•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_ششم #عطر_مریم #بخش_دوم . بدون هیچ حرفے بہ سمت تخت رفتم و زیر سایہ ے درخت انگور نشستم،جاے حاج بابا خالے بود تا ببینید با دو پسر جوان خلوت ڪردہ ام! لحظہ اے تنم لرزید اما بہ خودم مسلط شدم،نجات جان حاج بابا و عمو باقر و ... نگاهم بہ محراب افتاد ڪہ وسط حیاط ایستادہ بود! نجات جان حاج بابا و عموباقر مهمتر بود! محراب و حافظ ڪہ نورچشمے هایشان بودند و سر بہ زیر و معتمد! نگاهم را بہ انگورهاے درشت و سبز دوختم ڪہ از میان شاخہ و برگ هاے درخت آویزان بودند. صداے پا شنیدم،نگاهم را از درخت انگور گرفتم و بہ رو بہ رو دوختم. حافظ همانطور ڪہ قاشق را داخل لیوان شیشہ اے بلند مے گرداند گفت:فڪ ڪنم ما تا عمر داریم مدیونتون شدیم! لبخند ڪم جانے زدم:این ڪارو بخاطرہ حاج بابام و عمو باقر ڪردم! لیوان را بہ سمتم گرفت. لیوان را از دستش گرفتم و تشڪر ڪردم‌. گوشہ ے تخت نشست:پس بے خبر نیستین! خواستم دهان باز ڪنم ڪہ محراب سریع با تحڪم صدایش زد:حافظ! حافظ متعجب نگاهش ڪرد ڪہ محراب نیم نگاهے بہ من انداخت و ادامہ داد:خستہ ان! بہ حرف نگیرشون! حافظ آهانے گفت و سڪوت ڪرد. محراب ڪیفم را روے تخت گذاشت و چشم هاے قهوہ اے اش را بہ فرش روے تخت دوخت. _لطفا برگہ ها رو بدہ و برو! با تردید و ڪمے مڪث برگہ ها را از داخل ڪیفم درآوردم،خواست برگہ ها را از دستم بگیرد ڪہ دستم را عقب ڪشیدم. _میخوای...میخوای من ببرمشون؟ اگہ تو ڪوچہ ببیندت چے؟! اگہ دنبالت راہ بیوفته چے؟! لبخند ڪجے زد:دیگہ انقدم ناشے نیستم دختر حاج خلیل! ناراضے برگہ ها را بہ دستش دادم و آخرین نگاہ را بہ عڪس سیاہ و سفید امام انداختم! برگہ ها را بہ دست حافظ داد و گفت:بهترہ فعلا دست تو باشن. بذارشون یہ جاے امن! حافظ برگہ ها را از دستش قاپید:الان ترتیبشونو میدم! سپس بلند شد و بہ سمت خانہ رفت‌. محراب همانطور ڪہ ڪفش هایش را در مے آورد گفت:ممنون بابت ڪمڪت اما لطفا دیگہ از این شجاع بازیا در نیار! روے تخت آمد و ایستاد! سر بلند ڪردم تا بتوانم خوب صورتش را ببینم! چشم هایش را میان خوشہ هاے انگور چرخاند و ادامہ داد:اگہ یہ تار مو از سرت ڪم میشد من جواب حاج خلیل و خالہ فهیمه رو چے میدادم؟! چطور جلوشون سر بلند میڪردم؟! بعد از گذشت چند ثانیہ خوشہ اے انگور چید و از روے تخت پایین رفت. همانطور ڪہ بہ سمت شیر آب قدم بر مے داشت گفت:گوشت با منہ دختر حاج خلیل؟! شیر آب را باز ڪرد و با وسواس مشغول شستن انگور شد. نفس عمیقے ڪشیدم:بعلہ برادر! لبخند ڪم رنگے گوشہ ے لبش دیدم! _دیدے ڪہ از پسش بر اومدم! این جملہ را ڪہ گفتم،حافظ وارد شد و نگاهم ڪرد:اِ! آب قندتونو میل نڪردین ڪہ! آب خنڪہ تا گرم نشدہ بخورین! لیوان را بہ لب هایم نزدیڪ ڪردم و جرعہ اے نوشیدم‌. حافظ با عصبانیت گفت:اینا ڪم خون مردمو تو شیشہ ڪردن حالا بہ ناموسشونم...لااللہ الاللہ! محراب سریع سر بلند ڪرد:یعنے چے این حرف؟! حافظ شرمگین و با رگے بیرون زدہ رو بہ من گفت:شمام مثل خواهرِ من! مرتیڪہ با چشاش داش... جملہ اش را ڪامل نڪرد،این بار استغفراللهے زیر لب گفت! محراب با ابروهاے گرہ خوردہ بہ من خیرہ شد:حافظ چے میگہ؟! بے جواب لاجرعہ تمام محتویات لیوان را سر ڪشیدم! حافظ گوشہ ے تخت نشست:مرتیڪہ برگشتہ بہ رایحہ خانم میگہ این چشما و جسارتتونو یادم نمیرہ! سریع پشت بند جملہ اش اضافه ڪردم:آقا حافظ! این جملہ ش بیشتر حالت تهدید داش! حافظ لب گزید:دیگہ بدتر! اونوقت نباید یه مدت تو محلہ رفتو آمد داشتہ باشین ڪہ مبادا این از خدا بے خبرا تو ڪمین باشن! تہ دلم ڪمے لرزید اما بہ روے خودم نیاوردم. خونسرد گفتم:فڪ نڪنم انقدم پیگیر بشن ولے احتیاط شرط عقلہ! محراب شیر آب را بست،حالت چهرہ اش درهم بود. نگاهے بہ حافظ انداخت و رو بہ رویم ایستاد. خوشہ ے انگور را بہ سمتم گرفت. متعجب چشم هایم را میان خوشہ ے انگور و صورتش گرداندم ڪہ با آرامش گفت:دیدم نگات بہ خوشہ هاے انگورہ! لبخند ڪجے زد:پیشڪشے صلح! نمیدانم چرا ڪسے نگفتہ بود ڪہ دوست داشتن،از همین چیزهاے سادہ شروع مے شود؟! از همین نگاہ ها... از همین لبخندها... از همین... چشم ها... •♡• ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هفتم #عطر_مریم #بخش_دوم . نگاهے بہ دور تا دور انبارے انداختم،بہ ظاهر جز وسایل بہ درد نخور و قدیمے چیزے نبود‌! حافظ بہ سمت چپ انبار حرڪت ڪرد،چند گلیم ڪهنہ ڪہ گوشہ ے دیوار لولہ شدہ بودند را برداشت‌ و آن ها را ڪنار انداخت. چشمم بہ تعدادے ڪتاب،نوار و اعلامیہ ڪہ مرتب روے هم ردیف شدہ بودند افتاد. حافظ سریع در یڪ حرڪت ڪتاب و نوارها را بلند ڪرد و بلند گفت:یاعلے مدد! سپس بہ سمت من و ریحانہ برگشت:ڪارتونو بیارین،اینا رو مرتب توش بچینین و ببرین بالا. منم براے اطمینان این دور و ورو میگردم ڪہ چیز دیگہ اے نباشہ! سرم را بہ نشانہ ے "باشه" تڪان دادم،همراہ ریحانہ بدون حرف ڪتاب،اعلامیہ و نوارها را گرفتیم. ڪارتون را مرتب ڪردم،ریحانہ با عجلہ همہ ے وسایل را داخلش چید و یڪ سمتش را بلند ڪرد. _بلند ڪن رایحہ! گوشہ ے دیگر ڪارتون را گرفتم و بلندش ڪردم. ڪارتون برایمان ڪمے سنگین بود لبم را گزیدم ڪہ صدایم درنیاید. سلانہ سلانہ و با زحمت،همراہ ریحانہ از پلہ هاے انبارے بالا رفتیم و ڪارتون را روے زمین گذاشتیم. ریحانہ با استرس نفسش را بیرون داد و پرسید:بہ نظرت تو خونہ ام چیزے هس؟! شانہ بالا انداختم و دستم را بہ ڪمرم گرفتم. نفس عمیقے ڪشیدم:نمے دونم! ولے با ملاحظہ گریاے حاج بابا بعید میدونم! ڪمے بعد حافظ از انبارے خارج شد،عرق روے پیشانے اش نشستہ بود و نگرانے در چشم هایش! همانطور ڪہ در انبارے را قفل میڪرد گفت:چیز دیگہ اے نبود! از پلہ ها بالا آمد و ڪلید انبارے را بہ سمتم گرفت:تا اینا بیان و برن دست شما باشہ ڪہ شڪ نڪنن! سرم را تڪان دادم و ڪلید را از دستش گرفتم،حافظ رو بہ ریحانہ گفت:میشہ بیرونو یہ نگاهے بندازین؟! ریحانہ بہ سمت در دوید و در را باز ڪرد،حافظ ڪارتون را بلند ڪرد و باز گفت:یاعلے مدد! با این ڪہ ڪوچہ بن بست بود،ریحانہ با دقت هر دو طرف‌را نگاہ کرد و گفت:ڪسے