کتاب «امینه» داستان زندگی دخترکی پاک و زیبا که دست تقدیر بازی های سخت و نفس گیری پیش روی او قرار میدهد و او را از سراپرده پدر به کاخ های بزرگ شاهزاده های سعودی می کشد و شاهزاده ای پیر و هوسران او را می رباید و... این داستان برگرفته از واقعیت های موجود در جامعهٔ عربستان است و روای قصهٔ غصهٔ شیعیان مظلوم این دیار است و در کنارش جو حاکم بر جامعهٔ عربستان را به تصویر می کشد و پرده از چهرهٔ واقعی آل سعود بر میدارد... با ما در این رمان جذاب همراه شوید و در این روشنگری یاریگر ما باشید. برای تهیه کتاب به آی دی زیر پیام دهید @Asrezohoor110

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 (عشق سرخ)قسمت دوازدهم： بعداز,عرض سلام خدمت ارباب دلها وساقی باوفایش وفرزندان ویاران از جان گذشته اش,به دلیل ازدحام زیاد جمعیت ,نتوانستیم زیارت کنیم,بابا دنبال هتل برای اقامتمان بود,اما هرچی تلاش کرد بی ثمربود ,هتل درجه یک ودو وسه که هیچ مسافرخانه ومیهمان پذیر درپیتی هم...نبود که نبود,همه پربودند وفقط بعضی موکبها جاداشت و درعوض یک خیابان منتهی به حرم ارباب چادرزده بودند,چادرهای سه نفره,چهارنفره و...بابا توانست یکی از چادرهای چهارنفره رابگیرد,داخل چادرشدیم,درسته امکانات زیادی نداشت یعنی فقط یه موکت وچهارتا پتو تمام امکاناتش بود.اما چون نزدیک حرم بود ,وگنبد وگلدسته ها جلوی چشمات میدرخشیدند,دل آدم را اسمانی میکرد. من ومامان وزهرا داخل چادر خستگی درمیکردیم ولی بابا رفت تا اگه توانست زیارتی کند و... سه,چهارساعتی بود که بابا رفته بود,کم کم داشتیم نگران میشدیم که صدای بابا امد：یاالله....به به خانواده ی خودم ,عصربه خیر خوب استراحت کردید؟ ویه بسته که داخلش چهارپرس غذا بود داد طرف مامان وگفت：بخورین,انگار اینجا قیامته,شلوغ شلوغ,امشب رامیمونیم برین یه زیارت بکنین که فردا راهی هستیم ودرهمین حین دست کرد داخل جیبش وگوشی من راگرفت طرفم：بگیر بابا,رفتم موکب راپیداکردم وگوشیت رااز اقای علوی گرفتم,عجب آدم نازنینی بود,عجب بچه ی بامعرفت وشریفی بود,به خدا تواین دوره این جوانا جواهرن جواهر,اگه پسرداشتم,دوست داشتم مثل اقای علوی بشه زهرا درحین خوردن زدبه پهلوم：خخخخ باباهم عاشق علوی جانت شده خخخخ بابا：این غذاها هم از همون موکب اوردم,کلی هم برای اماده کردن شام کمک علوی سیب پوست گرفتم. زهرااروم گفت：چوپان گیوه دوز سرآشپز میشود ,این اقا از هر انگشتش یه هنر میباره خخخخ,خیاطیش که خوبه,اشپزیش هم که عالی معلوم بچه داریش چطوره؟؟خخخ دلم هری ریخت پایین,هم ازاینکه قراربود فردا بریم هم ازاینکه تمام امیدم به دیدن اقای علوی برباد رفت. زهرا انگاری ذهنم راخوانده باشد اهسته گفت：امید دیدار دود شد رفت برهوا,فعلا به کم قناعت کن وبوی دل انگیز یار رابچسپ,انگاری غذا را بادستهاش برات ریخته,بخور زینبی امیدوارم مزه چرکای دست علوی رابچشی خخخخخ😂 ولی خداییش قورمه سبزیش چسپید شایدبه خاطراینکه گرسنه بودم,شاید هم چون قورمه دوست داشتم اما نه زهراراست میگه به خاطراین بود که بوی یار را ازش میشنیدم. زهرا：بیا بریم حرم,هم عقده دل واکنیم وهم دیدار یارت راطلب خخخخ😂😂 زهراهست دیگه درهرموقعیتی شوخی میکنه .