☀️ اخذ کلمات، ذکر حضرت ابا عبد الله الحسین (علیه السلام) ✨ فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِماتٍ ... ✨ (۱) 💫 پس آدم از پروردگارش کلمات را أخذ نمود ... 🟠 آن زمان که عرش و فرشی نبود؛ آسمان و زمینی نبود؛ قتل الحسین (علیه السلام) بر لوح مکتوب شد و میدان عبودیت برای عباد الله مشخص گردید. 🟢 جناب جبرئیل برای أنبیاء (علی نبینا و آله و علیه السلام) روضه حضرت أبا عبد الله الحسین (علیه السلام) را خوانده است. ❇️ آن کلماتی که حضرت آدم (علی نبینا و آله و علیه السلام) از پروردگارش اخذ نمود نام های پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمّة معصومین (علیهم السلام) بود، که با بکاء بر مصائب حضرت ابا عبد الله الحسین (علیه السلام) همراه شد. ✔️ از همان ابتدا حضرت آدم (علیه السلام) با ذکر نام حضرت ابا عبد الله الحسین (علیه السلام) محزون و گریان بود. 💠 أَنَّهُ رَأَى سَاقَ الْعَرْشِ وَ أَسْمَاءَ النَّبِيِّ وَ الْأَئِمَّةِ ع فَلَقَّنَهُ جَبْرَئِيلُ قُلْ 🌟 حضرت آدم (عليه السّلام) بر ساق عرش نام پيامبر اکرم (صلى اللَّه عليه و آله و سلم) و ائمّة (عليهم السّلام) را ديد، جبرئيل آن اسامی را به حضرت آدم تلقين كرد، تا اين كلمات را بگويد: ✨ يَا حَمِيدُ بِحَقِ‏ مُحَمَّدٍ يَا عَالِي بِحَقِّ عَلِيٍّ يَا فَاطِرُ بِحَقِّ فَاطِمَةَ يَا مُحْسِنُ بِحَقِّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ مِنْكَ الْإِحْسَانُ ✨ 🔸️ فَلَمَّا ذَكَرَ الْحُسَيْنَ سَالَتْ دُمُوعُهُ وَ انْخَشَعَ قَلْبُهُ ◽️ پس هنگامى كه حضرت آدم نام حضرت امام حسين (علیه السلام) را ذكر نمود اشك هايش جارى و قلبش شكست. 🔸️ وَ قَالَ يَا أَخِي جَبْرَئِيلُ فِي ذِكْرِ الْخَامِسِ يَنْكَسِرُ قَلْبِي وَ تَسِيلُ عَبْرَتِي ◽️ آدم (علیه السلام) گفت: برادرم جبرییل! چرا وقتى نام پنجمى از ايشان را ذكر مي كنم قلبم مي شكند و اشكم جارى مى شود؟! ⚜ قَالَ جَبْرَئِيلُ وَلَدُكَ هَذَا يُصَابُ بِمُصِيبَةٍ تَصْغُرُ عِنْدَهَا الْمَصَائِبُ فَقَالَ يَا أَخِي وَ مَا هِيَ 🔹️ جبرئيل گفت: اين فرزند تو دچار يك مصيبتى خواهد شد كه مصائب ديگر در مقابل آن كوچك خواهند بود. 🖋 حضرت آدم (علیه السلام) گفت: چه مصيبتى؟ ⚜ قَالَ يُقْتَلُ عَطْشَاناً غَرِيباً وَحِيداً فَرِيداً لَيْسَ لَهُ نَاصِرٌ وَ لَا مُعِينٌ 🔸️ جبرئيل گفت: حضرت امام حسين (علیه السلام) در حالى شهيد مى شود كه عطشان، غريب، تنها، بى ياور و بى معين خواهد بود. ⚜ فَبَكَى آدَمُ وَ جَبْرَئِيلُ بُكَاءَ الثَّكْلَى. (۲) 🔸️ سپس حضرت آدم (علیه السّلام) و جبرئيل؛ نظير زن جوان مرده؛ گريان شدند. 🔹️جناب جبرئیل برای حضرت آدم گوشه ای از وقایع کربلا را بیان نمود و آدم این چنین گریست ⚜ اما حضرت بقیة الله الأعظم (أرواحنا له الفداء) در زیارت ناحیه مقدسه می فرمایند: ✨ فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما (۳) 💫 صبح و شام بر شما ندبه می کنم و به جای اشک بر شما خون می گریم. 📚 منابع ➖➖➖➖ (۱) سوره مبارکه بقره – آیه شریفه ۳۷ (۲) بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد ‏۴۴، صفحه ۲۴۵، حدیث ۴۴ عوالم العلوم، شیخ عبد الله بحرانی، جلد ۱۷، صفحه ۱۰۴ البکاء للحسین(علیه السلام)، میرجهانی، صفحه ۱۵۱ (۳) بحارالأنوار، ج٩٨، ص٢٣۸؛ فرازی از زیارت ناحیه مقدسه. 🔰👇👇

