•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_دوم #عطر_یاس #بخش_هفتم . محراب هم آمد و رو بہ روے خالہ جا گرفت،خالہ خواست براے عمو باقر برنج بڪشد ڪہ عمو گفت:اول براے مهمونمون! خالہ لبخند گرمے زد:رایحہ ڪہ مهمون نیس،صاب خونہ س! عمو هم لبخند زد:اون ڪہ بعلہ اما خیلے ڪم بہ خونہ ش سر میزنہ! سرم را ڪج ڪردم:گردن من از مو نازڪ تر! لبخند عمو پر رنگ شد:از دست تو! این چہ حرفیہ؟! خالہ براے پر ڪردن بشقابم قصد ڪرد ڪہ سریع گفتم:اول بزرگترا بعد ڪوچیڪترا! خالہ بشقاب عمو را برداشت و گفت:تا غذا از دهن نیوفتادہ تعارفو ڪنار بذارین! ڪمے بعد همہ مشغول غذا خوردن شدیم،خالہ سڪوت را شڪست. _میخواے یڪم غذا بڪشم ببرے بین نیمرو بخورے؟! محراب خندید و گفت:باشہ! عمو باقر نگاهش را میان خالہ و محراب گرداند:البتہ فقط نیرو نمیخورہ! من رفتم دیدم بعضے وقتا املت و نون پنیرم میخورن! مردد سوالے ڪہ از دیروز مثل خورہ بہ جانم افتادہ بود بہ زبان آوردم:با این وضعیت،رفت و آمدتون بہ باغ قلهڪ درستہ؟! محراب سرش را بہ سمت من برگرداند:مشڪلے نیس حواسمون هس! پیشانے ام را بالا دادم:اگہ یهو بریزن اونجا چے؟! لبش را با زبان تر ڪرد:یڪے از بچہ ها ساڪن خونہ رو بہ روییہ و حواسش بہ رفت و آمدا هس،با تلفن خبر میدہ. زمین ڪنار زیر زمینم ڪندیم،بہ اندازہ ے ماشیناے تایپو یہ سرے وسایل جا دارہ ڪہ راحت نتونن پیداشون ڪنن! آهانے گفتم و دوبارہ مشغول خوردن غذا شدم،عمو باقر ڪمے از دوغش نوشید و پرسید:از دختر حاج فتاح چہ خبر؟! انگار دوبارہ اومدہ پیشتون! چشم هایم گرد شد،سریع سرم را پایین انداختم تا حالم از چشم هایم خواندہ نشود! گوشم را خوب تیز ڪردم،محراب با ڪمے مڪث جواب داد:بلہ! هیچ توضیح دیگرے نداد و قلب من دوبارہ بے قرار شد! خالہ ماہ گل با شیطنت گفت:خب؟! محراب بہ چشم هایش زل زد:همین! یہ مشڪلے با دستگاہ داشتن با الیاس اومدن بهشون گفتمو رفتن! نگاہ عمو باقر هم رنگ شیطنت گرفت:عجب! فڪ ڪنم ناخواستہ به پُستِ هم خوردین! امون از قسمت! صورت محراب سرخ شد و تن صدایش آرام:نہ بابا! عمو باقر نگاهے بہ محراب انداخت و یڪ ابرویش را بالا داد:سَن دییَن اوسون! (تو هرچے میگے همونه) غذا روے قلبم سنگ شد و دیگر بہ راحتے نمے توانستم لقمہ ها را قورت بدهم! شام ڪہ تمام شد محراب خداحافظے ڪرد و گفت چون دیر شدہ با ماشین عمو باقر مے رود. بعد از رفتن محراب،همراہ خالہ بہ طبقہ ے دوم رفتیم. خالہ درِ اتاق مهمانے ڪہ رو بہ روے اتاق محراب بود را باز ڪرد و گفت:فڪ ڪنم طبقہ ے دوم راحت تر باشے! بہ باقر میگم بالا نیاد نمیخواد روسرے سر ڪنے! تشڪر ڪردم و وارد اتاق شدم،روسرے ام را از روے سرم برداشتم و روے تخت گذاشتم. خوابم نمے آمد،از خالہ ماہ گل پرسیدم:خالہ جون! میشہ چندتا ڪتاب بهم بدین سرم گرم بشہ؟ خالہ همانطور ڪہ تخت را مرتب مے ڪرد جواب داد:اڪثر ڪتابا تو اتاق محرابہ برو بردار! _خودش نیس زشت نیس بے اجازہ برم تو اتاقش؟! سرش را بلند ڪرد و چشمڪ زد:اجازہ ش دست منہ! لبخند زدم و در اتاق را باز ڪردم و بہ سمت اتاقش رفتم،مردد دستگیرہ ے در را فشردم. در باز شد،نگاهے بہ اتاق نسبتا ڪوچڪش انداختم. یڪ تخت چوبے یڪ نفرہ گوشہ ے اتاق بود و گرامافون قدیمے اے ڪنارش. میز تحریر نزدیڪ پنجرہ بود و ڪتابخانہ اش نزدیڪ میز. یڪ فرش دست باف ابریشم هم ڪف اتاق پهن شدہ بود. اتاقش هم مثل خودش سادہ و بے شیلہ پیلہ بود! نگاهم روے گرامافون نشست،صدایم را بلند ڪردم:خالہ این گرامافون خیلے قدیمیہ؟! صداے قدم هایش بہ گوشم رسید. _آرہ خالہ! براے پدرشوهر خدابیامرزمہ! _خدا رحمتش ڪنہ! ڪنارم ایستاد:میخواے روشنش ڪنم؟! _مگہ ڪار میڪنہ؟! پیشانے اش را بالا داد:آرہ پس چے؟! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_دوم #عطر_یاس #بخش_هشتم . سپس بہ سمت گرامافون رفت،همانطور ڪہ صفحہ اش را تنظیم مے ڪرد گفت:اگہ محراب خونہ باشہ هر شب صداش تو خونہ مے پیچہ،این چند شب ڪہ نیس مام از صداش بے نصیب موندیم! بعد از ڪمے خش خش ڪردن صداے موسیقیِ تصنیف آشنایے در اتاق پیچید،تصنیفے ڪہ حاج بابا عاشقش بود! موسیقیِ آرام و حزن انگیزش دل را آرام مے ڪرد،میخڪوب ڪنار گرامافون ایستادہ بودم. خالہ خمیازہ ڪشید:صَفہ ڪہ تموم شد بیا! سپس از ڪنارم رد شد و رفت،چشم هایم را بستم و با ریتم موسیقے زمزمہ ڪردم:باز اے الهہ ے ناز! با دل منِ بساز! پشت سر صدایِ من،صداے جادویے بنانِ عزیز در عمارت پیچید! همہ ے عمارت بہ احترام صدایش خاموش شدہ بودند! _باز،اے الهہ ے ناز! با دلِ من،بساز... ڪین غمِ جانگداز،بِرود ز بَرم... گر دلِ من،نیاسود، از گناهِ تو بود. بیا تا