سلام، نماز قضای میت را کی باید بخونه؟!

در اسلام ضرورتی ندارد که به جا آوردن نماز و روزه‌ی فوت شده‌ی پدر و مادر، حتماً استیجاری باشد، بلکه بر پسر بزرگ‌تر واجب است و اگر دیگران نیز به جا آوردند، مستحب و خیرات است. هر چند که دیگران می‌توانند بابت وقتی که می‌گذارند یا زحمتی که متقبل می‌شوند، اجرتی نیز دریافت نمایند. پس اجرتش بابت وقت، کار و زحمت خودش است، نه بابت خرید بهشت یا فروش جهنم. و همان طور که می دانید هیچ ‏کس گناه دیگری را به دوش نمی‏کشد[1] و این که در اسلام نماز قضای پدر بر پسر بزرگ واجب است، به معنای این نیست که پسر بار گناه پدر را به دوش می‏کشد، یا پدر به خاطر ترک نماز مورد سؤال و بازخواست و عقاب قرار نمی‏گیرد، بلکه یک تکلیف مازاد بر پسر بزرگ است که دارای دلایل و حکمت‏های خاص خود می‏باشد.گرچه هر کار خیری که انجام دهیم و ثوابش را به روح میت هدیه بکنیم، برای او مفید است؛ چه ذکر و قرآن و نماز مستحبی و طلب مغفرت باشد، و چه صدقه. کسی که برای میت عملی را انجام می‏دهد، گرچه در نیت باید قصد نیابت نماید، ولی قسمت عمده ثواب آن طبق روایات ـ در نامه عمل او نیز نوشته می‏شود. مرحوم حاج شیخ عباس قمی در مفاتیح‏الجنان، ص 317 حدیث صحیحی را از امام صادق(ع) نقل فرموده که در ضمن آن حدیث این طور آمده «میت شاد و مسرور می‏شود و گشایش پیدا می‏کند به دعا و استغفاری که برای او می‏کنند چنانچه زنده شاد می‏شود به هدیه که برای او می‏برند و فرمود که ثواب نماز، روزه، حج، صدقه و سایر اعمال خیر و دعا در قبر میت بر او وارد می‏شود و ثواب آن برای مرده و کسی که آنها را انجام داده نوشته می‏شود». و برخی دلایل و حکمت های وجوب ادای نماز قضای پدر توسط پسر بزرگ را می توان از نظر فقهی و غیر فقهی اینگونه بیان کرد: یک. بیان فقهی روایات فراوانی در این باب از ائمه (ع) رسیده است که ضمن بیان حکم، حکمت آن را نیز ذکر کرده است.[2] در روایتی امام حسن عسکری (ع) در جواب راوی که می گوید: میتی که ده روز از ماه رمضان روزه هایش را نگرفته است و دو ولیّ دارد، آیا این دو با هم باید این روزه ها را بگیرند؟؛ می فرماید:« ولیّ بزرگ تر باید هر ده روز را بگیرد.»[3] در برخی از روایات، حکمت وجوب قضای روزه و نماز پدر بر پسر بزرگ تر را اولویت او در ارث بردن از پدر بیان کرده است. امام صادق (ع) می فرماید: «قضای نماز و روزه او بر عهده کسی است که از همه نسبت به میراث او اولویت دارد.»[4] شاید گفته شود که در این روایت و روایات مشابه اسمی از پسر برده نشده است، پس چگونه است که قضا بر عهده پسر بزرگ تر است؟ گفتنی است که اگر وارثان در یک طبقه قرار گرفته باشند، نوبت به طبقه بعد نمی رسد، از طرفی بین همه کسانی که در یک طبقه قرار گرفته اند، هیچ گونه اولویتی نیست؛ یعنی چنینی نیست که ابتدا سهم پسر و بعد سهم دختر پرداخت شود، بلکه همه در یک سطح هستند، مطلبی که منظور این روایات را روشن می کند، این است که در روایات دیگر، تنها برای پسر بزرگ خانواده، اولویت هایی در نظر گرفته است که به آنها اشاره می شود. در این گونه روایات تصریح شده است[5] که اگر مردی فوت کرد، بعضی از وسایل شخصی و اختصاصی او؛ مانند قرآن، انگشتر، شمشیر[6]، مرکب[7]، لباس و کتاب های او از آن، پسر بزرگ است.[8] با جمع کردن این دو دسته از روایات، اولویت پسر بزرگ نسبت به ارث پدر ثابت می شود. اماّ از آن جایی که به ارث رسیدن این چند قلم که اصطلاحا در فقه از آن به "حبوه" یاد می کنند، علت حکم نیست، بنابراین اگر پدری این موارد را نداشت باز هم وجوب قضای نماز و روزه اش بر پسر بزرگش ثابت است. حکمت های دیگر این حکم را شاید بتوان در  قسمت "بیان غیر فقهی" متذکر شد. دو. بیان غیر فقهی بعد از بیان اختصاص پسر بزرگ به "حبوه"، به برخی دیگر از حکمت های این حکم اشاره می کنیم: الف) ◀اهمیت دادن به احترام فرزندان به والدین (به خصوص پدر) حتی والدین گنهکار؛ با تشریع چنین حکمی، عملا پسر بزرگ که به عنوان ولی و سرپرست خانواده است، بعد از مرگ پدر، ارتباط عاطفی را حفظ کرده و در جهت کمکی به پدر قدم بر می دارد. ب) ◀اهمیت دادن به پسر بزرگ تر؛ و این بدان جهت است که خانواده بعد از فقدان پدر دچار فقدان مدیر و بزرگ نگردد. به طوری که در برخی از روایات از برادر بزرگ تر به عنوان "پدر" یاد شده است.[9] ج)◀ اهمیت دادن به نماز و روزه؛ این حکم را می‏فهماند که اگر کسی نماز و روزه را به جا نیاورد حتی بعد از مردن او این حکم ساقط نمی‏شود و با وجودی که او مورد مؤاخذه و عقاب قرار می‏گیرد، باید در همین دنیا آن نماز و روزه را به نیت او انجام دهند.  در نتیجه حکمت وجوب نماز قضای پدر بر پسر بزرگ تر مسائل دیگری است که به سه مورد از آن اشاره کردیم. البته باید توجه داشته باشیم که با بیان همه این حکمت ها، باز هم علت اصلی تشریع بسیاری از احکام بر ما پوشیده است و تنها با پای بندگی می توان در این وادی قدم زد. منابع: [1] قر

