❇️ بَكَى مولانا الإمام زین العابدین (علیه السلام) أَرْبَعِينَ سَنَة علی الحسین (علیه السلام) 🔷 بکاء حضرت سجاد (علیه السلام)بر اباعبدالله الحسین (علیه السلام) ، به مدت چهل سال ◻️ در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده است: حضرت زین العابدین (علیه السلام) با وجود : ✨ حلم و صبری✨ که داشتند لکن بر مصائب کربلا جزع داشتند و بی تاب بودند و بر پدر بزرگوارشان به مدت چهل سال گریستند و پیوسته اشک ایشان جاری بود. آن حضرت شبانه روزشان به روزه ‏دارى و شب ‏زنده ‏دارى مى ‏گذشت. هنگامى كه غذا براى افطارشان حاضر مى ‏شد، از شهادت پدر و شهيدان كربلا ياد مى ‏كردند و مى ‏فرمودند: ✨«قُتِلَ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ جَائِعاً قُتِلَ ابْنُ رَسُولِ اللَّهِ عَطْشَاناً حَتَّى يَبُلَّ بِالدَّمْعِ ثِيَابُه‏»؛ پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم ) گرسنه و تشنه شهید شد. و این کلمه را مکرر می فرمودند و می گریستند، بطوری که غذایشان به آب دیده شان آغشته می گشت. و بدین گونه لحظات خویش را تا پایان عمر شریفشان گذراندند. (۱) ◻️ امام صادق (علیه السلام) درباره امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند: حضرت علی بن الحسین (علیه السلام) مدت بیست یا چهل سال بر پدرشان گریستند و طعام و غذایی نبود که در مقابل حضرت بگذارند مگر آنکه حضرتش به یاد امام حسین (علیه السلام) گریه می کردند تا جایی که غلام حضرت محضر مبارکش عرض نمود: فدایت شوم ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می ترسم که شما هلاک شوید. ✨حضرت فرمودند: «إِنَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ‏، إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلَّا خَنَقَتْنِي الْعَبْرَةُ لِذَلِك‏»؛ حضرت فرمودند: تنها درد دل و غم خود را با خدا گویم که از لطف و کرم بی اندازه او چیزی دانم که شما نمی دانید. سپس فرمودند: هیچ گاه محل شهادت فرزندان فاطمه (سلام الله علیها) را به یاد نمی آورم مگر آنکه حزن و غصه گلویم را می فشارد.(۲) ◻️ در روایات آمده است: آن حضرت هنگام آب نوشیدن چنان اشک می ریختند که ظرف پر از اشک می شد. از حضرت علت را جویا می شدند، و ایشان می فرمودند: چگونه گریه نکنم که پدرم را از آبی که برای درندگان و حیوانات وحشی مباح بود، منع کردند. (۳) 👈🏻 حال آنکه امام حی ما حضرت ابا صالح المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) صبح و شام بیاد شهادت جدشان هستند و لحظه به لحظه مصائب کربلا را می بینند و صباحا و مساء بر جد غریبشان اشک می ریزند و در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جدشان حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) می فرمایند: ✨یا جداه! فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِي‏ الدُّهُورُ، وَ عَاقَنِي عَنْ نَصْرِكَ الْمَقْدُورُ،... فَلَأَنْدُبَنَّكَ صَبَاحاً وَ مَسَاءً، وَ لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما» (۴)؛ جدّ غریبم! اگر زمانه مرا به تاخیر انداخت و نتوانستم تو را در کربلا یاری کنم، پس صبح و شام بر تو ندبه میکنم و به جای اشک بر تو خون می گریم. 📚منابع (۱) بحارالأنوار، ج۴۵، ص۱۴٩؛ مثیرالأحزان، ص ۱۵۵؛ (۲) کامل الزیارات، ص ۱۰۷؛ (۳) بحارالانوار،ج ۴۶، ص ۱۰٩؛ (۴) بحارالأنوار، ج٩٨، ص٢٣۸؛ فرازی از زیارت ناحیه مقدسه. 🔰🔰🔰🔰

