یا امام رضا ... دلی که جای تو باشد... در او چه جای غم است؟! (:🌱 #السلام‌علیک‌یاعلی‌بن‌موسی‌الرضا #آقای_امام_رضا💛

#انرژیجات🍓 همونجایے ڪ فڪرمیڪنے هیچ راهے نیست، خدایه راه جدیدبرات بازمیڪنه^^😍🌱🦋 #بهش_اعتماد_کن✋🏻💛

حواست‌باشہ! یہ‌لحظہ‌غفلت‌ ماروڪلۍازدشمن‌عقب‌میندازه(:♥️🌿 #جھادعلمی #دانش‌آموزمؤمن‌انقلابۍ

جوان‌ھا‌متوجہ‌باشند‌کہ‌درجوانۍانسان‌ مۍ‌شود‌خودش‌ࢪا‌،اصلاح‌کند. جوان‌ھا‌نزدیک‌ترند‌بہ‌ملکوت:) -سیدنا‌الخمینۍ‌ࢪه-🌿 #بابا_روح_الله🧡

#کلیپ_کوتاه🎬 دلم اگه بی قراره .... چشام اگه هی می‌باره ...☔️ دلم غم نداره چون آقام دوسم داره :)🙃 #چهارشنبه_های_امام_رضایی #آقای_امام_رضا💛

#خط_رو_خط📞 یک‌دفم‌به‌زبون‌ماتوبوگو:) نوکرُم!راستی‌کربلانِمِخی؟! #آقای_امام_رضا💛

#زنگ_عبرت🚨 📊آمار کرونا در عراق (27 و 29مهر) 📍کربلا و نجف با جمعیتی بیش از دو میلیون نفر و پذیرای 14000000 زائر تعداد فوت کربلا=0 تعداد فوت نجف=1 کی بود میگفت صبر کنید یک هفته بعد اربعین فاجعه جهانی رو در عراق میبینید🤔 #کروناهراسی😏 #نفوذ

【 #ڪد_عاشقے‌پیشوآز📲♥️ 】 نقشہ دشمن . . .♨️ 📳🎧 #امام_خامنه_اے 🌱همــراه اول ⬅️ ارسال ڪد 98774 به شماره ۸۹۸۹ 🌱ایراݩــسل⬅️ ارسال ڪد 44132304 بہ شماره۷۵۷۵ 🌱رایتــل⬅️ ارسال ڪد on40010556 بہ شماره ۲۰۳۰

#استوری و ما هنوز شهید میدهیم در مقابل چالش های بی غیرتی ...😭💔 #شهید_محمد_محمدی🕊

شرح دومین دلیل عقلی حجاب : 2⃣#پوشیدگی_خواست_فطرت 💠خلقت #انسان با خلقت #حیوان فرق می‌کند . به گونه‌ای آفریده شده که از برهنگی خوشش نمی‌آید و #فطرت و گرایش درونی اش ، #پوشش خواه است .🌱 حتی قرآن درباره آدم و حوا (علیهماالسلام) میفرماید: «فَأَکَلَا‌مِنْهَا‌فَبَدَتْ‌لَهُمَا‌سَوْءَ‌تُهُمَا‌وَطَفِقَا‌ یَخصِ‌فَانِ‌عَلَیهِما‌مِن‌وَرَقِ‌الْجَنَّةِ» {طه،۱۲۱} (آنگاه از آن درخت خوردند و برهنگی آنان برایشان نمایان شد .شروع کردند به چسباندن برگ درختان به خودشان ! ) ........... پ.ن: در کل که بخوایم بگیم دخترجان ؛ هرپریشان نظری لایق دیدار تو نیست :)🙂🌿 #زیباترازگل🌺 #ریحانه_خلقت🌸 #چادرم_سرمایه_محبت_مادرم_زهراست💜