زِ سرِ گنهت،گذرم… نفس عمیقے ڪشیدم،بوے یاس زیر بینے ام پیچید! بوے یاس در صداے بنان تپید! _باز… می‌ ڪنم دستِ یارے،بہ سویت دراز. بیا تا غمِ خود را با رازو نیاز،زِ خاطر،ببرم… گر نڪند تیرِ خشمت،دلم را هدف… بہ خدا،هم چون مرغِ پرشور وُ شعف به‌ سویت،بپرم... چشم هایم را باز ڪردم،میخواستم تا ابد همان جا بایستم و غرق فضا و آن موسیقے سحر انگیز بشوم! غرقِ صداے بنان و عطرِ یاس محراب! سرم را بہ سمت پنجرہ برگرداندم،میان راہ نگاهم بہ تابلوے خط ڪوچیڪے ڪہ ڪنار ڪتاب ها جا خوش ڪردہ بود،افتاد. متن تابلو حدیث معروفے از پیامبر بود. "مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ،ماتَ شَهيدا!" چند قدم بہ سمت ڪتابخانہ برداشتم و بہ حدیث خیرہ شدم. زیر لب معنے اش را زمزمہ ڪردم:هر كہ عاشق شود و خود را پاڪ نگہ دارد و با اين حال بميرد،شهيد مردہ است! زیر تابلو با خط ریز تاریخ خوردہ بود "۵۵/۲/۲۰" ابروهایم را بالا دادم،تاریخ مربوط بہ یڪ روز قبل از تولد شانزدہ سالگے من بود! دوبارہ حدیث را خواندم:مَن عَشِقَ فعَفَّ ثُمَّ ماتَ،ماتَ شَهيدا! دوبارہ بنان در تار و پود عمارت پیچید! _آن ڪہ او…بہ غمت دل بندد؛چون من،ڪیست؟ نازِ تو؛بیش از این،بهرِ چیست؟ تو الهہ ے نازے در بزمم،بنشین من،تو را وفا دارم… بیا؛ڪہ جز این نباشد،هنرم! این همہ بی‌ وفایے؛ندارد ثمر… بہ خدا اگر از من،نگیرے خبر… نیابے اثرم… و من براے خودم زمزمہ ڪردم:من نمے میرم بے تو! لبخند زدم:قربة الے اللهِ چشمایِ تو! . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_سوم #عطر_یاس #بخش_اول . بعد از خاموش شدن صداے بنان،نگاهے بہ اتاق محراب انداختم و بیرون رفتم. ذهنم درگیر حدیث نقش بستہ روے تابلو بود! عشق براے محراب تعریفے جدا،از معشوقے مونث داشت! عشق براے محراب،خدا بود! عشق براے محراب،حسینِ فاطمہ (س) بود و صاحبِ عصر (عج)! بعید مے دانستم آن حدیث براے معشوقے زمینے باشد اما تاریخے ڪہ پایین تابلو نوشتہ شدہ بود ڪمے عجیب بود! هفت روز از رفتنم بہ خانہ ے عمو باقر مے گذشت،هفت روز بود ڪہ محراب را ندیدہ بودم. هر روز با خالہ ماہ گل تماس مے گرفت و صحبت مے ڪرد. احساس مے ڪردم براے این ڪہ من معذب نشوم،بہ خانہ ے خودشان نمے آمد! یڪے دو روزے مے شد ڪہ دلم حسابے بهانہ ے محراب را مے گرفت،براے همین بہ خالہ ماہ گل گفتم حالا ڪہ خبر خاصے نشدہ بهتر است بہ خانہ ے خودمان برگردم. مے خواستم هرطور شدہ محراب را بہ منیریہ بڪشانم،در تمام این سال ها حواسم نبود ڪہ محراب اڪثر اوقات نبودہ! براے من هم مهم نبود ڪجا مے رود و چہ مے ڪند! اما گاهے از زبان خالہ ماہ گل مے شنیدم "محراب ڪل تابستونو رفتہ بہ بچہ هاے ڪورہ هاے آجرپزے درس بدہ!" "محراب رفتہ تبریز یہ سرے بہ خدیجہ خانم بزنہ و یہ مقدار ڪمڪ براے روستاهاے اطراف تبریز ڪہ محرومن جمع ڪردہ!" "محراب رفتہ یہ چند روز بہ بچہ هاے یاخچے آباد مڪانیڪے یاد بدہ ڪہ یہ ڪارے بلد باشن و سمت ڪاراے خلاف و ناجور نرن! میگہ هیچڪس بہ فڪر جنوب شهر و حلبے آبادا نیس!" "محراب بعضے شبا دانشگا مے مونہ،روزا براے یہ سرے محلہ ها ڪمڪ جمع میڪنہ وقت نمے ڪنہ درس بخونہ براے همین شبا با دوستاش تو خوابگا درس میخونہ!" آخر حرف ها بہ این مے رسید ڪہ محراب نیست! رفتہ! خالہ ماہ گل و عمو باقر با این مسئلہ مشڪلے نداشتند و افتخار هم مے ڪردند اما من چہ؟! قلبم توانِ این همہ دورے را نداشت! نمے دانم خدا بہ این بشر چہ توانے دادہ بود ڪہ هم زمان در چند خط مختلف جانانہ ڪار مے ڪرد! مے شنیدم آن روزها از صبح تا عصر،پیش عمو باقر ڪار مے ڪرد. عصرها تا آخر شب براے ارشد درس مے خواند،از ساعت دوازدہ تا نماز صبح اعلامیہ مے نوشت و در آخر دو سہ ساعتے هم مے خوابید! نمے دانستم چرا این وسط هواے ادامہ تحصیل و درس خواندن بہ سرش زدہ بود؟! از سوم دے ماہ ڪہ دانش آموزان در تهران تظاهرات ڪردند،دولت اعلام ڪرد تا اعلام بعدے مدارس تعطیل است. روز بعد دوبارہ دانش آموزان تظاهرات راہ انداختند و نیروهاے نظامے وارد عمل شدند و بہ سمت آن ها تیداندازے ڪردند،آن روز دوازدہ نفر شهید شدند. از بیرون عمارت،صداے همهمہ،فریاد،گریہ و ضجہ زدن مادران را مے شنیدم! خالہ ماہ گل پاے سجادہ،برایشان اشڪ مے ریخت و ختم قرآن مے گرفت. طورے هق هق مے ڪرد و شانہ مے لرزاند ڪہ انگار خدایے نڪردہ محراب خودش از دستش رفتہ! پنجم دے ماہ،بندر خارڪ بہ دلیل اعتصاب ڪارڪنان تعطیل شد و صادرات نفت قطع. قیمت هر بشڪہ نفت در جهان بہ چهل دلار رسید! روز بعد از این اتفاق،دولت ڪارڪنان اعتصابے را بہ محڪامہ ے نظامے تهدید ڪرد! مردم چند شهر عزادار شهیدانشان