سلام علیک ، خداقوت سرچ کردم پیدا نکردم دنبال جواب شبهه ای میگردم که ، میگفت چرا باید بعد از1400 سال هنوز برامام حسین گریه کنیم #سوال

#پاسخ 🔹شایدلازم باشد برای این سئوال، دو نوع پاسخ در نظر گرفت. 👈اول اینکه، بجز عزاداری امام حسین علیه السلام، اعمال و آئین های بسیاری هستند که سابقه ای دیرین داشته و همه ما هنوز هم بدون اینکه آن‌ها را خسته کننده و تکراری بدانیم به انجام آنها همت می‌گماریم. مثلا سابقه عید نوروز را برخی حدود 3000 سال می‌دانند. یعنی حدود 3000 سال است همه ساله عید نوروز و آمدن بهار را گرامی می‌داریم و نه تنها از آن خسته نمی‌شویم بلکه چه بسا برای رسیدن آن، شور و شوق فراوانی هم داریم. 🔹شب یلدا، سیزده به در و چهارشنبه سوری هم، هرکدام شاید قدمتی به اندازه عید نوروز دارند ولی تاکنون، نه کسی آنها را خسته کننده دانسته و نه از تکراری بودن آن اظهار خستگی و دلزدگی و کسالت کرده است. 🔹نقاط دیگر دنیا هم وضع به همین منوال است. مثلا هرساله در کلیسای «سن پیتر»، کلیسای بزرگ رُم، مراسمی در سالروز به صلیب کشیده شدن حضرت مسیح برگزار می‌شود که شخص پاپ هم در آن حضور می‌یابد. سالروز ولادت حضرت مسیح هم به مراتب فراگیری بیشتری دارد بطوری که در تمام کشورهای مسیحی مراسمات جشن و… به همین مناسبت برگزار می‌شود. 👈 پس صرف قدمت یک عمل و تکرار هر ساله آن، نمی‌تواند توجیه مناسبی برای تعطیل کردن آن عمل باشد. شبیه این مثال ها، در میان اقوام و ملل مختلف به وفور یافت می‌شود 👈اینکه چرا از تکرار عزاداری برای مظلومیت امام حسین علیه السلام خسته نمی‌شویم و ذاتا عمل خسته کننده ای هم نیست بلکه هرساله بر شکوه آن افزوده می‌شود، شاید به این دلیل است که، عزاداری برای آن حضرت و حس غمگین شدن بر مصائب و مظلومیت های ایشان، یک «حس فطری» برخاسته از فطرت و ذات انسان است. ✅ انسان ذاتا و فطرتا هرگاه که بشنود انسانی مظلوم واقع شده و عده ای به ستم بر او ظلم روا داشته اند، ناراحت و غمگین می‌شود، بخصوص که این انسان، شخصیتی برجسته و تاثیر گذار باشد. پس حس ترحم بر مصائب و مظلومیت های امام حسین علیه السلام یک حس فطری است، به همین دلیل هم هست که خسته کننده، ملال آور و کسالت زا نیست. ✅بهترین مثال برای روشن شدن مطلب را می‌توانیم در روایتی منقول از امام صادق علیه السلام بیان کنیم. فردی از آن حضرت سئوال کرد که چرا از مکرر خواندن قرآن خسته نمی‌شویم؟ ـ در حالی که اگر یک نامه را دو بار بخوانیم برای بار سوم دیگر برای ما جذابیت ندارد. چرا که این ها با فطرت الهی شما سر و کار دارد #جهادتبیین ابرگروه( براهین )پاسخگویی به شبهات‌مذهبی وسیاسی روز در ایتا 👇 http://eitaa.com/joinchat/925368339Ca1732dd521 کانال《 براهین 》👈 @barahin

سلام و احترام مجلس امام حسین (علیه السلام) و گریه بر مصائب ایشان همایشی برای بزرگداشت یک حماسه عظیم است. این مجلس، محفل ترویج اخلاق ناب و احیای ارزشهای انسانی و دینی است. این مجلس، یک دانشگاه انسان سازی است؛ ذکر و یاد قیام امام حسین (علیه السلام) در این مراسم ها، موجب احیای عدالت خواهی و ظلم ستیزی و آرمان خواهی های واقعی است. در همیشه تاریخ از شیعه و سنی و مسیحی و ... برای مصیبت امام حسین اشک ریخته اند و عزاداری اباعبدالله ع مورد احترام همگان بوده است. احترام به امام حسین فقط مختص شیعه نبوده و هر کس که فطرت انسانیش سالم بوده و وجدان و انصاف داشته در غم اباعبدالله و مصیبتی که به حضرتش وارد شده اشک ریخته است. چرا که امام حسین تمام زندگی خود و نزدیکانش را در راه زنده نگهداشتن دین خدا خالصانه فدا کرد. تا ظالم و ظلم باشد و مظلوم و حق بزرگداشت واقعه کربلا پابرجا خواهد بود

