•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_چهارم #عطر_نرگس #بخش_دوم . در آن شرایط خارج شدن از دانشگاہ ڪار آسانے نبود! دست بہ دست هم از پلہ ها پایین رفتیم،در بین راہ هم با چند نفر برخورد ڪردیم و ڪم ماندہ بود نقش زمین بشویم! از دانشڪدہ ڪہ خارج شدیم سر و صداها بیشتر شد و واضح تر! صداے جیغ بلندے بہ گوشمان رسید،ضربان قلبم بالا رفت. از دور دود آتشے ڪہ بہ هوا مے رفت را دیدم،حق با شهبازے بود! دانشگاہ بہ میدان جنگ تبدیل شدہ بود! ساغر مضطرب ڪنار گوشم زمزمہ ڪرد:بہ نظرت برگردیم تو دانشڪدہ؟! با زبان لبم را تر ڪردم و نگاهم را دور تا دور حیاط چرخاندم. همہ در حال دویدن یا فرار ڪردن بودند! مردد گفتم:باید یہ جورے بزنیم بیرون! شاید بہ تو گیر بدن! همراہ هم با قدم هاے ڪوتاہ و احتیاط بہ سمت در راہ افتادیم. هرچہ نزدیڪتر مے شدیم جمعیت بیشتر مے شد. صداے شڪستہ شدن شیشہ و پخش شدن تعداد زیادے ورقہ و پروندہ باعث شد سر بلند ڪنیم‌‌. چند نفر از دانشجویان چوب بہ دست گرفتہ بودند و براے ترساندن بقیہ شیشہ ے پنجرہ ها را مے شڪستند! صداے همهمہ بلندتر شد،چند نفر ڪہ این صحنہ را دیدند عصبے و با سنگ بہ سمت دانشڪدہ هجوم بردند! صداے ساغر مے لرزید:خدا بہ خیر ڪنہ! از تہ دل زمزمہ ڪردم:آمین! بہ زور از میان جمعیت عبور ڪردیم و خودمان را نزدیڪ بہ در خروج رساندیم اما درهاے دانشگاہ بستہ شدہ و جمعیت زیادی مقابل در ایستادہ بودند! چند تن از دانشجوها روے بلندے ایستادہ بودند و جمعیت را رهبرے مے ڪردند! نگاہ مجید مهدوے ڪہ یڪے از دانشجوهاے پر شر و شور دانشگاہ بود بہ ما افتاد. اخم هایش را در هم ڪشید و انگشت اشارہ اش را بہ سمت ما گرفت. _ڪجا؟! مثل خودش اخم ڪردم و گفتم:مگہ شما مفتشے؟! قلدرانہ جواب داد:در حال حاضر بلہ! ڪسے بیرون نمیرہ تا تڪلیف مشخص بشہ! پوزخند زدم:شما چے ڪارہ اے؟! ساغر محڪم دستم را ڪشید و ڪنار گوشم زمزمہ ڪرد:دهنتو ببند رایحہ! با اینا ڪل ننداز! بلند گفتم:من با ڪسے ڪل ڪل ندارم! ما انقلاب ڪردیم ڪہ زیر ساطور و زور ڪسے نباشیم! مهدوے از روے بلندے پایین پرید،از بین جمعیت رد شد و در چند قدمے من ایستاد. یڪ تاے ابرویش را بالا انداخت:منظور؟! سرد و جدے بہ چشم هایش زل زدم:قرار نیس تو بہ ما زور بگے! صدایش را بالا برد و بہ سمت جمعیت چرخید:ما بہ ڪسے زور نمیگیم! دانشگا باید پاڪ سازے بشہ! چند نفر مشت هاے گرہ شدہ ے شان را بالا بردند و فریاد زدند:درستہ! مهدوے صدایش را بلندتر ڪرد:اینجا یا جاے ما انقلابیاس یا غیر انقلابیا! وجود اینا براے دانشگا سمہ! براے جامعہ سمہ! رگ گردنش ورم ڪردہ بود و تقریبا تا انتهاے حلقش را مے دیدم! _تا وقتے اینا تو جامعہ جلون میدن این انقلاب بہ ثمر نمے شینہ! با حرص گفتم:چرا ترو خشڪو باهم میسوزونین؟! دنبال اونایے باشین ڪہ جو دانشگاهو مسموم میڪنن نہ اونایے ڪہ شبیہ شما نیستن! انگشت اشارہ اش را بالا گرفت و محڪم تڪان داد. _شوراے انقلاب دستور دادہ احزاب سیاسے باید دفتراشونو تخلیہ ڪنن! امروز روز آخر بود و هیچڪدومشون نرفتن! سپس بہ سمت من برگشت:هرڪے با ما نباشہ از ما نیس! خانم نادرے تڪلیفتو مشخص ڪن میخواے تو این دانشگا بمونے یا نہ؟! از شدت تعجب چشم هایم گرد شد:شما تعیین میڪنے من اینجا باشم یا نہ؟! اخمش غلیظ تر شد:ما حواسمون بہ دور و ورمون هس! هرڪے بخواد نظم و راہ انقلابو مختل ڪنہ با ما طرفہ،مرد و زنم ندارہ! ساغر بازویم را ڪشید و مضطرب گفت:ول ڪن رایحہ! بازویم را از دست ساغر بیرون ڪشیدم و بہ سمت مهدوے رفتم‌. رو بہ رویش ایستادم و انگشت اشارہ ام را بہ سمتش گرفتم. _اون روزایے ڪہ شما تو فرانسہ الڪے دوتا بیانیہ میدادے و تو تظاهرات شرڪت مے ڪردے من شب تا صُب اعلامیہ مے نوشتم! پدر و خانوادہ ے من زیر ذرہ بین ساواڪ بودن! محڪم بہ قفسہ ے سینہ ام ڪوبیدم و گفتم:منو عزیزام تو ڪمیتہ مشترڪ بودیم! اما منم منم ڪردنمون گوش عالم و آدمو ڪر نڪردہ! تویے ڪہ بیرون گود نشستہ بودے تا آبا از آسیاب بیوفتہ... فریاد زد:ساڪت شو! سپس چوبے را ڪہ در دست داشت بہ قفسہ ے سینہ ام چسباند و بہ سمت عقب هلم داد. _با دوتا اعلامیہ نوشتن غیر انقلابے،انقلابے نمیشہ! _خیلے وقیحے! چوبش را ڪنار ڪشید و چشم هاے پر از غضبش را بہ صورتم دوخت. _عقب وایسا و تو ڪار ما دخالت نڪن! سپس بہ سمت جمعیت رفت و بلند گفت:میریم سر وقتشون! ما بهشون مهلت دادیم خودشون نخواستن! سپس بہ سمت دانشڪدہ ها راہ افتادند،نفسم را با حرص بیرون دادم و دندان هایم را روے هم فشار‌. ساغر مقابلم ایستاد،نگران بود و رنگ پریده‌. _خوبے رایحہ؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،چند دقیقہ بیشتر نگذشتہ بود ڪہ دوبارہ صداے فریاد و شڪستہ شدن شیشہ و اشیاء در دانشگاہ طنین انداخت. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

💜✨ بہ وقٺ رایحہ‌ے محراب... 5 قسمٺ ٺقدیم نگاهـتونـ👁 . .

