انجمن بیکاران کتابخون🇵🇸؛
آسمان را ببین که چگونه می‌خندد! هنوز تنهاست اما جور فراق، دیوانه اش کرده. هنوز با مهربانی، چه بخندد و چه بغُّرَد، گریه اش را در زمین می‌گستراند؛ زمینی که به خورشید، چشم دوخته است.
اما سوال اینجاست، آیا آسمان خوشحال است؟ زمین چه؟ خوشحال است؟ آیا تو خوشحالی؟
نه! بگذار بگویم؛ آسمان، دیوانه ای عاشق است، زمین، تنهایی غافل است، تو نیز درونت خاکستری شده و در میان پوچی و دیوانگی پرسه می‌زنی که شاید روزی، دیگر کسی نباشد تا در آینه، چهره ای شرمگین و شکسته را تحمل کند.
_آگاتای سابق؛ هجدهم‌آبان‌هزاروچهارصدوسه
هدایت شده از تراوشات ذهنی