🔰مؤمنین در کربلاء نجات می یابند ✨ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ‏ نُوحٍ‏ نَبِيِّ اللَّه‏ سلام خداوند بر تو ای کسی که وارث نوح، پیامبر خداوند هستید. (۱) 💠 حضرت امام جعفر الصادق (علیه السلام) از پدرانشان نقل نمودند که؛ حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله) فرمودند: ⚜ يُقْبَرُ ابْنِي بِأَرْضٍ يُقَالُ لَهَا كَرْبَلَاءُ فرزندم، حضرت أبا عبد الله الحسین (علیه السلام)؛ در زمينى دفن مى شود كه به آن كربلاء مى گويند. ⚜ هِيَ الْبُقْعَةُ الَّتِي كَانَتْ فِيهَا قُبَّةُ الْإِسْلَامِ كربلاء بقعه ای است كه همواره گنبد إسلام در آن مکان بوده است. ⚜ الَّتِي نَجَّى اللَّهُ عَلَيْهَا الْمُؤْمِنِينَ کربلاء مکانی است که خداوند متعال، مؤمنین را در آن موضع نجات داد. ⚜ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَ نُوحٍ فِي الطُّوفَانِ. (۲) همان مؤمنینی که در زمان طوفان، به حضرت نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) ایمان آورده بودند. (و در کربلاء از طوفان نجات یافتند.) ↩️ معلوم گشت که کشتی حضرت نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) آیه و نشانه ای برای جهانیان است. ✔️ لذا ماجرای قوم حضرت نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) و کشتی او، ما را به سفینة النجاة حقیقی رهنمون می سازد. در حقیقت تنها، أهل البیت (علیهم السلام)، سفن النجاة (کشتی های نجات) هستند. 🖋 در زیارت حضرت أبا عبد الله الحسین (علیه السلام) در روز عید قربان و فطر، این چنین نقل شده است که؛ (۳) ✨ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا سَفِينَةَ النَّجَاة سلام بر شما ای کسی که کشتی نجات است. 💠 امام جعفر بن محمد الصادق (علیهما السلام) می فرمایند: ⚜كُلُّنَا سُفُنَ النَّجَاة لَكِن سَفِينَةُ جَدِّیَ الحُسَين اَوسَع وَ فِی لُجَجِ البِحَار أَسرَع همه ‌ی ما اهل بیت (علیهم السلام)، کشتی‌ های نجات هستیم ولی کشتی جدّم حسین (علیه السلام) گسترده‌ تر و در دل دریاها (و موج‌ های خروشان) باشتاب‌ تر و سریع‌ تر است. 🔆 در زیارت آل یس، سَفِينَةِ النَّجَاةِ وَ عَلَمِ‏ الْهُدَى‏ از القاب حضرت صاحب الزمان (أرواحنا له الفداء) بیان شده است. (۴) حضرت صاحب الزمان (أرواحنا له الفداء) سَفِينَةِ النَّجَاةِ وَ عَلَمِ‏ الْهُدَى ایست که به سبب بکاء و اقامه ی عزا بر حضرت أبا عبد الله الحسین (علیه السلام) مومنین را به سَفِينَةِ النَّجَاةِ الحسین (علیه السلام) هدایت می کند. آنجا که خطاب به جد غریبشان می فرمایند: یا جداه فَلاَنْدُبَنَّك َصَباحاً وَ مَسآءً، وَ لاَبكِيَنَّ لَك َبَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً (۵) یا جداه ! هر صبح و عصر بر تو روضه می خوانم و گریه می کنم و به جای اشک بر تو خون می گریم. ا📗📗📗📗📗📗 ۱) فرازی از زیارت حضرت أبا عبد الله الحسین (علیه السلام) / كامل الزيارات، إبن قولویه، ص۲۰۶ ۲) كامل الزيارات، إبن قولویه، ص ۲۶۹، حدیث ۸ / بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج ۹۸، ص۱۰۹، حدیث ۱۵ ۳) المزار الكبير، إبن مشهدي، ص ۴۲۶ / بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج ۹۸، ص ۳۵۵ ۴) الإحتجاج على أهل اللجاج، شیخ طبرسي، ج ‏۲، ص ۴۹۴ / بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج ۵۳، ص ۱۷۲ ۵) بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۳۲۸ ⚜ ✨⚜ ⚜✨⚜✨⚜

