📹 بیدارم و می‌بینمت رویا به رویا از پیش چشمم می‌روی دنیا به دنیا...💔 جان‌فدا #جانفدا ➖➖➖➖ @bashohadatashahadattt

سردار شهید حاج یونس زنگی آبادی🌻 🌷🕊🌷🕊🌷🕊🌷 تاریخ ولادت: ۱۳۴۰/۱/۱ محل ولادت: کرمان_ روستای زنگی آباد شهادت: شلمچه_ عملیات کربلای۵ فرمانده تیپ امام حسین ع لشکر ۴۱ ثارالله مزار: گلزار شهدای روستای زنگی آباد ─━━━⊱❅✿•❅•✿❅⊰━━━─ @bashohadatashahadattt 🌷🥀🕊🌹🕊🥀🌷

زندگینامه شهید حاج یونس زنگی آبادی🌻 °|🌺🌤🦋|° درست اولین روز از سال 1340 بود که در روستای زنگی آباد کرمان و در خانواده ای مومن و متدین، پدر با کشاورزی و هیزم شکنی زندگی خانواده اش را می گذراند، فرزند پسری به دنیا آمد که چون تولدش مصادف شده بود با عید قربان او را حاجی صدا کردند و چون نام پدربزرگش یونس بود، نامش شد حاج یونس.   کسب حلال ملاحسین و دامان پاک قمربانو و تقیدشان به رعایت آداب شرعی زمینه بسیار مناسبی برای رشد و پرورش یونس فراهم آورد. با اینکه کودکی بیش نبود اما با پدر و برادری که دو سال و نیم بعد از خودش به دنیا آمد، راهی مسجد می شدند و نمازشان را به جماعت می خواندند و انگار ملاحسین دست کودکانش را گرفته بود و قدم به قدم آنها را با الفبای دینداری و درست زیست کردن آشنا می کرد.    هفت ساله که شد خود را برای رفتن به کلاس اول در دبستانی که در روستا بود آماده کرد، سپس یعنی چند سالی بعد که این دوره از تحصیل را به پایان رساند، برای گذراندن مرحله بعدی وارد مدرسه راهنمایی فواد زنگی آباد شد.   ایام در حال گذران بود و یونس و مرتضی روز به روز بزرگتر می شدند که گرد یتیمی بر چهره شان نشست و با اینکه یونس هنوز نوجوانی 12 ساله بود، سرپرستی مادر و مرتضی را پذیرفت و برای گذران زندگی شان مشغول کار شد اما از درسش هم غافل نشد و همه سختی ها را به جان خرید تا از پس هر دو کار بر آید.   او بعد از گذراندن دوران راهنمایی برای ورود به دبیرستان باید به کرمان می رفت و مدرسه سعادت محل بعدی ای بود که یونس در آنجا ادامه تحصیل داد و موفق شد در سال تحصیلی 55-56 دیپلم خود را بگیرد.   هنوز مدتی از دیپلمه شدن یونس نگذشته بود که از طریق نوارهای سخنرانی امام با افکار و اندیشه های ایشان آشنا شد و کعبه آمال خود را در میان این سخنان پیدا کرد، سخنانی که او را علیه طاغوت می شوراند و ظلم و جور پهلوی را برملا می کرد و همین شد تا او خودش اعلامیه ها و نوارهای امام را در میان مردم پخش کند و به شعارنویسی بر روی دیوارهای روستا بپردازد.   روزها گذشت و اعتصابات و راهپیمایی های مردم در سراسر کشور به بار نشست و با بازگشت امام در دوازدهم بهمن ماه سال 57، انقلاب مردمی ایران در بیست و دوم بهمن ماه با یاری خدا و رهبری امام پیروز شد.   از آنجایی که حاج یونس به خاطر سرپرستی مادر از خدمت سربازی معاف شده بود و در هیچ دوره نظامی شرکت نکرده بود، بسیار مشتاق بود تا فنون نظامی را آموزش ببیند و غائله کردستان بهانه ای شد تا او به پادگان قدس کرمان رفته و با یادگیری فنون نظامی برای پایان دادن به این غائله به مرزهای غربی کشور در کردستان برود.   پانزده تن از دوستان یونس به شهادت رسیده بودند و با پایان گرفتن رزم در کردستان او به کرمان بازگشت و در تشییع دوستان شهیدش شرکت کرد.   