۱۴۰۰ سال گریه و عزاداریِ تکراری کافی نیست؟ آیا خسته نمی‌شوید؟

✅ پاسخ دیگر👇👇 اولا در این روزها که اوج عزاداری ما شیعیان است، نهایتاً روزانه یکی دو ساعت به عزاداری سیدالشهداء می‌پردازیم باقی ساعات و روزها زندگی ما همراه با خنده و تفریح و شادی است. ثانیاً به نظر محققان، گریه تاثیر زیادی در رفع نگرانی‌ها و اضطراب و ایجاد نشاط پایدار دارد ▫️لازم به ذکر است گریه بر امام حسین علیه‌السلام در جهت یک هدف عالیِ الهی و انسانی است.

پاسخ تکمیلی در مورد عزاداری برای امام حسین(ع)👆👆👆

#شبهه زیارت عاشورا که کلام الهی هست که توسط فرشته وحی بر پیامبر نازل شده است که برای زیارت امام حسین و یاران باوفایش سروده شده است

سلام واحترام #پاسخ بخش هایی از سخنان حجت الاسلام والمسلمین مهدی اسماعیلی، پژوهشگر حدیث و استاد حوزه است که درباره سندیت زیارت عاشورا و چرایی معاضدت با آن بیان داشته و مشروح آن در ذیل می آید: آیا در میان کتب و منابع مستند، سندی برای تایید این مطلب که زیارت عاشورا حدیث قدسی نیست، وجود دارد؟ در بین کتب حدیثی شیعی دو کتاب که از نظر قدمت مقدم بر خیلی از آثار حدیثی هستند زیارت عاشورا را نقل کرده اند، یکی "کامل الزیارات" اثر محمد بن قولویه از محدثین شیعه که متوفای 368 هجری است و فاصله اش با سال 255 هجری که حضرت حجت (عج) به دنیا آمده اند کم است و با صحابی امامان دهم و یازدهم علیهماالسلام همعصر بوده است. وی در باب 71 (ثواب من زار الحسین (ع) یوم عاشورا) و حدیث هفتم این کتاب با سند نقل می کند با افرادی که از آنها این حدیث را شنیده و مشخص می شود این حدیث قدسی نیست البته وقتی که قدسی بودن این حدیث را نفی می کنیم از شان آن کاسته نمی شود و بر اصالت خود باقی می ماند. درباره سند زیارت عاشورا باید گفت هم ابن قولویه در کامل الزیارات با دو سند نقل می کند که معلم این زیارت امام باقر (ع) است و آخرین راوی کسی است به نام علقمه ابن محمد حضرمی که گویا روز عاشورا خدمت امام (ع) در مدینه می رسد و از امام (ع) می پرسد زیارت عاشورا یعنی رفتن در کنار مقبره و جایی که بدن مدفون است ما که دور هستیم چه کنیم؟ امام باقر (ع) می فرمایند: خیر معنی زیارت چنین نیست و از دور نیز ممکن است و می فرمایند حتی کسی که راهش دور است می تواند دو رکعت نماز بخواند و بعد رو کند به کربلای معلا و بعد این زیارت را خوانده و امام حسین (ع) را خطاب قرار دهد. بنابراین، این حدیث قدسی نیست وگرنه باید بعد از علقمه ابن محمد حضرمی امام باقر (ع) بیان می کردند که از پدرشان شنیده اند و پدرشان از پدرشان تا برسد پیامبر (ص) و ایشان بگوید قال الله تبارک و تعالی... اما امام باقر (ع) آخرین راوی معصوم این حدیث است و وقتی دستور زیارت اینچنین می دهند این حدیث قدسی نیست و سخن امام باقر (ع) است و به قول ما فی البداهه این کلمات را بیان کردند و سپس آن را به علقمه حضرمی آموزش می دهند. در ثواب این زیارت امام باقر (ع) فرمودند: هر کس امام حسین (ع) را از دور و نزدیک زیارت کند ثوابش یک هزار حج و عمره و یک هزار بار جهاد در راه خدا است بعد فرمودند این پاداش حتی فراتر از این نیز هست و گاهی گفته می شود هزار هزار. باید توجه داشت که توصیه و سفارش با این پاداش بلندبالا این پیام را دارد که امام باقر (ع) و دیگر ائمه (ع) بعد از کربلا و شهادت جدشان و آن مصایب از این فرصت استفاده کرده تا تنور محرم را داغ نگاه دارند تا نکند آتش این تنور خاموش شود و آن ایثارهای تاریخ ساز به دست فراموشی سپرده شود.

