هرشب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت شماره ۹۰) قابل توجه  کسانی که خانه اجاره میدهند و در این گرفتاری مردم سو استفاده می کنند و کرایه ها را چند برابر کردند (ایکه    صاحبخانه ای) ایکه    صاحبخانه ای    آرامشت    داده   خدا از  چه  گشتی   از  مروت  ای  برادر جان جدا این  دو روزه عمر ما مثل  حبابی  بیش نیست باتو گویم حاصلش رنج وغم وتشویش نیست کن  کرم  بهر   کسانی  که   کنون  بی خانه اند دستشان   خالی  جدا   از  خانه  و  کاشانه اند کن   نظر   بهر  خدا   بر  حال  و  بر احوالشان چون خبر  داری  تو از  هستی  و  از اموالشان   از چه بالا  برده ای  اکنون  اجاره  بی حساب بایدت   روزی   دهی   آخر  خدا  داند  جواب این سرای زندگی خاک است وگِل غره  مباش کارد   بر    زیر    گلوی    عده ای    بره  نباش با   خدا   باش   و   ببین  مردم   گرفتار  غمند کاسبی   گشته   کساد   و   عده ای  در  ماتمند وقت آن نبوَد   که توجولان دهی چون مالکی تو  مسلمان   هستی  و   اهل   دیانت   سالکی فرض  کن  فرزند  تو  یا خواهرت باشد چو او کن    کرم   جانا   ره   عدل   و  عدالت را بجو ما   همه     باید    بترسیم   از   خدای   متعال چونکه   قهرش   میشود  ناگه   برای  ما  ملال بارِها   دیدی   که  خواجه  یا   گدا  ناگه  بِمُرد رفت و با خود‌  دست خالی و  دگر چیزی نَبُرد (بیقرارا )  خانه ای    بهر     قیامت    کن   بنا تا   نگردد   حاصل  عمرت  به  دست  خود فنا بیقرار اصفهانی  ( پرویز بیابانی)

هرشب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت شماره ۹۰ ) زندگی   خواهد   گذشت ############## غم بدل   راه  مده   زیرا   زمان خواهد  گذشت روزوشب پیوسته چون آب روان خواهدگذشت غرق  دنیا گشته ای  در کار خویش ای  بی خبر غصه ها شادی و غم خردوکلان خواهد  گذشت از   چه   غافل  گشته   و   باشی  اسیر  زندگی این  قطار زندگی  چون کاروان خواهد گذشت خواب   غفلت   رفته ای  بیدار شو  تا زنده ای چون بهارزندگی  مثل  خزان  خواهد   گذشت پیر    دروان    گشته ای   در   آینه  بنما   نظر زشت و زیباعاقبت عمر  گران  خواهد گذشت این  اجل  پشت در و شاید  شود   مهمان  ما روزها  رعدی بود   غرش کنان خواهد گذشت دل بر  این دنیا چرابندی که آهی بیش نیست زندگی بی ما  و من  با  دیگران خواهدگذشت (بیقرارا )  هر   نفس  شکری  تو را باشد بدان غم به خاطر ره  مده  زیر زمان خواهدگذشت بیقرار  اصفهانی

برای عرض تسلیت (روحش شاد) عجب مرد شریف و با صفایی به غایت مهربان و با وفایی یکی خادم به مولایش علی بود که نامش اصغر و او کدخدایی چه زیبا رفت و ازیاران جداشد به مشهدخوانده اوشعر جدایی تو گویی (بیقرار) رفتنش بود به ذالقعده شده گاه رهایی بیقرار اصفهانی