نیس! حافظ با قدم هاے بلند خودش را جلوے در رساند،پشت سرش راہ افتادم. در ڪمڪ رانندہ ے ماشین نیمہ باز بود،ڪارتون را روے صندلے گذاشت و در ماشین را بست‌. سپس خودش را بہ در رانندہ رساند،همانطور ڪہ سوار ماشین میشد گفت:خیلے احتیاط ڪنین! رایحہ خانم شب تماس میگیرم لطفا خودتون جواب بدین! محراب هر روز زنگ میزنہ خبر میگیرہ،بفهمہ باز پاے شما وسط ماجرا ڪشیدہ شدہ پوستمو میڪنہ! _باشہ! ماشین را روشن ڪرد:آروم باشین! میان یڪم ریخت و پاش میڪنن و میرن. خیلے مراقب باشین،از دور حواسم بهتون هس! _ممنون ڪہ خبر دادین! شمام مراقب باشین! و با چشم و ابرو بہ صندلے ڪمڪ رانندہ اشارہ ڪردم،سرے تڪان داد و راہ افتاد. چند ثانیہ بعد از ڪوچہ خارج شد،نفسم را آسودہ بیرون دادم؛ریحانہ در را بست و گفت:حالا چے ڪار ڪنیم؟! دستم را روے قلبم گذاشتم و بہ سمت خانہ راہ افتادم. _هیچے! فقط باید عادے باشیم. ڪلید انباریو میذارم تو ڪشوے ڪابینت! ریحانہ حواست باشہ مامان و حاج بابا لو ندن ڪلید دستمون نبودہ ها! پشت سرم آمد:حواسم هس! بہ سمت آشپزخانہ رفتم و ڪلید انبارے را داخل ڪشوے ڪابینت گذاشتم. سپس نگاهم را بہ ساعت دیوارے دوختم‌. یڪے دوساعت دیگر وقت آمدن حاج بابا بود،دلم مثل سیر و سرڪہ مے جوشید. ریحانہ روے مبل نشست،با استرس لبش را مے جوید. من هم عرض خانہ را قدم میزدم و در دل آیت الڪرسے مے خواندم‌. یڪ ساعتے ڪہ گذشت دلم طاقت نیاورد. رو بہ ریحانہ گفتم:میرم مامان فهیمو صدا ڪنم،یہ بزرگتر خونہ باشہ بهترہ! ریحانہ با شدت آب دهانش را فرو داد و سر خم ڪرد ڪہ یعنے "باشه"! لبخند زدم:پاشو خواهرے! خیالت تخت چیزے نمیشہ! زمزمہ وارد گفت:ڪاش داداش محراب بود،اون خوب بلدہ چطور از پس اینا بربیاد! شانہ بالا انداختم:شاید! یہ آبے بہ دست و صورتت بزن و آروم باش! با قدم هاے ڪوتاہ از خانہ خارج شدم و بہ سمت در حیاط رفتم. همین ڪہ در را باز ڪردم بے اختیار سرم را بہ سمت سر ڪوچہ برگرداندم. پاهایم مقابل در خشڪ شد! ماشین شورلت مشڪے رنگے سر ڪوچہ آمادہ ایستادہ بود. یڪ مرد قوے هیڪل با چهرہ اے جدے و ترسناڪ پشت فرمان نشستہ بود و مرد دیگرے هم روے صندلے عقب! اما چشم هاے من روے مرد بلند قامتے بود ڪہ ڪت و شلوار خوش دوخت مشڪے رنگے بہ تن داشت و مشغول صحبت با یڪے از همسایہ ها بود. مردے ڪہ هفتہ ے گذشتہ دیدمش! مردے ڪہ مرا بہ نام خانم محسنے مے شناخت! همان ساواڪے اے ڪہ دنبال محراب بود! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_هشتم #عطر_مریم #بخش_دوم . باید حالم خیلے بد باشد ڪہ اشڪ هایم سرازیر شود. بلند شد و ڪنارم نشست،سرم را روے شانہ اش گذاشت و صورتم را نوازش ڪرد‌. _قیزیم! (دخترم) چیزے نشدہ ڪہ! برا چے گریہ میڪنے؟! ساواڪیا چرا اومدن براے گشتن خونہ تون؟! چرا گفتے نباید تو رو ببینن رایحہ؟! نفس عمیقے ڪشیدم و مختصر اتفاقات پیش آمدہ را بریدہ بریدہ برایش تعریف ڪردم. یڪ ساعت بعد امیرعباس آمد،با دیدن وضعیتم تعجب ڪرد و جویاے ماجرا شد. عمہ سربستہ چیزهایے تعریف ڪرد و پرسید ماموران ساواڪ را دیدہ یا نہ. امیرعباس جواب داد وقتے وارد ڪوچہ شدہ دیدہ ماشین شورلت مشڪے رنگے خارج مے شدہ. عمہ سریع رفت تا بہ مامان فهیم خبر بدهد،قبل از رفتنش ڪمڪ ڪرد تا سوار ماشین امیرعباس بشوم. امیرعباس سریع مرا بہ بیمارستان رساند،چند دقیقہ بعد از ما عمہ و حاج بابا و مامان فهیم هم آمدند. بعد از معاینہ دڪتر گفت مچ پایم شدید ضرب دیدہ اما شڪستگے ندارد. پایم در آتل رفت و براے راحت راہ رفتن با دو عصاے فلزے راهے خانہ شدم! در راہ خانہ حاج بابا ڪلے سرزنشم ڪرد و حرص خورد. بین حرص و جوش هایش گفت مامورهاے ساواڪ حسابے ریخت و پاش ڪردند اما نتوانستند چیزے پیدا ڪنند و دست خالے برگشتند! بہ خانہ ڪہ رسیدیم،مامان فهیم ڪمڪ ڪرد لباس هایم را تعویض ڪنم و روے تخت دراز بڪشم. ریحانہ با چهرہ اے گرفتہ بہ اتاق آمد تا شب ڪنارم باشد. ڪلے اشڪ ریخت و گونہ هایم را بوسید! میخواست لامپ را خاموش ڪند ڪہ چشمم بہ میز تحریرم افتاد. اتاق تاریڪ شد،سریع گفتم:ریحانہ! یہ لحظہ چراغو روشن ڪن! دوبارہ اتاق روشن شد،دوبارہ با دقت روے میز تحریر را نگاہ ڪردم. اشتباہ ندیدہ بودم جاے قاب عڪسم خالے بود! با چشم هایے از حدقہ درآمدہ از ریحانہ پرسیدم:اتاق منم اومدن؟! ریحانہ عادے جواب داد:آرہ! همون رئیسشون اومد! اعتماد! نفس در سینہ ام حبس شد و خون در رگ هایم. باز نگاهم سمت میز تحریر رفت،جاے قاب عڪسم خالے بود. قاب عڪس ڪوچڪے ڪہ،صورت خندانم را در میان موهاے سیاہ رنگم در بر گرفتہ بود! عڪسے ڪہ نقطہ ے توجهش چشم هایم بود... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_نهم #عطر_مریم #بخش_دوم . سارافون مخملے یشمے رنگے از ڪمد بیرون ڪشید،با دقت بہ سارافون نگاہ ڪرد. جلوے لباس بستہ بود و قدش تا نزدیڪ مچ پاهایم مے رسید. پایین دامنش دور تا دور گیپور شیرے رنگے دوختہ شدہ بود. با رضایت سارافون را روے صندلے گذاشت و دوبارہ مشغول گشتن در ڪمد شد! _داشتم میگفتم،خیلے هم دین دار و نجیبہ. روسرے و چادرش ڪیپہ ڪیپہ! در خورِ محرابہ! ماہ گل میگفت پرستارے میخونہ،دوتا برادر بزرگتر از خودش دارہ. دختر یڪے یہ دونہ ے حاج فتاح و الهام خانمہ! ماہ گل از ادب و متانتش خیلے تعریف میڪرد. انقد تعریف ڪرد ڪہ تہ دلم آرزو ڪردم ڪاش پسر داشتم و عروس خودم میشد. البتہ محراب برام حڪم پسرمو دارہ. انگار عروس خودم میخواد بشہ! لبخند ڪم رنگے زدم:خوش بہ حال الناز ڪہ دوتا مادرشوهر دارہ! دوتاشونم خیلے خاطرخواهشن! شومیز سفید رنگے هم از ڪمد در آورد و جلوے صورتم گرفت. سادہ بود،فقط در سر آستین هایش گیپور مشابہ بہ گیپور دور دامن سارافون ڪار شدہ بود. ابرو بالا انداختم:مامان! این سارافون گرم نیس؟! سریع شومیز را ڪنار پایم روے تخت گذاشت و سارافون را از روے صندلے برداشت. _دس بزن ببین چقد نازڪ و نرمہ! اینو حاج بابات از چین آوردہ بود. رو دستش مخمل نیس! نفس عمیقے ڪشیدم:نمیشہ من نیام؟ با این وضعیت واقعا حوصلہ ندارم! شانہ بالا انداخت:من ڪہ میگم بیا. بچہ م ریحانہ خیلے ذوق دارہ. تو نیاے ریحانہ ام نمیاد ڪہ تنها نمونے. پوفے ڪردم و گفتم:چشم! •♡• مامان فهیم از ساعت سہ چهار بعد از ظهر بہ ڪمڪ خالہ ماہ گل رفت. حاج بابا هم ڪمے زودتر بہ خانہ آمد و بعد از تعویض لباس هایش راهے خانہ ے عموباقر شد. ریحانہ هم در تاب و تب بود تا برود و سر بہ سر محراب بگذارد،انگار مراسم عقدے چیزے بود ڪہ انقدر در هول و ولا بودند. شومیز و سارافون را بہ تن و روسرے سادہ اے ڪہ ڪمے تیرہ تر از رنگ سارافونم بود سر ڪردم‌. رنگ و رویم ڪمے پریدہ بود،از آن شب استرس بہ جانم چسبیدہ بود و رهایم نمے ڪرد! با ڪمڪ ریحانہ و عصا یڪے دو ساعت قبل از اذان،از خانہ خارج شدیم. در را ڪہ زدیم عمو باقر در را باز ڪرد تا چشمش بہ من افتاد سرے تڪان داد:چہ ڪردے با خودت دختر؟! الان خلیل گفت چے شده‌. لبخند پر رنگے زدم:سلام عمو! نماز و روزہ تون قبول باشہ. لبخندم را پر رنگ تر ڪردم:اتفاقہ پیش میاد! خندہ اش گرفت:سلام بہ روے ماهت عمو! از توام قبول باشہ. از جلوے در ڪنار رفت تا من و ریحانہ وارد بشویم. وارد حیاط ڪہ شدیم،دیدم حاج بابا در ایوان نشستہ و با دقت برگہ اے را مطالعہ میڪند. سر ڪہ بلند ڪرد متعجب بہ من و ریحانہ خیرہ شد. _چرا بے خبر اومدین؟! خبرم مے ڪردین بیام ڪمڪ. ریحانہ گفت:ماشالا رایحہ انقد انرژے و قوت دارہ ڪہ با این وضعم خودش خودشو میگردونہ! هر دو عصایم را زیر بغلم گذاشتم،خواستم از پلہ ے اول بالا بروم ڪہ حاج بابا سریع بلند شد و ڪنارم آمد. دستش را دور شانہ ام گذاشت و گفت:آروم برو بابا! دو پلہ ڪہ بالا رفتم گفتم:فڪ ڪنم بدون این عصاها راحت تر راہ برم! نمیذارین ڪہ! با ڪمڪ حاج بابا پلہ ها را رد ڪردم و وارد راهرو شدم،صداے خندہ ے مامان فهیم و خالہ ماہ گل از آشپزخانہ مے آمد. همراہ ریحانہ بہ سمت آشپزخانہ حرڪت ڪردیم،مامان و خالہ ماہ گل ڪنار ڪابینت ایستادہ بودند و داخل خرما گردو میگذاشتند. محراب هم گوشہ ے دیگرے ایستادہ بود و داخل ظرفے زولبیا و بامیہ مے چید. لبخند را دوبارہ مهمان لب هایم ڪردم. _سلام! خداقوت! همہ ے نگاہ ها بہ سمت من برگشت. نگاهِ خالہ ماہ گل و محراب رنگ بهت گرفت. متعجب از نوع نگاہ هایشان پرسیدم:چیزے شدہ؟! خالہ ماہ گل نگران بہ سمتم آمد:پات چے شدہ رایحہ؟ گیج بہ مادرم نگاہ ڪردم و پرسیدم:مگہ شما نمے دونین؟! خالہ ماہ گل هم نگاهے بہ مادرم انداخت:چیو؟! ریحانہ خندید و بہ شوخے گفت:این ڪہ رایحہ جدیدا بہ جاے در از رو دیوار تردد میڪنہ! آرام خندیدم،مامان سریع گفت:این یڪے دوروزہ انقد استرس اون روز نحسو ڪشیدم و بس نشستم خونہ یادم رف بهت بگم ماہ گل. امروزم ڪہ از خوشحالے فراموشم شد! خالہ ماہ گل مهربان گونہ هایم را بوسید و پرسید:خوبے فدات شم؟! ریحانہ چے میگہ؟! خندیدم:حقیقتو! اخمے تصنعے میان ابروهایش جاے داد:یعنے از رو دیوار افتادے؟! لبم را گزیدم:بعلہ! پشت بند من مامان گفت: اون روز ڪہ ماموراے ساواڪ اومدن خونہ رو گشتن و همراهم اومدے،رایحہ خونہ نبود. خالہ ماہ گل سریع گفت:آرہ ها! من ڪہ انقدر هول شدہ بودم دقت نڪردم رایحہ نیس! مامان نگاہ معنادارے بہ من انداخت و ادامہ داد:وقتے خونہ ے شما بودم و ریحانہ اومد دنبالم گفت رایحہ رفتہ خونہ ے عمہ مهلا و سپردہ حواسمون باشہ حرفے از ازش نزنیم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهارم #عطر_مریم #بخش_دوم . عمہ مهلا همانطور ڪہ بہ سمتم مے آمد گفت:برین بہ سلامت! رایحہ اگہ بدونے امیرعباس چقد برات ڪتاب آوردہ! با ذوق ابروهایم را بالا دادم:واقعا؟! _بعلہ! و بہ چمدان در دست امیرعباس اشارہ ڪرد. حاج بابا و محراب بہ سمت در راہ افتادند،امیرعباس هم پشت سرشان. با شوق و خندہ دنبالش دویدم و گفتم:پسرعمہ! بیا امانتے هاے منو بدہ! حاج بابا در را باز ڪرد،ڪنار امیرعباس رسیدم. آستین پیراهنش را ڪشیدم و ادامہ دادم:بیا دیگہ! امیرعباس با حالت بامزہ اے گفت:یہ دیقہ آروم بگیر دختر! محراب گنگ بہ این حرڪتم نگاہ ڪرد و با مڪث رفت! امیرعباس در را بست و بہ سمت خانہ راهے شد. _بیا ببینم ولولہ! پشت سرش راہ افتادم. _چرا عمو سهراب نیومدہ؟! _اگہ خدا بخواد قرارہ همسایہ ے دیوار بہ دیوارتون بشیم! بابا مونده تا ما خونہ رو پسند ڪنیم با وسایل بیاد. _راس میگے؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد. همراہ هم وارد پذیرایے شدیم،عمہ روے مبل هاے راحتے مغز پستہ اے وسط پذیرایے نشستہ بود و ساڪے هم ڪنارش گذاشتہ بود. امیرعباس چمدان ها را ڪنار مبل تڪ نفرہ اے گذاشت و روے مبل نشست. ریحانہ گفت:من برم مامانو خبر ڪنم! عمہ سریع گفت:نہ عمہ جان! خودش میاد غریبہ نیستیم ڪہ! ریحانہ چشمے گفت و ڪنارش نشست،همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ مے رفتم گفتم:ریحانہ جانم! ڪمڪ ڪن پسرعمہ ساڪ و چمدونا رو ببرہ اتاق مهمون. وارد آشپزخانہ شدم،شربت خاڪشیر درست ڪردم و پارچ و لیوان هاے بلورے را بیرون ڪشیدم. لیموترشے را ورقہ اے برش زدم و دو سہ برش داخل پارچ انداختم. سینے پارچ و لیوان ها را بلند ڪردم و بہ پذیرایے برگشتم. عمہ لبخند خستہ اے نثارم ڪرد:بہ زحمت افتادے عزیزم. سینے را روے میز گذاشتم:این چہ حرفیہ؟! مگہ با هم تعارف داریم؟! دو لیوان شربت پر ڪردم و بہ عمہ و امیرعباس دادم. همانطور ڪہ لیوان شربت دیگرے براے ریحانہ مے ریختم گفتم:بہ سلامتے میخواین برگردین تهران؟! عمہ جرعہ اے شربت نوشید و همراهش سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان داد:آرہ دخترم! همین خونہ ے دیوار بہ دیوارتون. خونہ ے مرحوم حاج تهرانے! لیوان شربت را بہ دست ریحانہ دادم و سمت دیگر عمہ نشستم. _بہ سلامتے! دلمون براتون تنگ شدہ بود. _قربونت برم عمہ! منم دیگہ دلم بے شما و این شهر طاقت نیاورد! هرچے باشہ خاڪ پدر و مادر خدابیامرزم تو این شهرہ. اینجا قد ڪشیدم. _سماء خوبہ؟! دخترش بزرگ شدہ نہ؟! گل از گل عمہ شڪفت:خوبہ عزیزم. ڪلے سلام رسوند! ما اینجا جاگیر بشیم میاد ڪمڪ،دخترشم یہ بلایے شدہ ڪہ نگو! همین چند روز پیش تولد دوسالگیشو گرفتیم. بہ امیرعباس یہ دالے دالے میگہ ڪہ بیا و ببین! هنوز نمیتونہ بگہ دایے! ریحانہ خندید:خدا حفظش ڪنہ! عمہ لبخند مهربانے نثارمان ڪرد:خدا شما رو هم برام حفظ ڪنہ روح و ریحاناے من! هم اندازہ ے سماء برام عزیزین! گونہ اش را بوسیدم:شما هم براے ما ڪمتر از مامان فهیم نیستین! امیرعباس پیشانے اش را بالا داد:عمہ و برادرزادہ ها یہ چند لحظہ مهلت بدین! ریحانہ این چمدونا رو ڪجا بذارم؟! ریحانہ بلند شد تا امیرعباس را بہ یڪے از اتاق ها راهنمایے ڪند‌. با عمہ مشغول صحبت شدیم. حواسم از انبارے و محراب پرت شد و غرق خاطرات گویے با عمہ شدم! •♡• ڪمے بعد مامان فهیم آمد و با عمہ مشغول خوش و بش شد. حاج بابا نزدیڪ شام بہ خانہ آمد و گفت حال محراب خوب است و پیشانے اش شش هفت تا بخیہ خورده. انگار حاج بابا دلشورہ داشت! خیلے توے خودش بود و بے قرار! عمہ برایمان ڪلے سوغاتے آوردہ بود و امیرعباس براے من ڪتاب! همانقدر ڪہ ریحانہ،محراب را بہ جاے برادر نداشتہ ے مان دوست داشت؛من هم امیرعباس را بہ برادرے قبول داشتم! بعد از شام براے هواخورے بہ حیاط پا گذاشتم. خواستم بہ آسمان چشم بدوزم ڪہ نگاهم روے پنجرہ ے اتاق محراب ثابت ماند. از پشت پنجرہ ے بزرگ هلالے شڪل با شیشہ هاے رنگے،نیم رخش را دیدم و پیشانے باندپیچے شدہ اش را. برگہ اے در دستش بود ڪہ نگاهش را میخڪوب ڪردہ بود. نفس عمیقے ڪشید و چشم از برگہ گرفت،ناگهان چشم هایش بہ سمت من آمدند. سرے تڪان دادم ڪہ با سر جوابم را داد! با انگشت بہ پیشانے ام اشارہ ڪردم و لب زدم:بهترے؟! ثانیہ اے بہ صورتم نگاہ ڪرد و پردہ ے اتاقش را انداخت! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○•

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_پنجم #عطر_مریم #بخش_دوم . نفس عمیقے ڪشیدم:خُلقمو تنگ ڪردے زهرا! دوبارہ دل آشوب شدم. پاشو بریم! اخم ڪرد:اے بابا! تازہ اومدیم. از جا ڪہ بلند شدم بہ اجبار روے پاهایش بلند شد. پلاستیڪ پفڪ را داخل سطل زبالہ انداخت و گفت:یعنے وضع مملڪتت برات مهم نیس؟! پوفے ڪردم:نگفتم مملڪتم برام مهم نیس ولے فعلا حاج بابام برام مهمترہ! سن و سالے دارہ از حاج بابام میگذرہ جوونا تو این عرصہ جلو باشن بهترہ! _منو توام یڪے از اون جوونا! نفسم را بیرون دادم با چاشنے ڪمے حرص! _روش فڪ میڪنم! خوب شد؟! •♡• نگاهم را بہ رو بہ رو دوختہ بودم و طمأنینہ قدم بر مے داشتم. تازہ از زهرا جدا شدہ بودم و تنها بہ سمت خانہ باز میگشتم. عمو سهراب دو روز بعد از آمدن عمہ مهلا و امیرعباس،بہ تهران آمد و خانہ ے مرحوم حاج تهرانے را سند زدند. چند روزے درگیر ڪمڪ بہ اسباب ڪشے عمہ بودیم تا جاگیر شود،سماء هم از تبریز آمد و سہ چهار روزے تهران ماند و رفت. عمہ خدیجہ هم ڪہ زمزمہ هایش را بہ گوش مامان فهیم رساندہ بود و التماس دعا داشت! مامان هم تہ و توے علے،پسر عمہ خدیجہ را درآوردہ بود اما بہ روے خودش نمے آورد! بہ عمہ خدیجہ جملاتے از قبیل "رایحہ م ڪہ سن و سالے ندارہ نمیدونم حاج خلیل قبول ڪنہ یا نہ؟! راہ دورم ڪہ محالہ بذارہ بره" یا "ماہ گل جون میدونہ ڪہ براے رایحہ چہ بر و بیایے هس اما نظر خودشم شرطہ فعلا خیال ازدواج نداره" سپس افزودہ بود "البتہ شاید چون حاج باباش دل بستہ شہ و دلش رضا نیس بچہ م خیال ازدواج ندارہ حالا بذارید تو فرصت مناسب با حاج خلیل صحبت میڪنم" اما انگار از شنیدہ ها راضے بود و از نظر او علے آقا مے توانست گزینہ ے مناسبے باشد! در همین فڪر و خیال ها بودم ڪہ با تنہ ے سنگین ڪسے تعادلم را از دست دادم و روے زمین افتادم! آخے گفتم و دست بہ زمین گرفتم ڪہ صورتم زخم و زیلے نشود. صداے نفس نفس زدن جوانے بہ گوشم خورد. چشم بہ پاچہ هاے شلوار مشڪے اش دوختم و تا صورتش بالا بردم. صورت ملتهب و آشفتہ ے محراب را دیدم! اخم هایم در هم رفت. تازہ بخیہ هاے پیشانے اش را ڪشیدہ بود،صورت سفیدش بہ سرخے میزد و عرق از سر و گردنش مے بارید. چشم هاے قهوہ اے رنگش،رنگ شرم گرفتند. _رایحہ خانم شمایے؟! پوفے ڪردم و همانطور ڪہ بلند میشدم سرد گفتم:با اجازہ تون بلہ! دست راستش را بہ پهلو و شڪمش گرفتہ بود! _چیزے تون ڪہ نشد؟! بدون این ڪہ نگاهش ڪنم جواب دادم:نہ خیر! بہ ادامہ ے دوتون برسین فقط مراقب باشین تو راہ دیگہ زخمے و ڪشیدہ بہ جا نذارین! سپس مشغول تڪاندن خاڪ از روے چهارخانہ هاے طوسے پیراهن بلندم شدم. بدون هیچ حرف دیگرے با قدم هاے بلند حرڪت ڪرد،متعجب نگاهش ڪردم. یڪ معذرت خواهے هم نڪرد! منتظر بودم بہ سمت ڪوچہ ے مان برود ڪہ راہ ڪوچہ ے بغل دستے را پیش گرفت! داشت از محدودہ ے دیدم خارج میشد ڪہ از زیر پیراهن سفید رنگش برگہ اے روے زمین افتاد اما متوجہ نشد! شستم خبر دار شد حتما اعلامیہ اے چیزیست ڪہ اینطور داشت با هول و ولا مے رفت! نمیدانم چرا با قدم هاے بلند،پشت سرش راہ افتادہ و سریع برگہ را از روے زمین برداشتم و داخل ڪیفم انداختم! با احتیاط نگاهے بہ اطراف انداختم ڪہ میانہ ے راہ چشمم خورد بہ آن سمت خیابان! دو مرد قد بلند با اندامے درشت و هیبتے ترسناڪ،ڪت و شلوار بہ تن داشتند و ڪراوات زدہ! داشتند با یڪے از ڪاسب هاے محل صحبت میڪردند و این سمت را نشان مے دادند. دلم مثل سیر و سرڪہ جوشید! قلبم بہ تپش افتاد و تنم بہ لرزہ. بہ حتم دنبال محراب بودند با آن حال آشفتہ اش! اگر دستشان بہ محراب مے رسید حتما پایشان بہ خانہ ے عمو باقر و یا حتے ما باز میشد! نگاہ یڪے از ماموران ساواڪے ڪہ روے صورتم نشست عرق سرد روے ڪمرم فرود آمد! آب دهانم را با شدت فرو دادم،نگاهش را از من گرفت و بہ این سمت قدم برداشت! مشغول دید زدن رهگذران و پشت بام ها شد! نمیدانم چطور دست و پایم را جمع ڪردم و رو برگردانم‌. پاهاے لرزانم را بہ زور روے زمین ڪشیدم،ڪمے ڪہ دور شدم از شدت اضطراب و ترس با سرعت دویدم! عابرانے ڪہ از ڪنارم مے گذشتند متعجب نگاهم میڪردند. بہ انتهاے ڪوچہ ڪہ رسیدم دیدم محراب از روے دیوارے بالا مے رود! سرعتم را چندبرابر ڪردم و بے اختیار بلند گفتم:آقا...آقا محراب! روے دیوار خشڪید،متعجب بہ سمتم سربرگرداند! تمام تنم بہ لرزہ افتادہ بود،اخم ڪرد:چیزے شدہ؟! مقابلش رسیدم،نفس نفس میزدم! _چے...چے همراتہ؟! هان؟! اخمش غلیظ تر شد:یعنے چے؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○•