بودند و حدود دو هزار نفر عڪاس و خبرنگار از سراسر جهان براے گزارش وضعیت ایران بہ جهان،بہ ایران آمدہ بودند. هشتم دے ماہ،امام بہ مهندس بازرگان پیامے فرستاد و ڪارڪنان اعتصابے بہ خاطر پیام امام بہ سرڪارشان برگشتند. اوضاع حسابے در هم پیچیدہ بود ڪہ ارتشبد ازهارے بہ دلیل بیمارے استعفا داد و شاپور بختیار جایگزینش شد. از صبح حال خالہ ماہ گل بد بود،مدام سرفہ مے ڪرد و تب داشت. دو سہ روزے میشد ڪہ بے حال و سرماخوردہ بود. شبِ قبل،علے پسر عمہ خدیجہ با عموباقر تماس گرفت و گفتہ بود قلب عمہ گرفتہ و در بیمارستان بسترے شدہ. قرار شد صبح زود عمو باقر راهے تبریز بشود. هرچہ اصرار ڪردم خالہ ماہ گل هم برود قبول نڪرد و گفت دلیل نرفتنش ضعف جسمے ست. عمو باقر هم گفت ظاهرا خالہ سرماخوردہ و در طول راہ اذیت مے شود. صبح عمو باقر با ڪلے سفارش و نگرانے راهے تبریز شد. خالہ در اتاق روے تخت دراز ڪشیدہ بود،روے پیشانے اش دستمال نم دار گذاشتم‌. تب و لرزش شدید شدہ بود و لب بہ غذا نمے زد. میخواستم با مامان فهیم تماس بگیرم ڪہ بہ همراہ ریحانہ خالہ را بہ درمانگاہ ببرند،بہ سمت تلفن ڪہ رفتم صدایش بلند شد. از رفتن عمو باقر چهار پنج ساعت مے گذشت،پس او نبود. مردد گوشے تلفن را برداشتم و زمزمہ ڪردم:الو؟! صداے محراب در جانم پیچید:سلام ظهر بہ خیر! خوبے؟! بے اختیار لبخند زدم:علیڪ سلام داداشِ ناپیدا! نفسے میرہ و میاد. خندید:خب الحمداللہ ڪہ هنوز زندہ اے! مامان هس؟! من من ڪنان گفتم:آرہ ولے نمیتونہ حرف بزنہ! متعجب پرسید:چرا؟! _دو سہ روزہ سرماخوردہ،از صُب ڪہ عمو رفتہ تب و لرزش شدید شدہ. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_سوم #عطر_یاس #بخش_دوم . مے خواستم زنگ بزنم مامان و ریحانہ بیان دنبالش ببرنش دڪتر. صدایش نگران شد:وقت ناهارہ،آمادہ ش ڪن الان مغازہ رو مے سپرم بہ عمو خلیل و شاگرد بابا میام. بے اختیار گفتم:چشم! حتما تعجب ڪرد ڪہ با چند ثانیہ مڪث خداحافظ گفت! خودم هم جا خوردم! در طول عمرم بہ محراب "چشم" نگفتہ بودم! سریع روسرے سر ڪردم و بہ اتاق خالہ ماہ گل رفتم،روے تخت ڪنارش نشستم و گفتم:خالہ جون! پاشو لباس بپوش،آقا محراب دارہ میاد دنبالت برین دڪتر. بے حال زمزمہ ڪرد:خوبم رایحہ جانم! ڪاش بهش نمے گفتے! همانطور ڪہ ڪمڪ مے ڪردم بنشیند جواب دادم:ڪجا خوبے قربونت برم؟! رنگ و رو برات نموندہ! بدنت ڪورہ ے آتیشہ! از تخت پایین آمد،ڪمڪ ڪردم لباس هایش را تعویض ڪند. داشتم چادرش را روے سرش مے انداختم ڪہ صداے باز شدن در آمد و چند ثانیہ بعد صداے محراب! _یااللہ! معذب گفتم:بفرمایین! انگار من صاحب خانہ بودم! زیر بغل خالہ ماہ گل را گرفتم و باهم از اتاق خارج شدیم. محراب در چند قدمے اتاق ایستادہ بود،خالہ را ڪہ دید سریع بہ سمتش آمد و گونہ اش را محڪم بوسید! _سلام عزیزم! خوبے؟! خالہ اعتراص ڪرد،با لبخند! _چے ڪار میڪنے؟! الان مریض میشے بچہ! محراب لبخند زد:فداے سرت! چرا مراقب خودت نیستے؟! خالہ گفت:یہ سرماخوردگے سادہ س،انقد ڪہ تو و رایحہ فڪ میڪنین بزرگ نیس! نگاہ محراب بہ سمت من آمد،سریع گفت:ببخشین سلام! سرم را تڪان و آرام جوابش را دادم. آب زیر پوستش دویدہ و‌دوبارہ اندام چهارشانہ و پرش زینت قامت بلندش شدہ بود! زیر بغل خالہ را گرفت و گفت:ما میریم زود میایم. لبخند زدم:خیلے مراقب باشین خالہ هوا بہ هوا نشہ،هوا سردہ. سرش را تڪان داد:شما ڪہ سرما نخوردے؟! بہ جاے من خالہ جواب داد:نہ بابا! فڪ ڪنم خدا از روز تولد بدن این دڪترا رو واڪسینہ ڪردہ! تو این دو سہ روز انقد منو بغل و ماچ ڪردہ ڪہ حد ندارہ! محراب جدے نگاهم ڪرد،در عمق چشم هایش نگرانے موج مے زد‌. _مے خواے شمام بیاے دڪتر معاینہ ت ڪنہ؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان دادم:من خوبم! برین بہ سلامت! چند ثانیہ اے بہ چشم هایم خیرہ نگاہ ڪرد و سرش را پایین انداخت. تا نزدیڪ در حیاط همراہ شان رفتم،بعد از رفتن خالہ ماہ گل و محراب بہ سمت حیاط پشتے رفتم،از ڪنار عمارت گذشتم و وارد حیاط پشتے شدم. نگاهم را بہ درخت انار دوختم،اڪثر انارها خشڪ شدہ بودند. دو سہ انار تازہ در شاخہ هاے بالاتر جا خوش ڪردہ و خودنمایے مے ڪردند. حاج بابا مے گفت انار میوہ ے بهشتے ست،مے گفت یڪے از دانہ هاے انار از خودِ بهشت آمدہ! براے همین همیشہ با وسواس همہ ے دانہ هاے انار را میخوردم تا از برڪتِ بهشتے بے نصیب نمانم! مامان فهیم مے گفت،انارها عاشقند! عشق ڪہ بہ قلبشان فشار مے آورد تاب نمے آورند و مے ترڪند! این روزها حالِ قلب من هم شدہ بود مثل انارها،تاب عشق را نداشت و داشت مے ترڪید! ڪنار درخت نشستم و نگاهم