آن می فرماید:«کسی که هدایت یافت بنفع و سعادت خود راه یافته و کسی که (از طریق حق) گمراه گردید آنهم ضرر (گمراهیش) بر خودش وارد می گردد و هیچ کس بار عمل کس دیگر را بدوش نمی گیرد و ما چنین نیستیم که کسی را عذاب کنیم تا وقتی که رسولی مبعوث گردانیم‏.»، سوره اسراء، آیه 15. [2] همه این روایات و بررسی آنها را می توانید در کتاب "الحدائق الناضرة فی أحکام العترة الطاهرة"، ج‏13، ص 323،تألیف مرحوم شیخ یوسف بحرانی،انتشارات جامعه مدرسین، قم، 1405، ببینید. [3] صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج2، ص 153، انتشارات جامعه مدرسین، قم،1404. [4]  کلینی،محمد بن یعقوب ، کافی، ج‏4، ص 123، چاپ اسلامیه، تهران،1362. [5] نک: طوسی، محمد بن حسن، الاستبصار فیما اختلف من الأخبار، ج ‏4، ص 145، دار الکتب الاسلامیه، تهران، 1390 ق. [6] شاید بتوان شمشیر را به هر سلاح شخصی تعمیم داد. [7] بعید نیست که راحله و مرکب در عصر حاضر، ماشین و وسیله نقلیه شخصی را نیز شامل شود. [8] فتاوای مراجع عظام تقلید در تعداد این امور مختلف است. نک: توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏2، ص 748. [9] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ‏75، ص 335. ابرگروه( براهین )پاسخگویی به شبهات‌مذهبی وسیاسی روز در ایتاء👇 http://eitaa.com/joinchat/925368339Ca1732dd521 کانال《 براهین 》👈 @barahin

باتشکرازپاسخ مدیرمحترم جناب سیدعادل مکتوفی وهمچنین پاسخ دوکاربرمحترم جناب سعید وسلام برحسین. پاسخ تکمیلی👇👇👇

