شب های جمعه که می‌شود، ما باید احساس کنیم که الآن، سیدالشهدا(ع) با کاروان خودشان در راه کربلا و در نزدیکی کربلا هستند... یک منزل با کربلا فاصله دارند... . ما باید محاسبه کنیم و ببینیم که کجا هستیم؟ جزو کدام دسته هستیم؟ آیا از قبل، مُهیّا و آماده بودیم و با اولین اقدام سیدالشهدا(ع) حرکت کردیم؟ یا جزو آنهایی که اهل تأخیر و تَسْویف هستیم و تعلقاتمان ما را از ولیّ خدا جدا می‌کند و یک گوشه‌ای را انتخاب می‌کنیم؟

آنهايی که با یاری امام آمدند و خونشان را پيشِ‌روی امام حسين(ع) دادند، هيچ عذری آنها را از امام جدا نکرد. اين يک قاعده کلی است: هر عذری که ما را از اماممان جدا کند، عذر نپذيرفتنی است! مثلاً «زن و فرزندم در خطرند»، «اموالم را غارت می‌کنند»، «به بچه‌هايم نگفته‌ام که برنمی‌گردم» و هزار عذر ديگر. اگر حضرت عزرائيل در کوچه به سراغ شما بيايد اجازه می‌دهد که شما با خانواده‌تان خداحافظی کنيد؟ پس انسان بايد مهيا بشود و همه اينها را برای خودش حل کرده باشد. اگر همين الان حضرت گفتند که ديگر به خانه برنگرد، آيا حاضر هستی؟ آیا حاضری مثل حبيب‌بن‌مظاهر و مسلم‌بن‌عوسجه باشی که از وسط راه به کربلا رفتند که اگر به خانه می‌رفتند، ممکن بود دشمن مانعشان شود!"

ضحاک مشرقی فردی بود که با امام حسین(ع) آمد ولی قید کرد که یاری من تا آنجایی خواهد بود که امید به پیروزی و غلبه شما وجود داشته باشد و اگر مطمئن شدیم که پیروزی در کار نیست، دیگر بیش از آن با شما عهدی ندارم. همین شرط نیز او را از عاشورا محروم کرد. ضحاک تا ظهر عاشورا صبر کرد و وقتی برای او قطعی شد که پیروزی در کار نیست و کار با شهادت سیدالشهدا(ع) و یارانش به پایان می‌رسد، مرکب خود را که در خیمه‌ها مخفی کرده بود سوار شد و پس از اجازه از امام حسین(ع) از صحنه گریخت. ضحاک مشرقی در لحظه غربت امام حسین(ع)، در لحظه‌ای که عالی‌ترین جذبه‌ها از طرف سیدالشهدا(ع) ساطع می‌شد و قوی و ضعیف با همین جذبه دستگیری می‌شوند، هیچ نوری را دریافت نکرد و رشته تعلقش از سیدالشهدا(ع) بریده شد.

باید خیلی به امام حسین(ع) التماس کنیم. که آقا این قافله شما دارد می‌رود، اگر هنوز تعلقات داریم، قرض‌هایمان را ندادیم، نماز قضاهایمان را نخواندیم، وصیت‌ناومه‌مان را ننوشته‌ایم و هزار هوس‌هایی که داریم و هنوز مرد این راه نشدیم، مصمم شویم که فدایی امام حسین(ع) باشیم

روضه سیدالشهدا... eitaa.com/banoyealam

در این شب پرعظمت، ملتمس دعای ویژه از سروران گرامی هستیم. 🙏

بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم جمیع رفقای محبوب خدا🌹 رفقای شب زنده دار

#یک_جرعه_قرآن گوش جان میسپاریم به تفسیر ساده, روان, قطره ای یک آیه از کلام الله مجید.باشد که در زندگی مان موثر افتد. هم اکنون می‌توانید با کلیک بر روی لینک زیر به اتاق تدبر درقرآن وصل شوید http://eitaa.com/joinchat/405012492Cc725cc528e

وقت سحر همیشه با برکت است؛ ولی سحر جمعه میان آن ها ممتاز است. شب و روز جمعه، آقا و سروَر روزها و شب ها هستند و اعمال خیر در آن چند برابر است و سحر آن نیز از ذخیره ها و هدایای الهی است. منادی خداوند، بندگان را از اول شب جمعه تا سحر به دعا، استغفار و عبادت فرا می خواند و وعده اجابت و آمرزش می دهد. در احادیث آمده است که وقتی فرزندان یعقوب از وی طلب بخشش کردند، استغفار خواستن برای آن ها را تا وقت سحر شب جمعه به تاخیر انداخت تا در آن لحظه در حق آنان دعا کند. چه خوب است که افراد با ایمان از برکات آن غافل نشوند.