هنوز زمانی از این قضیه نگذشته بود، که همسایه جنوبی هوس حمله به خاک ایران را کرد و یونس نیز مانند بسیاری دیگر از جوانان احساس مسئولیت کردند تا از میهنشان دفاع کنند و همین مساله زمینه عضویت حاجی را در سپاه فراهم آورد و او در پادگان قدس کرمان به تربیت نظامی نیروها پرداخت و هر چند عملیات های بسیاری مانند بدر، فتح المبین، رمضان، خیبر، والفجر مقدماتی، والفجر1 ، والفجر3، والفجر4، والفجر8، کربلای 1، کربلای 4، کربلای 5 شاهد حضورش بودند اما حاجی در بیشتر عملیات ها باید می ماند و به امر آموزش نیروها می پرداخت و همین قضیه روحش را می آزرد از اینکه نمی توانست در کنار دیگر نیروها در خط مقدم جنگ حضور پیدا کند تا اینکه بالاخره در عملیات فتح المبین به عنوان جانشین فرمانده گردان ایفای نقش کرد و همان جا آموزش نظامی نیروها را در خط مقدم را پایه گذاری کرد تا اینکه در عملیات والفجر 3 از ناحیه پشت به شدت آسیب دید و با اینکه وضعیت مناسبی نداشت اما حاضر نشد که برای عملیات والفجر 4 در پشت جبهه بماند و ثمره این عملیات هم گلوله ای بود که بر ریه اش نشست.   سال 61 بود که حاج یونس تصمیم به ازدواج گرفت و با دختر خاله اش بانو طاهره زنگی آبادی ازدواج کرد و ثمره ازدواجشان شد مصطفی و فاطمه عملیات پشت عملیات انجام می گرفت و این بار حاج یونس با حضور در عملیات خیبر از ناحیه دست و پا مجروح شد.   سال 64 بود که حاج یونس که روز تولدش مصادف با عید قربان بود و سال ها بود که او را به نام حاج یونس صدا می کردند برای زیارت خانه خدا به مکه مکرمه مشرف شد.    یونس که با مال حلال بزرگ شده بود، با همه سختی های زندگی کنار می آمد اما حاضر نبود ذره ای حرام به زندگی اش وارد شود و اعتقاد داشت که هیچ وقت نباید دستش را برای کمک جلوی دیگران دراز کند و سعی کرد با همین روش فرزندانش را نیز تربیت کند.   ✨ادامه👇

💠ماجرای شفای همسر معرف گرامیِ شهید زنگی آبادی (خانم احمدی نیا) وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ . هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده‏ اند مرده مپندار بلكه زنده‏ اند كه نزد پروردگارشان روزى داده مى ‏شوند. آل عمران (آیه ۱۶۹) 💥بسم الله الرحمن الرحیم ماجرای شفای همسرم از خداوند با شفاعت شهید حاج یونس زنگی آبادی ... من از بچگی با شهدا آشنا بودم و همه ی شهدا رو دوست داشتم ولی اگر بخواهم شناخت کامل خودم رو از بزرگی شهدا بگم تقریبا از ۱۴ سال پیش شروع کردم به شناخت شهدا، بهتره بگم که خانواده من همگی احترام خاصی برای شهدای عزیزمان قائل هستن و همان ۱۴ سال پیش حاجتی داشتم و از خدا درخواست میکردم که برآورده‌ بشه، چشمم به عکس شهدا داخل اتاق برادرم افتاد و خدارو شکر به برکت شهدا حاجت روا شدم و به شهدا قول دادم همیشه به یادشان باشم و هروقت تونستم به بهشت زهرا بروم و یادی از همه شهدا کنم خوب خداروشکر همین کار رو هم انجام میدادم تا سرو کله ی ویروس کرونا پیدا شد و نمیتوانستم به بهشت زهرا بروم ولی همیشه یاد شهدا بودم ، همسر من فرهنگی هستن و سمت همسرم معاونت آموزشی هست و بخاطر مریضی دیابت که داشت همش میترسیدم. مدرسه میرفت میگفتم مواظب خودت باش ، تا یک سال که از کرونا گذشت خداروشکر هیچ کدام