مشاهده‌ی کارت پستال دیجیتال 👇 https://digipostal.ir/tghadir @barnamehaye_farhangi

#پای_درس_دل 🌱 ادب دعـا ایـنه کـه قـبل از اینکـه چیـزی از خـدا بخـوای از خـدا تشکـر کـنی بابـت چیزایـی کـه داری؛ و اِلا بی ادبیـه... دعـای بـی‌ ادب هم کـه مستجـاب نمیـشه! #اسـتا‌د‌پناهیـان #حدیث_نفس 🦋

آمدم دم بزنم یک دمی از مبحث عشق دم من گرم شد و حنجره ام گفت: علی #لبیک_یا_خامنه_ای #من_غدیری_ام #پایگاه_حضرت_فاطمه_سلام_الله_علیها #حوزه_360_بصیرت_پرند #ناحیه_حیدر_کرار_شهر_پرند #سپاه_سیدالشهداء_استان_تهران 🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰 @barnamehaye_farhangi

سال‌‏ها غفلت مسلمين و مهجور ماندن قرآن سبب شد كه دست‏‌هاى تحريف بتوانند به نام دين، هر سخن باطلى را در اذهان جاى داده و بديهی‌ترين اصل دين خدا را منكر شوند و شرك را جامه توحيد پوشانده و مضمون آيات قرآن را بى‌دغدغه انكار كنند، و در حالى كه قرآن اقامه قسط را هدف از ارسال رسل مى‌داند؛ «لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْميزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ»، و در حالى كه با خطاب «وَ لا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ»،... اعتماد به ستمگران را ممنوع مى‌سازد... و گردن نهادن به ظلم طاغوت را منافى با ايمان مى‌شمرد... و كفر به طاغوت را در كنار ايمان به خدا قرار مى‌دهد...ِ و در حالى كه نخستين شعار اسلام، توحيد، يعنى نفى همه قدرت‌‏هاى مادى و سياسى و همه بت‌‏هاى بى‌جان و باجان بود، و در حالى كه اولين اقدام پيامبر(صلی الله علیه و آله) پس از هجرت، تشكيل حكومت و اداره سياسى جامعه بود... باز كسانى پيدا مى‌شوند كه بگويند دين از سياست جداست، و كسانى هم پيدا شدند كه اين سخن ضداسلامى را از آنها بپذيرند. #لبیک_یا_خامنه_ای #من_غدیری_ام #مجموعه_ی_تبیین_منظومه_فکری_رهبری #پایگاه_حضرت_فاطمه_سلام_الله_علیها #حوزه_360_بصیرت_پرند #ناحیه_حیدر_کرار_شهر_پرند #سپاه_سیدالشهداء_استان_تهران 🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰🔰 @barnamehaye_farhangi