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_چهارم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . پلڪش پرید اما بہ سمتم برنگشت،گوشہ ے لبش را جوید و سیب گلویش لرزید! اما آرام و خونسرد گفت:بہ عمو و خالہ سلام برسون! در ماشین را باز ڪردم:بزرگے تونو میرسونم خان داداش! نفسش را بیرون داد و دهانش را باز و بستہ ڪرد. از ماشین پیادہ شدم و در را بستم،سنگینے نگاهش را احساس ڪردم. شیشہ را پایین داد و صدایم ڪرد:رایحہ خانم! بہ سمتش سر برگرداندم و اخم ڪردم. لبخند بے جانے زد:وَ اصْبرِْ وَ مَا صَبرُْڪَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ لَا تحَْزَنْ عَلَیْهِمْ! و صبر ڪن در آنچہ بہ تو رسید و نیست صبر تو مگر بہ توفیق خدا و غمگین مشو! سپس شیشہ را بالا داد و سریع حرڪت ڪرد! مات و مبهوت بہ رفتنش خیرہ شدم‌. دست ڪسے روے شانہ ام نشست. ڪنجڪاو و بهت زدہ سر برگرداندم،صورت خندان و پر نشاط زهرا را دیدم. بہ زور لبخند زدم:سلام! محڪم در آغوشم گرفت و گونہ ام را بوسید:سلام خانم دڪتر! از وقتے پات بہ دانشگا تهران وا شدہ ما رو تحویل نمے گیرے! لبخندم را پر رنگ ڪردم:این چہ حرفیہ دیونہ؟! گونہ اش را بوسیدم و گفتم:دلم برات یہ ذرہ شدہ بود! خیلے یہ ذرہ! از آغوشش بیرون آمدم،لبش را ڪج ڪرد:آرہ جون خودت! از احوال پرسیات مشخصہ! همراہ هم وارد خیابان شدیم،ناگهان زهرا گفت:راحت شدینا رایحہ؟! متعجب نگاهش ڪردم:از چے راحت شدیم؟! او هم با تعجب بہ صورتم خیرہ شد:از شر حافظ دیگہ! _یعنے چے؟! _مگہ خبر ندارے؟! سرم را تڪان دادم:از چے خبر ندارم؟! _حاج محمد اینا دارن از محلہ میرن! بابام گفت حاج باقر خوب حقشونو گذاشت ڪف دستشون! گیچ ایستادم و بازوے زهرا را ڪشیدم:از چے حرف میزنے؟! بہ پیشانے اش چین داد:از الم شنگہ ے حافظ دیگہ! تنم لرزید:ڪدوم الم شنگہ؟! بهت در چشم هایش نشست:مگہ خبر ندارے؟! بے طاقت گفتم:میگے چے شدہ یا نہ؟! با زبان لبش را تر ڪرد و انگار بخواهد داستان مهیجے را تعریف ڪند با آب و تاب زبان باز ڪرد:روز چهارم عید بود،عید دیدنے رفتہ بودیم خونہ ے حاج باقر. یڪم نشستیم و خواستیم بلند شیم ڪہ در زدن،اونم چہ در زدنے! بلانسبت انگار حیوون چارپا داشت بہ در لگد مینداخت! داداشت! محراب! مڪث ڪرد بازویش را تڪان دادم:خب! _رفت درو وا ڪنہ،جونم برات بگہ ڪہ همہ هراسون پریدیم تو ایوون ڪہ ببینیم چہ خبرہ. یهو در وا شد و حافظ پرید رو محراب! بابام و حاج باقر سریع رفتن سمتشون. مام دوییدیم ڪہ ببینیم چے شدہ،بابام و حاج باقر بہ زور حافظو نگہ داشتہ بودن. چنان عربدہ میڪشید ڪہ هنوز صداش تو گوشمہ. داد میزدا رایحہ! اصلا فڪ نمے ڪردم اون حافظ با شخصیت و آروم باشہ! همہ هاج و واج موندہ بودیم،یهو سر محراب داد ڪشید ڪہ چہ چرت و پرتے پشت سر من بہ حاج فتاح گفتے؟! محرابم بلند شد آروم گفت احترام خودتو نگہ دار! حاج فتاح چندتا سوال پرسید منم بدون اضافہ و ڪم جواب درستو بهش دادم. حافظ دوبارہ پرید سمتش ڪہ حاج باقر نگهش داشت. چندتا از همسایہ هام جمع شدہ بودن جلوے در. حافظم بہ در لگد انداخت و عربیدہ ڪشید یڪے بہ نعل میزنے یڪے بہ میخ آقا محراب! هم دختر حاج فتاحو میخواے هم دختر حاج خلیلو! اینو ڪہ نگفت رنگ محراب عین لبو سرخ شد! حاج باقر با اخم سر حافظ داد زد ڪہ حرف دهنتو بفهم! پاے دختر حاج فتاحو وسط نڪش،راجع بہ دختراے حاج خلیل ڪہ اصلا دهن وا نڪن! حاج باقر خواست ببرتش بیرون ڪہ دوبارہ حافظ صداشو انداخت رو سرش ڪہ حاج باقر پسرت زن میخواد اونم نہ یڪے! یڪے یڪے یڪے! هم رایحہ خانم هم الناز خانم! احتمالا میخواد حرمسرا را بندازہ! محرابو ڪارد مے زدے خونش در نمے اومد،پرید سمت حافظ! خالہ ماہ گل سریع رفت بین شون! حافظ جلوے پاے محراب تف ڪرد ڪہ خیلے هوس باز و طماعے! دیگہ واسہ من جانماز آب نڪش! حاج باقر ڪہ اصلا حال درستے نداشت،برگشت گفت حافظ یہ ڪلمہ دیگہ راجع بہ رایحہ حرف بزنے دندوناتو خرد مے ڪنم! محراب بہ هیچڪس چشم ندارہ! خصوصا بہ خواهرش! حافظم چندتا لیچار گفت و باباے من و همسایہ ها راهیش ڪردن رفت! بابام مے گفت نمے دونم حاج باقر چے ڪار ڪرد ڪہ بار و بندیلشونو جمع ڪردن از محلہ برن! قلبم بہ تپش افتادہ بود،یڪ دستم را روے دهانم گذاشتم و یڪ دستم را روے قلبم. زمزمہ ڪردم:یا فاطمہ ے زهرا! سپس محڪم لبم را گاز گرفتم،آنقدر محڪم ڪہ طعم خون در دهانم پیچید! دیگر صداے زهرا را نمے شنیدم! فقط نگاہ دلخور محراب جلوے چشم هایم بود! •♡• با صداے باز و بستہ شدن در سریع دفتر را بست و زیر لحافش پنهان ڪرد! صداے مادرش از پذیرایے بہ گوش رسید:مهتاب! نیستے؟! نفس عمیقے ڪشید و ڪلافہ بہ موهایش چنگ انداخت! هیچ چیز شبیہ بہ چیزهایے ڪہ برایش تعریف ڪردہ بودند نبود! هیچ چیز! بہ خصوص رایحہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_پنجم #عطر_نرگس #بخش_اول . تقہ اے بہ در اتاقش خورد و سپس در باز شد. دفتر را بیشتر زیر لحاف سوق داد و از روے تخت پایین پرید! مامے ثریایش سرش را از لاے در داخل برد و لبخند بشاشے زد:مهتاب! اینجایے؟! مهتاب خلق و خوے او را خوب بہ خود گرفتہ بود. اندام باریڪے داشت و همیشہ رژیم بود! بہ اجبار همسرش تقریبا لباس هاے پوشیدہ تن مے ڪرد ولے طرہ اے از موهاے عسلے رنگش را بیرون مے گذاشت و آرایشے ملایم روے صورتش مے نشاند! صورتش سبزہ بود و بہ لطف ڪرم پودر ڪمے روشن تر بہ نظر مے رسید،لب هایش را زرشڪے رنگ ڪردہ بود و اوایل دهہ ے هشتاد بینے اش را جراحی‌. اولین موافق جراحے بینے مهتاب هم ثریا بود. چشم هایش قهوہ اے روشن بودند و زیر مژہ هاے ڪاشتہ شدہ و مقدارے ریمل و خط چشم ماهرانہ اے ڪہ ڪشیدہ بود،خمار بہ نظر مے رسیدند. شال مشڪے رنگش روے شانہ هایش رها شدہ بود و با گوشہ ے آن خودش را باد مے زد. مهتاب بہ زور لبخند زد و چند قدم بہ سمتش برداشت. _سلام مامے! زود برگشتے! ثریا در را ڪامل باز ڪرد و با لحن معنادارے گفت:چون میدونستم دخترم حواس پرتہ! مهتاب چینے بہ پیشانے