سوال اول گفته شده چرا وقتی میگیم گرایش به خدا و بیزاری از گناه به صورت فطری در وجود همه ی انسانها وجود دارد ولی همه دنبال خدا نیستن همه دنبال اون کمال حقیقی انسان نیستن. همه دنبال خوب شدن نیستن؟ اول اینکه همه انسانها فطرت اسلامی دارن و فطرتشون به سمت خداست اما عوامل خارجی از جمله پدرومادر، هدف دنیوی و غفلت و بی توجهی به شناخت خود و خدا ممکنه اون رو به سمت اشتباه بکشونه. انسانها به گونه ای آفریده شدن که در اعماق قلب خود رابطه ی وجودی با خدا داره و اگر درست جهت دهی نشه و اگر این رابطه گم بشه انسان سرگرم چیزهای بیهوده و لذتهای بیهوده دنیا میشه چون اولا شیطان را همراه و دوست خود میکنه و جذب وعده های دروغین شیطان میشه و حق رو باطل و باطل رو حق جلوه میده. در این صورت انسان خودش رو فراموش میکنه هدف اصلی و مقدسش رو فراموش میکنه و این باعث فراموش شدن خدا میشه و از حرکتی که باید خدا رو بشناسه محروم میشه.از لذت های مادی آگاهه و لذت های کمال حقیقیش ناآگاه میشه و برای رسیدن به لذت های دنیا تلاش میکنه. پس فطرت در وجود همه هست حتی کافران. این به این معنا نیست که خدا را نشناسند یا به ان آگاه نباشند بلکه از روی لجبازی یا انکار واقعیت خدا رو فراموش کردند، وقتی انبیاء برای انسانها فرستاده شدن نیومدن بگن خدا وجود داره بلکه گفتن شما از وجود خدا آگاه هستید اونا برای یادآوری و تذکر از سوی خدا فرستاده شدن.
سوال دوم: اگر میلهای بد نبود میل های خوب معنا پیدا نمیکرد و حتی ارزش نداشت. خدا میل های خوب و بد را در وجود انسانها قرار داده تا در فشار این دو امیال رشد کنه و به کمال برسه، انسانهای خوب و بد از هم تشخیص داده بشه، مورد آزمایش الهی قرار بگیرن تا خدا را بیابند چون همه ی انسانها یکسان نیستن و تفاوتهایی باهم دارن. اگر امیال بد نبود انسان چطور میتوانست راه خوب را از بد بشناسد. تمام امیالی که خدا طبیعی در وجود انسان قرار داده برای برطرف کردن نیازهای اوست و نبود هر کدوم چه بد چه خوب باعث مشکلات در زندگی او میشود. امیال بد باید درست و به جا استفاده شود تا انسان رشد کند و به تکامل برسد.
فردی رو میشه انسان نامید که تو هر شرایط چه فردی چه اجتماعی(از لحاظ خانوادگی،شغل،ازدواج،محل زندگی و...) و هر مکانی به حسب فطرت به سمت خدا در حرکت باشه، هم فکری هم اخلاقی هم عملی بنابراین هر کسی که از لحاظ معلومات و فکر وسیع تر و آگاهتر باشد فکر عاالی تری دارد و بهترین و عالی ترین فرد هستش و هر کسی که فکرش کوتاهه و وسعت نداره و تلاش نمیکنه در سطح پایینی قرار داره. مثل افراد دیندار و بی دین پس هر کس فکرش فکر خدایی باشد و دستورات دین را انجام دهد و قلبا بپذیرد خودش رو از منکرات و انحرافات دور نگهداره پس به انسان کامل و کمال حقیقی نزدیکتر است. در واقع فکر درست اخلاق رو درست میکنه و تو عمل خودش رو نشون میده. هر چقدر فرد در افکار نسبت به خدا و جهان هستی و خود واهدافش شناخت داشته باشد پس در رسیدن به کرامات اخلاقی در مسیر درست تلاش میکند و در عمل به آنچه که او را به خدا میرساند گام برمیدارد. انبیا و اولیا خدا، افکار وسیع و عالی و اخلاقیات الهی و روحیات عالی انسان و اعمال شایسته ای داشتند و به کمال حقیقی رسیدن، ما انسانها هم میتوانیم خود را در مسیر تکامل و کمال حقیقی قرار دهیم و برای رسیدن به اهداف الهی رشد کنیم.در ادامه سوال آخر وقتی میگیم بهشت و جهنم درجه بندی شده و دربهای مختلفی داره به خاطر همینه و با توجه به اعمال و درجه کمالات انسانها سنجیده میشوند و یکسان نیستند.
بنده مطالبی که از کلاس ها یاد گرفتم نوشتم اشتباه و کم و کاستی را ببخشید
#پاسخ شماره ۲