#کهیعص 🔳 بکاء حضرت زهرا (سلام الله علیها) بر امام حسین علیه السلام 😭😭😭😭😭😭😭

🔰 کهیعص 😭 بکاء حضرت زهرا (سلام الله علیها) بر امام حسین علیه السلام ⚜️ در «كامل الزيارات» از زراره از حضرت صادق (عليه السلام)روايت شده كه در ضمن فرمايشاتى فرمودند: ▪️«مَا مِنْ بَاكٍ يَبْكِيهِ إِلَّا وَ قَدْ وَصَلَ فَاطِمَةَ وَ أَسْعَدَهَا عَلَيْهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَّهِ وَ أَدَّى حَقَّنَا». «هيچ مرد مؤمن و زن مؤمنه اى نيست كه براى حضرت ابى عبدالله (عليه السلام)گريه نمايد ، مگر آنكه با فاطمه زهرا (عليها السلام) صله نموده است ، و ايشان را با اين گريه اش يارى كرده ، و با حضرت رسول (صلى الله عليه وآله) صله نموده و حقّ همه ما را اداء نموده است». (۱) 🖋 در این روایت شریف گريه بر ابا عبدالله الحسين  علیه  السلام به منزله نصرت و یاری خانم حضرت زهرا (سلام الله علیها) و اداى حقّف همه اهلبيت (عليهم السلام)است . ➖ بکائی که یاری دهنده خانم حضرت زهرا سلام الله علیها می باشد ، افضل ، اکمل و اتم اعانت و نصرت ابا عبدالله الحسين  علیه  السلام است  همان بكاء و اشكي  كه با حمل حقايق كربلا و معرفت جاري می گردد. ▪️ اگر محاربه با قاتلین اباعبدالله الحسین علیه السلام و معیت با حضرت در عاشورا برای محبین و شیعیان حضرتشان روزی نشد اما به رحمت و مرحمت حضرت مادر ، این امر با اقامه روضه و بکاء  براى حضرت ابا عبدالله (عليه السلام) میسر گشت و بابی در  نصرت و يارى نمودنل حضرت بر همگان گشوده شد. ◀️ هركس به هر عنوان و در هر زمان امر اقامه عزا و و بکاء بر حضرت ابا عبد الله صلوات الله عليه را احياء نمايد ،  ايشان را نصرت و يارى می دهد . نصرت و اعانتی كه معادل همان  مقاتله با دشمنان آن حضرت و محاربه و خونخواهى ايشان است . ✔️ بکاء و ندبه همان امری است که حضرت صاحب العصر و الزمان (علیه السلام) آن را معادل با نصرت و يارى اباعبدالله الحسین (علیه السلام) دانسته اند. 🚩 در اين زمان صاحب اين مصيبت عظمى در اين عالم كسى جز وجود مبارك حضرت صاحب العصر و الزمان (عليه السلام)نيست ، و ایشان نیز به تاسی از مادر گرامی خویش اینگونه این امر را برای شیعیانشان تبیین می فرمایند و بکاء بر جد غریبشان را معادل با نصرت و اعانت ابا عبدالله الحسین (علیهب السلام) بیان می فرمایند. آنجا که در زیارت ناحیه مقدسه خطاب به جد گرامی شان می فرمایند: ⚜فَلِئِنْ أَخَّرْتَنِی الدُّهوُرُ وَ عاقَنی عَنْ نَصْرِکَ الْمَقْدُورِ وَ لَمْ أَکُنْ لِمَنْ حارَبَکَ مُحارِباً وَ لِمَنْ نَصَبَ لَکَ الْعَداوَةَ مُناصِباً‌ فَلَاَنْدُبَنَّکَ صَباحاً وَ مَساءً وَلَاَبْکِیَّنَ لَکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً(۲) «جد غریبم ، یا ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) اگر زمانه مرا به تاخیر انداخت و در آن زمان نتوانستم در کنار شما باشم و نتوانستم شما را نصرت دهم ؛ پس صبح و شام بر شما می گریم و به جای اشک خون می گریم». ⏪ بنابراین با روضه ، ندبه و بکاء بر ابا عبدالله الحسین (علیه السلام)  می توان در پاسخ به کلام  «هَل مِن ناصر یَنصُرُنی» و «هل من معین یعیننی» ؛ لبیک گفت. و این بکاء می شود اکسیر اعظمی که حضرت مادر  سفارش آن را کرده اند و بکاء علی الحسین را در مقام یاری خودشان دانسته اند. و خلائق  در این عالم به چه شرافتی عظیم تر از این امر می تواند دست یابند. 📚 منابع: (۱)كامل الزيارات ص ۸۱ /بحار الأنوار، ج ۴۵؛ ص۲۰۶ (۲)بحارالأنوار، ج٩٨، ص٢٣۸؛ فرازی از زیارت ناحیه مقدسه. 🌹ادامه داره... 🔹🔹🔹🔹🔹

•°🌼 ماه من علۍِ یکشنبه علوۍ💚 🤲 التماس_دعا

▫️توضیحات👆