را بہ شاخہ ے بالایے دوختم،بہ آن دو سہ انارِ هنوز مبتلا نشدہ،خوش بہ حالشان! دلم میل خوردن طعام بهشتے داشت اما دستم بہ انارها نمے رسید. از شدت سوز هوا،در خودم جمع شدم. نگران خودم بودم و آیندہ ے نامعلوم عشقے ڪہ دچارم ڪردہ بود. مردے ڪہ همیشہ بود و نبود! مردے ڪہ شاید هرگز نمے فهمید چہ دلے از من بردہ! مردے ڪہ بہ چشم خواهرے بہ من نگاہ مے ڪرد! بارها خواستم دعا ڪنم ڪہ ڪاش محراب هم مبتلا بشود اما پشیمان شدم! عشقِ با زور و التماس ڪہ بہ درد نمے خورد! محراب باید خودش مرا مے خواست نہ بہ اجبارِ و دعاے من! نہ این ڪہ از سر غرور اینطور بخواهم نہ! این خاصیت عشقِ خالص بود! پاڪ و منزہ از هر چیزے حتے التماس و غرور! چهرہ ے محراب را براے خودم تجسم ڪردم،پیراهن آبے روشن پوشیدہ بود. چقدر رنگ هاے روشن بہ چشم هاے تیرہ اش مے آمد! چقدر چهرہ اش دلنشین و پر از آرامش بود،از چشم هایش پاڪے مے بارید! چقدر غافل بودہ ام از این محراب! بہ جاے آن عشق آب دوغ خیارے باید مبتلایِ محراب مے شدم! باید زودتر محراب را ڪشف مے ڪردم! نمیدانم چند دقیقہ گذشت،سرماے هوا باعث شد از تماشاے درخت انار دل بڪنم و بلند بشوم‌. با قدم هاے بلند خودم را بہ داخل عمارت رساندم،ڪتاب چشم هایش را تازہ شروع ڪردہ بودم. بالاے روے تختم جا ماندہ بود،از پلہ ها بالا رفتم تا ڪتاب را بردارم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

💜✨ بہ وقٺ رایحہ‌ے محراب... 5 قسمٺ ٺقدیم نگاهـتونـ👁 . .

#شهیدعلی‌مهرعلیان #ساخت‌خودمونه😇 🎈✨ @ahdbstegan

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_سوم #عطر_یاس #بخش_چهارم . جعبہ هاے پیتزا را برداشت و گفت:براے مامان،شلغم و پرتقال و لیموشیرین گرفتم. وقتایے ڪہ من و بابا نیستیم زحمتش میوفتہ رو دوشت. سریع گفتم:زحمت چیہ؟! ڪارے نیس ڪہ! بہ سمت آشپزخانہ رفت،میان راہ برگشت و بہ صورتم خیرہ شد:رایحہ خانم! قلبم بے تاب شد،آرام لب زدم:بلہ؟! سیب گلویش لرزید:چون عمو خلیل بخاطرہ دلایل خودش مخالفہ و همہ چے تو هم گرہ خورد هیچڪس ازت نپرسید ڪہ اصلا براے تو مهمہ اعتماد ڪیو چے ڪارہ س! برات مهمہ؟! متعجب نگاهش ڪردم:یعنے چے؟! لب هایش بہ زور از هم باز شد:یعنے شاید بخواے با ڪسے مثل اعتماد زندگے ڪنے؟! فقط بخاطرہ عمو مخالفے؟! پوزخند زدم:معلومہ ڪہ نمیتونم حتے بہ اعتماد فڪ ڪنم! چرا باید از ڪسے مثل اون خوشم بیاد؟! آب دهانش را فرو داد:اونجا بودے...ڪمیتہ رو میگم! خیلے اذیتت ڪردن؟! رگ برجستہ ے گردن و ترسِ چشم هایش را دیدم. _تا تعریفت از اذیت چے باشہ! اونجا بودن خودش عذابہ هرچند ڪارے بہ ڪارت نداشتہ باشن! هنوزم بعضے شبا صداے نالہ مے شنوم... صداے خورد شدن استخوون...صداے جرقہ ے سیم و ڪابل برق...صداے گریہ و داد ڪشیدن... اونجا ڪسے بدنمو ڪتڪم نزد اما روح و روانمو چرا... رویم‌ نشد بگویم یڪ بار ڪہ اجازہ دادند ڪہ ڪمے در راهرو قدم بزنم دیدم بہ پاها و دست هاے دخترے هم سن و سال خودم،پابند و دستبند زدہ اند. روسرے اش روے سرش ڪج شدہ و لباس هایش در تنش نامرتب نشستہ بود. شلوارش از خون خیس شدہ بود،تلو تلو میخورد و سرش روے تنش بند نبود! حالش را فهمیدم و خودم را زدم بہ نفهمیدن! روزهاے بعد ڪہ براے بردنش مے آمدند فریاد مے ڪشید و خودش را بہ در و دیوار مے ڪوبید! ساختمان از ضجہ هایش مے لرزید،نمے دانم زمین چطور تاب مے آورد و ما را در خود نمے بلعید؟! یڪ روز قبل از فرارم فهمیدم جسم تیزے پیدا ڪردہ و رگش را زدہ! زمزمہ ها پیچید ڪہ جنازہ اش را سر بہ نیست ڪردند و گزارش دادند فرار ڪردہ! بہ یادش ڪہ مے افتادم تنم رعشہ مے گرفت،تنم لرزید سریع دست هایم را دور تنم پیچیدم و گفتم:بہ تو بیشتر از من سخت گذشتہ! من فقط صداے عذاب ڪشیدن بقیہ رو شنیدم و تحمل ندارم بہ اون روزا فڪ ڪنم! سریع گفت:نمے خواستم ناراحتت ڪنم! عذر میخوام! لرزش تنم ڪمے شدت گرفت،در خودم جمع شدم و رویم را برگرداندم. سریع خودم را بہ مبل رساندم و دست بہ سینہ نشستم. ڪمے بعد محراب لیوان آب بہ دست مقابلم ایستاد،لیوان آب را از دستش گرفتم و تشڪر ڪردم. با فاصلہ ے یڪ مترے مقابلم روے زمین نشست. زانوهایش را بغل گرفتہ بود،آب را لاجرعہ سر ڪشیدم و بہ حسینِ فاطمہ (س) سلام دادم. نگاهم بہ سمت محراب رفت،تردید و نگرانے در چشم هایش مے درخشید. _امشب همین جا میمونم! پیش مامان ماہ گل باشے راحت ترے! سرم را بہ نشانہ ے باشہ تڪان دادم،لبم را با زبان تر ڪردم. _حالا شما بگو! اونجا بودے خیلے اذیتت ڪردن؟! لبخند زد،خونسرد و مملو از آرامش! _زیادم سخت نبود! دو تا مشت و چڪ و لگد ڪہ این حرفا رو ندارہ! ابروهایم را بالا