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_ششم #عطر_مریم #بخش_دوم . بدون هیچ حرفے بہ سمت تخت رفتم و زیر سایہ ے درخت انگور نشستم،جاے حاج بابا خالے بود تا ببینید با دو پسر جوان خلوت ڪردہ ام! لحظہ اے تنم لرزید اما بہ خودم مسلط شدم،نجات جان حاج بابا و عمو باقر و ... نگاهم بہ محراب افتاد ڪہ وسط حیاط ایستادہ بود! نجات جان حاج بابا و عموباقر مهمتر بود! محراب و حافظ ڪہ نورچشمے هایشان بودند و سر بہ زیر و معتمد! نگاهم را بہ انگورهاے درشت و سبز دوختم ڪہ از میان شاخہ و برگ هاے درخت آویزان بودند. صداے پا شنیدم،نگاهم را از درخت انگور گرفتم و بہ رو بہ رو دوختم. حافظ همانطور ڪہ قاشق را داخل لیوان شیشہ اے بلند مے گرداند گفت:فڪ ڪنم ما تا عمر داریم مدیونتون شدیم! لبخند ڪم جانے زدم:این ڪارو بخاطرہ حاج بابام و عمو باقر ڪردم! لیوان را بہ سمتم گرفت. لیوان را از دستش گرفتم و تشڪر ڪردم‌. گوشہ ے تخت نشست:پس بے خبر نیستین! خواستم دهان باز ڪنم ڪہ محراب سریع با تحڪم صدایش زد:حافظ! حافظ متعجب نگاهش ڪرد ڪہ محراب نیم نگاهے بہ من انداخت و ادامہ داد:خستہ ان! بہ حرف نگیرشون! حافظ آهانے گفت و سڪوت ڪرد. محراب ڪیفم را روے تخت گذاشت و چشم هاے قهوہ اے اش را بہ فرش روے تخت دوخت. _لطفا برگہ ها رو بدہ و برو! با تردید و ڪمے مڪث برگہ ها را از داخل ڪیفم درآوردم،خواست برگہ ها را از دستم بگیرد ڪہ دستم را عقب ڪشیدم. _میخوای...میخوای من ببرمشون؟ اگہ تو ڪوچہ ببیندت چے؟! اگہ دنبالت راہ بیوفته چے؟! لبخند ڪجے زد:دیگہ انقدم ناشے نیستم دختر حاج خلیل! ناراضے برگہ ها را بہ دستش دادم و آخرین نگاہ را بہ عڪس سیاہ و سفید امام انداختم! برگہ ها را بہ دست حافظ داد و گفت:بهترہ فعلا دست تو باشن. بذارشون یہ جاے امن! حافظ برگہ ها را از دستش قاپید:الان ترتیبشونو میدم! سپس بلند شد و بہ سمت خانہ رفت‌. محراب همانطور ڪہ ڪفش هایش را در مے آورد گفت:ممنون بابت ڪمڪت اما لطفا دیگہ از این شجاع بازیا در نیار! روے تخت آمد و ایستاد! سر بلند ڪردم تا بتوانم خوب صورتش را ببینم! چشم هایش را میان خوشہ هاے انگور چرخاند و ادامہ داد:اگہ یہ تار مو از سرت ڪم میشد من جواب حاج خلیل و خالہ فهیمه رو چے میدادم؟! چطور جلوشون سر بلند میڪردم؟! بعد از گذشت چند ثانیہ خوشہ اے انگور چید و از روے تخت پایین رفت. همانطور ڪہ بہ سمت شیر آب قدم بر مے داشت گفت:گوشت با منہ دختر حاج خلیل؟! شیر آب را باز ڪرد و با وسواس مشغول شستن انگور شد. نفس عمیقے ڪشیدم:بعلہ برادر! لبخند ڪم رنگے گوشہ ے لبش دیدم! _دیدے ڪہ از پسش بر اومدم! این جملہ را ڪہ گفتم،حافظ وارد شد و نگاهم ڪرد:اِ! آب قندتونو میل نڪردین ڪہ! آب خنڪہ تا گرم نشدہ بخورین! لیوان را بہ لب هایم نزدیڪ ڪردم و جرعہ اے نوشیدم‌. حافظ با عصبانیت گفت:اینا ڪم خون مردمو تو شیشہ ڪردن حالا بہ ناموسشونم...لااللہ الاللہ! محراب سریع سر بلند ڪرد:یعنے چے این حرف؟! حافظ شرمگین و با رگے بیرون زدہ رو بہ من گفت:شمام مثل خواهرِ من! مرتیڪہ با چشاش داش... جملہ اش را ڪامل نڪرد،این بار استغفراللهے زیر لب گفت! محراب با ابروهاے گرہ خوردہ بہ من خیرہ شد:حافظ چے میگہ؟! بے جواب لاجرعہ تمام محتویات لیوان را سر ڪشیدم! حافظ گوشہ ے تخت نشست:مرتیڪہ برگشتہ بہ رایحہ خانم میگہ این چشما و جسارتتونو یادم نمیرہ! سریع پشت بند جملہ اش اضافه ڪردم:آقا حافظ! این جملہ ش بیشتر حالت تهدید داش! حافظ لب گزید:دیگہ بدتر! اونوقت نباید یه مدت تو محلہ رفتو آمد داشتہ باشین ڪہ مبادا این از خدا بے خبرا تو ڪمین باشن! تہ دلم ڪمے لرزید اما بہ روے خودم نیاوردم. خونسرد گفتم:فڪ نڪنم انقدم پیگیر بشن ولے احتیاط شرط عقلہ! محراب شیر آب را بست،حالت چهرہ اش درهم بود. نگاهے بہ حافظ انداخت و رو بہ رویم ایستاد. خوشہ ے انگور را بہ سمتم گرفت. متعجب چشم هایم را میان خوشہ ے انگور و صورتش گرداندم ڪہ با آرامش گفت:دیدم نگات بہ خوشہ هاے انگورہ! لبخند ڪجے زد:پیشڪشے صلح! نمیدانم چرا ڪسے نگفتہ بود ڪہ دوست داشتن،از همین چیزهاے سادہ شروع مے شود؟! از همین نگاہ ها... از همین لبخندها... از همین... چشم ها... •♡• ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دهم #عطر_مریم #بخش_دوم . پس این چشم هاے پر سر و صدا چہ میگفتند؟! چرا عینا بہ چشم هایم مے گفتند "یہ چیزے شدہ ڪہ بہ من نمیگے!" "با پنهون ڪارے حل نمیشہ دختر حاج خلیل!" بہ جان حاج بابا ڪہ "دختر حاج خلیل" را هم مثل زبانش غلیظ گفتند و ڪشدار! با همان تمسخر و نیت! پس یازدہ دوازدہ سال درس خواندن ما ڪشڪ بود و هیچ؟! ڪہ یڪ جفت چشم یڪ ڪارہ بیایند زحمات معلم ها و ما را بہ باد بدهند با صدایشان؟! چشم هاے من برایش جوابے نداشتند،چشم گرفتم از چشم هایش! سرے تڪان داد و بلند شد. ریحانہ لبخند محزونے زد:چے میخورے برات بڪشم؟! سرم را تڪان دادم:هیچے عزیزدلم سیر شدم! سپس رو بہ جمع گفتم:نوش جونتون! خالہ دستت درد نڪنہ! همہ متعجب نگاهم ڪردند،محراب با جارو و خاڪ انداز بلندے ڪنارم آمد. خواستم از پشت میز بلند بشوم ڪہ عموباقر جدے گفت:ما رسم نداریم تا ڪسے غذاشو تموم نڪردہ بقیہ از سر سفرہ ڪنار برن. شما ڪہ رسم و رسوم خونہ ے ما رو میدونے رایحہ خانم! نگاهے بہ جمع انداختم و دوبارہ سرجایم نشستم:بلہ عمو! عذر میخوام حواسم نبود! محراب با زبان لبش را تر ڪرد و با دقت ڪنار پایم را جارو زد،خجالت زدہ نگاهے بہ صورتش انداختم و گفتم:عذر میخوام! وظیفہ ے من بود ڪہ شما زحمتشو ڪشیدین! ابرو بالا انداخت و این بار چشم هایش گفتند "چہ لفظ قلم و عجیب! از شما بعیدہ دختر حاج خلیل!" سپس سرجایش برگشت،خالہ ماہ گل رو بہ ریحانہ گفت:این خانم دڪتر ما اصلا بہ فڪر خودش نیس! ریحان جانم براش فسنجون بڪش ڪہ میدونم خیلے دوس دارہ! ریحانہ گفت:چشم! محراب نیم نگاهے سمت ما انداخت و لب زد:قرمہ سبزے! ریحانہ متعجب نگاهش ڪرد و انگار چیزے یادش بیاید با خندہ گفت:ولے بین فسنجون و قرمہ سبزے،رایحہ قرمہ سبزیو انتخاب میڪنہ! الناز نگاهے بہ محراب انداخت و سپس بہ من لبخند ڪم رنگے زد! _پزشڪے میخونین؟! متعجب از زبان باز ڪردن و سوالش جواب دادم:خیر! ان شاء