♻️ آیت الله حائری شیرازی: امام حسین علیه السلام در شب عاشورا یک جور سخن گفت و در روز عاشورا یک جور دیگر. شب عاشورا، سخن از «نمی‌خواهم، احتیاج ندارم، بروید، بیعتم را برداشتم» بود. روز عاشورا می‌گوید: «بیائید به من کمک کنید، آیا یاور و مددکاری هست؟ هل من ناصر ینصرنی؟» شب صحبت می‌کند تا مبادا خبیثی در بین طیّب‌ها باشد، و روز سخن می‌گوید تا مبادا طیّبی در بین خبیث‌ها مانده باشد. شب غربال می‌کند تا فقط «صالحان» بمانند و روز غربال می‌کند تا فقط «اشقیاء» در مقابل او ایستاده باشند. #سفینة‌النجاة

روز عاشوراست و هنگام تصویرگری تاریخ از واقعه‌ کربلا؛ همان رخدادی که مرثیه‌ی عشق را هفتاد و سه بار قافیه کرد تا قصیده‌ای بلند به اعتبار برسد و شمیم عطر وجود اباعبدالله الحسین(ع) را تا همیشه تاریخ در تربت زمین به یادگار بگذارد. امام رضا (ع) فرمودند: هر کس که عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه‌اش باشد، خداوند روز قیامت را برای او روز شادی و سرور قرار می‌دهد. عاشورا کتاب بی‌تکراری است که ۷۳ فصل آزادگی و ایثار و عشق را سرمشق کرده تا با هر واژه، «اشک» را معجر چشمان خواننده کند و مصیبت را به تمام معنا به تصویر کشد و چه تمثیل زیبایی که حسین(ع)، خود را کُشته اشک می‌داند؛ همان دم که فرمود:من کشته اشکم؛ هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر آنکه (بخاطر مصیبت‌هایم) گریه می‌کند. 🖤 و براستی که «حسین(ع)»، زیباترین نام در شناسنامه بشر است که هویت می‌دهد و حُریَت می‌بخشد... مگر می‌شود پرده‌دری تیر سه شعبه را شنید و سرهای به نیزه رفته و غارت و اسارت اهل حرم حسین(ع) را تجسم کرد و باز زنده بود؟ بخدا که این همه مصیبت تنها در قاب «عاشورا» می‌گنجد و بس.... 😭 یا اباعبدالله(ع) اشک‌های بی‌رمق ما را بپذیر که گواه مظلومیت و حقانیت توست و ما را ببخش که در خودخواهی از تو و عزیزانت سلاحی جز اشک نداریم اما می‌دانیم تو بر همین اشک‌ها نیز ما را دست‌گیری خواهی کرد چرا که جدت رسول خدا(ص) به مادرتان فرمودند: فاطمه(س) جان! روز قیامت هر چشمی گریان است، مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین(ع) گریسته باشد، که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمت‌های بهشتی مژده داده می‌شود. 🏴 #سفینة‌النجاة

گزارشگر عراقی از یه زائر وشهروند عراق میپرسه شما همین یه لباس سیاه رو داری؟ زیادی کهنه شده!!! میگه ... 😭

یا اهل العالم ان جدّی الحسین قتلوا عطشانا 🌎🌏🌍 #این‌طالب‌بدم‌المقتول‌بکربلا 🏴

💠 زیارت #ناحیه‌مقدسه 🎙 با صدای آیت الله میرباقری 😭 درد دل‌ها و ناله‌های جانسوز مولانا صاحب الزمان (عجل الله) در وصف جد غریبشان امام حسین علیه السلام «#اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج»

متن زیارت ناحیه مقدسه✨

▪️امام باقر علیه السلام: روز عاشورا این‌طور به هم تسلیت بگویید: 📖 أعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّهِ‏ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیهِمُ السّلامُ. » خداوند اجر ما را در مصیبت امام حسین علیه السلام زیاد گرداند و ما و شما را از خونخواهان او در رکاب حضرت مهدی علیه السلام قرار دهد. 📚 مصباح المتهجد، ج۲، ص۷۷۳.