🔰 کهیعص ❇️ فزع حضرت نوح (علیه نبینا و آله و علیه السلام) هنگام عبور کشتی از سرزمین کربلا ⚜ حضرت بقیة الله الأعظم (أرواحنا له الفداء) در زیارت ناحیه مقدسه؛ بر جناب نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) سلام نموده اند: ✨ السَّلَامُ عَلَى نُوحٍ الْمُجَابِ فِي دَعْوَتِه‏ (۱) 🔰 جناب نوح به مقام استجابت دعا در هنگام طوفان رسید و به این شرافت نائل شد به خاطر اندوه و غم در مصیبت حضرت أبا عبد الله الحسین (علیه السلام). ✔️ لذا در لسان حضرت بقیة الله الأعظم (أرواحنا له الفداء)، الْمُجَابِ فِي دَعْوَتِه‏ خوانده شد. چرا که حضرت صاحب الزمان (أرواحنا له الفداء) اقامه کننده عزای حضرت أبا عبد الله الحسین (علیه السلام) هستند. ⚜ همان گونه که در زیارت ناحیه مقدسه می فرمایند: یا جداه ... فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما (۱) «صبح و شام بر شما ندبه می کنم و به جای اشک بر شما خون می گریم». ◀️ هنگامی که حضرت نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) بر کشتی سوار بود، از سرزمین کربلا عبور کرد. در آن هنگام دچار غم و اندوه فراوان شد. نقل شده است که؛ 🔸 أَنَّ نُوحاً لَمَّا رَكِبَ فِي السَّفِينَةِ طَافَتْف بِهِ جَمِيعَ الدُّنْيَا « همانا آن زمان که حضرت نوح (علی نبینا و آله و عليه السّلام) بر كشتى سوار شد؛ تمام دنيا را گردش كرد.» 🔸 فَلَمَّا مَرَّتْ بِكَرْبَلَاءَ أَخَذَتْهُ الْأَرْضُ وَ خَافَ نُوحٌ‏ الْغَرَقَ « پس هنگامی که از سرزمین کربلا عبور می کرد، زمين كشتى او را گرفت (نگه داشت). حضرت نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) ترسید که غرق شود.» 🔰 فَدَعَا رَبَّهُ وَ قَالَ: پس حضرت نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) پروردگار را مناجات نمود و گفت: 🔆 إِلَهِي طُفْتُ جَمِيعَ الدُّنْيَا وَ مَا أَصَابَنِي فَزَعٌ مِثْلُ مَا أَصَابَنِي فِي هَذِهِ الْأَرْضِ «پروردگارا! من همه زمين را گردش نمودم، در این سرزمین دچار غم و اندوه و ناله و زاری (فزع) شدم که در هیچ سرزمینی این چنین نبود.» ⚡️ فَنَزَلَ جَبْرَئِيلُ وَ قَالَ: «پس جناب جبرئيل نازل شد و گفت:» يَا نُوحُ‏ فِي هَذَا الْمَوْضِعِ يُقْتَلُ الْحُسَيْنُ سِبْطُ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ الْأَنْبِيَاءِ وَ ابْنِ خَاتَمِ الْأَوْصِيَاءِ « ای نوح! در این مکان حضرت امام حسين (علیه السلام) كه سبط خاتم الأنبياء (صلی الله علیه و آله) و فرزند خاتم الأوصياء (علیه السلام) است؛ کشته و شهيد می شود.» 🔰 حضرت نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) گفت: 🔆 وَ مَنِ الْقَاتِلُ لَهُ يَا جَبْرَئِيلُ ای جبرئیل! قاتل او كيست؟ 🔹 جناب جبرئيل گفت: «قَاتِلُهُ لَعِينُ أَهْلِ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ وَ سَبْعِ أَرَضِينَ» قاتل او همان كسى است كه أهل آسمان ها و زمين های هفت گانه او را لعنت خواهند كرد. فَلَعَنَهُ نُوحٌ‏ أَرْبَعَ مَرَّاتٍ ➖ حضرت نوح (علی نبینا و آله و علیه السلام) چهار مرتبه قاتل حضرت أبا عبد الله الحسين (علیه السلام) را لعنت كرد. 🔸 فَسَارَتِ السَّفِينَةُ حَتَّى بَلَغَتِ الْجُودِيَّ وَ اسْتَقَرَّتْ عَلَيْهِ. (۲) «سپس كشتى حركت نمود تا برکوه جودى استقرار يافت.» 📚منابع ۱) بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۱۷۷ ۲) بحار الأنوار، علامه مجلسی، جلد ۴۴، صفحه ۲۴۳، حدیث ۳۸ عوالم العلوم، شیخ عبد الله بحرانی، جلد ۱۷، صفحه ۱۰۲ رياض الأبرار في مناقب الأئمة الأطهار ع، سید نعمت اله جزائری، جلد ‏۱، صفحه ۱۷۲ البکاء للحسین(علیه السلام)، میرجهانی، صفحه ۱۶۱ 🔰👇👇