اللہ از سال دیگہ! _موفق باشے! من پرستارے میخونم. هم رشتہ ے من هم رشتہ ے شما خیلے علاقہ و تلاش میخواد! بہ نشانہ ے مثبت سر تڪان دادم:بعلہ! البتہ رشتہ ے شما بیشتر! خالہ ماہ گل هم تایید ڪرد:اصلا مهربونے و محبت از صورت الناز جان مے بارہ! لبخند زدم:خیلے! ریحانہ بشقاب حاوے برنج و قرمہ سبزے را مقابلم گذاشت. تشڪر ڪردم و بہ زور چند قاشق خوردم‌. انگار هر قاشق غذا،سنگ مے شد و سر معدہ ام‌ تلنبار. بحث را مردهاے جمع در دست گرفتہ بودند. پس از صرف افطارے همہ بہ نماز جماعت ایستاند. من هم پشت سرشان روے زمین نشستم و نمازم را نشستہ خواندم‌. خالہ ماہ گل مدام دور و بر الهام خانم و الناز مے چرخید. حدود ساعت دوازدہ بزرگترها رضایت دادند مهمانے تمام بشود و هرڪس بہ خانہ ے خودش برود. بعد از پایان مهمانے وقتے خالہ ماہ گل از محراب پرسید:دیدیش؟! نظرت چیہ؟! محراب خجول و محڪم گفت:من ڪسیو ندیدم مامان! •♡• پس فردا صبح رسید! پس فردا ساعت دہ صبح نزدیڪ بہ یازدہ! بے رمق روے تخت نشستہ بودم و متفڪر بہ زمین نگاہ میڪردم،بہ زور خودم و ریحانہ را راضے ڪردہ بودم ڪہ براے چند سوال و جواب سادہ احضار شدہ ام! خواستم چیزے بہ حاج بابا نگوید تا بروم و برگردم ببینیم مزہ ے دهان اعتماد چیست! بہ ریحانہ نگفتہ بودم اما تہ دلم مے ترسیدم. مے ترسیدم از در ڪمیتہ رد بشوم و دیگر باز نگردم! مے ترسیدم اعتماد دست روے عفت دختر حاج خلیل گذاشتہ باشد! تنم لرز گرفتہ و دمایش از دست رفتہ بود. مثل جسمے ڪہ سال ها قبل روح و علایم حیاتے ترڪش ڪردہ باشند! مانتوے آبے نفتے سادہ اے تن ڪردہ بودم و روسرے حریر مشڪے! موهایم را هم ڪامل پوشاندم. ڪسے در ذهنم میگفت ڪاش عینڪ دودے هم بزنے! ڪاش این چشم ها ڪہ اعتماد را تحریڪ ڪردہ را هم پنهان ڪنے! روز قبل با زهرا تماس گرفته بودم و خواستم ڪہ راس ساعت دہ صبح بہ دنبالم بیاید و از جایے ڪہ میخواستیم برویم بہ ڪسے حرفے نزند! ماجرا را مفصل برایش تعریف ڪردم ڪہ فریادِ عصبانیت و سرزنش هایش بلند شد! با دو سہ جملہ جوابش را دادم "حواسم هس زهرا! فڪ ڪردے من نمیفهمم عمو اسماعیلو ڪشتن براے این ڪہ ما نترسیم حاج بابام و محراب صداشو درنمیارن؟! نہ! منم حالیمہ! نمیخوام حاج بابام مثل عمو اسماعیل..." صداے زنگ در ڪہ بلند شد رعشہ بہ تنم افتاد! چند لحظہ بعد ریحانہ گفت:آبجے! زهرا اومدہ! عصاهایم را زیر بغل زدم و از اتاق خارج شدم،ترس و دلهرہ در چشم هاے ریحانہ خانہ ڪردہ بود. لباس بیرون پوشیدہ بود،متعجب پرسیدم:تو ڪجا میرے؟! چانہ اش لرزید! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_یازدهم #عطر_مریم #بخش_دوم . پوزخند زدم:تشڪر ڪہ نمے ڪنے حداقل طلبڪار نباش! _بابت ڪنجڪاوے بے مورد و سرخود بودنت باید تشڪر ڪنم؟! بابت این ڪہ ممڪن بود یہ بلایے سر خودت بیارے یا منو عمو خلیل و چند نفر دیگہ رو تو هچل بندازے؟! راس میگے! ڪلے تشڪر بهت بدهڪارم! برا چے پا شدے اومدے اینجا؟! دندان قورچہ اے ڪردم،سرد بہ چشم هایم نگاہ ڪرد:بے ڪم و ڪاست تعریف ڪن! پوفے ڪردم و ماجراے شب افطارے و صحبت هاے چند دقیقہ پیش اعتماد را برایش شرح دادم. در فڪر فرو رفتہ بود ڪہ دهان ریحانہ لق زد! _ازش نپرسیدے چرا قاب عڪستو برداشتہ؟! محراب نگاهے بہ صورتم انداخت و پرسید:ڪدوم قاب عڪس؟! بے رغبت جواب دادم:اون روز ڪہ اومدن خونہ مونو گشتن،اعتماد قاب عڪسے ڪہ تو اتاقم بودو برداش. خواستہ بود بفهمم ڪہ متوجهم شدہ! دندان هایش را روے هم قفل ڪرد و ڪمے با دندان لبش را جوید. چند لحظہ بعد بہ حافظ گفت:بہ رابطمون بگو آمار و آدرس اعتمادو دربیارہ! حافظ نگاهے بہ محراب انداخت:بهترہ فعلا واڪنشے نشون ندیم! _ڪاریو ڪہ خواستم انجام بدہ! سپس انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت و تڪان داد:واے بہ حالت! تاڪید میڪنم واے بہ حالت اگہ باز بے خبر ڪارے انجام بدے! تو این مدت از جلو چشام جُم نمیخورے تا آبا از آسیاب بیوفته‌. اون شمارہ رم بدہ من! اخم ڪردم:و اگہ برخلاف این بخوام؟! خونسرد گفت:اونوقت بقیہ ش با عمو خلیلہ،خیال همہ ام راحت میشہ! ریحانہ با چشم و ابرو اشارہ ڪرد ڪہ ڪاغذ شمارہ را بدہ! زهرا هم لب زد:چارہ اے ندارے! مردد ڪاغذ مچالہ شدہ را از جیب مانتویم بیرون ڪشیدم و بہ سمت محراب گرفتم. مشتش را مقابلم گشود،مشتم را باز ڪردم و ڪاغذ روے خطوط نامنظم ڪف دستش جا خوش ڪرد‌. سریع دستش را بست و ڪنار ڪشید. از آینہ ے جلو نگاهے بہ صورتم انداخت،بہ صورتم ڪہ نہ...بہ چشم هایم... نمیدانم چرا احساس ڪردم تازہ این چشم ها را دیدہ ام...شاید هم تازہ این چشم ها را ڪشف ڪردہ بودم... براے اولین بار از نگاهش خجالت ڪشیدم،چشم هاے او هم رنگ شرم گرفتند! گونہ هایم مثل شڪوفہ هاے درخت انارِ حیاط پشتے شان گل دادند و سرخ شدند. سرم را بہ زیر انداختم و بہ خودم نهیب زدم:ڪہ چے این ادا اصولا؟! این محراب همون محرابہ! همون محراب این هیجدہ سال ڪہ چشم دیدنشو نداشتے! یعنے ندارے...! •♡• چهار روز از ماجراے رفتنم بہ ڪمیتہ گذشتہ و ظاهرا همہ چیز آرام بود ڪہ خبر آتش زدن سینما رڪس آبادان توسط معترضان در شهر پیچید! البتہ من و مامان فهیم قصہ را از فریادهاے مهین خانم،همسایہ ے سر ڪوچہ ے مان شنیدیم! پسر و عروسش آن شب در سینما بودند،خبر را پدر عروسش برایش آوردہ بود... هر دو در آتش سوختہ بودند،همہ متأثر از اتفاقے ڪہ براے هموطنان آبادانے رخ دادہ،بودند. گرد غم و مردگے روے سر محلہ نشست،نہ تنهاے روے سر محلہ ے ما ڪہ روے سر تهران و تمام ایران این گرد ماتم نشستہ بود. نمیدانم چرا وقتے ڪہ حاج بابا از ڪشتہ شدن سیصد و هفتاد و هفت نفرے ڪہ پشت درهاے بستہ ماندہ بودند گفت،از دوستان محراب ترسیدم. از محراب و حاج بابا هم ڪمے ترسیدم... اگر ڪار انقلابے ها یا بہ قول ساواڪ،خرابڪارها بود پس فرق آن ها با امثال اعتماد چہ بود؟! چندبار جلوے حاج بابا خواست بہ زبانم بیاید ڪہ این چہ نوع حق خواهیست ڪہ بہ گلو نرسیدہ قورتش دادم! همہ جا صحبت از فاجعہ ے سینما رڪس بود،دولت مستقیما مسئولان آتش سوزے را آشوبگران و خرابڪارها معرفے ڪردہ بود! اما امام در بیانیہ اے ڪہ براے تسلیت منتشر ڪرد