💢 آقا امام حسین علیه‌السلام: #سلام هفتاد ثواب دارد، شصت و نه ثواب از آنِ کسی است که سلام دهد و یکی برای آن که جواب گوید. 📚بحارالانوار، جلد۷۵، صفحه۱۲۰ #خداوند_متعال_نیز_سلام_ﻣﻲ_ﻛﻨﺪ👇 « سَلَامٌ عَلَىٰ نُوحٍ فِي الْعَالَمِينَ »(٧٩) « سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ »(١٠٩) « سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ »(١٢٠) « سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ »(١٣٠) « وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ »(۱۸۱) 📘(صافات) « وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى » و درود بر کسی باد که از هدایت (حق) پیروی می کند. 📘(طه) پس برترین سلام ها نثار وجود شما و خاندان شما، یا اباصالح المهدی ❤️ 🖤 آجرک الله 😭 🏴

💢وداع جانسوز امام حسین (ع) و امام سجاد (ع) امام حسین(ع) لحظات آخر چه پیام مهمی برای شیعیان فرستاد؟ ✍لطفا با وضو متن را بخوانید. در روايت آمده است: هنگامى كه امام حسين(ع) تنها شد به خيمه هاى برادرانش سر كشيد، آنجا را خالى ديد. آنگاه به خيمه هاى فرزندان عقيل نگاهى انداخت، كسى را در آنجا نيز نديد؛ سپس به خيمه هاى يارانش نگريست كسى را نديد، امام در آن حال ذكر «لاَ حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظِيمِ» را فراوان بر زبان جارى مى ساخت. آنگاه به خيمه هاى زنان روانه شد و به خيمه فرزندش امام زين العابدين(عليه السلام) رفت. او را ديد كه بر روى پوست خشنى خوابيده و عمّه اش زينب(س) از او پرستارى مى كند. چون حضرت على بن الحسين(عليه السلام) نگاهش به پدر افتاد خواست از جا برخيزد، ولى از شدّت بيمارى نتوانست، پس به عمّه اش زينب گفت: «كمكم كن تا بنشينم چرا كه پسر پيامبر(صلى الله عليه وآله) آمده است» زينب(عليها السلام) وى را به سينه اش تكيه داد و امام حسين(عليه السلام) از حال فرزندش پرسيد: او حمد الهى را بجا آورد و گفت: «يا أبَتاهُ ما صَنَعْتَ الْيَوْمَ مَعَ هؤُلاءِ الْمُنافِقِينَ»؛ (پدر جان! امروز با اين گروه منافق چه كرده اى؟). امام(عليه السلام) در پاسخ فرمود: «يا وَلَدِي قَدِ اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَاَنْساهُمْ ذِكْرَ اللّهِ، وَ قَدْ شُبَّ الْقِتالُ بَيْنَنا وَ بَيْنَهُمْ، لَعَنَهُمُ اللّهُ حَتّى فاضَتِ الاَْرْضُ بِالدَّمِ مِنّا وَ مِنْهُمْ»؛ (فرزندم! شيطان بر آنان چيره شده و خدا را از يادشان برده است و جنگ بين ما و آنان چنان شعله ور شد كه زمين از خون ما و آنان رنگين شده است!). حضرت سجّاد(عليه السلام) عرض كرد: «يا أبَتاهُ أَيْنَ عَمِّىَ الْعَبّاسُ»؛ (پدر جان! عمويم عبّاس كجاست؟). در اين هنگام اشك بر چشمان زينب حلقه زد و به برادرش نگريست كه چگونه پاسخ مى دهد ـ چرا كه امام(ع) خبر شهادت عبّاس را به