امام حسن مجتبی علیه‌السلام : کسی که از خدا اطاعت کند، خدا همه را مطیع او قرار خواهد داد! خداوند منبع همه‌ی کمالات است! مثلاً منبع عزت، محبوبیت، اقتدار، محبت ... به منبع که وصل باشی، برای هیچ کمالی، آویزانِ این و آن نخواهی بود! اتصال به منبع را هدف بگیر! بقیه‌ی هدف‌ها، نزدیک و نزدیک و نزدیکتر می‌شوند.

کاش می شد این ایام حزن و اندوه، زائر حریمت باشم و به خیل عظیم عزاداران در صحن هایت بپیوندم اما چه کنم؟! راه دور است و مشکلات زندگی مجال نمی دهد ولی یقین دارم از فرسنگ ها دور هم  سلام های ما را بی پاسخ نمی گذاری. هم اینک چشم هایم را می بندم و دل  به حریمت می سپارم... نگاهی به سمت و سوی این دل شیدایی و سوخته ام بکنیدقبول دارم گناهانم زیادست اما عشق و ارادت  من به شما زیادتر... و دستهای نیازم را دخیل شبکه های ضریحت می کنم آقا...همینکه دقایقی لحظاتم متبرک از نام  تو می شوند آرامم می کند اما کاش می شد  همیشه مقیم آستانت بود و هر لحظه  در آسمان حریمت بال و پر گشود مثل کبوتر حرم. دلم می خواهد یک بار دیگر در یکی از رواق هایت بنشینم و زانوهایم را در بغل بگیرم و آنگاه گوشم را به همهمه ی رضا رضای زائرانت بسپارم!

دلتنگ بوسه بر ضریح و نجوای زیبای آن لحظه ناب.و دلتنگ قرائت زیارتنامه ای بی ریا در کنج مقابل مرقد مطهر. امام خوبم ..اجازه بده تا درکنار ضریحت زنگارهای گناه را ازآینه دل بزدایم ،نگاه پرمهرت را بر تاروپود وجودم احساس کنم.مولا ...امانی بده .ای آبروی آسمان ها وزمین .ای بالا نشین که دریچه های آسمان به سمت رواق های بارگاهت باز می شود،رضا گویان به درگاهت آمده ام ؛مرا در رودخانه ای که از پشت پنجره فولاد تو تا آن سوی آسمان جاری است، زلال کن!!!

رضا جان! دانه کدام انگور جرئت یافت که طعم ذلت مأمون را به کام تو بچشاند تا قبله هشتم را در صبر و لبخند خویش بنا کنى؟

امروز، تنها نه خیابان‏هاى خراسان که تمام رگ‏هاى عاشقانت، به گلدسته و رواقت ختم مى ‏شود.

خاطره سوزاندن جگرت، تا قیامت از ذهن خاک خراسان بیرون نمى ‏رود.تو آن جگرسوخته ‏اى که آب را به زائرانش هدیه مى ‏کند؛ زیرا اولاد على علیه‏السلام از عزیزترین‏هاى خود مى‏ بخشیدند و من در صحن تو، به دنبال اشاره‏ هایى مى‏ گردم که با آن حرف مى‏ زنى؛ مثل پرواز همان کبوتران که با گندم‏هاى محبت تو، عمرى است اسیر رهایى در آسمان همجوار تواند.

هر روز به شوق تکرار خاطره تو و آهو، آهوى دلمان از هر جا رمیده مى‏ شود؛ دوان دوان در سایه تو مأوا مى‏ گیرد تا دست تو، مثل ابرى سخاوتمند، بر نیازش ببارد؛ پس اشتیاق تند ما را مجاب کن یا على بن موسى الرضا!

خیابان‏های نور، به گلدسته‏ های به خورشید رسیده‏ات ختم می‏ شوند. تو آرامش دل‏های زخمی و بی‏قراری هستی که طنین ناله‏ هایشان، در جان ضریحت می‏پیچد. از آن سوی آبی‏ها نگاهمان کن؛ که سخت آرزومند توایم و نیازمند. 

جهت مشارکت در نحرشتر کلیک کنید http://eitaa.com/joinchat/3548053534C77f6131815 التماس دعای فرج...

رد قدم‌هایت هنوز بر کوچه‌های طوس دیده می‌شود. روزی که بار غربت نهان خود را بر شانه می‌کشیدی، و صدای نالهٔ ملائک هنوز در گوش شهر می‌پیچید، زمانی که گام‌هایت سست و ناتوان شد. چه کرد با قلب رئوفت زهر جفاها که جانت چون آتش سوزان شد... از آن روز که در حجره به روی خاک افتادی، وادی خراسان بیت‌الاحزان است آقا... شما که همیشه ضامن برخواستن هر زمین خورده‌ای بوده و هستی پس دست ما را هم بگیر و بلندمان کن... هرچند ما لایق وصل نیستیم اما اگر تو شفاعت کنی خدا دست‌های ما را به دست امام زمانمان خواهند رساند. شهادت حضرت شمس الشموس، امام رضا علیه السلام تسلیت باد.