ساواڪ را مسئول این اتفاق دانست. زمزمہ ها بہ گوش مے رسید ڪہ آبادان یڪ سرہ سیاہ پوش شدہ و نیمہ تعطیل. مردم معتقد بودند ساواڪ بہ این جنایت دست زدہ تا انقلابیون را بدنام ڪند. بعد از بیانیہ ے امام دلم آرام گرفت ڪہ ڪار هم فڪران محراب نبودہ! روزها بہ ڪندے از پے هم مے گذشتند،شاید هم در نظر من زمان ڪند گذر مے ڪرد! خودم را مشغول درس خواندن ڪردہ و با وضعیت پایم خانہ نشین بودم. بہ روزهاے پایانے ماہ مبارڪ رسیدہ بودیم،از آن روز بہ بعد محراب را ندیدہ بودم. هربار ڪہ صداے خالہ ماہ گل در خانہ ے مان مے پیچید دلم میخواست پشت بندش صداے عموباقر و محراب هم بیاید! از این تغییر حالت گیج بودم،انگار تازہ محراب را دیدہ بودم! انگار محراب تنها مرد دنیا بود! وقتے خالہ ماہ گل گفت چند روزیست ڪہ محراب بہ خارج از شهر رفتہ تا بہ بچہ هاے ڪورہ هاے آجرپزے درس بدهد و ڪنارشان باشد،یڪ جورے شدم! یڪ جورے ڪہ وقتے چند روز از خانہ و مامان فهیم و حاج بابا دور مے ماندم میشدم،یڪ جورے ڪہ وقتے از سر و ڪلہ زدن با ریحانہ محروم میگشتم و برایش دلتنگ! از طرفے دلخور شدم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_دوازدهم #عطر_مریم #بخش_دوم . ڪاش حداقل چند ڪلمہ اے از الناز بہ زبان مے آورد ڪہ خیالم راحت شود محرابے هست ڪہ قسمت چشم هاے عسلیِ الناز بشود. شانزدهم شهریور،حدود نہ شب توے حیاط رو بہ روے پنجرہ اتاق محراب چمبرہ زدہ بودم ڪہ حاج بابا با چشم هایے درخشان وارد خانہ شد. از تظاهرات برگشتہ بود،هرچند بارها از رادیو و تلویزیون هرنوع تجمعے ممنوع اعلام شدہ ومسیر راهپیمایے با نیروے هاے مسلح وگاز اشڪ آور از شش صبح آرایش شدہ بود! حاج بابا گفت همراهش بہ خانہ بروم تا برایمان تعریف ڪند چہ اتفاقے افتادہ! ڪنجڪاو همراهش وارد خانہ شدم،من،مامان فهیم و ریحانہ با اشتیاق ڪنار حاج بابا نشستیم. حاج بابا گفت دوبارہ مردم هر محلہ با آب و شربت و شیرینے از راهپیمایان پذیرایے ڪردند. همچنین جمعیت یڪ ملیون نفرے دست بہ ابتڪار زیبایے زدہ بودند،این ڪہ مقابل هر بیمارستانے مے رسیدند سڪوت مے ڪردند و تنها مشت هایشان را بالا مے بردند. نماز ظهر بہ امامت دڪتر بهشتے در پیچ شمیران برگزار شدہ بود. حاج بابا نگاهے بہ ما انداخت و با شوق بیشترے ادامہ داد:بین راہ یہ زد و خوردے بین ما و مامورا پیش اومد ڪہ تیراندازے شد. بعضیا با شنیدن صداے تیر و پخش شدن گاز اشڪ آور خواستن فرار ڪنن ڪہ یہ عدہ از خانمایے ڪہ جلوے صف بودن بازوهاشونو بہ هم زنجیر ڪردن و داد زدن:برادر ارتشے چرا مرا مے ڪشے؟! زن نگو! شیر زن بودن! اونایے ڪہ فرار ڪردہ بودن وقتے این صحنہ رو دیدن سریع برگشتن و دور زنا حلقہ ے حفاظتے تشڪیل دادنو از بین دود و گاز اشڪ آور گذشتن! تا میدون شهیاد رفتیم و اونجا بیانیہ ے راهپیمایے قرائت شد. گفتیم ڪہ باید زندانیاے سیاسے آزاد بشن و ساواڪ دمشو بذارہ رو ڪولشو برہ! گفتیم فقط سہ تا چیز میخوایم! استقلال،آزادے و جمهورے اسلامے! مامان فهیم لبخند زد:پس خیلے زود اتفاقاے خوبے میوفتہ! حاج بابا سر تڪان داد:ان شاء اللہ! گلویم را صاف ڪردم و مشتاق پرسیدم:از این بہ بعد قرارہ چے ڪار ڪنین؟! حاج بابا تسبیحے ڪہ در تمام مدتے ڪہ صحبت مے ڪرد در دست داشت را بوسید و داخل جیب شلوارش برگرداند. _قرارہ فردا هشت صُب همہ بریم میدون ژالہ! نگاهے بہ مامان فهیم و ریحانہ انداختم و مردد پرسیدم:حاج بابا! میشہ منم بیام؟! نگاهِ گرد و حیرت انگیز مامان فهیم و ریحانہ روے صورتم نشست. حاج بابا اخم ڪرد:خیر! مامان فهیم ادامہ ے حرف حاج بابا را با حرص گرفت:معلومہ ڪہ نمیشہ! ڪم ڪلہ شق بازے دارے؟! نگاهم را مظلوم ڪردم و لحنم را ملایم:خواهش میڪنم! حاج بابا! مامان! شما ڪہ میخواین اوضاع تغییر ڪنہ پس چرا نمیذارین مام یہ سهم ڪوچیڪ براے تغییر اوضاع داشتہ باشیم؟! این همہ مرد و زن دارن تقلا میڪنن براے ڪشورشون! من اندازہ ے یہ راهپیمایے ام نباید سهم داشتہ باشم؟! بچہ ڪہ نیستم هیجدہ سالمہ! هیچڪس چیزے نگفت،آب دهانم را فرو دادم. چند لحظہ بعد مامان فهیم بلند شد و گفت:حرف بسہ! پاشین شام حاضرہ از دهن میوفتہ! مامان فهیم ڪہ بہ سمت آشپزخانہ حرڪت ڪرد دوبارہ پرسیدم:حاج بابا! میشہ منم باهاتون بیام؟! جانِ رایحہ! حاج بابا نگاہ تندے حوالہ ے چشم هایم ڪرد و زیر لب لا اللہ الااللهے گفت و سر تڪان داد! براے جانم نمے توانست اما و اگر بیاورد! _بہ یہ شرط! قلبم بہ تپش افتاد،با چشم هایے ڪہ داشتند از خوشحالے از حدقہ در مے آمدند پرسیدم:چہ شرطے؟ انگشت اشارہ اش را بہ سمتم گرفت و تڪان داد،نگاهش رنگ جدیت داشت. _باید ڪنار دستم باشے. سر خود این ور اون ور نمیرے! لبخند زدم و دستم را روے چشمم گذاشتم:بہ روے چشم! با هیجان بلند شدم و بے اختیار پرسیدم:عمو باقر و محرابم میان؟! ابرو بالا داد،گونہ هایم رنگ شرم گرفتتند. باز مثل شڪوفہ هاے درخت انار حیاط پشتے شان! سرم را پایین انداختم،حاج بابا جوابے نداد و بلند شد. چند قدم ڪہ دور شد همانطور ڪہ پشتش بہ من بود گفت:آقا محراب! هرچقدم بہ چش خواهر و برادرے بہ هم نگا ڪنین نامحرمین! دیگہ نشوم آقاے اسم ڪنار داداشت یادت برہ قیزیم! (دخترم) لبم را گزیدم،شرم از قلبم پر ڪشید و بہ جایش ترس نشست! ترس از این همہ تاڪید بر پیوند خواهر و برادرے اجبارے اے ڪہ بہ نافمان بستہ بودند... شاید هم فقط بہ ناف من! محراب ڪہ مرا دوست نَ... قلبم براے جملہ ے نیمہ تمامم دعا ڪرد:خدا نڪند! •♡• بعد از تظاهرات،هیئت دولت با تشڪیل جلسہ ے فوق العادہ اے شبانہ تصویب نامہ اے صادر ڪرد ڪہ در تهران،قم،مشهد،تبریز،جهرم،ڪازرون،ڪرج،اهواز،اصفهان،قزوین و آبادان شش ماہ حڪومت نظامے برقرار بشود! ارتشبد اویسے همان شب بہ فرماندارے تهران منسوب شد. فرماندارے نظامے تهران،شش صبح از رادیو بیانہ اش را اعلام ڪرد و تاڪید داشت اجتماع بیشتر از سہ نفر ممنوع و خروج از منازل از دہ شب تا شش صبح قدغن است. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_سیزدهم #عطر_یاس #بخش_دوم . لبم را گزیدم تا بد و بیراہ نثار خودش و روح اجداد محترمش‌ نڪنم! نمیخواستم براے بدرقہ اش بروم چون قهر ڪردہ بودم! بدون این ڪہ نازڪشم بداند... بدون این ڪہ نازڪشے باشد... از درد دورے هاے مداوم از دستش دلخور بودم. در تقلا بودم اشڪ نریزم ڪہ صداے بستہ شدن در حیاط بلند شد! بہ سمت پنجرہ ے اتاقم دویدم و پردہ ے حریر را ڪنار زدم. هیچڪس در حیاط نبود،اشڪم طاقت نیاورد و بارید... لبم لرزید:بے رحمِ دوست داشتنے! •♡• آن روز در اتاقم ماندم و لب بہ غذا نزدم. دلے ڪہ پر از دلتنگے بود ڪہ بہ آب و غذا احتیاج نداشت! دلے ڪہ از عشق و نگرانے سیر بود دیگر خورد و خوراڪ بہ چہ ڪارش مے آمد؟! ڪم طاقت شدہ بودم و بے حوصلہ. دلم بہ حال خودم مے سوخت. دردِ مبتلایے بہ عشق ڪم بود،آن هم عشقے ڪہ یڪ طرفہ بود و امیدے بہ معشوق نداشتم... دورے اش هم چمبرہ زدہ بود بہ جانم... همین ڪہ محراب رفت،باز خالہ ماہ گل اسم الناز را نقل و نبات دهانش ڪرد. داشت با شوق و ذوق براے مامان فهیم تعریف مے ڪرد ڪه:یہ روز قبل زلزلہ بود. داشتم با محراب راجع بہ الناز حرف میزدم ڪہ حرف آخرش چیہ! هیچے نگفت فهیم،نہ مخالفت ڪرد نہ موافقت! سڪوت علامت رضاس دیگہ! ایشالا از خوزستان ڪہ برگردہ قرار مدار خواستگاریو میذارم و براش آستین بالا مے زنیم. خالہ ماہ گل نفهمید با این حرف چہ آتشے در دلِ من بہ پا ڪرد! نفهمید چہ بغضے را بہ گلو و دلِ مغرور من انداخت! نفهمید چہ جانے از من گرفت... از آن لحظہ بہ بعد مثل سابق دوستش نداشتم! ڪمتر جلوے چشمش آفتابے مے شدم. ڪمتر در آغوشش مے رفتم،ڪمتر بوسہ هایش را جبران مے ڪردم و ڪمتر جواب حرف هاے محبت آمیزش را مے دادم! اما نمے توانستم ڪمتر نگاهش ڪنم،هر چہ بود طرحے از چشم هاے محرابم روے صورتش نقش بستہ بود! محرابم! چند روزے مے شد ڪہ در خلوتم،برایم شدہ بود محرابِ من! خدا ببخشد! شب ها بدون ذڪر نامش خوابم نمے برد! چشم هایش را بہ خاطر مے آوردم و خوب بو مے ڪشیدم! بوے یاس... بوے مریم... بوے سیب... بوے عشق... آنقدر خاطرِ عطر چشم هایش را مے بوییدم ڪہ خوابم ببرد! هفت هشت روزے از رفتنش گذشتہ بود،خالہ ماہ گل و مامان فهیم ڪنار حوض زیر انداز انداختہ بودند و انار نوبرانہ دانہ مے ڪردند. ریحانہ بہ مدرسہ رفتہ بود و من هم براے این ڪہ حرفے از الناز و طنازے هایش نشنوم و دلم آتش نگیرد بہ بهانہ ے درس خواندن در اتاق دراز ڪشیدہ بودم و در ذهنم فروغ میخواندم. چند دقیقہ ڪہ گذشت صداے زنگ در بلند شد،پشت بندش مامان فهیم گفت:رایحہ جان! بیا درو باز ڪن دستم ڪثیفہ! چشم بلندے گفتم و از روے تخت بلند شدم. براے این ڪہ سریع بروم لباسم را تعویض نڪردم. روسرے و چادر رنگے اے روے سرم انداختم و چادر را ڪیپ نگہ داشتم. از اتاق و پذیرایے گذشتم،وارد حیاط ڪہ شدم سوزِ پاییز بہ تنم نشست شاید هم سوز دلتنگے و دورے... خالہ ماہ گل لبخندے بہ رویم پاشید ڪہ بہ زور لب هایم را ڪش دادم! بہ سمت در دویدم و پرسیدم:ڪیہ؟! صداے ناآشناے مردانہ اے گفت:لطفا درو باز ڪنین! در را نیمہ باز ڪردم. مردے قد بلند و لاغر،ڪت و شلوار بہ تن پشت بہ من ایستادہ بود. _بفرمایین! صدایم را ڪہ شنید بہ سمتم برگشت. چهرہ اے سرد داشت و ڪراواتے دور گردن. سرد گفت:منزل نادرے؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:بلہ! امرتون؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_چهاردهم #عطر_یاس #بخش_دوم . جگر گوشہ... چقدر سادہ...چقدر عمیق...چقدر نازڪ... چقدر لطیف... آخ حاج بابام...آخ آتام...بغض گلویم را گرفت. با صداے خشنِ ناآشنایے بہ خودم آمدم. _بیا پایین! خوش گذشتہ؟! پشت سر جملہ اش،در ماشین باز شد. با احتیاط از ماشین پیادہ شدم. چادرم را ڪیپ نگہ داشتم! ڪیپِ ڪیپ! حضور دو نفر را در دو طرفم احساس ڪردم،صداهاے مبهمے بہ گوشم مے رسید! صداے باز شدن قفل سنگینے در فضا پیچید. بعد از چند دقیقہ همان صدا گفت:وایسا! سپس دوبارہ صداے باز شدن درے آمد. ترس بہ جانم چنگ زد! _برو تو! چند قدم ڪہ برداشتم گفت:برو جلوتر! باز چند قدم برداشتم ڪہ گوشہ ے چادرم زیر پایم گیر ڪرد و زانویم خم شد. تازہ یادم افتاد زانویم زخم برداشتہ! ڪاسہ ے چینے دلش بہ حالم سوخت طاقت نیاورد و شڪست... انارها برایم اشڪ ریختند و همراہ تڪہ هاے شڪستہ ے ڪاسہ ے چینے،زانوهایم را بوسیدند! صداے بستہ شدن در ڪہ بلند شد مردد چشم بند را بہ سمت پیشانے ام بالا ڪشیدم. همہ جا تاریڪ بود،بہ زور هالہ اے از فضا دیدہ مے شد. شاید وسعت اتاق یا در واقع سلول بہ پنج شش متر هم نمے رسید! دیوارها خاڪسترے رنگ‌ بودند و پتوے ڪهنہ اے ڪف زمین پهن بود. آب دهانم را فرو دادم و بہ پاهاے برهنہ ام نگاہ ڪردم. خاڪے بودند و آغشتہ بہ سنگ ریزہ! تازہ متوجہ زخم هایم شدم. صورتم از درد در هم رفت،ڪشان ڪشان بہ سمت پتوے رنگ و رو رفتہ اے ڪہ شاید روزے قهوہ اے رنگ بود،رفتم! با اڪراہ روے آن نشستم،چادرِ سوغاتے مشهدِ خان جون طهارتش را از دست داد! چادر خاڪے را از روے پاهایم ڪنار زدم،سر زانوے شلوارم پارہ شدہ بود و خونے! دستم را روے زانوے چپم گذاشتم و لبخند بے جانے زدم. _از ڪجا بہ اینجا رسیدے رایحہ؟! از ڪوچہ پس ڪوچہ هاے منیریہ اے ڪہ اهلش یہ حاج خلیل میگفتن و دہ تا حاج خلیل از دهنشون بیرون مے ریخ؟! ڪہ جونِ حاج خلیل بود و دو تا دختراش! آخ محراب! ببین بہ ڪجا ڪشوندیم؟! دوبارہ بغض خودش را نشان داد،خواست از گلویم عبور ڪند و بہ چشم هایم برسد ڪہ ڪسے در را باز ڪرد! سریع چادر را روے پاهایم ڪشیدم،قبل از این ڪہ از جا بلند بشوم قامت مردے میان چهارچوب در نمایان شد! تنم ڪرخت شد و پاهایم بے توان،چند قدم ڪہ جلوتر آمد شناختمش! اعتماد بود! شلوار سیاہ و پیراهن سفید بہ تن! شیڪ و مرتب! عطر زدہ! خوشتیپ! بہ قول زهرا جنتلمن وار! چشم هایم را ریز ڪردم و با حرص بہ صورتش خیرہ شدم. بدون این ڪہ نگاہ از صورتم بگیرد با جدیت گفت:درد ببند! بہ ثانیہ نڪشیدہ در بستہ شد،خواستم دهان باز ڪنم ڪہ مودبانہ گفت:سلام! خانم نادرے! رایحہ...خانم! غریدم:حدس میزدم ڪار شما باشہ! مقابلم ایستاد،باز بدون این ڪہ چشم از چشم هایم بگیرد! لبخند مهربانے زد! _واے از این چشما! واے! با غیظ مقابل پایش تف ڪردم... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