اش داد و لحظہ اے بعد منظور ثریا را گرفت! _واے اصلا حواسم نبود! انقد خستہ و بے حال بودم ڪہ ولو شدم رو تخت یادم رفت گفتے مهمون داریم یہ چیزے آمادہ ڪنم! ثریا پوفے ڪرد و بہ سمت آشپزخانہ راہ افتاد. _اشڪال ندارہ من بہ تنبلے تو عادت دارم! مهتاب هم دنبالش رفت. _یڪے دو ساعت قبل از اومدن مهمونا زنگ میزنم رستوران غذا بفرستن. ثریا مانتو و شالش را با وسواس تا ڪرد و روے دستہ ے مبل گذاشت. _میخواے زن دایے مریمت برام دَس بگیرہ؟! نمیدونے خانم از غذاهاے بیرون خوشش نمیاد و نمیخورہ؟! لبخند مهتاب رنگ شوق گرفت:دایے عباس و زن دایے مریم میخوان بیان؟! ثریا سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد و دستے بہ موهاے ڪوتاهش ڪشید. همانطور ڪہ در یخچال را باز مے ڪرد گفت:نمیدونم این دونفر ڪے میخوان آپدیت بشن؟! هنوز تو عهد قجر موندن! مهتاب آرام خندید و نگاہ پر سرزنشے نثار ثریا ڪرد! عهد قجر یا عهد پهلوے و انقلاب طبق توصیف هاے رایحہ خیلے هم بد نبود! این هم بہ لطف تاثیر خواندن خاطرات رایحہ بود وگرنہ تا روز قبل با مامے اش هم نظر بود! دایے عباس و زن دایے مریمش زیادے در گذشتہ ماندہ بودند! پشت سر ثریا ایستاد و گونہ اش را بوسید. _دایے عباس نزدیڪ هفتاد سالشہ مامے. چہ توقعے دارے؟! سالے بیشتر از دو سہ بار ڪہ اینجا نمیان با دلشون را بیا! ثریا بستہ ے مرغ را داخل ظرفے گذاشت و سپس روے سینڪ ظرفشویے. _من ڪہ نزدیڪ سے سالہ باهاشون ساختم امشبم روش! مهتاب دوبارہ گونہ اش را بوسید:براے همین مهربونیا و دلبریاتہ ڪہ بابا عاشقتہ! اخم ظریفے ابروهاے ثریا را در هم گرہ زد و لبخند ظریفے روے لب هایش نشست. بیست و چند سال جان ڪندہ و بہ ساز خانوادہ ے همسرش رقصیدہ بود تا امروز آزاد باشد و آنطور ڪہ دوست دارد زندگے ڪند! طبق عقیدہ و سلیقہ ے خودش! الحق ڪہ همسرش هم شاگرد خوبے بود و دنبال بهانہ! بدون مقاومت خاصے مطابق میل ثریا تغییر ڪرد،البتہ بیشتر مطابق میل خودش و زمانہ اش! پانزدہ شانزدہ سالے از همسرش ڪوچڪتر بود و ناز و ڪرشمہ هایش اڪثر اوقات خریدار داشت! لحظہ اے ذهنش بہ سمت گذشتہ رفت،بہ سال هفتاد! تنها بیست و یڪ سال داشت ڪہ بہ عقد همسر سے و شش سالہ اش در آمد! بدون لباس سپید و مراسم عروسے! بہ عقد مردے درآمد ڪہ پنج سال از فوت همسر اولش مے گذشت و پسر هشت سالہ اے داشت! خانوادہ ے همسرش از خانوادہ هاے آبرو دار و معتبر تهران بودند،عروسے مے خواستند سر بہ زیر و بے صدا! ڪہ آستہ برود و آستہ بیاید،ڪہ خانہ ے پسرشان را گرم و روشن نگہ دارد و ڪدبانو باشد! همدم پسر جوان و همسر از دست رفتہ ے شان باشد که مبادا جهاد اڪبر بہ جسم و اعتقاداتش آسیب برساند! و از همہ مهمتر پرستار بیست و چهار ساعتہ ے نوہ ے بد خلق و نازپروردہ ے شان باشد! با صداے مهتاب بہ خودش آمد. _مامے! من میرم یڪم دراز بڪشم،خیلے خستہ ام! سپس بوسہ ے دیگرے روے گونہ ے ثریا ڪاشت و با قدم هاے بلند بہ سمت اتاقش رفت. ثریا لبخند پر حسرتے زد و نفسش را بیرون داد. هیچڪس بہ اندازہ ے مهتاب بہ او حس ارزش و مادر بودن نمے داد! بیشتر از همہ احساس اول بودن! مهتاب با احتیاط در را بست و بہ سمت تختش دوید. بہ سمت گذشتہ! گذشتہ اے ڪہ براے او طور دیگرے ساختہ بودند! و بیشتر از همہ رایحہ! رایحہ ے محراب! •♡• دستہ گل میخڪ را بہ سمت ساغر گرفتم و لبخند محزونے زدم:دلم برات یہ ذرہ میشہ! خیلے یہ ذرہ! قطرہ ے اشڪے روے گونہ ے ساغر لغزید و خندید:فڪ ڪنم این تیڪہ ڪلامت شدہ ها. دلم برات تنگ شدہ بود خیلے تنگ! دلم برات یہ ذرہ شدہ بود خیلے یہ ذرہ! خانم دڪتر لوس! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_پنجم #عطر_نرگس #بخش_دوم . دستہ گل را از دستم گرفت و قطرہ ے اشڪ دیگرے از گوشہ ے چشمش لغزید. فاصلہ را از میان مان برداشتم،گرم و محڪم در آغوشش ڪشیدم‌. مثل ڪودڪے بے پناہ گوشہ ے مانتویم را محڪم در دست گرفت. تڪ فرزند بود و مادرش را در ڪودڪے از دست دادہ بود. تنها چیزے ڪہ از عزیزانش برایش ماندہ بود،خاڪ مادرش و مادربزرگ مهربانش بود ڪہ باید از آن ها دور مے شد! چانہ اش را بہ شانہ ام چسباند:تو بهترین دوستے بودے ڪہ تو تمام این مدت داشتم! دلم منم برات یہ ذرہ میشہ! خیلے یہ ذرہ! اشڪ در چشم هایم چمبرہ زد:بودم؟! یعنے دیگہ نیستم؟! دماغش را بالا ڪشید:منظورم این نبود! خودتو بہ خنگے نزن! _زود زود بهم سر بزن! از آغوشم بیرون آمد و با دستمال بینے اش را پاڪ ڪرد. _اگہ بتونم حتما! فڪ ڪنم یہ دو سہ سالے درگیر اقامت و ڪار و دانشگاہ و این چیزا بشیم! گونہ ے خیسش را بوسیدم:مراقب خودت باش. شمارہ ے خونہ مونو دارے دیگہ؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد. _آرہ عزیزم تو اولین فرصت باهات تماس مے گیرم! پدر ساغر لبخند بہ لب بہ سمت مان آمد. _چیہ آبغورہ گرفتین؟! ساغر جان باید بریم! ساغر بہ سمت پدرش برگشت:الان میام بابا! سپس هر دو گونہ ام را آرام و گرم بوسید. اشڪ هایش دوبارہ سرازیر شدند:دلم براے تو،براے مامانم،براے عزیز جونم،براے دانشگا،براے ایران،براے بچہ هاے دیونہ ے دانشکده،خلاصہ براے همہ چے تنگ میشہ! دوبارہ در آغوشش ڪشیدم و با محبت گونہ اش را بوسیدم. نتوانستم طاقت بیاورم و قطرہ ے اشڪے از چشمم چڪید. _فڪ ڪن یہ مدت دارے میرے سفر،یہ سفر خوب! فڪ ڪنم امڪانات اونجا براے رشتہ ے ما بهترہ! وقتے ڪہ برگردے یہ خانم دڪتر معروفے ڪہ با ڪلے علم و اشتیاق برگشتہ ڪہ بہ مردم و ڪشورش خدمت ڪنہ! لبخند تلخے زد و با چشم هاے پر از آبش بہ چشم هایم خیرہ شد:بہ مردم و ڪشورے ڪہ منو نخواستن؟! مبهوت نگاهش ڪردم،چند ثانیہ طول ڪشید تا بتوانم دهان باز ڪنم‌. _یہ عدہ تو رو نخواستن نہ مردم و ڪشورت! _یہ عدہ ڪہ زورشون مے چربہ! لبخند زدم:منم اینجا میمونم ڪہ نذارم! فعلا زورم بہ مهدوے میرسہ دارم براش! بلند خندید:اگہ دوس دارے چند وقت دیگہ بیاے پیشم لازم نیس با مهدوے درگیر بشے،خودم با حاج بابات حرف مے زنم! _مرسے عزیزم ولے راہ آسونو دوس ندارم! آرام