🎶 قصه های خاله ماهرخ 👇👇 @barnamehaye_farhangi

🍀غدیر به روایت تاریخ 🍀 روایت های متعددی وجود دارد که ثابت می کند نبوت پیامبر (ص) و ولایت حضرت امیرالمؤمنین (ع) به عنوان آزمون الهی بر تمام پیامبران عرضه شد و آن پیامبران نبوت و ولایت آن دو بزرگوار را پذیرفتند. لذا کار از بشارت به تولد گذشته است. پیامبران امت های پیشین نه تنها از تولد و ولایت حضرت امیر (ع) باخبر بودند، بلکه بر ایشان واجب بوده که به ولایت حضرت (ع) نیز اقرار داشته باشند و ولایت او را بپذیرند. این دسته از اخبار در منابع اسلامی اندک نیست. حتی این روایات منحصر به منابع شیعی هم نیست و در منابع غیرشیعی نیز این روایات وجود دارد. اما در خصوص بشارت به تولد آن حضرت (ع)، علاوه بر آنکه نشانه های متعددی در آثار و کتب امت های پیشین وجود دارد، و حتی در کتیبه های منسوب به پیامبران پیشین مانند لوح حضرت سلیمان، از پیامبر (ص) با عنوانِ «احمد»، و از حضرت امیرالمؤمنین (ع) با عنوانِ «ایلی» یاد شده است. در این لوح حضرت امیر (ع)  «قدرة الله» نیز معرفی شده است. در زبور حضرت داود نیز سخن از مولای ما حضرت امیرمومنان (ع) با همان لفظِ «ایلی» وجود دارد. که در آن متن به تولد حضرت (ع) در مکانی به نامِ «کعابا» یا همان کعبه به چشم می خورد. نکته جالب در این متن آن است که از اطاعت و تسلیم محض در برابر حضرت امیر (ع) سخن به میان آمده است. بر خلاف تصور ما که گمان می کنیم غدیر نقطه آغاز ولایت حضرت امیر (ع) است، باید گفته شود، که ولایت حضرت امیرمومنان (ع طبق روایت های متعدد و قابل اعتماد شیعه و سنی، به قبل از خلقتِ عالم ماده باز می گردد. جالب است در این باره انقدر روایت داریم که امکان انکار این روایت ها برای کسی وجود ندارد. حتی در مصادر و منابع اهل سنت نیز این روایت ها موجود است. از حذیفه بن یمان نقل شده است که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «اگر مردم علی را می شناختند، «ما انکروا فضله» فضل او را انکار نمی کردند.» سپس پیامبر (ص) می فرمایند: «علی (ع) زمانی امیر المؤمنین خوانده شد که حضرت آدم میان روح و جسم بود!» این روایت را چندین منبع سنی از جمله «فردوس الاخبار» دیلمی ذکر شده است. حاکم نیشابوری از حدیث اهل تسنن، در کتابِ «معرفة علوم الحدیث» در این روایت آمده که فرشته ای در معراج به پیامبر اسلام (ص) عرض می کند که «سل من أرسلنا من قبلك من رسلنا على ما بعثوا» یعنی از پیامبران پیشین بپرس که بر چه اساسی و بر چه چیزی مبعوث شدند. وقتی پیامبر این سؤال را از پیامبران پیشین می پرسد. آنان در جواب عرضه می دارند: «على ولايتك يا محمد و ولاية علي بن أبي طالب» یعنی بر اساس پذیرش ولایت تو و ولایت علی بن ابیطالب (ع) ما مبعوث شده ایم. این روایت را غیر از حاکم نیشابوری، شاگردش حسکانی در «شواهد التنزیل» و ابن عساکر در «تاریخ دمشق» و جوینی در «فرائد السمطین» ذکر کرده اند. مگر ولایت حضرت امیرالمومنین (ع) از  زمان عید غدیر به بعد بر دیگران واجب نشده است؟ توجه بفرمایید که عید غدیر شروع ولایت حضرت (ع) نیست. حتی نقطه آغاز وجوب پذیرش ولایت حضرت امیرالمؤمنین (ع) هم نیست. روایت های عالم ذر را اگر بخوانید خواهید دانست که ماجرا برای خیلی قبل تر این حرف ها است. اما اگر بخواهیم جریان ولایت حضرت (ع) و ایمان به وصایت ایشان را پس از تولد ایشان در نظر آوریم، باید بگوییم که پیامبر اکرم (ص) بارها و بارها پیش از غدیر به ولایت آن حضرت (ع) و وصایت ایشان تصریح کردند و حتی کسانی نیز با حضرت (ع) بیعت نمودند. برای نمونه از همان آغاز وحی بر پیامبر (ص) در غار حراء، شخص پیامبر (ص) خطاب به حضرت امیرالمومنین (ع) فرمودند: «انت تسمع ما اسمع و تری ما اری» یعنی «تو می شنوی آنچه را که من می شنوم و می بینی آنچه را که من می بینم.» و سپس فرمودند: «فرق تو با من این است که من پیامبرم و تو وزیر هستی!» این حدیث مشهور در نهج البلاغه از زبان خود مولا روایت شده است. آیا شواهد دیگری وجود دارد؟ اما مهمتر از همه این موارد، جریان «یوم الدار» است. جریانی که بزرگترین مؤرخ سنی مذهب یعنی طبری در تاریخ خود به تفصیل تمام آن را ذکر کرده است. جریان یوم الدار که در واقع همان داستان دعوت پیامبر (ص) از بنی هاشم است تا برخی از ایشان را که هنوز پیام اسلام را دریافت نکرده اند، با اسلام آشنا کند. در این میهمانی که حدود 40 تن از مردان بنی هاشم حضور داشتند، پیامبر اکرم (ص) پس از بحث توحید و نبوت، به موضوع امامت و لایت اشاره کردند، و درباره حضرت امیر (ع) فرمودند: «هذا اخی و وصیی و خلیفتی فیکم.» یعنی این فرد، برادر و وصی و خلیفه من است! خب این حکایت دقیقاً 20 سال پیش از غدیر در حالی که مولای ما بنا به نقل مشهور فقط 13 سال داشته اند،  اتفاق افتاده است . @salehin_parand @barnamehaye_farhangi