🍂 #داستان_آموزنده68 #دالان_بهشت می توانست لا اقل از من سوال کند. حتی اگر لباسم فقط همین هم بود چه حقی داشت این جوری لگد مالم کند؟ وجودم را غصه و خشم با هم گرفته بود. حس آدم های سیلی خورده ای که حقارت تحمل سیلی از پا در می آوردشان، نه درد آن. توی گرداب رنجی که برایم ناشناخته بود دست و پا می زدم. تا حالا محمد را آن طور خشمگین و با آن لحن کوبنده و از همه بد تر رو گردان از خودم ندیده بودم. هیجان و عجله ام برای این که مرا زود تر ببیند، باعث شده بود از خودم بدم بیاید. رفتار او توهینی بی نهایت برای قلب مشتاق من بود که مرا از پا در می آورد . دوباره در باز شد، برخلاف انتظارم محمد برنگشته بود. محترم خانم بود که شتابزده می پرسید: مهناز جون هنوز حاضر نشدی؟ مادر قربونت برم، زود باش همه اومدن، مهمون ها سراغ عروس هام رو می گیرند، تو بیا، آبرومو بخر. خود را جمع و جور کردم و پرسیدم: مگه الهه نیومده؟ ای مادر اون بود و نبودش غیر از دق دادن من چه فایده ای داره؟ اومده مثل برج زهرمار توی اتاق مهدی بست نشسته. بعد در حالی که بیرون می رفت، اضافه کرد: الهی فدات شم فقط زود باش. کتم را برداشتم حتی نیم نگاهی هم به خودم توی آینه نکردم. دیگر دلم نمی خواست نه خودم نه آن لباس را ببینم. خانه پراز مهمان بود و من در حالی که دلم را رنجی بی اندازه می فشرد به هر زحمتی بود باید لبم به لبخندی ساختگی باز می شد تا همراه فاطمه خانم و محترم خانم از مهمان ها پذیرایی کنم. از تحسین و تعریف دیگران حالم منقلب می شد و نا خود آگاه تصویر محمد با آن خشم درنظرم مجسم می شد. با دیدن قیافه درهم الهه فکرکردم نکند او هم با آقا مهدی حرفش شده باشد. ولی وقتی جواب مراهم با لحنی سرد و نگاهی پراز بغض و کینه داد فهمیدم عصبانیتش تنها از آقا مهدی نیست. صدای هلهله برای وارد شدن زری مرا به طرف اتاق عقد کشاند. زری بی نهایت زیبا، توی آن لباس و با آن وقار، چقدر با زری آشنای من فرق داشت. چه رمزی توی ازدواج نهفته است که حتی قبل از شروع زندگی، در حالت های آدم ها تاثیر می گذارد؟ چند لحظه، غصه ام را فراموش کردم و شادی وجودم را پرکرد. چشم هایمان به هم افتاد، من غرق تحسین او بودم و او محو تماشای من. با وقاری که از زری کمتر دیده بودم با سراشاره کرد که نزدیکش بروم و بعد با نگاهی پراز مهر و تحسین گفت: مهناز چی شدی! دلم نمی خواست بشنوم، گفتم: از خودت خبر نداری. باورم نمی شد این قدر خوشگل بشی. توی گوشم گفت: غلط کردی، باورت نشه! من از اول خوشگل بودم تو خنگی که نمی فهمیدی! خنده ای از ته دل وجود هردومان را پر کرد. صدا زدند که داماد وارد می شود، می خواستند خطبه عقد را بخوانند و من با عجله از اتاق بیرون رفتم. چشمم به خانم جون و مادرم افتاد. مادر با رنجیدگی گفت: دیگه انگار نه انگار که مادر داری ، یک سراغ نگیری ببینی ما کجاییم ها؟ صورتش را بوسیدم و گفتم: به خدا خودم هم الان اومدم. #آشیونه‌تون‌گرم ☕️ ‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🍂 #داستان_آموزنده66 روز خواستگاری زری رسید. خانواده ای محترم و متدین و فهمیده بودند که به گفته خودشان مهم ترین ملاکشان برای همسر پسرشان، شرافت و انسانیت بود. آن روز داماد ، که اسمش مسعود بود ،با مادر و دو تا از خواهرهایش برای خواستگاری آمده بود. مادرش زنی خوشرو بود و خواهر بزرگش بر خلاف کوچکتر زنی سرو زبان دار و شوخ. خود مسعود هم پسری بود قد بلند با قیافه ای معمولی که در نظر اول ، خیلی کم رو به چشم می آمد، ولی وقتی شروع به صحبت می کرد طرز صحبت