هرشب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت شماره ۹۱) داستان میرزا  مهدی اصفهانی ################ عالِمی اهل خراسان شیخ مهدی نکته دان بوده سالی  کربلا  او  خدمت  شاه  جهان اوخودش دیده حرم نیکوجوانی از عرب مومن  و   وارسته بوده  با حیا  و با ادب هرسلامی راکه داده خدمت سلطان دین میشنیدآنجاجوابش راهمان لحظه چنین مانده بودم در تَحیُر تاکه دیدم آن جوان ازچه باشدلایق الطاف شاه انس و جان پیش اورفتم به اوگفتم سلام ایمردحق ایکه بردی ازهمه اینجا کنون گوی سبق گو بدانم از چه مولا میدهد بر تو جواب گوئیا باشی تو مومن محترم اهل ثواب گفت برمن آن عرب خواهی بدانی حال من از چه باشد این کرامت برمن و احوال من در شب عیش و زفاف من بگفتا همسرم مشکلی دارم خطا کردم به غفلت شوهرم همچوباران گریه میکرد و قسم داده مرا بگذر از  من  رحم  کن  جان شهید کربلا آبرویم  را  بخر عیبم بپوشان شوی  من جان زهرا و علی جان امام خود حسین غیرتم  گفتا عجب نامی ترا  داده  قسم بگذر ازاو تو به حق آن حسین شاه کرم من گذشتم از وی و از جرم او در زندگی عیب او پوشاندم و رفتم به سوی بندگی عاشقش گشتم عزیزم باشد و تاج سرم حظ دنیا را کنارش‌ تا  قیامت   می برم بعدازآن رفتم حرم باحال زاراشک روان تاسلام دادم شنیدم من جواب درآن مکان چون ادب کردم به نام آن شهید نینوا عیب پوشاندم به امر حق نکردم من خطا عیب مردم را بپوشان ای برادر چون خدا تا   بگیرد  دست تو  هرگز   نگرداند   رها (بیقرارا)  مَحرم    اسرار مردم  گر  شوی بین مردم محترم گردی و تاج سر شوی بیقرار اصفهانی

در سوگ مرد لبخند خادم الحسین (حاج منصور نجارزادگان) یک خادم ارباب حسین ازاین جهان رفت افسوس غریبانه به سوی آسمان رفت (منصور) غلام علی و جمله طاها آرام و سبکبال پرید از آشیان رفت هر مجلس و بزمی در آن ستاره می بود خاموش شدوچه بیصدا به کهکشان رفت عمری به در خانه ارباب معین بود یکباره مسافر شد و نزد عاشقان رفت با رفتن او شعر تَرم چه (بیقرار ) است گویم که بدانید رفیق مهربان رفت بیقرار اصفهانی

رفیق من تویی ای بیقرارم کجایی ای عزیز کامکارم تویی در اصفهان من هم بکاشان ولی در قلب من‌ هستی قرارم بداهه تقدیم جناب بیقرار اصفهانی

هرشب با بیقرار اصفهانی (پند و حکایت شماره ۹۱) دست یکدیگر  بگیریم بیا   تا   دست   یکدیگر  بگیریم که ما هردو در این دنیا اسیریم بیا     تا    قدر   یکدیگر  بدانیم که مااشرف به عالم بی نظیریم رفیقان   دورمان    آرام   رفتند از  آن  ترسم  که تنهایی بمیریم ترا گویم اجل در این حوالیست زهمسایه سراغش  را چه گیریم چراما مانده ایم درخواب غفلت که  ماها همسفر در یک مسیریم ترحم  از  صفات  کردگار   است خدا  گفته که  با  هم  ما امیریم رسد   دوران   پیری   و  اسیری شود  اولاد   مُنعم   ما   فقیریم عجب گفتی به شعرت( بیقرارا) بیا  در  زندگی  دستی   بگیریم بیقرار اصفهانی

رضا جان ده براتی تا بیایم

رضاجان خوشا چشمی که گریان تو باشد خوشا جانی که قربان تو باشد رضا جان ده براتی تا بیایم خوشا مردن خراسان تو باشد بیقرار اصفهانی

کربلا کربلا   زینت   دنیاست  خدا  می داند حرمش  مامن دلهاست  خدا  می داند خاک اومُهر جبین است برای همه کس کوثر  و عرش مُعلاست  خدا می داند بیقرار اصفهانی

هرشب با بیقرار اصفهانی (پند حکایت شماره ۹۳) رفیق من ################# رفیق  من  مرا  باشد  چو  یاور من اورا خواهم اش  مثل برادر امین   و   محرم   اسرار   باشد مثال   گل  در  این گلزار   باشد حبیب   من   بود   دارم گرامش فدای همت  و لطف  و   مرامش همیشه هرکجا حامی من اوست زهرکس بیشترمن دارمش دوست رفیقم  من   برایت  ( بیقرارم ) تو   را مثل  برادر  دوست دارم (بیقرار  اصفهانی)