گفت:مراقب باش! فعلا ڪہ معلوم نیس دانشگاها تا ڪے تعطیلہ ولے بابام مے گفت از این بہ بعد براے پذیرش اساتید و دانشجوها مصاحبہ مے ڪنن،راجع بہ مسائل عقیدتے و سیاسے! _میدونم! دستش را روے شانہ ام گذاشت:زیاد سر بہ سر مهدوے و دوستاش نذار. خیلیا بہ وجود تو احتیاج دارن! خیلیا مثل من! لحنش بوے محبت و مهربانے گرفت،ادامہ داد:ڪہ بدونن آدمایے هستن ڪہ نگاهشون بہ همہ انسانیہ! نہ نگاہ سیاسے و عقیدتے! نہ نگاہ جزئے! نمیدونم ڪے دوبارہ همدیگہ رو مے بینیم ولے از الان بے صبرانہ منتظر اون روزم خانم دڪتر نادرے! گرم و با محبت دست هایش را فشردم. _مواظب خودت باش ساغر. تو عزیزترین و مهربون ترین رفیقمے! سعے میڪنم زود بہ زود بہ مادربزرگت و مزار مادرت سر بزنم. لبخندش جان گرفت:محبت میڪنے،منم در عوضش از اون ور برات ڪلے مقالہ ے پزشڪے و بہ روز مے فرستم و از همہ مهمتر! چشمڪ زد و سپس ادامہ داد:از تہ دل دعا میڪنم بہ اون عشق ڪلہ شقت برسے! چشم هایم از تعجب گرد شد و ابروهایم بالا رفت! _چے میگے؟! دوبارہ چشمڪ زد و لبخندے پر از شیطنت:انڪار نڪن! اون مردے ڪہ یہ ماہ و نیم پیش اونطورے خودشو رسوند دانشگا تا تو رو ببرہ،عاشق بود! اخم ڪردم:برو ڪہ بیشتر از ڪوپنت دارے حرف میزنے! لب هایش را ڪج ڪرد:آرہ عزیزم! تو فڪ ڪن گوشام درازہ! یا خودتو زدے بہ اون را یا گوشات درازہ ڪہ معنے اون نگاہ تب دارو تا حالا نفهمیدے! نیشگونے از بازویش گرفتم و گفتم:قدیما دخترا یہ شرم و حیایے داشتن! بلند خندید:اینو باید بہ خودت بگے! براے بار آخر در آغوشم ڪشید و با صدایے ڪہ سعے داشت نلرزد گفت:دیگہ باید برم،منتظرم موفقیت و خوشبختے تو ببینم! البتہ ڪنار اون جنتلمن سبزپوش! لبخند عمیقے زدم و جواب دادم:منم منتظرم ببینم ڪدوم بیچارہ ے از همہ جا بے خبرے گیر تو میوفتہ! همانطور ڪہ چمدان را بہ دنبال خودش مے ڪشید،بہ سمتم برگشت و دستش را بالا برد. _بہ امید دیدار! خوش بوترین رایحہ ے دنیا! من هم برایش دست تڪان دادم:خدانگهدارت باشہ عزیزدلم! ڪمے بعد ساغر و لبخند محزونش،از مقابل چشم هایم دور شدند. نفس عمیقے ڪشیدم و از فرودگاہ بیرون رفتم. اواخر خرداد ماہ بود و هوا گرم،چند روز بیشتر بہ ماہ رمضان نماندہ بود. پنج شش روز قبل همہ ی دانشگاہ ها تا مدت نامعلومے تعطیل شد. شاید تا پایان انقلاب فرهنگے و پاڪ سازے دانشگاہ ها. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_پنجم #عطر_نرگس #بخش_سوم . بعد از ماجراے درگیرے روز اول اردیبهشت ماه در دانشگاہ،در چند دانشگاہ و شهر دیگر هم بین دانشجوها درگیرے لفظے و فیزیڪے رخ داد. تعداد زخمے ها در دانشگاہ ما از مرز سیصد نفر گذشت و سہ نفر ڪشتہ شدند! روز بعد آقاے بنے صدر براے سخنرانے بہ دانشگاہ آمد و خواستار پاڪ سازے هرچہ سریع تر جو دانشگاہ ها و تخلیہ ڪردن دفاتر احزاب سیاسے شد! بالاخرہ چریڪے هاے فداے خلق ڪہ بیشتر از بقیہ ے گروہ ها مقاومت مے ڪردند راضے بہ ترڪ دانشگاہ شدند. چند روز بعد هنگام تخلیہ ے خوابگاہ ها هم بین دانشجویان بحث و جدل پیش آمد. براے تجدید نظر در انتخاب استادان،دانشجوها و حذف بعضے از مباحث درسے،پانزدهم خرداد ماه روز آخر سال تحصیلے اعلام و دانشگاہ ها از آن روز تعطیل شد. ساغر هم تا پایان ترم دوم همراہ من بود و هم زمان مدارڪ تحصیلے اش را براے رفتن بہ انگلیس ترجمہ مے ڪرد! بعد از ڪلے تلاش و وقت گرفتن،بہ خاطر سوابق علمے پدرش براے مصاحبہ بہ سفارت انگلیس خواندہ شدند. قرار بود تا روشن شدن تڪلیف اقامت شان،بہ ترڪیہ و سپس از آنجا بہ انگلستان بروند. حاج بابا ڪنار ماشین ایستادہ و منتظرم بود،بہ سمتش رفتم و آرام گفتم:ببخشین حاج بابا معطل شدین! لبخند زد:این چہ حرفیہ بابا جان؟! دوستت رفت؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم،همانطور ڪہ سوار ماشین مے شد گفت:خدا پشت و پناهشون باشہ! بشین بریم! روے صندلے ڪمڪ رانندہ نشستم و بہ آسمان آبے و آفتابے خیرہ شدم. حاج بابا نگاهے بہ نیم رخم انداخت و مهربان گفت:غصہ نخور جیگر گوشہ! دنیا همینہ! یہ روز خوشے یہ روز ناخوش،یہ روز عاشقے یہ روز فارغ! بالا و پایین دارہ این روزگار،صبر و حوصلہ مے خواد! نفسم را بیرون دادم:حرف شما حقہ ولے مے شد ڪہ اینطور نباشہ! منظورم را گرفت و مردد لب زد:توڪل بہ خدا! توڪلت علے اللہ قیزیم! •♡• روے تخت جا بہ جا شدم و روے ڪمر دراز ڪشیدم‌. نگاهم را بہ سقف دوختم،دو ساعت بہ اذان مغرب ماندہ بود و نا نداشتم. دلم براے محراب تنگ شدہ بود،آخرین صحبت مان همان روز اول اردیبهشت ماه بود! همان روزے ڪہ بہ دانشگاہ آمد! بعد از آن روز دوبارہ اخم و تخم هایش را از سر گرفت و خودش را آوارہ ے این شهر و آن شهر ڪرد! ماموریت پشت ماموریت! نبودن پشت نبودن! دلتنگے پشت دلتنگے! آن سال هم روز تولدم نبود،تنها تلفنے بہ خانہ زنگ زد و یڪ تبریڪ خشڪ و خالے گفت،بہ رسم سال هاے قبل! بے اختیار نگاهم از روے سقف بہ سمت تابلوے محراب سُر خورد،بہ سمت تابلوے عشق! لبخند ڪم رنگے زدم و زمزمہ ڪردم:حالا میفهمم واقعا با عشق مردن عین شهادتہ! معشوق اگہ مثل تو با حوصلہ و بدعنق باشہ عاشقش بودن و براش صبورے ڪردن،عین مجاهدتہ! وقتے عین تو بندہ ے خدا و ایمانش باشہ،نہ میشہ باهاش نامہ رد و بدل ڪرد نہ میشہ ماهے یہ بار زنگ زد حالشو پرسید! خود این بے خبرے و بے محلیا از همہ چے بدترہ! فقط ڪاش تڪلیف خودتو دل واموندہ ے منو روشن مے ڪردے! یہ سال و دو ماہ از بیستم اردیبهشت پنجاہ و هشت گذشت،نمیخواے یہ قدمے بردارے؟! نمیخواے یہ اشارہ اے بڪنے؟! آخ محراب! ببخشین آقا محراب! ببین چے ڪار ڪردے ڪہ تو خلوت خودمم نمیتونم اسمتو راحت صدا بزنم! ڪاش اینجا بودے انقد سرت داد میزدم ڪہ... با صداے باز شدن در،سریع دهانم را بستم و سرم را بہ سمت در چرخاندم! مامان فهیم با چشم هاے ریز شدہ سرش را از لاے در داخل آورد و پرسید:با ڪے حرف می زدے؟! لبم را بہ دندان گرفتم و جواب دادم:با خودم! چشم هایش از تعجب گرد شد:پناہ بر خدا! پاشو! یالا! زمزمہ ڪردم:مامان حوصلہ ندارم! بہ سمتم خیز برداشت:یعنے چے حوصلہ ندارم؟! تو ڪہ آمادہ نشدے! ساعدم را روے چشم هایم قرار دادم. _من نمیام! دو ڪلمہ س! من نمیام! دستم را ڪشید و با حرص پرسید:چرا اونوقت؟! نیاے زشتہ! پوفے ڪردم و روے تخت نشستم:اصلا حوصلہ ے مهمونے ندارم. میرم خونہ ے عمہ مهلا،دلم براش تنگ شدہ! _اونوقت بگم‌ رایحہ چرا نیومدہ؟! _چون دلش نمے خواس! چون حال و حوصلہ نداش! اخم ڪرد:یالا آمادہ شو! یہ ربع دیگہ میام آمادہ باشیا! الان سر و ڪلہ ے حاج باباتم پیدا میشہ. نفسم را با شدت بیرون دادم و بہ رفتن مامان خیرہ شدم. در را محڪم بست! نمے دانم این الهام خانم چہ گیرے بہ ما دادہ بود؟! انگار افطارے اش بدون حضور ما برگزار یا افطارے نمے شد! چند روز قبل بہ خانہ زنگ زد و براے افطارے دعوت مان ڪرد. عمو باقر و خالہ ماہ گل و محراب را هم دعوت ڪردہ بود. تازہ یادش افتادہ بود عوض افطارے دوسال قبل خالہ ماہ گل و روضہ ے خانگے ما را باید بدهد! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_پنجم #عطر_نرگس #بخش_چهارم . مامان فهیم مے گفت الهام خانم دیدہ هیچ خبرے از خانوادہ ے مولایے نیست،احتمالا این مهمانے را گرفتہ تا یڪ جورے بہ خانوادہ ے عمو باقر برساند ڪہ ماجراے خواستگارے حافظ را فراموش ڪنند! انگار قرار نبود سایہ ے دختر حاج فتاح از ڪنار من و محراب محو بشود! میلے بہ رفتن نداشتم،با خودم عهد بستہ بودم تا زمانے ڪہ محراب قدمے برنداشتہ،خودم را بہ آن راہ بزنم و عادے برخورد ڪنم! مثل رایحہ ے تیر ماہ سال پنجاہ و هفت! باید حرڪتے مے ڪرد،باید حرفے مے زد،باید این فاصلہ و علاقہ ے پنهان را ڪنار مے زد! با صداے زنگ در از روے تخت بلند شدم و بہ سمت ڪمد رفتم. در ڪمد را ڪہ باز ڪردم صداے ریحانہ از حیاط بہ گوشم رسید:یااللہ! حجاب ڪنین داداش محرابہ! پیشانے ام بالا رفت و پشت بندش ضربان قلبم! لبم را بہ دندان گرفتم و گوش هایم را خوب تیز ڪردم! صداے یااللہ گفتن محڪم و محجوب محراب در خانہ طنین انداخت. ڪمے قدم زدم تا از شوق و استرسم ڪم بشود! با وسواس از داخل ڪمد دامن خاڪسترے رنگے بیرون ڪشیدم و ڪنارش پیراهن مشڪے و روسرے اے بہ رنگ دامن‌ گذاشتم. باید نشانش مے دادم من رایحہ ے روزهاے قبلم! روزهاے قبل از عاشقے! اگر قدمے برنمے داشت،ارزانے دختر حاج فتاحش مے ڪردم! لباس هایم را تعویض و بہ خودم در آینہ نگاہ ڪردم،نگاهم بہ سمت شیشہ ے عطرم رفت. مدتے بود ڪہ بیرون از خانہ عطر نمے زدم،صورتم ڪمے بے حال و رنگ پریدہ بہ نظر مے رسید. لبخند بہ لب و شاداب از اتاق بیرون رفتم! محراب روے مبل نشستہ بود و مامان فهیم رو بہ رویش. برعڪس روزهاے قبل ڪہ اڪثر اوقات با لباس سپاہ مے دیدمش،شلوار سیاہ و پیراهن سفید بہ تن ڪردہ بود. مدتے بود ڪہ تہ ریش می‌ گذاشت،تہ ریش چهرہ اش را مردانہ و معصوم تر نشان مے داد. چند قدم ماندہ بود بہ مبل ها برسم ڪہ سریع گلویم رو صاف ڪردم و بلند گفتم:سلام! خوش اومدی! محراب سرش را بلند ڪرد اما چشمهایش را نہ! همانطور ڪہ بہ احترامم سرپا مے ایستاد با لحنے آرام و ملایم جواب داد:سلام! خیلے ممنون،حالت خوبہ؟ لبخندم را عمیق تر ڪردم تا اضطراب و دلتنگے ام پنهان بماند! _الحمدللہ! شما خوبے؟! سرے بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد و دوبارہ نشست. نگاهش را بہ مامان فهیم دوخت‌ و گفت:شڪر خدا منم خوبم! آرام بہ سمت شان قدم برداشتم و ڪنار مامان فهیم نشستم. محراب ڪہ من را دید سرش را ڪمے پایین انداخت و بہ فرش خیرہ شد. مامان فهیم متعجب ابروهایش را بالا داد و نگاهے بہ محراب و سپس بہ من انداخت! شرم و حیا در صورت و چشم هایش موج مے زد چند ثانیہ گذشت که محراب چشم هایش را بہ صورت مامان دوخت. _ماشین عمو خلیل خراب شدہ بود،قرار شد من،شما و مامانو برسونم خونہ ے حاج فتاح،بابا و عمو خلیل خودشون با هم میان! مامان فهیم چینے بہ پیشانے اش داد:هے بہ حاج خلیل میگم این ماشین دیگہ جون ندارہ یہ پر ڪاہ با خودش بڪشہ چہ برسہ بہ آدمیزاد! مگہ گوش میدہ؟! هر دفعہ ڪہ بہ حال مرگ میوفتہ میگہ این چیزیش نیس،دلش براے محراب تنگ شدہ! هم خودشو اسیر ڪردہ هم تو رو! محراب لبخند پر محبتے زد:این چہ حرفیہ؟! ڪدوم زحمت؟! ریحانہ همانطور ڪہ چادر مشڪے اش را روے سرش مے انداخت و بہ سمت ما مے آمد گفت:مامان دلت میاد بہ بنز اینطورے بگے؟! خیلے جیگرہ! سریع گفتم:جون حاج باباستو بنز بابابزرگِ خدا بیامرز! مامان فهیم بلند شد:مگہ من حریف شما سہ نفر میشم؟! ببینم تهش چے میشہ! سپس بہ سمت رخت آویز رفت و چادرش را برداشت. محراب نگاهش را میان من و ریحانہ گرداند سپس آرام و محتاط گفت:ولے خالہ فهیمہ راس میگہ! باید از بنز دل بڪنین! ریحانہ نگاهش را بہ من دوخت:راضے ڪردن حاج بابا فقط ڪار رایحہ س! نگاہ محراب معنادار شد و پر از لبخند،زمزمہ ڪرد:بر منڪرش لعنت! سپس از روے مبل بلند شد،بے توجہ بہ محراب ڪنار ریحانہ ایستادم. ریحانہ در گوشم زمزمہ ڪرد:ببینیم بعد از دوسال طلسم خواستگارے از الناز خانمو مے شڪنہ یا نہ؟! ڪنجڪاو نگاهش ڪردم:چطور؟! تن صدایش را پایین تر برد:خالہ ماہ گفت هیچ آبے از محراب گرم نمیشہ! بهش گفتم یا دخترے ڪہ میخوادو معرفے میڪنہ پا پیش میذاریم یا بحث خواستگارے از النازو میڪشم وسط! نفس در سینہ ام حبس شد،کم مانده بود چشم هایم از حدقہ بیرون بزند! لبم را بہ دندان گرفتم و دستم را روے قلبم گذاشتم! یعنے تا همین چند دقیقہ قبل محراب بہ خالہ ماہ گل چیزے گفتہ بود؟! بعید مے دانستم! دیگر میلے بہ رفتن نداشتم،میلے بہ تظاهر کردن نداشتم،میلے بہ ارزانے ڪردن محراب بہ دختر حاج فتاح هم نداشتم! با صداے مامان فهیم بہ خودم آمدم. _بیاین دیگہ! در گرماے تیر ماہ،تنم یخ زدہ بود! پاهایم تنم را بہ زور دنبال خودشان مے ڪشیدند! چند دقیقہ بعد همہ سوار ماشین عمو باقر شدیم و محراب راہ افتاد. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

💜✨ بہ وقٺ رایحہ‌ے محراب... 5 قسمٺ ٺقدیم نگاهـتونـ👁 . .

