🔰آیا در اسلام با توجه به نماز و عبادات استیجاری، بهشت فروشی نمی شود؟ ✍️ پاسخ: ✅ اهمیت بعضی از عبادات به نوعی است که خدای متعال خواسته در هیچ حال رها نشوند. از جمله نماز که هرگز نباید آن را ترک کرد. و جزئیات فراوانی برای نماز در حالات مختلف، در کتابهای فقهی بیان شده است تا آنجا که حتی با اشاره یا با خطور در قلب باید نماز را به جای آورد. و در جایی که شرایط آن نیز وجود ندارد، اگر چه شرایط ساقط می شود، اما اصل نماز هرگز ساقط نمی شود. و اگر در زمان مقرر نماز به جای آورده نشد، باید بعد از وقت آن را به نیت قضاء به جای آورد. و حتی اگر تا آخر عمر به جای آورده نشد، باید پس از مرگ به جای آورده شود. از همین رو، بر پسر بزرگتر واجب است که نمازهای قضای پدر خویش را به جای آورد. بنابراین نکته اول این است که اهمیت نماز سبب شده در هیچ حالتی اجازه رها کردن آن را نداشته باشیم. البته روشن است که هر کس به اندازه همت و عزم خود، از نماز بهره می برد. هرگز کسی که نماز را به جماعت و با حضور قلب و در اول وقت می خواند، با کسی که آداب نماز را رعایت نمی کند، قابل مقایسه نیست، چه برسد به کسی که آن قدر نماز را عقب انداخته که پس از مرگش دیگران بخواهند برای او انجام دهند. نکته دوم این است که برای انجام دادن نماز به جای دیگری، پول موضوعیت ندارد. یعنی نگفته اند برای نماز نیابتی حتماً باید پولی پرداخت شود. بلکه در گام اول، کسانی که به شخص متوفی علاقه دارند، سعی می کنند عبادات قضا شده او را انجام دهند و اگر هیچ کسی پیدا نشد که این کار را انجام دهد، ناچارند به کسی دستمزدی پرداخت کنند تا او این کار را انجام دهد. تا همین جا چندین فرق بین نماز استیجاری و بهشت فروشی دیده می شود: ۱- در اسلام هیچ کس به رها کردن نماز و عبادت خود تشویق نمی شود. بلکه به عکس، رها کردن عبادت مورد مذمت علما است. ۲- در مقابل این عبادات استیجاری، هرگز وعده بهشت به کسی داده نشده و نمی شود. بلکه تمام مسأله انجام تکالیف است و سرنوشت بهشت و جهنم جز به دست خدا نیست. ۳- انجام دادن عبادات استیجاری منحصر به گروه و طایفه خاصی نیست و هر کس ممکن است آن را انجام دهد، بنابراین نمی توان علمای اسلام را در این زمینه متهم کرد. در کنار همه این‌ها باید دقت کرد که پول دریافتی در قبال انجام این کار، مبلغ قابل اعتنایی نیست. و اگر عالمی برای این گونه کارها، پول دریافت می‌کند، همین امر، نشان دهنده نهایت فقر مالی اوست که ناچار بدین کار شده است. و آنان که بخواهند منصفانه بنگرند، متوجه می شوند که این کار به هیچ عنوان به دنیا طلبی و ... ربطی ندارد. نمونه بارزی که در عصر حاضر، به انجام عبادت استیجاری مشغول می شد، آیت الله مرعشی نجفی است. که پول کسب شده با این کار را صرف خرید کتاب های ارزشمند می‌کرد و در نهایت این کتابها، گنجینه‌ای ارزشمند برای جامعه دینی شد. خصوصاً با توجه به فضای دوران این عالم بزرگوار که در خاطره ذیل