پیامبر(ص) در ذیقعده سال دهم هجری همراه هزاران نفر برای ادای مناسک حج از مدینه به طرف مکه حرکت کرد.این سفر رسول خدا(ص)، حجة الوداع، حجة الاسلام و حجة البلاغ نامیده می‌شود. در آن ماه امام علی(ع) برای تبلیغ اسلام در یمن بود و هنگامی که از تصمیم پیامبر(ص) برای سفر حج آگاه شد، همراه عده‌ای به سمت مکه حرکت نمود و پیش از آغاز مناسک، به رسول‌ خدا(ص) پیوست. مسلمانان حج‌گزار پنج شنبه ۱۸ ذی الحجه به غدیر خم رسیدند و پیش از جدایی اهالی شام، مصر و عراق از جمعیت، جبرئیل آیه تبلیغ را بر پیامبر(ص) نازل کرد و از جانب خداوند، به رسول خدا(ص) امر نمود تا علی(ع) را به عنوان ولی و وصی بعد از خود، به مردم معرفی کند. پس از نزول این آیه، پیامبر(ص) دستور توقف کاروان را صادر نمود و گفت آنانی که پیشاپیش حرکت می‌کنند، به محل غدیر بازگردند و کسانی که عقب مانده‌اند، به کاروان در غدیر خم، ملحق شوند. پیامبر(ص) پس از ادای نماز ظهر، خطبه‌ای ایراد کرد که به خطبه غدیر مشهور شد و در ضمن آن فرمود: «حمد و ستایش مخصوص خداوند است و از او یاری می‌خواهیم و به او ایمان داریم و از شر نفس‌هایمان و زشتی‌های کردارمان، به او پناه می‌بریم... خداوند لطیف و خبیر مرا خبر داد که من به زودی (به سوی او) فرا خوانده می‌شوم و (دعوت او را) اجابت خواهم نمود... من پیش از شما در کنار حوض (حوض کوثر) حاضر می‌گردم و شما در کنار آن بر من وارد می‌گردید، پس بنگرید که پس از من چگونه درباره ثقلین رفتار می‌کنید؛ ثقل اکبر کتاب خداست... و ثقل دیگر، عترت من است...» سپس رسول خدا(ص)، دست علی(ع) را بلند نمود تا مردم او را ببینند و فرمود: «ای مردم، آیا من از خود شما، به ولایت [سرپرستی] شما سزاوار‌تر نیستم؟ مردم پاسخ دادند: آری،‌ ای رسول خدا. حضرت فرمود: خداوند ولی من است و من ولی مؤمنین‌ام و من به خود شما، به ولایت [سرپرستی] شما سزاوار ترم. پس هر کس که من مولای اویم، علی مولای اوست.» رسول خدا(ص) سه بار این جمله را تکرار کرد و فرمود: «خداوندا، دوست بدار و سرپرستی کن هر کسی را که علی را دوست دارد و او را مولای خود بداند و دشمن بدار هر کسی را که او را دشمن می‌دارد و یاری نما هر کسی را که او را یاری مینماید و به حال خود رها کن هر کس را که او را وا می‌گذارد.» سپس خطاب به مردم فرمود: «حاضران این پیام را به غایبان برسانند.» نزول آیه اکمال هنوز جمعیت متفرق نشده بودند که دوباره جبرئیل نازل شد و از جانب خداوند، آیه سوم سوره مائده نازل شد که به آیه اکمال مشهور است. در بخشی از آیه آمده است: «الْیوْمَ أَکمَلْتُ لَکمْ دینَکمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیکمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکمُ الْإِسْلامَ دیناً؛ امروز دین شما را کامل نمودم و نعمت خود را بر شما تمام کردم و دین اسلام را برای شما پسندیدم.» تبریک به امام علی(ع)وحدیث تهنیت در این هنگام، مردم به امیرمؤمنان(ع) تهنیت گفتند. از جمله کسانی که پیشاپیش سایر صحابه، به امام علی(ع) تهنیت گفتند، ابوبکر و عمر بودند. عمر پیوسته خطاب به امیر مؤمنان(ع) می‌گفت: بر تو گوارا باد‌! ای پسر ابوطالب!، تو مولای من و مولای هر مرد و زن با ایمان گشتی. پیامبر(ص) نیز دستور داد خیمه‌ای برای علی(ع) برپا کردند و به مسلمانان فرمان داد دسته دسته خدمت ایشان برسند و به عنوان امیرمؤمنان به او سلام دهند و همه مردم حتی همسران رسول خدا(ص) و همسران مسلمانان، دستور پیامبر(ص) را عملی ساختند. درباره تعداد افراد حاضر در غدیر خم اختلاف‌نظر است. تعداد حاضران را ده هزار نفر،دوازده هزار نفر، هفده هزار نفر، هفتاد هزار نفرو ۱۲۰هزار نفر گفته‌اند. برخی با توجه به گنجایش جمیعت در فضای غدیر خم، جمعیت مدینه در سال دهم هجری، در نظر گرفتن جمعیت حاضر در مکه در حجة الوداع، گزارش مبنی بر حضور ده هزار نفر در غدیر خم را مستندتر دانسته‌اند. لذا غدیر نقطه شروع ولایت حضرت امیرمومنان (ع) نبوده است. و پیش از غدیر بسیاری از صحابه از ولایت آن حضرت (ع) مطلع بودند؛ در واقع غدیر ابلاغ رسمی و همگانی این ولایت بوده است که پس از آن ولایت حضرت امیر (ع) بر همگان بی هیچ استثنایی واجب است. @salehin_parand @barnamehaye_farhangi