ولی راست میگفت باید برم حرم سبک بشم.اما بی خبربودم که روزگار چه بازیهای شیرینی برام داره ... ادامه دارد..... @bartaren 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 (قسمت سیزدهم عشق سرخ) وااای که چه حالی شد دلم,بااینکه خیلی خیلی شلوغ بود اما چسپیدهم حرم ارباب دلم طعم بهشت را چشید وهم حرم حضرت عباس ع هوای دلم را ملکوتی کرد,سرداب حرم ساقی کربلا رابرای خانمها باز گذاشته بودند وقتی آب دور قبر را دیدم ,فهمیدم که اب هم تا قیام قیامت خجلت زده از روی عباس ع است ودور حرم میگردد تا واگویه ها وناله هایش را به گوش ساقی برساند وطلب عفو نماید ازساقی تشنه لب.... ازبین الحرمین چه بگویم,کفشهایم همانها که تازه خریده بودم را دراوردم تا به یاد کودکان تشنه لب وپابرهنه کربلا که بارها وبارها بین نعش پدر وعمو این راه را دویده بودند,بدوم اما این دویدن کجا وان دویدن کجا؟!دویدن بین عشاق حسین ع وبرسنگ نرم وصاف مرمر کجا ودویدن بین دشمنان سنگدل برروی خاروسنگ وکلوخ بیابان کجا😭 صبح زود قبل از حرکت زیارت دوره را شروع کردیم,کفین حضرت عباس ع,محل شهادت علی اکبرع وعلی اصغر ع,علقمه,خیمه گاه و...خیلی شلوغ بود اما باز هم سعادت زیارت نصیبمان شد,عصر بود وهوا روبه سردی میرفت که بابا گفت： انیس جان ,بچه ها کوله بارتان راببندید که برویم ,برویم که خیلی شلوغه وفرصت زیارت به تازه واردها بدهیم. مامان：اقا محمد ,باچی چه جوری باید بریم؟ بابا ：با اقامحمد هماهنگ کردم ,یه اتوبوس از موکبشان به سمت ایران میرن از مرز شلمچه هم باید وارد ایران بشن,برای ما هم جا دارن.... مامان：اقا محمد ,اقامحمد دیگه کیه؟!😊 بابا：خخخخ یادم رفت بگم ,اقای علوی اسمش محمد هست وهمون دیروز باهم قرارگذاشتیم که با جمعی از بچه های موکبشان برگردیم,اخه بعضی هاشون مرخصیشان تمام شد من جمله اقامحمد... قند تودلم آب میشد,زهرامحکم زد به پهلوم وگفت：راسته که میگن دعا زیر قبه ی امام حسین ع مستجابه,شیطون نگفتی چی گفتی به ارباب که اینجوری دل ودلدار راکنار هم گذاشت؟😂 من：بی مزه من زیر قبه امام ,فقط برای ظهور اقا امام زمان عج دعا کردم وبس....بزرگترین ارزوم ظهور مولاست😭 یکدفعه مامان گفت：این اقای علوی چکاره است که مرخصیش تمومه؟ زهرا：زینبی گوشات راتیزکن مامان زد توخال خخخخ بابا：نمیدونم والااا اینقد بچه ی مخلص وفروتنی هست که ازش پرسیدم کارت چیه گفت：هیچی یه سرباز کوچک برای اقا امام زمان عج زهرا：عجب دروتخته باهم جوره ,یکی ارزوی ظهور را داره یکی ادعای سربازی😊 حرکت کردیم تا به سمت موکب بریم,دل تودلم نبود رعشه گرفته بودم,هیجان سراسر وجودم راگرفته بود وااای خدااا.... ادامه دارد... @bartaren 🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃

🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 (عشق سرخ )قسمت چهاردهم： بالاخره سوار اتوبوس شدیم ،یک احساس دلتنگی عجیبی بهم دست داده بود ،انگار روح رابه زور میخواستند ازقالب تنم درآوردند،تاب دلکندن از بهشت روی زمین، کربلای معلی رانداشتم,چشمم به گنبد وگلدسته های ارباب بود که هرلحظه دورتر ودورتر میشدند,دردلم به ارباب گفتم：اقاجان دلکندن سخت است وجانکاه,تاب خداحافظی راندارم وفقط به امیددیدار میگویم تا دوباره طلبم کنید,ارباب کبوتردلم را درکربلا جا میگذارم تا هرصبح وشب دور حرمت بگردد وطلب دیداری دیگرنماید ,اربابم نرفته دلم تنگ شده,اربابم به خدا سخت است😭 این بیت مصداق حال وهوای من است ارباب：دررفتن جان از بدن,گویند هرنوعی سخن من خودبه چشم خویشتن,دیدم که جانم میرود به خدا تواز جانم هم عزیزتری چه بگویم که ازناگفته هایم بخوان ,خواندنیهای دلم را...وشروع به گریه کردم,من وزهرا کنارهم ومامان وبابا هم کنارهم دوتا صندلی جلوتربودند,نگاهی به زهرا کردم دیدم اونم توحال خودشه,دیگه گنبدگلدسته ها تودیدمان نبود,اشکام تندتر میریخت,میخواستم یه نگاه به بابا ومامان کنم که ناگهان,چشمام با نگاه مهربانی برخورد کرد...خدای من علوی بود داشت قوطی اب معدنی پخش میکرد,انگار فهمیده بود حال دلم خراب است,یه قوطی اب داد طرفم وگفت：اگر هرماه هم بیاید زیارت بازم وقت رفتن ,دلکندن سخت است,التماس دعا خانم رحیمی...یه قوطی اب هم داد طرف زهرا وگفت：بفرما همشیره... تا رفت,زهرا زد زیرخنده وگفت：میبینی من هنوزم همشیره اش هستم خخخخ,چوپان گیوه دوز سرآشپز,ساقی لب تشنگان هم ازکار درامد ,سربازی کوچک وقوی هیکل که ازهر انگشتش یک هنر میبارد... خدا نکشتت زهرا,از حال وهوای حرم درم آوردی,اخه توکی میخوای آدم بشی؟؟ ولی خداییش دل کندن از کربلا سخت بود اما فک کنم همراهی دراین کاروان ,عنایت ارباب بود تا دل کندن راحت تر باشه. زهرا：به چه میاندیشی خواهررر؟ من：هیچی توفکرزیارت بودم زهرا：اره جون خودت,همش نگاهت به رد یار است ,جددددی عجب خوش شانسی,قدما گفتن درسفر باید آدم را شناخت...حالا بهترین استفاده رااز کوتاه ترین سفربکن وهمسفرت رابشناس خخخخ. داخل اتوبوس همه خدام موکب بودند ودوسه تا خانم وبقیه همشون اقا بودند,ماخانمها اخر اتوبوس نشستیم وهنوزم دوتا صندلی,خالی بود,همه ی مسافران تقریبا جوان بودند وسن بالاهاشون بابا ومامان من بودند,ولی اغراق نباشه از سر وروی همه شان نورانیت ومعنویت میبارید.توهمین افکاربودم که زهراپارازیت انداخت توفکرام وگفت：حیف حیف,گفتم ：چی چی را حیف؟ زهرا：حیف که دل ودینت از دست رفتتت وگرنه نگاه کن چه جوانهای مخلصی ,یک جا جم شدند من：خوب یکی راانتخاب کن زهرا خانوووم زهرا：اوه من نهههه من بچه ام بعدشم ,چوپان وسرباز وگیوه دوز واشپز نمخوام ,من کمتراز,فوق تخصصص نمخوام من：خخخح اولا اگه توبچه ای پس چرا من راعروس میکنی خوب من فقط یه سال ازت بزرگترم,بعدشم اون فوق تخصص نبود که متخصص بود ,دم به دم مدرک رامیبری بالاتر؟؟بعدشم ازکجا معلوم که اینا مدرکشون چی هست؟ زهرا：از وجناتشون پیداست کلهم مال حوزه علمیه هستند اگه کمی بهشون ارتقا بدهم میشن مثل,علوی جانت یه سرباز کوچک.... همینجور که زهرا هی فک میزد,اتوبوس ایستاد... ادامه دارد.... @bartaren 🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