از ایشان به خوبی هویداست: زمانی که نجف بودم مطلع شدم که یکی از نسخ کمیاب کتابی مهم ، در اختیار فردی است به درب منزل او رفتم و همه دارایی‌ام را تقدیمش کردم تا در ازای آن کتاب را به من بدهد اما صاحب کتاب پول بیشتری مطالبه کرد من که دیگر هیچ پولی نداشتم و از طرفی می‌خواستم این کتاب که میراث علمی شیعه حساب می‌شد را تهیه و مطالعه و محافظت کنم. ناامید نشدم به مدرسه علمیه‌ای رفتم عمامه ، قبا ، عبا و حتی کفشم را فروختم پا برهنه به سمت خانه صاحب کتاب رفتم و باقیمانده پول کتاب را دادم و کتاب را گرفتم در همان ایام مطلع شدم که انگلیسی‌ها متوجه اهمیت این کتاب شده‌اند و متوجه شده‌اند که من این کتاب را خریده‌ام ... و در به در به دنبال من هستند چهار ماه تمام در عراق فراری بودم تا کتاب به چنگ انگلیسی ها نیافتد ... 🌎 مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی #اعتقادی 🌠📖 قرآن و حدیث 📖🌠

🔰 آيا امام زمان عليه‌السّلام در هر لحظه علم به اعمال ما دارد؟ ✍️ پاسخ: ✅ در زمينه علم امامان معصوم (علیهم‌السّلام) چند پاسخ وجود دارد: 🔹پاسخ اول: هر چند ائمه (علیهم‌السّلام) از علم غيب برخوردارند و به وقايع گذشته و حوادث حال و آينده آگاهی دارند. اما تكليف آنان مانند ساير افراد بشر بر اساس علم عادی است. علم غيب برای آنان تكليفی به دنبال نمی‌آورد. به همين دليل علم غيب ائمه (علیهم‌السّلام) از نحوه شهادت خود برای آنان تكليف آور نيست. امام بر اساس علم عادی خود ميوه هایی را پيش روی خود ميبيند كه مانعی از خوردن آن نيست. بر همين اساس تناول آن ميوه جايز است. اگر چه بر اساس علم غيب از مسموم بودن آن آگاهی دارد. برای علی (علیه‌السّلام) بر اساس علم عادی بشری شب نوزدهم رمضان سال چهلم هجری مانند ساير شب‌هاست. به همين جهت به سمت مسجد حركت ميكند. علم غيبی كه به اذن خداوند در مورد شهادت خود دارد، برای ايشان تكليفی ايجاد نميكند. او مأمور است كه بر اساس علم عادی عمل نمايد. برخی از كسانی كه اين پاسخ را ذكر كرده‌اند، در تأييد اين مطلب كه ائمه (علیهم‌السّلام) بر اساس علم عادی خود مكلف هستند، دو دليل ذكر ميكنند: 1- عمل بر اساس علم غيب با حكمت بعثت انبیاء و نصب ائمه منافات دارد، زيرا در اين صورت جنبه اسوه و الگو بودن خود را از دست خواهند داد. افراد بشر از وظايف فردی و اصلاحات اجتماعی به بهانه برخوردار بودن ائمه از علم غيب و عمل بر اساس علم خدادادی از وظيفه خود سرباز خواهند زد. 2- عمل براساس علم غير عادی موجب اختلال در نظام عالم هستی است زيرا مشيت و اراده خداوند به جريان امور بر اساس نظام اسباب و مسببات طبيعی و علم عادی نوع بشر تعلق گرفته است. به همين جهت پيامبر و ائمه (علیهم‌السّلام) برای شفای بيماری خود و اطرافيان خويش از علم غيب استفاده نميكردند. شايد يكی از حكمتهای ممنوع بودن تمسك به نجوم، تسخير جن، برای غيب‌گويی و كشف غير عادی حوادث آينده، اختلال در نظام عالم هستی باشد.