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_پنجم #عطر_نرگس #بخش_پنجم . در طول راہ خالہ ماہ گل و مامان مدام باهم پچ پچ مے ڪردند و مے خندیدند! با هر حرف و لبخند آن ها،قلب من زیر و رو مے شد. من،مامان فهیم و خالہ ماہ گل عقب نشستہ بودیم،حرف هاے مامان و خالہ تمامے نداشت و براے همین ڪنار هم نشستند! ریحانہ هم جلو نشستہ بود و راجع بہ اشڪالاتش در درس زبان و ریاضے از محراب سوال مے پرسید. محراب هم با دقت و موشڪافانہ جوابش را مے داد،تنها ڪسے ڪہ ساکت بود و ناخوش احوال،من بودم! چند دقیقہ بعد مقابل خانہ ے حاج فتاح رسیدیم،خانہ اے در حوالے تجریش. از ماشین ڪہ پیادہ شدیم هوا را بلعیدم! قلبم محڪم‌ خودش را بہ قفسہ ے سینہ ام مے ڪوبید. پنج نفرے مقابل در ایستادیم،خالہ ماہ گل چند ظرف در دست داشت. براے خانوادہ ے حاج فتاح حلوا و شیرینے ڪشمشے پختہ بود! با حرص لبم را جویدم و نگاهم را بہ در دوختم،ریحانہ زنگ را زد و سہ چهار دقیقہ بعد الیاس در را باز ڪرد‌. لبخند مهربانے روے لب هایش نقش بستہ بود،با همہ سلام و احوال پرسے ڪرد و سپس محراب را در آغوش گرفت. ڪنار گوشش گفت:قابل نمے دونے آقا محراب! تو گیر و دار روزاے انقلاب بیشتر همو مے دیدیم! محراب از آغوشش بیرون آمد و گرم گفت:ڪم سعادتے منہ! خالہ ماہ گل خندید:مام یہ هفتہ در میون مے بینیمش آقا الیاس! ابتدا خالہ و مامان فهیم وارد شدند سپس من و ریحانہ. محراب و الیاس هم پشت سرمان آمدند،حیاط خانہ ے حاج فتاح بزرگ بود ولے نہ بہ بزرگے حیاط عمارت سفید! دو طرف حیاط پر بود از درخت هاے آلبالو و گیلاس! از میان باغچہ ے گل هاے رز سرخ رنگ عبور ڪردیم و نزدیڪ ساختمان رسیدیم،ساختمانے یڪ طبقہ با نماے آجرهاے لعابے قهوہ اے رنگ! الهام خانم و الناز و دخترے ڪہ براے اولین بار مے دیدمش،چادر بہ سر مقابل در ایستادہ بودند. بوے خاڪ نم زدہ زیر بینے ام پیچید و باعث شد با تمام وجود هوا را بہ داخل ریہ هایم بدهم! الهام خانم با خالہ ماہ گل دست داد و روبوسے ڪرد،مامان فهیم هم مشغول احوال پرسے با الناز شد. من و ریحانہ هم بہ تماشاے احوالپرسے بزرگترها ایستادہ بودیم. دخترے ڪہ نمے شناختمش،بہ سمتم آمد،پوست سفیدے داشت و چشم هاے درشت مشڪے رنگ،ابروهایش پهن و پیوندے بودند. چادر سفید رنگش را ڪیپ نگہ داشتہ بود. لبخند شیرینے لب هایش را از هم باز ڪرد و بہ سمتم آمد:سلام خوش اومدین! سرم را تڪان دادم و دستش را فشردم. _سلام! ممنون! گونہ هایم را آرام بوسید و سپس بہ سمت ریحانہ رفت. برعڪس الهام خانم و الناز،چهرہ و رفتار دلنشینے داشت! نگاهم بہ آن دختر و ریحانہ بود ڪہ با ڪشیدہ شدن دستم سربرگرداندم! الناز را دیدم،لبخند عمیقے روے لب هایش نقش بستہ بود. قلبم یڪ جورے شد و تنم سرد! سریع گفت:سلام دوست بے وفا! حواست ڪجاس؟! بہ زور لبخند زدم:سلام! حواسم بہ این دختر خانم خیلے مهربون بود! لبخندش پر رنگ تر شد:فاطمہ زن داداشمہ،زن داداش الیاس! براے بوسیدن گونہ هایم خم شد ڪہ نگاهم بہ الهام خانم افتاد،بہ من خیرہ شدہ بود. سریع سلام ڪردم و او با زبان بازے خوش آمد گفت! بعد از روبوسے با الناز بہ سمت الهام خانم رفتم و مشغول روبوسے و احوالپرسے با او شدم. خواستیم وارد خانہ بشویم ڪہ نگاهم بہ سمت الناز و محراب رفت. الناز چادرش را ڪیپ نگہ داشتہ بود،محجوب و لبخند بہ لب بہ محراب سلام ڪرد. قلبم مچالہ شد و دندانم لبم را گزید! محراب سرش را پایین انداخت و زمزمہ وار جوابش را داد،سپس با عجلہ بہ سمت الیاس رفت و مشغول صحبت ڪردن با او شد! الناز نیم نگاهے بہ آن دو انداخت و غم صورتش را گرفت! انگار سنگینے نگاهم را احساس ڪرد ڪہ با زحمت دوبارہ لبخند زد و بہ سمت ما قدم برداشت. برعڪس خانہ ے ما و عمو باقر،در خانہ ے حاج فتاح خبرے از مبل نبود و وسایل سادہ ترے داشتند. با تعارف الهام خانم،مامان و خالہ ماہ گل بہ سمت پذیرایے رفتند و سمت چپ نشستند. ریحانہ هم دنبال خالہ و مامان فهیم رفت،الهام خانم رو بہ روے مامان و خالہ ماہ گل نشست و گفت:حاج فتاح زنگ زد گفت ماشین حاج خلیل خراب شدہ با حاج باقر و حاج خلیل میان. مامان فهیم دوباره مشغول نالیدن از ماشین حاج بابا و وابستگے اش بہ آن شد! ڪنار ریحانہ ڪہ نشستم،الناز هم ڪنارم جا گرفت و آرام پرسید:چہ خبر از دانشگاہ؟! تعطیل شدین آرہ؟! خونسرد جواب دادم:فعلا ڪہ آرہ! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

| نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_پنجم #عطر_نرگس #بخش_ششم . مے دانستم نباید با او بحث ڪنم،حاج بابا گفتہ بود ڪہ حاج فتاح یڪ پایش در بازار است و یڪ پایش در مجالس مردان سیاست! و البتہ تعصبات خاص خودش را داشت! الناز ڪہ از جواب ڪوتاہ من جا خورده بود با ڪمے مڪث گفت:من فارغ التحصیل شدم،دارم تو بیمارستان دورہ میگذرونم شاید یہ روزے همڪار شدیم! لبخند آبڪے اے روے لب هایم نشاندم‌. _مبارڪ باشہ! ڪو شیرینیش؟! آرام خندید:بعد از افطار دیگہ! فاطمہ نزدیڪ الهام خانم نشست و نگاہ مهربانش را بہ من دوخت. بے اختیار بہ رویش لبخند زدم و او هم با تبسم گرمے جوابم را داد. با ورود الیاس و محراب نگاهم را از فاطمہ گرفتم و بہ سمت آن دو ڪشیدم‌. محراب و الیاس رو بہ روے من و الناز نشستند. فاطمہ رو بہ مامان فهیم گفت:فهیمہ خانم فرشتہ هاتو رو نڪردہ بودے! مامان لبخند پر محبتے زد و با غرور جواب داد:چشماے قشنگت همہ رو مثل خودت مے بینن! فاطمہ چشم هایش را بہ من دوخت:براشون اسپند دود ڪنین چِش نخورن! خصوصا این آهو خانم! لبخند خجولے زدم و گفتم:محبت دارین! ڪاش بہ جاے الناز،فاطمہ ڪنارم مے نشست! ڪم ماندہ بود معدہ و قلبم را بالا بیاورم! فاطمہ نگاہ معنادارے بہ الناز انداخت و دوبارہ بہ روے من لبخند زد! متعجب چشم هایم را بہ الناز دوختم اما او بے توجہ مشغول صحبت درمورد رشتہ و ڪارش در بیمارستان شد! همہ مشغول صحبت ڪردن بودیم ڪہ ناگهان با صداے الهام خانم ساڪت شدیم. الهام خانم بہ صورت محراب خیرہ شد و گفت:ڪلے از ماہ گل خانم تشڪر ڪردم،واجب بود از خودتم حسابے تشڪر ڪنم پسرم. محراب نگاہ جدے اش را بہ دست هاے الهام خانم گرہ زد:تشڪر واسہ چے؟! الهام خانم لبخند صمیمانہ اے نثارش کرد:بابت لطفے ڪہ در حق من و حاج فتاح ڪردے تا یہ دونہ دخترمونو دست نااهلش ندیم! محراب نیم نگاهے بہ صورت الهام خانم انداخت و گفت:الناز خانم مثل خواهر منہ،مثل ریحانہ! انجام وظیفہ ے برادرے بود! سپس لبخند دلتنگ و پر از عطر یاسش را حوالہ ے چشم هایم ڪرد! انگار هیچڪس نبود! نہ الناز! نہ الیاس و الهام خانم و فاطمہ،و نہ حتے مامان فهیم و خالہ ماہ گل و ریحانہ! انگار فقط من بودم و محراب و عطر یاس و خاڪ نم زدہ! من و چشم هاے محرابے ڪہ بلند بلند مے گفتند:دلم برات تنگ شدہ بود دختر حاج خلیل! حتے براے بے محلے و اخم ڪردنات! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /بخش اول #عطر_نرگس #بخش_اول . بہ یڪ بارہ سڪوت سنگینے در فضا حاڪم شد‌.‌ همانطور ڪہ سعے مے ڪردم لبخند عمیقم را قورت بدهم،با دلهرہ و شوق،نگاهم را از چهرہ ے خندان و پر از آرامش محراب گرفتم. با صداے سرفہ ے الهام خانم،چشم هایم را بہ او دوختم‌. مشخص بود ڪمے جا خوردہ،با ڪلے زحمت لبخند ڪج و ڪولہ اے ڪنج لب هایش نشاند! _لطفت بودہ آقا محراب! شاید اگہ ڪسے دیگہ اے بود همچین ڪارے نمے ڪرد! محراب ڪہ با نگاہ سنگین مامان فهیم رو بہ رو شد،خجول و شرم زدہ نگاهش را از من گرفت و سرش را پایین انداخت! _عرض ڪردم ڪہ انجام وظیفہ بود. ڪار خاصے نڪردم! نگاهم ڪہ بہ مامان فهیم افتاد با اخم غلیظش رو بہ رو شدم! چشم هایم از تعجب گرد شد،آب دهانم را فرو دادم و شرمگین سرم را پایین انداختم. سرم را ڪہ خم ڪردم،چشم هایم متوجہ انگشت هاے در هم گرہ خوردہ ے الناز شدند! با تمام توان انگشت هاے لرزانش را در هم قفل ڪردہ بود و مے فشرد! سرم را ڪہ بلند ڪردم با صورت رنگ پریدہ و اشڪے ڪہ در چشم هایش جمع شدہ بود،رو بہ رو شدم! هم نگرانش بودم هم این حالش را دوست نداشتم! مردد دستم را روے دستش گذاشتم‌ و با لحنے ملایم پرسیدم:خوبے الناز؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد سپس با عجلہ از جا برخاست و همانطور ڪہ بہ سمت آشپرخانہ مے رفت گفت:یہ نگا بندازم غذاها نسوزہ! خالہ ماہ گل مهربان گفت:باز تو زحمت افتادین،حتما دوبارہ الناز جون ڪلے تدارڪ دیدہ. الهام خانم نگاهے بہ من انداخت و سپس با غرور رو بہ خالہ ماہ گل گفت:این حرفا چیہ؟! الناز عاشق آشپزیہ،حاج فتاح فقط دستپخت النازو میخورہ. میگن دختر هووے مادرہ! فاطمہ از ڪنار الهام خانم بلند شد و بہ سمت من و ریحانہ آمد. رو بہ رویم ایستاد و گفت:بیاین بریم حیاط یڪم آلبالو و گیلاس بچینیم تا افطار سرمون گرم بشہ! ریحانہ با ذوق گفت:بریم رایحہ؟! پاشو! سرے تڪان دادم و با گفتن با اجازہ اے رو بہ جمع،بلند شدم. فاطمہ در حالے ڪہ بہ سمت آشپزخانہ مے رفت گفت:تا شما یہ دور قدم بزنین،منو النازم اومدیم! همراہ ریحانہ وارد حیاط شدیم،ریحانہ با ذوق بہ سمت درخت ها دوید. آرام گفتم:چرا ندید بدید بازے درمیارے؟! میخواے مامان فهیم با نیشگون و چشم غرہ بہ حسابت برسہ؟! با وسواس بہ یڪے از درخت هاے گیلاس تڪیہ داد و گفت:نمیدونم چرا حاج بابا تو حیاط درخت نڪاشتہ؟! اینجا و حیاط عمو باقر یہ صفاے دیگہ دارہ! نگاهم را میان درخت ها چرخاندم:آرہ! _مامان از دَسِ محراب ناراحت شد! ابروهایم را بالا دادم و چشم هایم را ریز ڪردم:چرا؟! لبخند دندان نمایے زد:چون اسم تو رو بہ عنوان خواهرش نیاورد! خودتم خوب فهمیدے! تنم لرزید،براے حفظ تعادل تنم دست بہ سینہ شدم! جدے گفتم:میدونے ڪہ رابطہ ے من و خان داداشت زیاد تعریفے ندارہ براے همین منو بہ خواهرے قبول ندارہ! چشمڪ زد و لحنش بوے شیطنت گرفت:ولے این روزا همچینم میونہ تون بد نیس! ابروهایم را در هم گرہ زدم و سرد نگاهش ڪردم. _از این شوخیا خوشم نمیاد ریحانہ! صد بار گفتم مثل این زناے خالہ خان باجے نباش! بے توجہ بہ من خندید و براے چیدن گیلاس،پشت بہ من روے پنجہ هاے پایش ایستاد. _خب! چرا میزنے آبجے؟! با زحمت یڪ گیلاس چید و گفت:این توشہ ے اول! ولے محراب خوب دهن همہ رو بستا! همچین گفت الناز عین خواهرمہ ڪہ... سریع میان حرفش دویدم:ریحانہ! غیر از محراب فڪر و ذڪر دیگہ اے ندارے؟! بہ سمتم برگشت،نگاہ معنادارے بہ صورتم انداخت و زیر لب زمزمہ ڪرد:بہ قول حاج بابا سَن دییَن اوسون شَر یاتسین! (براے این ڪہ شر بخوابہ هرچے تو میگے درسته) سپس دوبارہ مشغول گیلاس چیدن شد. پوفے ڪردم و چند قدم بہ یڪے از درخت ها نزدیڪ شدم،با صداے فاطمہ سربرگرداندم. _مشغول شدین؟! با نگاهم بہ ریحانہ اشارہ ڪردم:من ڪہ نہ ولے ریحانہ مشغولہ! از ڪنارم عبور ڪرد و ڪنار ریحانہ ایستاد،سبد ڪوچڪ چوبے اے بہ سمتش گرفت. _بیا عزیزم! اگہ چارپایہ خواستے پشت ساختمون هس. ریحانہ سبد را از دستش گرفت و تشڪر ڪرد،سپس پرسید:الناز نمیاد؟! فاطمہ همانطور ڪہ بہ سمت من بر مے گشت جواب داد:تو آشپزخونہ مشغولہ! دستش را پشت ڪمرم گذاشت و با لحنے مهربان گفت:بیا بریم اون ور! اون درخت بزرگہ از همہ ے درختا پر بارترہ! همراہ فاطمہ بہ سمتے ڪہ گفت قدم برداشتم،بہ طرف راست حیاط رفتیم و تقریبا هفت هشت مترے از ریحانہ دور شدیم. فاطمہ سبد چوبے دیگرے بہ دست من داد و گفت:فعلا اینو نگہ دار! سپس براے این ڪہ دستش بہ شاخہ هاے درخت آلبالو برسد قد بلند ڪرد. در حالے ڪہ با زحمت آلبالویے را از شاخہ جدا مے ڪرد گفت:من جاے تو باشم سعے مے ڪنم خودم و آقا محرابو از خانوادہ ے حاج فتاح دور نگہ دارم! