eitaa logo
بشارت‌می‌دهم خوش‌روزگاری
264 دنبال‌کننده
16.7هزار عکس
14.7هزار ویدیو
198 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
اگر زینب نبود کربلا نبود
السلام علیک یا زینب کبری
امام سجاد عليه السلام: إنَّ عَمَّتي زَينَبَ مَعَ تِلكَ المَصائبَ و المِحَنِ النّازِلَةِ بِها في طَرِيقِنا إلَى الشّامِ ما تَرَكَتْ [تَهَجُّدَها] لِلَيلَةٍ عمّه‌ام‌زينب ، با وجود همه‌مصيبت‌ها و رنج‌هايى كه در‌مسيرمان‌به‌سوى‌شام به‌او روى‌آورد ، حتّى‌يك‌شب اقامه‌نمازشب را فرو‌نگذاشت . وفيات الأئمه (ع) ، ص ۴۴۱
4.46M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥این کلیپ رو توی فضای مجازی دیدم ، با خودم گفتم لازمه که نشر بدم . 🔴به پویش بپیوندید👇 http://eitaa.com/joinchat/963837952Cb758f6bd13
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
آیه ۱۵۴ سوره بقره - شهیدان زنده‌اند: وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَٰكِنْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿١٥٤﴾ و به آنان که در راه خدا کشته‌می‌شوند مرده نگویید، بلکه [در عالم برزخ] دارای حیات‌اند، ولی شما [کیفیت آن حیات را] درک‌نمی‌کنید. بشارت در ایتا👇 eitaa.com/besharat_ir معجزه‌ی پیامبر در ایتا👇 eitaa.com/moejezeyepeyambar داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 eitaa.com/Dastanqm کانال علی‌اصغر(همراه‌بامعرفی مطالب کانال‌هایی درارتباط‌با کودک و نوجوان)👇 eitaa.com/koodakAliAsghar
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔅آیه‌ای از سوره انفال 📖وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ ۚ فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ بَصِيرٌ [انفال/۳۹] 🔸«با آنان(مشرکان) بجنگید تا زمانیکه که دیگر فتنه ای نباشد و تمامی دین برای خدا گردد،پس اگر دست برداشتند، خداوند به آنچه می کنند بیناست.» 🔹از زراره نقل شده که امام صادق علیه‌السلام فرمودند؛ «راجع به این آیه از پدرم سوال شد ؛پدرم فرمودند: تأویل این آیه هنوز فرا نرسیده است، هنگامی که قائم ما قیام کند کسانی که زمان او را درک کنند تأویل این آیه را خواهند دید، در آن موقع دین حضرت محمد صلی الله علیه و آله به تمام نقاطی که شب پوشش آرامبخش خود را بر آن می‌افکند خواهد رسید تا در سراسر زمین مشرک و بی دینی باقی نماند چنانچه که خداوند می‌فرماید: تنها مرا پرستش کنند و چیزی را شریک من قرار ندهند.» 📚 اثبات الهداه،ج ۵،ص۱۷۴