سنجیده و با وقارش به سرعت باعث می شد آدم با احترام به او نگاه کند. آن ها با صداقت تمام گفتند که مسعود یک زندگی دانشجویی دارد و چون در رشته پزشکی تحصیل می کند حداقل تا هشت و نه سال دیگر به ایران برنمی گردد و در طول تحصیلاتش ممکن است زندگی چندان راحتی نداشته باشد و مسعود، تنها به دلیل تدین تصمیم به ازدواج گرفته است و سازگاری و همراهی مهمترین خواسته ای است که از همسرش دارد. شخصیت خانواده و خود مسعود آن قدر دلنشین بود که راه را بر مخالفت و انتقاد بست و زری تقریبا از همان جلسه اول، دلباخته شد و چون مسعود کم تر از دو ماه برای رفتن وقت داشت، کارهای ازدواج آن ها هم درست مثل من و محمد سریع انجام شد و قرار عقد را گذاشتند. همان روزها بود که با دقت در احوال امیر مطمئن شدم که از اول هم نظری به زری نداشته و این حدس که فکرم در مورد علاقه اش به ثریا درست بوده بیش تر در ذهنم قوت گرفت. زندگی زری هم درست مثل من در مدتی کوتاه عوض شد. در زمانی کم تر از یک سال ما هر دو از حالت دو دوست و دو همکلاسی در آمدیم و از عالم بچگی جدا شدیم. زری زنی شوهر دار می شد که به کشوری دور و غریبه می رفت و من در کنار محمد به کلی فراموش کرده بودم که سبب علاقه اولیه ام به خانواده آن ها اصلا وجود زری بوده است. دوباره انگار توی خانه ما هم عروسی باشد، برو و بیا و شور و شوق بود. جشن عقد زری در حقیقت عروسی او هم محسوب می شد. چون شوهرش نمی توانست در فاصله پنج شش ماه بعدی که کار زری برای رفتن درست می شد، دوباره برگردد.به همین دلیل کارها بیشتر بود و جشن مفصل تر. و ما چه شور و اشتیاقی داشتیم از مدرسه که برمی گشتیم تمام وقتمان را کار و بحث برای روز عقد می گرفت. البته تا وقتی که محمد نبود، من آزاد بودم. زمانی که برمیگشت، خواسته و ناخواسته مجبور بودم بروم سراغ درس هایم. یادش به خیر ، هنوز لباسی را که برای عقد زری دوخته بودم نگه داشته ام. به چه اشتیاقی آن لباس را به اکرم خانم سفارش دادم. این اولین عروسی و اولین باری بود که قرار بود به عنوان زنی شوهر دار توی مجلسی شرکت کنم و می توانستم به جای لباسی ساده و دخترانه، یک لباس زنانه از آن مدل هایی که همیشه دوست داشتم، بدوزم. با مشورت اکرم خانم، و البته دور از چشم محمد ، مدل و پارچه و رنگش را انتخاب کردم. روزی که برای پرو لباس رفتم چقدر راضی بودم. تا آن روز چنین لباسی نداشتم. یک لباس دکولته تنگ و چسبان بود که دامنی کوتاه تا بالای زانو داشت و رویش یک کت نیم تنه کوتاه با آستین های شمشیری و یقه ایستاده به رنگ مشکی. زری که خودش هم داشت لباسش را به کمک اکرم خانم می پوشید، ذوق زده گفت: مهناز، چقدر بهت می آد. چقدر قشنگ شدی، فقط خدا کنه محمد ایراد نگیره و بگذار ه بپوشی. با تعجب گفتم: چرا نگذاره همه زن هستن دیگه. اما ته دلم کمی شور می زد . یعنی ممکن بود به خاطر سینه باز و کوتاهی اش ایراد بگیره؟ولی خیلی زود حواسم جمع لباس زری شد و موضوع را فراموش کردم. زری بدون آرایش هم توی لباس عروس خیلی زیباتراز قبل شده بود. خلاصه آن روز هردو مان غرق شادی بودیم و مرتب از اکرم خانم تشکر می کردیم. روز  بعد هم همراه مادر و مریم برای خرید کفش رفتم و برای اولین بار، کفش پاشنه بلندی که به سختی می توانستم با آن راه بروم خریدم. همه این کارها را دور از چشم محمد می کردم و هروقت می پرسید: مهناز، بالاخره لباس تو چی شد؟ می گفتم: صبر کن، روز عقد چی شده. بالاخره روز عقد زری رسید. #آشیونه‌تون‌گرم ☕️ 🔥 ‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