دادم:با دو تا مشت و لگد دستتو شڪوندن؟! سرش را تڪان داد:حالا یڪم بیشتر از دوتا مشت و لگد! چہ فرقے میڪنہ؟! تموم شدہ رفتہ! _میدونم خدا اون دنیا پدرمو درمیارہ،بخاطرہ لجبازے و پنهون ڪاریِ من اذیت شدے! قهقهہ زد و عطر یاس روے فرش پاشید! _این چہ حرفیہ آخہ؟! لبم را بہ دندان گرفتم:خودمونے شو گفتم! _انقد با خدا رفیقے؟! _بگے نگے! البتہ خودمو بهش مے چسبونم! لبخندش عمیق شد:عجب! سر نمازم همین شڪلے باهاش حرف میزنے؟! ڪمے فڪر ڪردم و گفتم:نہ اونجا خجالتے ترم! دوبارہ خندید،لبخند روے لبم جوانہ زد. _اگہ بخوام با خدا قشنگ تر حرف بزنم از ڪجا باید یاد بگیرم؟! دستش را روے قلبش گذاشت و جدے گفت:از اینجا! هرطور باهاش عشق میڪنے حرف بزن! خدا اهل تشریفات نیس،اهل اخلاصہ! خودمونیہ! گیرِ این نباش ڪہ چقد و لا الضالیناتو بڪشے! گیرِ این باش ڪہ چقد قلبت باهاشہ! این پا و آن پا ڪردم و با ڪمے مڪث پرسیدم:خطاطے میڪنے؟! متعجب نگاهم ڪرد:نہ! چطور؟! آب دهانم را فرو دادم:تو اتاقت یہ تابلوے خطاطے هس! رنگ از رخ چشم هایش پرید! ادامہ دادم:خیلے قشنگہ! منم میخوام چندتا حدیث و آیہ بزنم بہ دیوار اتاقم! جدے نگاهم ڪرد:خطاطے بلد نیستم،ڪسے برام نوشتہ! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_سوم #عطر_یاس #بخش_پنجم . آهانے گفتم و نگاهم را بہ پاهایم دوختم،چند لحظہ بعد صداے زنگ تلفن بلند شد. محراب بہ سمت تلفن رفت و گوشے تلفن را برداشت‌. _بعلہ؟! _سلام ریحانہ جان! خوبے؟! ڪمے بعد اخم هایش در هم رفت و جدے گفت:خب! نگاهش روے صورت من نشست،با مڪث لب باز ڪرد:آرہ اینجاس! گوشے! دست آزادش را مشت ڪرد و گوشے تلفن را بہ سمتم گرفت. با دلهرہ بلند شدم و سریع گوشے را از دستش گرفتم‌. _الو! ریحانہ! صداے مضطربش در گوشم پیچید:الو آبجے! _جانم! چرا آشفتہ اے؟! بغضش گرفتہ بود! _اعتماد اومدہ بود اینجا! تو حیاط با مامان فهیم حرف زد! _خب! _گفت یڪے از آدماش سرخورد اون غلطو ڪردہ و پدرشو درآوردہ!اومدہ بود براے عذرخواهے! _همین؟! با ڪمے مڪث گفت:با گل و شیرینے اومدہ بود،تہ حرفو بہ این ڪشوند ڪہ وقت میخواد براے خواستگارے! تنم لرزید،بے اختیار بلند گفتم:چے؟! _مامان گفت فرستادیمت تبریز و حالاحالاها نمیخواے برگردے!گفت قرارہ همونجا درس بخونے ونمیخواے ازدواج ڪنے! اونم گفت با تبریز رفتن مشڪلے ندارہ!مامان ڪلے قسم و آیہ ش داد ڪہ حاج بابا بفهمہ طوفان بہ پا میڪنہ بیخیال شہ برہ! گفت سن و سالتون بہ هم نمیخورہ و نمیتونہ دختر هیجدہ سالشو بدہ بہ یہ مرد سے سالہ!انقد گفت ڪہ آخر اعتماد گفت میخوام با خود رایحہ خانم صحبت ڪنم اگہ ایشون بگہ نہ دیگہ مزاحمتون نمے شم!صبر میڪنم از تبریز برگردن!بعدشم رفت! آب دهانم را فرو دادم و بہ محراب نگاہ ڪردم،ڪتش را از روے دستہ ے مبل برداشت و تن ڪرد. اخم هایش در هم رفتہ بود،بہ سمت در ڪہ قدم برداشت نگران پرسیدم:آقا محراب!کجا؟ بدون این ڪہ نگاهم ڪند جواب داد:با حافظ ڪار دارم! لطفا براے مامان سوپشو ببر! از چهارچوب در ڪہ رد شد بہ سمتم برگشت:فعلا حق ندارے از اینجا بیرون برے! پشت پنجرہ ے راهرو ام نرو! سپس از دیدم خارج شد،از ریحانہ خداحافظے ڪردم و گوشے تلفن را گذاشتم‌. با قدم هاے بلند خودم را بہ ایوان رساندم،خبرے از محراب نبود. روے پلہ ے ایوان نشستم،بغضم بہ گلویم چنگ انداخت. خواستم رهایش ڪنم ڪہ محراب از حیاط پشتے بیرون آمد و نزدیڪم شد! بہ چند قدمے ام ڪہ رسید،انار بزرگ و سرخے را بہ سمتم گرفت‌! _الوعدہ وفا! متعجب نگاهم را میان چشم هایش و انار چرخاندم،دستم را براے گرفتن انار دراز ڪردم و گفتم:پس بہ وعدہ ے دیگہ تم عمل ڪن! ڪنجڪاو نگاهم ڪرد:ڪدوم وعدہ؟! انار را از دستش گرفتم،آرام گفتم:گفتے امشب اینجا میمونے! نفسش را بیرون داد:نگفتم از خونہ بیرون نمیرم! _نگفتے از خونہ بیرون میرے! خواستم بیرون نرے ڪہ اعتمادو نبینے! چند ثانیہ مڪث ڪرد و ڪتش را درآورد،همانطور ڪہ بہ سمت پلہ هاے سمت چپ ایوان مے رفت زمزمہ ڪرد:الوعدہ وفا! فڪر ڪنم تڪہ ڪلامش شدہ بود! یا عهد نمے بست یا اگر مے بست تا پاے جان پایش مے ایستاد! مثل همین وعدہ ے انار!عصبانے شدہ بود و بے طاقت اما وعدہ ے انارے ڪہ دادہ بود را از خاطر نَبُرد! قبل از رفتن،بہ وعدہ اش عمل ڪرد!محراب مردِ وفاے بہ عهد بود! شاید براے همین در دامِ چشم هاے ڪسے نمے افتاد! وگرنہ تا پاے جان پاے چشم ها مےایستاد،پاے چشم ها مے ماند،پاے چشم ها پیر مے شد،پایِ چشم ها مے مُرد... . ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_چهارم #عطر_یاس #بخش_اول . پشت بہ حاج بابا نشستہ و سرم را صاف نگہ داشتہ بودم. سہ چهار روز از ماجراے آمدن اعتماد مے گذشت،حال خالہ ماہ گل بهتر و بہ اصرار من دو روز قبل همراہ محراب راهے تبریز شدہ بود. ظاهرا حال عمہ خدیجہ زیاد مساعد نبود و باید قلبش را جراحے مے ڪردند. مامان فهیم حرف هاے اعتماد را بہ حاج بابا رساندہ بود،حاج بابا هم گفتہ بود ڪم ڪم بند و بساط تان را جمع ڪنید و راهے تبریز بشوید! قرار بود من،ریحانہ و مامان فهیم چند روز دیگر بہ تبریز برویم و چند روز بعد از ما ریحانہ بخاطرہ درس و مدرسہ اش،پیش حاج بابا برگردد. غم در قلبم خانہ ڪردہ بود،دورے از هواے محراب،نفس را برایم تنگ مے ڪرد! از ڪجا معلوم اگر من مے رفتم،الناز را بہ ریش محراب نمے بستند و براے مراسم عقد و عروسے اش نمے رسیدم؟! از ڪجا معلوم،اعتماد بہ پر و پایش نمے پیچید؟! آنقدر ناراحت شدہ بودم ڪہ بیشتر بے حرف و گرفتہ در اتاقم ڪز مے ڪردم و درس مے خواندم. بہ حاج بابا گفتم نمے خواهم بروم و او جواب داد بہ صلاح است روے حرفش،حرف نیاورم! حاج بابا مشغول بافتن موهایم بود،ریحانہ بالاے سر ما،روزنامہ بہ دست ایستادہ بود و متن روزنامہ و صحبت هاے شاپور بختیار را با صداے بلند مے خواند. _‌اميدوارم آيت اللہ خمينے اين افتخار را بہ ما بدهند كہ هرچہ زودتر بہ ايران بازگردند! متعجب بہ ریحانہ خیرہ شدم،ادامہ داد:بہ اعتقاد من اعليحضرت بايد سلطنت كنند و دولت حكومت. _بہ اسرائيل و آفريقاے جنوبے نفت فروختہ نخواهد شد. - لايحہ ے "محاكمہ عاملان فساد دولتے و متجاوزان بہ حقوق عمومی" ‌و طرح "انحلال ساواڪ" بہ مجلس دادہ خواهد شد. _در شهربانے و ژاندارمرے خانہ تكانے خواهيم كرد. _مطبوعات در چارچوب قانون اساسے آزاد خواهند بود. _دولتِ من مروج دين اسلام در كشور خواهد بود و در ضمن مذاهب شناختہ شدہ را نيز بہ ديدہ احترام مے نگرم. _كليہ ے زندانيان سياسے رابہ شرط سياسے بودن آن ها آزاد مے كنم. _حكومت نظامے را بہ تدريج لغو خواهم كرد. _بہ كليہ ے آزادے هاے محض و اجتماعے تاكيد شدہ در قانون اساسے و اعلاميہ جهانے حقوق بشر در سارع وقت جامہ عمل مے پوشانم. _بہ بازماندگان شهداے سہ ماہ اخير در صورت لزوم تمام كمكهاے مادے و معنوے خواهد شد. _ڪليہ ے احزاب سياسے مے توانند شروع بہ فعاليت كنند. حاج بابا پوزخند زد و گفت:عجب! موهایم را رها ڪرد و ادامہ داد:تموم شد بابا! ریحانہ گفت:آخرشم گفتہ مردم بايد بہ من اطمينان كنن و اگہ تو يہ مدت معقول تمام وعدہ هامو عمل نڪردم مے تونن اعتبار سے سالہ مو باطل ڪنن...من مرغ طوفانم نينديشم ز طوفان/ موجم،نہ آن موجے كہ از دريا گريزد! مردد بہ سمت حاج بابا برگشتم:حاج بابا! اگہ بخاطرہ آروم ڪردن مردم،واقعا بہ حرفاش عمل ڪنہ چے؟! اگہ ساواڪ منحل بشہ... اخم ڪرد و چشم هاے میشے اش سرد نگاهم ڪردند:فڪرشم نڪن اینجا بمونے! یہ ڪلام گفتم فعلا میرے تبریز و تمام! _اینطورے همہ چے دُرُس میشہ؟! از جایش بلند شد:دُرُسم نشہ بدتر نمیشہ! نفس عمیقے ڪشیدم و لبم را بہ دندان گرفتم. حاج بابا بہ سمت حیاط رفت،مردد گفتم:بہ جاے فرار و موش و گربہ بازے بهترہ بذارین بیاد جلو ببینیم حرف حسابش چیہ؟! سریع بہ سمتم برگشت و تیز نگاهم ڪرد:چے؟! آرام جواب دادم:شاید اگہ باهاش عادے برخورد ڪنیمو بگیم بہ دلایل معمول مثل اختلاف سنے و درس خوندنم نمیخوام ازدواج ڪنم بیخیال بشہ! شاید برا این ڪہ میدونہ ما چرا ازش بدمون میاد دارہ موش و گربہ بازے میڪنہ! اخم هاے حاج بابا برندہ تر شد:حرفشم نزن! همینم موندہ ساواڪے را بدم خونہ م! اونم برا خواستگارے از دخترم! خوشا بہ غیرتم! گردن ڪج ڪردم:خب لااقل بذارین بمونم پیش خودتون! اگہ ردمونو تو غربت زد چے؟! شما نیستے ڪہ مراقبمون باشے! دستمون از شما ڪوتاهہ! بہ فڪر فرو رفت و بدون حرف راهے حیاط شد. آهے ڪشیدم و بہ سمت ریحانہ برگشتم،روزنامہ را با دقت تا ڪرد و روے میز گذاشت‌. _مامان ڪو؟! روے مبل نشست:رفتہ خونہ ے خالہ ماہ گل اینا بہ گلدوناے خالہ آب بدہ. ڪاش شمارہ اے از محراب در تبریز داشتم،شاید او مے توانست حاج بابا را راضے ڪند ڪہ بیخیال تبعید دوبارہ ے من از تهران بشود! سریع بہ سمت ریحانہ برگشتم:مامان از خالہ ماہ گل شمارہ ندارہ؟! زنگ بزنیم حال عمہ خدیجہ رو بپرسیم! شانہ بالا انداخت:فڪ ڪنم شمارہ ے عمہ خدیجہ رو دارہ. چند روزے میشد ڪہ فڪرے درمورد جاسوس محلہ ذهنم را مشغول ڪردہ بود! مے خواستم هرطور شدہ اطمینان پیدا ڪنم،خدا خدا مے ڪردم حدسم اشتباہ نباشد! باید براے مطمئن شدن راهے پیدا مے ڪردم. بهانہ اے براے بیرون رفتن از خانہ نداشتم. محراب ڪلید باغ قلهڪ را بہ حاج بابا دادہ بود،باید تنها از خانہ خارج مے شدم. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_چهارم #عطر_یاس #بخش_دوم . ریحانہ مشغول درس خواندن بود،از روے زمین بلند شدم و با احتیاط بہ سمت اتاق مامان فهیم و حاج بابا رفتم. آب دهانم را با شدت فرو دادم،شاید اگر جاسوس محلہ را پیدا مے ڪردم اوضاع بهتر مے شد! باید او را دنبال خودم بہ باغ قلهڪ مے ڪشاندم،نزدیڪ ڪشوے چوبے شدم و سریع ڪلید باغ را برداشتم. ڪلید را داخل جیب سارافونم انداختم و سریع از اتاق خارج شدم،ظهر بود و محلہ خلوت. با وسواس ڪت و دامن نوڪ مدادے رنگِ پشمے اے تن ڪردم و روسرے آبے تیرہ اے روے سرم انداختم و شال گردن سیاهم را دور گردنم پیچیدم. چند برگہ بہ عنوان اعلامیہ،همراہ ڪلیدِ باغ داخل ڪیفم چپاندم! یڪے از ڪتاب هایم را هم زیر بغلم زدم و از اتاق خارج شدم،حاج بابا ڪنار ریحانہ نشستہ و چاے مے نوشید. بہ زور لبخند زدم:حاج بابا! با اجازہ تون یہ سر میرم پیش زهرا و بر مے گردم‌. استڪان چاے را از لب هایش دور ڪرد:وایسا چند دیقہ دیگہ برمے گردم مغازہ مے رسونمت! ڪتابم را نشانش دادم:نہ ڪارم واجبہ! خیالتون راحت حواے جمع میرم و میام! مگہ از ڪوچہ ے ما تا ڪوچہ ے زهرا اینا چقد فاصلہ س؟! حاج بابا بلند شد:پس باهات میام! نباید مے آمد،باید تنها مے رفتم. اگر حاج بابا همراهم مے آمد بہ احتمال زیاد آن ڪسے ڪہ مے خواست تعقیبم ڪند،پشیمان مے شد! چشم هایم را مظلوم و لبم را جمع ڪردم:مراقبم حاج بابا! این چند روز ڪہ اینجام میخوام همہ چے عین قبل باشہ،بہ اندازہ ے ڪافے غمِ دورے از شما و تهران تو دلم چمبرہ زدہ! اینطورے بیشتر اذیت میشم! بیشتر مے ترسم! نفسش را با حرص بیرون داد:باشہ سریع برو و بیا! ڪتاب را بہ قفسہ ے سینہ ام چسباندم و لبخند دلبرانہ اے زدم،از آن ها ڪہ چالہ گونہ ام را بہ رخ چشم ها مے ڪشید! _چشم! از حاج بابا و ریحانہ خداحافظے ڪردم و از خانہ خارج شدم‌. از قصد نگاهے بہ اطرافم انداختم و ڪتاب و ڪیف را محڪم بہ خودم چسباندم! انگار ڪہ شے با ارزش و محرمانہ اے با خودم حمل مے ڪردم! همانطور ڪہ حدس میزدم ڪوچہ خلوت بود و بدون عابر،بقالے آقا رحمان هم بستہ بود. همہ در این ساعت مشغول استراحت و ناهار خوردن بودند،با قدم هاے آرام بہ راہ افتادم. از قصد آرام و با ترس قدم بر مے داشتم و مدام لبم را مے جویدم! سرڪوچہ ڪہ رسیدم دوبارہ اطراف را پاییدم،نگاہ سنگینے را احساس ڪردم اما خبرے از ڪسے نبود! در خیابان چند دقیقہ پیادہ راہ رفتم و ڪمے ڪہ از ڪوچہ دور شدم دستم را براے ماشین ها بالا بردم. پیڪان سفید رنگے جلوے پایم ترمز ڪرد و مقصد را پرسید. گفتم دربست تا قلهڪ و سوار شدم. مضطرب پاهایم را تڪان مے دادم،اگر نقشہ ام نمے گرفت و جاے محراب لو مے رفت چہ؟! اگر حافظ در باغ نبود چہ ڪار مے ڪردم؟! اگر اشتباہ فڪر مے ڪردم و فرد دیگرے تعقیبم مے ڪرد چہ؟! دو سہ روز بود ڪہ این فڪرها خورہ ے جانم شدہ بود تا این ڪہ دلم را بہ دریا زدم! نفس عمیقے ڪشیدم و در دل آیت الڪرسے خواندم. خدا خدا مے ڪردم اشتباهے مرتڪب نشدہ باشم! ماشین ڪہ جلوے باغ ایستاد،مضطرب بہ اطراف و پشت سرم نگاہ ڪردم. ڪوچہ خلوت بود و فقط صداے قار قار ڪلاغ ها بہ گوش مے رسید. ڪرایہ را حساب ڪردم و پیادہ شدم،بے اختیار چند ثانیہ بہ خانہ ے رو بہ روے باغ عمو باقر خیرہ شدم. محراب گفتہ بود یڪے از دوستانش براے ڪنترل رفت و آمدها در آن جا مستقر است. با زحمت نگاهم را از ساختمان دو طبقہ گرفتم،بہ سمت در رفتم و ڪلید را داخل قفل انداختم. باز ڪوچہ را از نظر گذراندن،خبرے از هیچڪس نبود! در را باز ڪردم و وارد باغ شدم. سرماے تنم با سوز دے ماہ هم دست شد و تنم را لرزاند. فشارم افتادہ بود،خواستم بہ سمت ساختمان قدم بردارم ڪہ از سمت راستم دستے از پشت درخت بیرون آمد و لولہ ے نازڪ ڪلتے را بہ شقیقہ ام چسباند! نفس در سینہ ام حبس شد،بہ ثانیہ نڪشید ڪہ صداے محراب نزدیڪ گوشم با حرص و بلند گفت:تو اینجا چے ڪار میڪنے؟! متعجب سرم را بہ سمتش برگرداندم،ڪلت را پایین برد. بہ زور لب زدم:مِ...ح... باقے حروف را ڪنار هم نچیدم،نفسش را با شدت بیرون داد و اخم ڪرد! _پرسیدم اینجا چے ڪار میڪنے؟! نفس عمیقے ڪشیدم و سپس دوبارہ نفسم را بیرون دادم،دست آزادم را روے قلبم گذاشتم:زَهرہ م ترڪید! نفسِ عمیق ڪشیدن فایدہ اے براے حالم نداشت،بہ نفس نفس زدن افتادہ بودم. قلبم محڪم خودش را بہ سینہ ام مے ڪوبید و دستم را مے لرزاند. ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

•○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• | نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم🌹 . 🌱 #رایحہ_ے_محراب #قسمت_بیست_و_چهارم #عطر_یاس #بخش_سوم . صداے بمش جدے گفت:با شمام رایحہ خانم! قدم هاے ڪسے صداے خش خش برگ ها را در آورد. سرم را بلند ڪردم،حافظ از رو بہ رو بہ سمتم مے آمد. متعجب نگاهش را میان من و محراب چرخاند،رو بہ محراب پرسید:چہ خبرہ؟! دوبارہ هوا را بلعیدم و بہ سمت محراب برگشتم:تو اسلحہ دارے؟! ڪلت را پشت ڪمرش گذاشت و جدے گفت:فعلا اونے ڪہ سوال مے پرسہ منم! بے توجہ،دوبارہ پرسیدم:مگہ نرفتہ بودے تبریز؟! پس اینجا چے ڪار میڪنے؟! پیشانے اش را بالا داد،اخمش تلخ شد! از آن تلخ ها ڪہ با ڪیلو ڪیلو قند و شڪر هم نمے شد شیرینش ڪرد! استرسم بیشتر شد،آب دهانم را فرو دادم. منتظر بہ صورتم خیرہ شدہ بود،آرام گفتم:میشہ اول بیرونو ببینم بعد توضیح بدم؟! چشم هایش را ریز ڪرد،بہ قدرے جدے و با ابهت نگاهم مے ڪرد ڪہ از آمدنم پشیمان شدم! سرم را بہ سمت چپ چرخاندم،نگاهم بہ نردبان چوبے ڪهنہ اے ڪہ بہ دیوار تڪیہ دادہ بود،افتاد. ڪیف و ڪتابم را روے زمین گذاشتم و همانطور ڪہ بہ سمت نردبان مے رفتم گفتم:الان جریانو میگم! نردبان را بہ زحمت برداشتم و بہ سمت در راہ افتادم‌. صداے عصبے محراب بلند شد:اللہ اڪبرا! چے ڪار مے ڪنے؟! نردبان را بہ در چسباندم:ڪظم غیظ ڪن! دو دیقہ ام دندوناے مبارڪتو بذا رو جیگرت! پایم را روے اولین پلہ ے نردبان گذاشتم،حضورش را پشت سرم احساس ڪردم. _این نردبون پوسیدہ دختر حاج خلیل! میوفتے مے شڪنے من نمیتونم جواب عمو خلیلو بدم! از تعبیرش خندہ ام گرفت،لبخند بہ لب سہ چهار پلہ هم بالا رفتم و محتاط سرم را خم ڪردم. از بین نردہ ها روے دیوار ڪوچہ دید داشت،ڪمے ڪہ چشم گرداندم دیدمش! ڪلاہ ڪاپشنش را روے سرش انداختہ و بہ بهانہ ے گرم ڪردن دست هایش،صورتش را با آن ها پوشاندہ بود. با دقت این سمت را نگاہ مے ڪرد،سریع از نردبان پایین آمدم. لبم را با زبان تر ڪردم و گفتم:اون دوستتون ڪہ حواسش بہ اینجاس بهتون خبر داد من اومدم؟! حافظ سرش را تڪان داد:بلہ! دست هایم را داخل جیب ڪتم فرو بردم‌. _بهش بگین یہ مرد سر ڪوچہ وایسادہ،ڪاپشن سرمہ اے تنشہ. یہ جورے ڪہ متوجہ نشہ و فرار نڪنہ بگیرتش! محراب ڪنجڪاو نگاهم ڪرد:ڪہ چے بشہ؟! _از خونہ تا اینجا تعقیبم ڪردہ! مگہ جاسوس محلو نمے خواستین؟! بہ احتمال زیاد خودشہ! اگہ جاسوس محلم نباشہ حداقل بہ پاے منہ! محراب و حافظ متعجب بہ هم خیرہ شدند. حافظ پرسید:آشناس؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان دادم:بعلہ! براے همین این ساعت مشڪوڪ و مثلا محتاط و آشفتہ از خونہ بیرون زدم،تا اینجا اومدم ڪہ ببینم دنبالم میاد یا نہ! محراب بہ حافظ گفت:زنگ بزن بہ صادق بگو بے سر و صدا ببرتش پیش خودش! _حلہ داداش! سپس بہ سمت ساختمان دوید،محراب بہ صورتم خیرہ شد. _چرا اینجا ڪشوندیش؟! _حدس میزدم حا...یعنے آقا حافظ اینجا باشہ! گفتم نهایتا ایشونم نباشہ از این دوستتون ڪمڪ مے گیرم! شاهد مے خواستم ڪہ بعدا حرفمو باور ڪنین و این بندہ ے خدام نتونہ بزنہ زیرش! چشم هایش را ریز ڪرد:حالا ڪیہ؟! چطورے بهش شڪ ڪردے؟! لبخند پیروزمندانہ اے حوالہ ے نگاهش ڪردم. _بذا ببینیش میگم! _و ڪلید اینجا دست تو چے ڪار میڪنہ؟! لبم را بہ دندان گرفتم و آرام گفتم:از حاج بابا قرض گرفتم! تیز نگاهم ڪرد اما در عمق نگاهش لبخند جا خوش ڪردہ بود! لبخندم را قورت دادم و جدے ایستادم،نگاهم را بہ سمت پهلویش سوق دادم. _اسلحہ دارے؟! دست بہ سینہ شد:براے گروهہ! یہ وقتایے لازم میشہ! _بہ ڪسے ام شلیڪ ڪردے؟! از سوالم جا خورد،با ڪمے مڪث جواب داد:قرار بود اولیش تو باشے! سپس لبخند گوشہ ے لبش نشست،ابروهایم را بالا دادم:پس اعتماد چے؟! اون اولین نفرے نبود ڪہ بهش شلیڪ ڪردے؟! نفسش را بیرون داد:آرہ اما نہ با این اسلحہ! اگہ یادت باشہ با ڪلت خودش! بہ درختے ڪہ از پشتش بیرون پریدہ بود تڪیہ داد. نگاهش جور خاصے شدہ بود،جورے ڪہ بیشتر از روزهاے دیگر ضربان قلبم را بالا و پایین مے ڪرد! سعے داشت گرفتہ و اخمو باشد اما تاب نیاورد و لبخند محوے زد:چرا هرچے ریحانہ،خانم و آروم و محتاطہ تو برعڪسشے؟! جدے گفتم:یعنے چے؟! یعنے من خانم نیستم،آقام؟! خندید،آرام و بے صدا. خندہ،گوشہ ے چشم هایش را چین داد و دندان هاے درشت و سفیدش را بہ رخ چشم هایم ڪشید! _دقیقا! چرا بعضے جاها انقد مَرد میشے؟! شانہ بالا انداختم:تو خلقت خدا جاے تغییر نیس! لبخندش عمیق شد:فڪ ڪنم براے خدام انقد بلبل زبونے ڪردے ڪہ فرستادت زمین! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے Instagram:Leilysoltaniii •○● @Ayeh_Hayeh_Jonon ●○• 👈🏻ڪپے تنها با ذڪر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻

💜✨ بہ وقٺ رایحہ‌ے محراب... 5 قسمٺ ٺقدیم نگاهـتونـ👁 . .