از اعضای خانواده درگیر بیماری کرونا نشدیم تا اینکه روز پنجم شهریور ۱۴۰۰ یک روز اقای احمدی نیا از مدرسه آمدن مثل همیشه سرحال نبودن و من ترسیدم هر کاری کردم که مدرسه نرود و استراحت کند قبول نکرد و گفت حق الناس هست... با گذشت چند روز یعنی دهم شهریور ۱۴۰۰ با حال خیلی بد و رنگ پریده از مدرسه آمد و رفت داخل اتاق تا غروب همانجا خوابید من که خیلی نگران بودم با اصرار فرستادم رفت پیش دکتر خانوادگی ما وقتی برگشت دکتر کلی دارو داده بود و برایش اسکن نوشته بود ، رفت بیمارستان و اسکن رو گرفت بله حسین آقا کرونا گرفته بود و ریه اش ۲۵ درصد درگیر شده بود وقتی جواب اسکن رو به دکتر نشان دادیم گفت چیزی نیست ۲۵ درصد با دارو خوب میشه و احتیاجی به بیمارستان نیست داخل خونه استراحت کنه و مدرسه نره تا خوب بشه من هم گفتم خوب خونه بهتره خودم رسیدگی میکنم زود خوب بشه، ولی با گذشت دو روز خیییلی حال بدی پیداکرد جوری که هیج غذایی نمیتونست بخوره و کلا حرف هم نمیتونست بزنه کار منم شده بود بردن دکتر شب و روز ساعت به ساعت یا مطب یا درمانگاه یا بیمارستان که بهتر که نمیشد هیچ خیلی بدتر شده بود دیگه ترس تمام وجودم رو گرفته بود کارم شده بود گریه ،دست تنها بخاطر ویروس کرونا همه فقط تلفنی میتونستن حالمون رو بپرسن خواهر و برادر های هردوتاییمون ،من بهشون نمیگفتم که حال حسین چقدر خرابه فقط میگفتم دعا کنید زود خوب شه، روز پنجم مریضیش بود دیگه همه امید و انرژیم رو از دست داده بودم، داخل آشپزخانه نشستم به گریه، البته کار هر شب و هر روزم بود، متوسل شدم به شهدا بی اختیار اشک از چشمم سرازیر میشد، پسرم و دخترم هم یواشکی گریه میکردن که یاد شهید زنگی آبادی افتادم، گفتم خوب مگه بهت نمیگن شهید زنده ؟ الان که میشنوی ،میبینی، حال منو میدونی من بعداز خدا و شهدا فقط حسین رو دارم حالا بیا و حسین رو شفا بده !!! ─━━━⊱❅✿•❅•✿❅⊰━━━─ بعداز کلی حرف زدن با شهدا و شهید زنگی آبادی گفتم بخدا قسم اگه شفای حسینم رو از خدا نگیرید دیگه براتون شب های جمعه استوری نمیذارم و بهشت زهرا نمیام (آخه من هر شب جمعه برای معرفی شهدا براشون استوری میذاشتم و بهشت زهرا هم ماهی یک بار رو میرفتم) خب گذشت و حال حسین بدتر و بدتر و بدتر شد ،انقدر بد که همون شب تا صبح دوتا بیمارستان و درمانگاه بردمش ولی دیگه حتی راه هم نمیتونست بره، خلاصه اون شب بعداز گشتن بیمارستان و درمانگاه نشستم توی خیابان تا مطب دکتر خودش( دکتر امیری) باز شد وقتی منشی دکتر اومد و گفت دکتر ساعت ۱۰ صبح میاد و دیدم حالش خییلی بده باز برش گردوندم بیمارستان شهدا بردم تریاژ ، فرستاد پیش دکتر اورژانس؛ دکتر گفت: خانم باید آمپول رمدسیور تزریق کنن پول همراهت هست؟ گفتم بله تورو خدا فقط زودتر گفت: مریضی خاصی ندارن؟ گفتم: بله دیابت دارن ! گفت پس اول آزمایش بعد تزریق آمپول... خلاصه با هر بدبختی و سختی بود آزمایش رو گرفتم خودم خیییلی خسته بودم ۷ شبانه روز بود چشم روی هم نذاشته بودم ولی حال حسینم رو میدیدم خواب و خستگی یادم میرفت، آزمایش رو گرفتم، آزمایشگاه گفت: جواب ساعت دوازده دیدم خیلی وقت هست ماشین گرفتم با حسین سوار شدیم طرف خونه حسین که هیچی نمیدونست که کجا هستیم کجا میریم و چکار میکنیم. ✨ادامه👇