❇️ بَكَى مولانا الإمام زین العابدین (علیه السلام) أَرْبَعِينَ سَنَة علی الحسین (علیه السلام) 🔷 بکاء حضرت سجاد (علیه السلام)بر اباعبدالله الحسین (علیه السلام) ، به مدت چهل سال ◻️ در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است: حضرت زین العابدین (علیه السلام) با وجود : ✨ حلم و صبری✨ که داشتند لکن بر مصائب کربلا جزع داشتند و بی تاب بودند و بر پدر بزرگوارشان به مدت چهل سال گریستند و پیوسته اشک ایشان جاری بود. آن حضرت شبانه روزشان به روزه ‏دارى و شب ‏زنده ‏دارى مى ‏گذشت. هنگامى كه غذا براى افطارشان حاضر مى ‏شد، از شهادت پدر و شهيدان كربلا ياد مى ‏كردند و مى ‏فرمودند: ✨«قُتِلَ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ جَائِعاً قُتِلَ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ عَطْشَاناً حَتَّى يَبُلَّ بِالدَّمْعِ ثِيَابُه‏»؛ پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم ) گرسنه و تشنه شهید شد. و این کلمه را مکرر می فرمودند و می گریستند، بطوری که غذایشان به آب دیده شان آغشته می گشت. و بدین گونه لحظات خویش را تا پایان عمر شریفشان گذراندند. (۱) ◻️ امام صادق (علیه السلام) درباره امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند: حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) مدت بیست یا چهل سال بر پدرشان گریستند و طعام و غذایی نبود که در مقابل حضرت بگذارند مگر آنکه حضرتش به یاد امام حسین (علیه السلام) گریه می کردند تا جایی که غلام حضرت محضر مبارکش عرض نمود: فدایت شوم ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می ترسم که شما هلاک شوید. ✨حضرت فرمودند: «إِنَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ‏، إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي الْعَبْرَةُ لِذَلِك‏»؛ حضرت فرمودند: تنها درد دل و غم خود را با خدا گویم که از لطف و کرم بی اندازه او چیزی دانم که شما نمی دانید. سپس فرمودند: هیچ گاه محل شهادت فرزندان فاطمه (سلام الله علیها) را به یاد نمی آورم مگر آنکه حزن و غصه گلویم را می فشارد.(۲) ◻️ در روایات آمده است: آن حضرت هنگام آب نوشیدن چنان اشک می ریختند که ظرف پر از اشک می شد. از حضرت علت را جویا می شدند، و ایشان می فرمودند: چگونه گریه نکنم که پدرم را از آبی که برای درندگان و حیوانات وحشی مباح بود، منع کردند. (۳) 👈🏻 حال آنکه امام حی ما حضرت ابا صالح المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) صبح و شام بیاد شهادت جدشان هستند و لحظه به لحظه مصائب کربلا را می بینند و صباحا و مساء بر جد غریبشان اشک می ریزند و در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جدشان حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) می فرمایند: ✨یا جداه! فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِي‏ الدُّهُورُ، وَ عَاقَنِي عَنْ نَصْرِكَ الْمَقْدُورُ،... فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما» (۴)؛ جدّ غریبم! اگر زمانه مرا به تاخیر انداخت و نتوانستم تو را در کربلا یاری کنم، پس صبح و شام بر تو ندبه میکنم و به جای اشک بر تو خون می گریم. 📚منابع (۱) بحارالأنوار، ج۴۵، ص۱۴٩؛ مثیرالأحزان، ص ۱۵۵؛ (۲) کامل الزیارات، ص ۱۰۷؛ (۳) بحارالانوار،ج ۴۶، ص ۱۰٩؛ (۴) بحارالأنوار، ج٩٨، ص٢٣۸؛ فرازی از زیارت ناحیه مقدسه. 🔰🔰🔰🔰

#کهیعص 🔳 بکاء حضرت زهرا (سلام الله علیها) بر امام حسین علیه السلام 😭😭😭😭😭😭😭