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سے_و_ششم /بخش اول #عطر_نرگس #بخش_دوم . چشم هایم از فرط تعجب گرد شد،با حیرت گفتم:جان؟! لبخند زد و نگاهش را از شاخہ هاے درخت نگرفت! _دل الناز با آقا محرابہ! رفت و آمداشون ڪہ زیاد شد خیال برش داش ڪہ خانوادہ ے حاج باقر قصد و منظورے دارن! آب دهانم را با شدت فرو دادم،لبم را بہ دندان گرفتم و زمزمہ وار گفتم:این حرفا بہ من ربطے... بے توجہ میان حرفم دوید:اتفاقا بہ تو ربط دارہ! الناز دختر آروم و خانمیہ ولے الهام خانم مثل الناز نیس! خوب خط و ربط آدما رو میخونہ! فرداے همون شب اولے ڪہ اومدہ بودن خونہ ے حاج باقر،داش یواشڪے با الناز پچ پچ مے ڪرد ڪہ پسر حاج باقر آقا و در شان ماس ولے نمیدونم چرا نگاهش بہ دختر بزرگہ ے حاج خلیل بود! تهشم بہ این رسوند ڪہ البتہ با اون تیپ و اداهایے ڪہ دخترہ داشت ڪدوم مردے ڪہ نگاش نڪنہ؟! خون در رگ هایم یخ زد،مات و مبهوت بہ صورتش خیرہ شدہ بودم! بہ سمتم برگشت و با آرامش چند آلبالو داخل سبد انداخت. لبخند گرمے بہ روے چشم هایم پاشید. _چندبارے اسمتو از زبون الهام خانم و الناز شنیدہ بودم از این ڪہ حس مے ڪردن دل ماہ گل خانم با وصلت با خانوادہ ے حاج فتاحہ و چِشاے آقا محراب دنبال تو! البتہ زیاد جلوے من حرف نمے زنن،الهام خانم مادر مهربونے هس ولے... جملہ اش را ڪامل نڪرد،بہ جایش حرفش را ڪامل ڪردم:ولے مادرشوهر مهربونے نیس و همینطور... زیر لب استغفراللهے گفتم و ادامہ ندادم. دستش را روے شانہ ام گذاشت و با محبت گفت:اینا رو نگفتم ڪہ حرف ببرم و بیارم. اینا رو گفتم ڪہ یہ جورے پاے خودتو ڪسے ڪہ دوستت دارہ رو از این ماجرا بیرون بڪشے! الهام خانم بو ببرہ دل یہ دونہ دخترش شڪستہ و بہ جاش،تو انتخاب شدے جنگ را میندازہ! نہ جنگ تن بہ تن! جنگ آبرو و اعصاب! رگ خواب همہ رو خوب بلدہ،مثلا الان میدونہ از جملہ ے آقا محراب چطور حرف بزنہ ڪہ اخماے فهیمہ خانم غلیظ تر بشہ و خودش حساس! بلدہ چطور تو دوس و همسایہ اسم تو رو سر زبونا بندازہ ڪہ اسم و آبروے حاج خلیل و دخترش لڪہ دار بشہ! پوزخند زدم:آخہ چرا؟! این ڪہ دخترش بے هیچ حرف و حدیثے بہ پسرے ڪہ نمیخوادش دل دادہ تقصیر منہ؟! سرش را تڪان داد:بعضیا دوس دارن اینطوری فڪ ڪنن! دوس دارن فڪ ڪنن از آسمون افتادن رو زمین و هرچے میخوان باید داشتہ باشن! از نظر اونا اگہ این وسط پسر حاج باقر،دختر حاج فتاحو نخواد بہ خاطر دل و نخواستن آقا محراب نبودہ،لوندیاے دختر حاج خلیل نذاشتہ! با حرص نفسم را بیرون دادم:خداے من! چقد از این نوع تفڪر بیزارم! دستش را از روے شانہ ام برداشت. _این حرفا بین خودمون بمونہ ها! با ڪمے مڪث جواب دادم:خیالت راحت! تو...شبیہ حاج فتاح و خونوادہ ش نیستے! اینجا بودنت عجیبہ! لبخندش عمیق تر شد:الیاس پسر خوبیہ! زیاد بہ خونوادہ ش نرفتہ! _آرزو میڪنم همیشہ ڪنار هم خوشبخت باشین! گونہ ام را گرم بوسید:ممنون عزیزم همچنین شما و اون آقایے ڪہ دارہ میاد! متعجب سر برگرداندم،محراب را دیدم ڪہ همراہ الیاس بہ سمت ما قدم بر مے داشت. مشغول صحبت ڪردن با الیاس بود و لبخند عمیقے ڪنج لبش،لبم را بہ دندان گرفتم و دوبارہ بہ سمت فاطمہ برگشتم. چشمڪے تحویلم داد و با قدم هاے بلند از ڪنارم رد شد،چشم هایم همراہ قدم هایش چرخید. ڪنار الیاس ایستاد و با شرم و لبخند چیزے ڪنار گوشش گفت و بہ درختے ڪہ نزدیڪ ریحانہ بود اشارہ ڪرد. الیاس نگاهے بہ آن سمت انداخت و رو بہ محراب گفت:من یہ چندتا گیلاس و آلبالو براے خانم بچینم بیام پیشت داداش! محراب لبخند محبت آمیزے تحویلشان داد و گفت:راحت باشین! فاطمہ و الیاس بہ سمت ریحانہ رفتند،الیاس آستین هایش را بالا زد و با سرعت از درختے ڪہ فاطمہ نشانش داده بود بالا رفت! محراب با قدم هاے ڪوتاہ بہ سمتم آمد،بہ چند قدمے ام ڪہ رسید دست هایش را داخل جیب های شلوارش فرو برد و گفت:توام قدت نمیرسہ اون آلبالوهایے ڪہ دوس داریو بچینے؟! نگاهے بہ درخت انداختم و گفتم:فاطمہ مشغول چیدن میوہ ها بود نہ من! مقابل درخت ایستاد و با دقت بہ شاخہ هایش خیرہ شد. چند ثانیہ ڪہ گذشت گفت:من اسمے از تو نیاوردم! ابروهایم را بالا دادم و پرسیدم:یعنے چے اسمے از من نیاوردے؟! آب دهانش را فرو داد و آرام لب زد:چند روز بعد از این ڪہ رفتے تبریز،رفتہ بودم بازار پیش بابا. حاج فتاح اومد پیشمون و حال و احوال ڪرد،تہ حرفشم بہ این رسوند ڪہ حافظ خواستگار پر و پا قرص دخترشہ و دارہ تحقیق میڪنہ. پرسید یہ ڪلمہ بگو اگہ خواهر داشتے بہ حافظ مے سپردیش یا نہ؟! منم گفتم نہ! حُسناے حافظو گفتم،عیبشم گفتم ولے نگفتم اون دختر ڪے بودہ! حتے مامان ماہ گل و بابام خبر ندارن! لبم را بہ دندان گرفتم و بہ انگشت هایش ڪہ روے شاخہ ها مے لغزیدند خیرہ شدم. . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