(1) 🔹پاسخ دوم: هر چند طبق روايات فراوان ائمه (علیهم‌السّلام) نسبت به همه آنچه كه در گذشته واقع شده و در آينده حادث خواهد شد و در زمان حاضر در حال رخ دادن است ،علم و آگاهی دارند.(2) اما به موجب روايات متعدد ديگر كه در زمينه علم غيب امام (علیه‌السّلام) آمده است، استفاده ميشود كه اين علم به صورت بالفعل نيست، بلكه شأنی است؛ يعنی هر گاه اراده كنند و بخواهند كه چيزی را بدانند، خداوند سبحان آنان را عالم و آگاه خواهد كرد: «اذا اراد الامام ان يعلم شيئا اعلمه الله ذالك ؛هر گاه امام اراده كند كه چيزی را بداند، خداوند او را آگاه خواهد كرد»(3) در اين موضوع روايات بسياری در كافی وارد شده و باب مستقلی نيز برای آن وجود دارد كه بيشتر روايات بيانگر همين مسئله‌اند. علم غيب امام (علیه‌السّلام) شأنی است ، نه فعلی.(هر وقت خودشان بخواهند می‌دانند) بر اساس همين نكته ممكن است نسبت به نحوه شهادت خود علم نداشته‌اند ، چون اراده نكرده‌اند كه بدانند.(4) در واقع آنان مطيع خواست الهی هستند و خواست الهی آن است كه اينان در چنين اموری علم غيب را اراده نكنند. 🔹پاسخ سوم: اساساً پيامبر اكرم و ائمه (علیه‌السلام) تكاليف و وظايف مخصوص به خود دارند. به همين جهت آنان در عين اين كه ميدانستند در فلان جنگ دشمن غلبه خواهد كرد، وظيفه داشته‌اند اقدام كنند يا ميدانستند كاری كه انجام ميدهند، منجر به شهادتشان خواهد شد، مثل خوردن ميوه مسموم يا رفتن علی (علیه‌السّلام) به مسجد كوفه در شب نوزدهم رمضان، با اين حال وظيفه داشته‌اند اين كارها را انجام دهند. اين اعمال هر چند برای ما به هلاكت انداختن نفس و حرام است. اما برای آنان وظيفه‌ای مخصوص است مثل نماز شب كه برای رسول اكرم (ص) واجب بوده اما برای ساير مسلمانها مستحب است.(5) 🔸بنابراين از اين پاسخ ها به اين جمع بندی می رسيم كه امامان معصوم نسبت به اعمال بندگان علم غيب دارند و همه اعمال ما به حضور آنها می رسد. اما نسبت به برخی امور ديگر مثل دانستن نحوه شهادتشان اراده می كنند كه به نحو عادی باشد و از علم غيب در اين زمينه استفاده نمی كنند. 💠اللّهمّ عجّل لولیک الفرج💠 🌦🌹بـوی ظـهـور🌹🌦

🌹 بيا که مردم دنيا در انتظار تواند 🌹 در آرزوي وصال تو، بي‌قرار تواند 🌸 بيا که پيش تو از روزگار، شکوه کنيم 🌸 ز درد و رنج برون از شمار، شکوه کنيم 🌹 ازين خزان غم‌افزا، ازين شبان سياه 🌹 ز سست‌عهدي فصل بهار، شکوه کنيم 🌸 ز سوز و درد دل بي‌قرار، شکوه کنيم 🌸 بيا که نور بگيريم از فروغ خدا 🌹 ز تيره‌فامي اين شام تار، شکوه کنيم 🌹 تو اي صلابت ايمان! تو اي نشانه نور! 🌸 بيا که در بر پروردگار، شکوه کنيم 🌸 بيا که مردم دنيا در انتظار تواند 🌹 در آرزوي وصال تو بي‌قرار تواند 💓 #یا_امام_مهدی(عج)_ادرکنی 💓 💐 تا نیایی گره از کار بشر وا نشود درد ما جز به ظهور تو مداوا نشود 💐 🌺🌷🌹 🌺🌷 منتظران ظهور 🌷🌺 🇮🇷 @montazerane_zohoor 🌷 اَللّهُـــمَّ عَجـِّــل لِوَلیِّــکَ الفَـــرَج 🌷