‏+ چقدر ارومی تو مغزم همون لحظه :

اگه بخوام یکم بلند بلند فکر کنم باید بگم بعضیا خودشون انقدر خوبن، آدم دلش نمی‌خواد با حرف زدن با این آدما، آلوده‌شون کنه

نوشته بود توی این عکس هیچ رنگ قرمزی وجود نداره و همش سیاه و سفید و آبیه؛ مغز داره تصمیم می‌گیره که اون بخش رو قرمز ببینه. زوم کنید متوجه می‌شید.

هر چقدر جلوتر می‌ره بیشتر می‌فهمم که نمی‌فهمم و بیشتر میدونم که نمی‌دونم! و بیشتر می‌فهمم که بلد نیستم

‏انسان آنچه که فکر میکند نیست آن چیزیست که پنهان میکند !

خاك باش ؛ علـی، ابوتراب است

ادب قشنگ ترین ویژگی یک انسان

علاج‌ِ درد‌‌ ما‌‌ تبیین‌‌ است ؛ از‌ مکان های مختلف ،حنجره های‌‌ مختلف ! حضرت‌آقا

می‌خوای ببینی یکی به درد رفاقت می‌خوره یا نه، ببین با نمازش چطوره..! کسی که از خداش دریغ کنه، به خلقِ خدا نمی‌بخشه. #فکت

‏مشکل اینجاست که همه میخوان مهم باشن هیچکس نمیخواد مفید باشه!

خدایا تو به این خوبی بنده‌هات چرا انقدر لایتچسبک‌ان؟!

یکی از جنون‌آمیزترین رفتارهایی که مُد شده، حذف کردن و کنسل کردن آدم‌هاست، آن هم با اولین ناملایمات و ریزترین مسائل. برگزاری دادگاه صحرایی و صدور احکامِ گُنده و فوری علیه کسانی که شاید یک بار بدی کرده‌اند اما منصفانه، خوبی‌هایشان بیشتر بوده. چون در جایی از فلان ورق‌پاره یا استوری خوانده که "هر کی حالتو بد کرد، آدم سمّیه، پس حذف کن بره. گور پدرش. فقط خودت مهمی و آرامش الانت"‌. ظاهرا مفاهیمی مثل سازش، شفقت، مدارا، پذیرش تفاوت‌ها و پذیرفتن این واقعیت که هیچکس کامل نیست، از معنا افتاده‌اند. ‌‌‌‌‌ بیشتر از هر چیز نشان‌دهنده‌ی روحیات استبدادی است، گویا انتظار دارد یک دوست، هرگز اشتباه نکند. هرچند نوشتن درباره‌ی این مسائل، بدون اشاره به مصادیق دشوار است اما گمان می‌کنم منظور را رسانده باشم. حذف‌کردن آدم‌ها و بُریدن یک ارتباط، گاهی ضرورت دارد اما صدور چنین حکم سنگینی و اجرایش، نباید اینقدر هم ساده گرفته شود. مطمئنی که هیچ راهی جز جدایی نمانده؟ سوال مهم‌تر: آیا تناسبی بین خطا و مجازات هست؟ ‌‌‌‌‌‌‌ جالب‌تر اینکه به این روحیه افتخار می‌کنند. در کمال حیرت، نوعی "مراقبت از خود" تلقیش می‌کنند و نشانه‌ی "قدرت" می‌دانند. از روابطشان یک مِیدانِ مین ساخته‌اند. خدا نکند احدی پا روی فلان مین بگذارد. در فضایی تا این حد "شکننده و ناامن" چطور می‌توان رابطه‌ای را پرورش داد؟ ‌‌‌‌‌ بنظرم، جدایی آخرین راه‌حل است، نه اولین! اگر زیاد سراغ این گزینه برویم، زیست اجتماعی ما مختل می‌شود و به انسانی بی‌طاقت و ترسو که همیشه در حال فرار، دشمن‌سازی و حتی تحریف واقعیات و توجیه است، تبدیل می‌شویم. اگرچه حذف فوری هرکس که ناراحتمان کند، ما را به آرامش و پیروزی موقت می‌رساند، در بلندمدت آسیب می‌بینیم. ‌ معین دهاز