اشاره داشتید به اینکه دو منبع این زیارت را نقل کرده اند، منبع دوم کدام است و چگونه این زیارت و سند آن را نقل کرده است؟ نقل دوم از شیخ طوسی عالم بزرگ شیعی است؛ ابن قولویه بیشتر به عنوان محدث شناخته می شد اما از نظر مراتب علمی بین او به عنوان صاحب کامل الزیارات و شیخ طوسی اختلاف بسیار است. چون شیخ طوسی متوفای قرن چهارم هجری است که کمی با ابن قولویه تفاوت دارد یعنی در قرن چهارم متولد شده و در قرن پنجم از دنیا رفته است. شیخ طوسی هم فقیه است و هم شخصیتی اصولی و هم شخصیتی حدیثی، یعنی هم فقیه، هم دانشمند اصول به عنوان مقدمه فقه و نیز دانشمند نقل حدیث است از طرفی کتاب تبیان وی که 20 جلد است در تفسیر قرآن نشان می دهد وی جامع الاطراف بود و در اکثر رشته های علمی سرآمد بود. وی در دیگر رشته ای که سرآمد بود و لازمه حدیث شناسی است علم رجال بود که به شناخت راویان حدیث باز می گردد، یعنی شرح حال و شخصیت راویان حدیث که باید فقها و حدیث شناسان به آن مجهز باشند و از این رو وی خیلی بالاتر از ابن قولویه است. شیخ طوسی که چندین تالیف بنام دارد و از نویسندگان یکی از کتب اربعه شیعه است، وی در دعا نیز ید طولایی داشته و چندین کتاب درباره ادعیه دارد معروف ترین آنها "مصباح المتهجد" است که در چاپ جدید آن در اعمال ماه محرم در صفحه 72 زیارت عاشورا را نقل می کند به همان شکلی که ابن قولویه نقل کرده است با این تفاوت که نخستین راوی محمدابن اسماعیل ابن بزیع است که از شخصی به نام صالح ابن عقبه نقل می کند و او از پدرش و پدرش از امام باقر (ع). پس هر دو مولف دو سند نقل کرده اند که آخرین راوی آنها فرق می کند اما شخص معصوم (ع) در هر دوی آنها یکی است یعنی امام باقر (ع). شیخ طوسی از محمدابن اسماعیل ابن بضیع این نقل می کند که خود صاحب کتاب بوده است یعنی اثری داشته و در آن احادیثی را که از ائمه (ع) و راویان حدیث می شنیده، نقل می کرد از این رو، شخصیتی مثل شیخ طوسی آن کتاب را دیده است. بنابراین، این زیارتنامه سند از نظر عالم رجالی و محدث یعنی شیخ طوسی هیچ ایرادی ندارد و همه افراد در سند مورد وثوق هستند و در اینکه امام باقر (ع) آن را اینگونه آموزش داده اند شک و شبهه ای نیست. علاوه بر اینکه درباره بحث سندی زیارت عاشورا آیت الله سیدموسی شبیری زنجانی که رجالی معاصر ما محسوب می شود و در میان حوزه های علمیه بزرگ و کوچک، صاحب نظر در حوزه رجال است و پس از مکاتبه با ایشان درباره سند زیارت این حدیث می گوید راویان این زیارت همگی مورد وثوق اند نه کذاب که مطلبی را به دروغ به ائمه (ع) نسبت دهند. بنابراین، ما دو دلیل داریم بر تایید سندیت این زیارت، یکی نقل شیخ طوسی که متبحر است در اکثر رشته های علمی به ویژه رجال و حدیث و کتبش معروف است و دیگر تایید آیت الله سیدموسی شبیری زنجانی، رجالی معاصر ما. از این رو، این حدیث انتسابش به امام باقر (ع) قطعی و یقینی است و نمی توان در آن شبهه وارد کرد. اگرچه برای اهل فن دلیل محکمی نیست اما اگر شرح حال علما و فقهای شیعه را مرور کنید درمی یابید آنها در حالات شخصی و معنوی بر قرائت هر روزه زیارت عاشورا تاکید داشته اند و دیگران را به آن توصیه می کردند پس سیره بزرگان، علما و بزرگان شیعه دلیل متقنی برای این مهم است که این زیارت نمی تواند ساخته و پرداخته ذهن غیرمعصوم باشد #جهادتبیین ابرگروه( براهین )پاسخگویی به شبهات‌مذهبی وسیاسی روز در ایتا👇 http://eitaa.com/joinchat/925368339Ca1732dd521