوخته ام بکنیدقبول دارم گناهانم زیادست اما عشق و ارادت  من به شما زیادتر... و دستهای نیازم را دخیل شبکه های ضریحت می کنم آقا...همینکه دقایقی لحظاتم متبرک از نام  تو می شوند آرامم می کند اما کاش می شد  همیشه مقیم آستانت بود و هر لحظه  در آسمان حریمت بال و پر گشود مثل کبوتر حرم. دلم می خواهد یک بار دیگر در یکی از رواق هایت بنشینم و زانوهایم را در بغل بگیرم و آنگاه گوشم را به همهمه ی رضا رضای زائرانت بسپارم!

دلتنگ بوسه بر ضریح و نجوای زیبای آن لحظه ناب.و دلتنگ قرائت زیارتنامه ای بی ریا در کنج مقابل مرقد مطهر. امام خوبم ..اجازه بده تا درکنار ضریحت زنگارهای گناه را ازآینه دل بزدایم ،نگاه پرمهرت را بر تاروپود وجودم احساس کنم.مولا ...امانی بده .ای آبروی آسمان ها وزمین .ای بالا نشین که دریچه های آسمان به سمت رواق های بارگاهت باز می شود،رضا گویان به درگاهت آمده ام ؛مرا در رودخانه ای که از پشت پنجره فولاد تو تا آن سوی آسمان جاری است، زلال کن!!!

رضا جان! دانه کدام انگور جرئت یافت که طعم ذلت مأمون را به کام تو بچشاند تا قبله هشتم را در صبر و لبخند خویش بنا کنى؟