🔰 کهیعص 😭 بکاء حضرت زهرا (سلام الله علیها) بر امام حسین علیه السلام ⚜️ در «كامل الزيارات» از زراره از حضرت صادق (عليه السلام)روايت شده كه در ضمن فرمايشاتى فرمودند: ▪️«مَا مِنْ بَاكٍ يَبْكِيهِ إِلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَةَ وَ أَسْعَدَهَا عَلَيْهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ وَ أَدَّى حَقَّنَا». «هيچ مرد مؤمن و زن مؤمنه اى نيست كه براى حضرت ابى عبدالله (عليه السلام)گريه نمايد ، مگر آنكه با فاطمه زهرا (عليها السلام) صله نموده است ، و ايشان را با اين گريه اش يارى كرده ، و با حضرت رسول (صلى الله عليه وآله) صله نموده و حقّ همه ما را اداء نموده است». (۱) 🖋 در این روایت شریف گريه بر ابا عبدالله الحسين  علیه  السلام به منزله نصرت و یاری خانم حضرت زهرا (سلام الله علیها) و اداى حقّف همه اهلبيت (عليهم السلام)است . ➖ بکائی که یاری دهنده خانم حضرت زهرا سلام الله علیها می باشد ، افضل ، اکمل و اتم اعانت و نصرت ابا عبدالله الحسين  علیه  السلام است  همان بكاء و اشكي  كه با حمل حقايق كربلا و معرفت جاري می گردد. ▪️ اگر محاربه با قاتلین اباعبدالله الحسین علیه السلام و معیت با حضرت در عاشورا برای محبین و شیعیان حضرتشان روزی نشد اما به رحمت و مرحمت حضرت مادر ، این امر با اقامه روضه و بکاء  براى حضرت ابا عبدالله (عليه السلام) میسر گشت و بابی در  نصرت و يارى نمودنل حضرت بر همگان گشوده شد. ◀️ هركس به هر عنوان و در هر زمان امر اقامه عزا و و بکاء بر حضرت ابا عبد الله صلوات الله عليه را احياء نمايد ،  ايشان را نصرت و يارى می دهد . نصرت و اعانتی كه معادل همان  مقاتله با دشمنان آن حضرت و محاربه و خونخواهى ايشان است . ✔️ بکاء و ندبه همان امری است که حضرت صاحب العصر و الزمان (علیه السلام) آن را معادل با نصرت و يارى اباعبدالله الحسین (علیه السلام) دانسته اند. 🚩 در اين زمان صاحب اين مصيبت عظمى در اين عالم كسى جز وجود مبارك حضرت صاحب العصر و الزمان (عليه السلام)نيست ، و ایشان نیز به تاسی از مادر گرامی خویش اینگونه این امر را برای شیعیانشان تبیین می فرمایند و بکاء بر جد غریبشان را معادل با نصرت و اعانت ابا عبدالله الحسین (علیهب السلام) بیان می فرمایند. آنجا که در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جد گرامی شان می فرمایند: ⚜فَلِئِنْ أَخَّرْتَنِی الدُّهوُرُ وَ عاقَنی عَنْ نَصْرِکَ الْمَقْدُورِ وَ لَمْ أَکُنْ لِمَنْ حارَبَکَ مُحارِباً وَ لِمَنْ نَصَبَ لَکَ الْعَداوَةَ مُناصِباً‌ فَلَاَنْدُبَنَّکَ صَباحاً وَ مَساءً وَلَاَبْکِیَّنَ لَکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً(۲) «جد غریبم ، یا ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) اگر زمانه مرا به تاخیر انداخت و در آن زمان نتوانستم در کنار شما باشم و نتوانستم شما را نصرت دهم ؛ پس صبح و شام بر شما می گریم و به جای اشک خون می گریم». ⏪ بنابراین با روضه ، ندبه و بکاء بر ابا عبدالله الحسین (علیه السلام)  می توان در پاسخ به کلام  «هَل مِن ناصر یَنصُرُنی» و «هل من معین یعیننی» ؛ لبیک گفت. و این بکاء می شود اکسیر اعظمی که حضرت مادر  سفارش آن را کرده اند و بکاء علی الحسین را در مقام یاری خودشان دانسته اند. و خلائق  در این عالم به چه شرافتی عظیم تر از این امر می تواند دست یابند. 📚 منابع: (۱)كامل الزيارات ص ۸۱ /بحار الأنوار، ج ۴۵؛ ص۲۰۶ (۲)بحارالأنوار، ج٩٨، ص٢٣۸؛ فرازی از زیارت ناحیه مقدسه. 🌹ادامه داره... 🔹🔹🔹🔹🔹

•°🌼 ماه من علۍِ یکشنبه علوۍ💚 🤲 التماس_دعا