وى نداده بود زيرا كه مى ترسيد بيمارى وى شدّت پيدا كند! ـ امام(عليه السلام) پاسخ داد: «يا بُنَىَّ إِنَّ عَمَّكَ قَدْ قُتِلَ، وَ قَطَعُوا يَدَيْهِ عَلى شاطِىءِ الْفُراتِ»؛ (پسر جان! عمويت كشته شد و دستانش كنار فرات از پيكر جدا شد!). على بن الحسين(ع) آن چنان گريست كه بى هوش شد. چون به هوش آمد از ديگر عموهايش پرسيد و امام پاسخ مى داد: «همه شهيد شدند». آنگاه پرسيد: «وَ أَيْنَ أَخي عَلِيٌّ، وَ حَبيبُ بْنُ مَظاهِرَ، وَ مُسْلِمُ بْنُ عَوْسَجَةَ، وَ زُهَيْرُ بْنُ الْقَيْنِ»؛ (برادرم على اكبر، حبيب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه و زهير بن قين كجايند؟). امام(ع) پاسخ داد: «يا بُنَىَّ إِعْلَمْ أَنَّهُ لَيْسَ في الْخِيامِ رَجُلٌ إِلاّ أَنَا وَ أَنْتَ، وَ أَمّا هؤُلاءِ الَّذِينَ تَسْأَلُ عَنْهُمْ فَكُلُّهُمْ صَرْعى عَلى وَجْهِ الثَّرى»؛ (فرزندم! همين قدر بدان كه در اين خيمه ها مردى جز من و تو نمانده است، همه آنان به خاك افتاده و شهيد شده اند). پس على بن الحسين(ع) سخت گريست. آنگاه به عمّه اش زينب(س) گفت: «يا عَمَّتاهُ عَلَىَّ بِالسَّيْفِ وَ الْعَصا»؛ (عمّه جان! شمشير و عصايم را حاضر كن). پدرش فرمود: «وَ ما تَصْنَعُ بِهِما»؛ (مى خواهى چه كنى؟). عرض كرد: «أمَّا الْعَصا فَأَتَوَكَّأُ عَلَيْها، وَ أَمَّا السَّيْفُ فَأَذُبُّ بِهِ بَيْنَ يَدَىْ إِبْنِ رَسُولِ اللهِ(ص) فَإِنَّهُ لاَ خَيْرَ فِي الْحَياةِ بَعْدَهُ»؛ (بر عصا تكيه كنم و با شمشيرم از فرزند رسول خدا(ص) دفاع نمايم، چرا كه زندگانى پس از او ارزش ندارد). امام حسين(ع) او را باز داشت و به سينه چسباند و فرمود:(فرزندم! تو پاك ترين ذريّه و برترين عترت منى و تو جانشين من بر اين بانوان و كودكانى. آنان غريب و بى كس اند كه تنهايى و يتيمى و سرزنش دشمنان و سختى هاى دوران آنان را فرا گرفته است. هر گاه كه ناله سر دادند آنان را آرام كن، و چون هراسان شدند مونسشان باش و با سخنان نرم و نيكو، خاطرشان را تسلّى بخش. چرا كه كسى از مردانشان جز تو نمانده است تا مونسشان باشد و غم هايشان را به وى باز گويند. بگذار آنان تو را ببويند و تو آنان را ببويى و آنان بر تو گريه كنند و تو بر آنان آنگاه امام(ع) دست فرزندش را گرفت و با صداى رسا فرمود: اى زينب! اى امّ كلثوم! اى سكينه! اى رقيّه! و اى فاطمه! سخنم را بشنويد و بدانيد كه اين فرزندم جانشين من بر شماست و او امامى است كه پيروى از او واجب است سپس به فرزندش فرمود: «يا وَلَدي بَلِّغْ شيعَتي عَنِّيَ السَّلامَ فَقُلْ لَهُمْ: إِنَّ أَبي ماتَ غَريباً فَانْدُبُوهُ وَ مَضى شَهيداً فَابْكُوهُ»؛ فرزندم! سلامم را به شيعيانم برسان و به آنان بگو: پدرم غريبانه به شهادت رسید پس بر او اشك بريزيد. منبع: معالى السبطين، ج 2، ص 20 - 21. #یاقتیل‌العبرات😭