#روضه_امام_حسین_علیه_السلام #مناجات با امام حسین علیه السلام بیا و مرحمتی باز بر غلامت کن مرا اسیر خودت تا خود قیامت کن به امتحان نداده نگیر خرده به من بگو بمیر نمردم سپس ملامت کن شنیده ام که به قلب شکسته جا داری شکسته قلب من از غم ، بیا اقامت کن گناه، چشم مرا خشک کرده اشک بگیر گناه های مرا اینچنین حجامت کن به دل سپرده ام ای نانجیب در سختی بگو حسین و نجیبانه استقامت کن به سر سپرده ام اینکه دو مرتبه خود را شبیه ام وهب هدیه بر امامت کن مخواه راست بماند قد من از غم تو مرا خمیده چنان تیغ هی علامت کن ز دست شمر، دل دوستان تو خون است بیا به حشر تو درخواست غرامت کن هزار و نهصد و پنجاه زخم کاری را به اشک دیده ی عشاق خود سلامت کن بلند مرتبه شاه حرم نیفت به خاک بزرگ قافله برخیز و اسقامت کن نماز با وضوی خون بخوان و بین رکوع به ساربان خود انگشتری کرامت کن به اضطراب نگاه تو شمر میخندد نگاهِ دلنگران کم سوی خیامت کن تمام حنجر خود را نده به خنجر شمر عنایتی به سنان در مسیر شامت کن به پادشاهی ات عریان شدن نمی آید میان بخشش خود فکر احترامت کن

#مناجات_با_خدا #ماه_شعبان شعبان گذشت و حال دلم روبراه نیست در کوله بارِ زندگی ام جز گناه نیست سوگند بر حقیقتِ سِیر و سلوکِ عشق چون من در این طریق، کسی روسیاه نیست عمرم به غفلت و ضررِ معصیت گذشت کارم به غیرِ ناله و اندوه و آه نیست آخر چگونه واردِ ماهِ خدا شوم؟ بیچاره را به خانه ی محبوب، راه نیست یا رب مرا به حُرمت شاه نجف ببخش جز بیتِ رحمتِ تو مرا سرپناه نیست پرونده ام سیاه، ولی در دلم به جز عشقِ شهیدِ تشنه ی در قتلگاه نیست از راهِ دور نیزه به پهلوی او زدند رحمی به قلبِ هیچ یک از آن سپاه نیست #مناجات #ماه_شعبان #مناجات_شعبانیه #وداع_با_شعبان حاج امیر عباسی

#مناجات_با_خدا #ماه_شعبان #روضه_امام_حسین_علیه_السلام سرمایه آه و ،این همه عصیان مرا ببخش دردم گناه و توبه چو درمان مرا ببخش یاغی نیَم به حال غریبان ترحمی باز آمدم به حال پریشان مرا ببخش یک عمر گفته ام که سریع الرضا تویی امشب بحق شاه خراسان مرا ببخش با این بلا که آمده، مرگ است بیخ‌ گوش کم گوشمالی ام بده! الآن مرا ببخش شاید که عمر من به شب قدر، قَد نداد! پس در همین لیالی شعبان مرا ببخش گریه برای کشته ی بی سر سلاح ماست محض همین نوای حسین جان مرا ببخش زینب به ناله گفت الا یا اخا الغریب: ای مانده زیر پای ستوران مرا ببخش... با چادرم نشد که تنت را کفن کنم ای پاره پاره پیکرِ عریان، مرا ببخش محمدحسین مهدی پناه