آدمِ «عه چه قشنگ، بزار عکس بگیرم ازش» یی نیستم. والا الان داستان مصور میخوندید(:

اگه تو هم داری شبکه یک رو نگاه میکنی و جزوه ات جلوته تو دوست خوب منی

«لذت درد کشیدن» به ما انسان ها- که فقط امده ایم برویم- اموخته اند از هرچه درد دارد باید دوری جست. از درد های فیزیکی گرفته تا درد های معیشتی، همه را در جعبه ای به نام درد ها ریخته ایم تا مبادا اسودگی وهمی مارا بخراشد. به چشم می بینیم که مردم در چاه هم میروند، تا درد نکشند! درس نمیخواند، مطالعه نمیکند، برنامه ریزی نمیکنند چون نتیجه ی همه اینها دردیست به نام درد زنده بودن. ما زنده ایم و در قبال زنده بودنمان مسئولیت و وظایفی داریم. دست بر قضا مسئولیت هم درد است و هم منجر به درد میشود! این زندگی مطلوبی که در جامعه امروزی ما همه در تلاش برای رسیدن به ان هستند حقیقتا کالبدی از زیبایی هاست، اما بدون قلب! قلب زندگی چیست؟! پاسخ به همین سوال سه کلمه ای را هم میتوان به همان جعبه ی مذکور انداخت. زندگی، تلاشیت مداوم برای رسیدن به کمالات مطلوب. و ما ناجوانمردانه تلاش را از فهرست نیاز های زندگی خط زدیم! ما زندگی را وارانه معنا کردیم تا درد را از فرهنگ لغاتمان حذف کنیم و این یعنی نادیده گرفتن تلاش برای رسیدن به کمال. درگیر انواع بیماری های جسمی و روحی و اجتماعی و فرهنگی و... شدیم که درد زنده بودن را متحمل نشویم.(به امار افسردگی ها و خودکشی های ناشی از پوچ انگاشتن زندگی توجه کرده اید؟) اما صادقانه از درد لذت ببرید. از رشد، از انجایی که دانه ی وجودتان ترک سختی میخورد لذت ببرید. کلام اخر اینکه اگر با هرچه در توان دارید برای زنده بودن تلاش کنید، میتوانید از درد ها لذت ببرید. بیکران •روزنه ی خورشید از لا به لای خاک 1404.9.24 @biekaran

سلام شب همگی بخیر✨ اگر پایه‌اید یه کاری با هم انجام بدیم‌.. می‌دونید که مهران مدیری سر اغتشاشات چه صحبت هایی داشت و.. الان که سریال شش ماهه رو ساخته و قراره صدا و سیما پخش کنه چند نفر از بازیگران هم مثل مدیری اون زمان کشف حجاب کردن و ضد نظام حرف زدن هرکس می‌تونه با ۱۶۲ تماس بگیره و اعتراض کنه🙏 هرکس می‌تونه وارد اپلیکیشن تلوبیون بشه و اعتراض بزنه.. ان‌شالله که تاثیرگذار خواهد بود اگر هم نبود ما تا جایی که می‌تونستیم عمل کردیم!

نحوه اعتراض در تلوبیون👆

«شگفت انگیز» داشت از اکتشافاتش در سرزمین خیال تعریف میکرد. با چنان لحن و بیانی که انگار واقعا دنیایی وجود دارد و او، اولین مکتشف آن است. به راستی مارکوپلو هم اگر بود، سرزمین کشف شده اش را به همین ظرافت برای دیگران توصیف میکرد؟! فکر نمیکنم. در وسط داستانش میان کلمات آهنگینش پرواز میکرد که با فرودی ملایم، از شور و شوق ایستاد. پرسیدم: چیشد؟! تموم شد؟! گفت: نه... خیلی بیشتر از اینا هست. +پس چرا تعریف نمیکنی؟؟ شاید دو زانو نشستن و دست را کنار هم مرتب کردن بتواند آتش درون را پنهان کند. اما هرگز چشم ها حریف قابلی برای گرمای شعله هایش نیستند. چشم هایش هنوز رویا می سرود. گفت: یاد آخرین باری که رویا های ناگفته ام رو برای کسی گفتم افتادم. +خب؟! بعدش چیشد؟! -حقیقتا اتفافات شگفت انگیزی برام افتاد. این ایهام لعنتی، نقطه ی نگذاشته ای ته حرف هایش بود. تا بخواهی بفهمی چه شد، بحث را عوض میکرد و ادامه ماجرا! +یعنی خوب بود؟! -نه... شگفت انگیز بود! +یعنی چی. متوجه نمیشم. -ببین دریا رو به عنوان یه پدیده خاص قبول داری؟! +خب آره -موج های بلندی که سمت ساحل میان شگفت انگیز نیستن؟ وقتی میرسن به ساحل خوبن؟ +اره خب هستن. با سوال هایی که پاسخ شان اغلب مثبت بود، از ته باور هایت عمق واقعه را در می آورد. چه لذتی از این کار می بُرد؟! -اما مگه همین موج ها نیستن که باعث سونامی و صد تا خرابی میشن؟! یعنی بدن؟! +بستگی داره... همین کلمه، جوابش بود. نمیگذاشت ادامه بدی و فلسفه های خودت را رو کنی. قصه ی او بود. نه کس دیگری! -افرین!! این همون معنی شگفت انگیز بودنه. خوب مطلق یا بد مطلق نیست. بستگی داره از کجا، در چه حالتی و با چه هدفی بخوای ببینیش... همون موج توی ساحل دلیل آرامشه، برای قایق علت پریشانی و برای کسی که شنا بلد نیست علت مرگ! ..... فقط او صحبت میکرد و ما شنوا بودیم. بعد از تبیین معنی شگفت انگیز ، دیگر صحبت نکرد. شاید لازم بود بگذاریم غرق شود، شاید هم باید نجاتش می‌دادیم! این هم ایهامی بود که شاید فقط خودش معنای انرا میدانست. +بیکران •حوالی دیار رویا ۱۴۰۴.۱۰.۷ @biekaran