✍دشوار نوشتن یا دشواریِ نوشتن 🖋این کاریکاتور شما را یاد چه چیزی یا چه کسی می‌اندازد؟ اگر از کسانی هستید که دیدن این تصویر، داغ دل خودتان را تازه می‌کند، لطفاً شکیبا باشید. 🖋ما در نویسندگی دو بیماری داریم که با دشواری شروع می‌شوند، ولی به سادگی می‌توان آن‌ها را درمان کرد: "#دشوار_نوشتن" و "#دشواریِ_نوشتن". 🖋#دشوارنویس کسی است که اصل نوشتن چندان برایش دشواری ندارد، ولی نوشته‌اش چندان ساده نیست که بتوان به سادگی و با لذت خواند. اما کسانی هم هستند که اصل نوشتن برایشان دشوار است و وقتی یک کاغذ سفید جلویشان می‌گذاری تا چیزی بنویسند، انگار قرار است با نوک قلمشان یک سنگلاخ را بشکافند و چیزی در آن بکارند. 🖋درمان #دشوارنویسی چندان دشوار نیست و می‌توان با مطالعه نکات #ساده‌نویسی و مدتی تمرین و رفع اشکال زیر نظر یک استاد، کم‌کم ساده و روان نوشت. به نظر من، مشکل اصلی از بین این دو، دشواری #شروع_نویسندگی است. #ترس_از_نوشتن، از خودِ نوشتن خیلی سخت‌تر است. 🖋ساده‌ترین و البته کارآمدترین راه حل این مشکل، #نوشتن_برای_دور_ریختن است!! کسی که می‌خواهد ترس از نوشتن را در خودش از بین ببرد، اگر مطمئن باشد که کسی قرار نیست نوشته‌اش را بخواند و اشکالی از آن بگیرد، آرام می‌شود. پس مدتی فقط برای خودتان بنویسید. حتی لازم نیست نوشته‌هایتان را بایگانی کنید؛ چون بعضی‌ها از وجدان خودشان هم می‌ترسند که اگر بعد از مدتی این نوشته‌ها را بازخوانی کند، کار به سرزنش و تمسخر بکشد!! پس همین که نوشته‌تان کامل شد و یک‌بار آن را خواندید، آن را پاره کنید و بیندازید توی سطل؛ به همین راحتی. 🆔️ @behtarbenevisim