❌در خصوص نماز و روزه ی استیجاری باید عرض شود که وضع این حکم نیز دقیقاً به نفع فقراست. فرض را بر آن بگذاریم که اگر ثروتمندی مُرد ، دیگر نتواند پولی خرج کند ، آنگاه چه سودی به فقرا می رسد؟! امّا خداوند متعال مقرر نمود که شخص در حال مرگ ، بتواند برای قضای نماز یا روزه ی خود ، وصیّت نماید تا آنها را از طریق استیجاری به جا آورند ؛ و روشن است که از این راه ، کاری برای فقرا تولید می شود ؛ و آنها از این طریق می توانند به بخشی از ثروت ثروتمندان دست یابند. امّا اگر چنین حکمی وجود نداشت ، تمام آن اموال ، فقط به فرزندان میّت می رسید و چیزی از آن به فقرا نمی رسید. پس این حکم ، از یک جهت ، در حقیقت بهانه ای است برای جلوگیری از انباشت ثروت در دست عدّه ای خاصّ. امّا اینکه پنداشته اید شخص ثروتمند می تواند به اختیار خود عبادت نکند و در انتهای عمر با پول برای خود بهشت بخرد ، پنداری است غیر منطبق با معارف اسلام. در روایتی آمده که کسی انباری خرما داشت ، وصیّت کرد که بعد از مرگش ، رسول خدا صلی الله علیه و آله آن خرماها را صدقه دهد. بعد از وفات او رسول خدا صلی الله علیه و آله تمام آنها را بین فقرا تقسیم نمود و جز خرمایی پوسیده از آن نماند. حضرت آن خرما را بر دست گرفته و فرمودند: اگر در زمان زنده بودنش ، همین خرمای پوسیده را با دست خود صدقه می داد ، اجری بیشتر از این داشت که امروز با دست من برایش صدقه داده شد. پس گمان نکنیم که اگر کسی به اختیار خود عبادت نکرد ، عبادت استیجاری ، او را به بهشت می برد. هاشا و کلّا ؛ تنها چیزی که از این گونه پی فرستها برای چنین شخصی حاصل می شود ، آن است که عذاب برزخی او را اندکی کاهش می دهد ؛ آنهم به شرطی که اوّلاً در زمان زنده بودنش ، منکر اصل عبادت نبوده باشد ؛ و ثانیاً مالش حلال باشد ؛ و حقّ و الناس و خمس و زکات در آن نبوده باشد. حال خود محاسبه فرمایید که چند نفر از این ثروتمندان با چنین عبادتهای استیجاری به نوایی می رسند؟! در حالی که فقرا یقیناً از این اموال بهرمند می شوند. اگر کسی که بناست برای او عبادت استیجاری به جا آورند ، چنان کسی بوده که اموال خود را از راه حلال کسب کرده ، و خمس و زکات خود را هم داده است و حقّ الناسی در مالش نیست ، چند در صد ممکن است ، او فردی تارک الصّلاه یا تارک روزه بوده باشد؟! پس به احتمال قریب به یقین ، چنین کسی جزء گروه بعدی است که ذکرش می آید. امّا آنکه اهل عبادت بوده و از سر غفلت یا به خاطر عذری موجّه ، عبادتی از او فوت شده و قصد قضا داشته ولی فرصت قضا پیدا نکرده ، اگر بعد از وفات آن را برایش انجام دهند ، تنها از عذاب آن می رهد ؛ امّا بابت چنین اموری پاداشی بهشتی به او داده نمی شود. یعنی در چنین حالتی ، مجازات انجام ندادن عبادت را از او بر می دارند ، امّا در مقابل عبادت استیجاری چیزی به او نمی دهند. یاسریع الرضا‌ 🔵🔴🔵 ابرگروه( براهین )پاسخگویی به شبهات‌مذهبی وسیاسی روز در ایتاء👇 http://eitaa.com/joinchat/925368339Ca1732dd521 کانال《 براهین 》👈 @barahin

بخونید خیلی قشنگه اولين روزي كه امام حسين (ع) روزه گرفتند همه اهل بيت در كنار سفره جمع شدند؛ پيامبر اكرم (ص) رو به امام حسين فرمودند: حسين جان عزيزم روزه ات را باز كن. امام حسين فرمودند: جايزه من چه خواهدبود؟ پيامبر فرمودند: نصف محبتم را به كساني كه تو را دوست دارند مي بخشم. حضرت علي(ع) فرمودند: پسرم حسين جان بفرما. باز امام فرمودند: جايزه من چه خواهدبود؟ حضرت علي فرمودند: نصف عبادت هايم براي كساني كه عاشق تو هستند. حضرت فاطمه(س) فرمودند： عزيز دلم افطار كن.امام حسين پرسيدند: جايزه شمابه من چيست؟ حضرت فرمودند: نصف عبادت هايم را به كساني که بر تو گريه مي كنند مي بخشم. امام حسن(ع) فرمودند: برادر جان روزه ات را بازكن و امام همان سوال را پرسيدند. حضرت پاسخ دادند: من تا همه گنهكاران را بر تو نبخشم به بهشت نخواهم رفت. و درهمين حال جبرئيل بر پيامبر نازل شد فرمود خدا مي فرمايد: من از شماها مهربانتر هستم و آنقدر آن كساني كه عاشق تو هستند را به بهشت ميبرم تا تو راضي شوي یا حسین.

سلام این متن درسته؟؟

پاسخ: «جایزه اولین روزه امام حسین (ع) !!»: 1. ماجرای ادعا شده در منابع معتبر یافت نشد. 2. کارشناسانان موسسه دارالحدیث نیز چنین حدیثی را نیافتند. – از انتشار روایات و احادیث فاقد سند و غیر معتبر خودداری کنیم. ابرگروه( براهین )پاسخگویی به شبهات‌مذهبی وسیاسی روز در ایتاء👇 http://eitaa.com/joinchat/925368339Ca1732dd521 کانال《 براهین 》👈 @barahin

این دو دقیقه حرف ناحساب در مورد انتخابات را بشنوید و جوابیه بنده را هم ببینید... ⏪ منتظر دریافت جواب‌های عالی شما اساتید و خوبان و بزرگواران گروه هستم...🌺🙏 بنده کمترین: سیدکامل عبداله‌پور

صنعت را که با مذاکره نابود کردید؛ اقتصاد را که با مذاکره نابود کردید؛ هسته‌ای را که با مذاکره نابود کردید؛ غرور ملی را که با مذاکره نابود کردید؛ امنیت را هم که با مذاکره نابود کردید؛ و... دیگر چه چیزی مانده که به خاطر انتخابات میخواهید در وین سر آن قمار کنید؟! #توقف_مذاکرات