📌 سیدعلی متولی‌امامی در نشست «تحلیل آرایش جدید نیروهای سیاسی ایران در میانه انتخابات و جنگ منطقه»: #بخش_اول 🔸 مسله فعلی ما نه اقتصاد است، نه آزادی و نه رفاه. بلکه مسئله انسان و تصویر مخدوش شده ایرانی‌ها از زندگی است. 🔸 امام خمینی (ره) کسی بود که برای ما داستان و آینده درست کرد، وگرنه کسی به خاطر وعده آب، برق و گاز مجانی انقلاب نکرد. 🔸 امروز، تصویر ما از زندگی به واسطه فقدان شخصیت‌های سیاسی، دوباره مخدوش شده است. ما با قاسم سلیمانی زندگی را تخیل کردیم و داستان پیدا کردیم. به همین دلیل همه مردم زیر تابوت او جمع شدند. 🔸 اصلی‌ترین مسئله امروز ما این است که به جای پیدا کردن داستان زندگی، به نمایش رو آورده‌ایم. 🟠 @borhan_inst

📌 جعفر حسن‌خانی در نشست «تحلیل آرایش جدید نیروهای سیاسی ایران در میانه انتخابات و جنگ منطقه»: #بخش_اول 🔸 مسئله اصلی اصلاح‌طلبان این است که «زایش» ندارند، اما تشکیلات قوی دارند. اما اصول‌گرایان علی‌رغم داشتن زایش، ضعف در تشکیلات و رهبری دارند. میشود گفت اصولگرایی چالش «سازش» دارد. 🔸 پروژه وفاق برای اصلاح‌طلبان، چیزی بیشتر از بازسازی تشکیلات و زایش در آینده نیست. وفاق راهبرد است نه گفتمان. 🔸 در انتخابات اخیر، زایش اصول‌گرایی تصمیمی فارغ از راس اصلی اصول‌گرایی گرفت. سیاست در ایران این شکلی نیست که بگوییم می‌خواهیم فلانی رئیس جمهور شود و عاملیت بدنه را نیز نادیده بگیریم. اراده هیچ‌گاه نمی‌تواند ساختار هرمی داشته باشد. 🔸 درک غلط اصول‌گرایی از سیاست امروز ایران این است که گمان می‌کند برای اعمال قدرت یک سرمایه اجتماعی فزاینده نیاز دارد؛ در حالی که نمی‌داند اعمال قدرت خودش سرمایه اجتماعی‌ساز است. درک غلط اصلاح‌طلبی از سیاست نیز این است که نگاه ایده‌آلیستی به جهان دارد. 🟠 @borhan_inst

📌 سعید آجرلو در نشست «تحلیل آرایش جدید نیروهای سیاسی ایران در میانه انتخابات و جنگ منطقه»: #بخش_اول 🔸 آرایش سیاسی نیروهای سیاسی ایران تحت تأثیر چهار عامل سیاست داخلی، سیاست خارجی، نیروهای اجتماعی و نهادها است. 🔸 حفظ چارچوب سیاست داخلی تنها راه چاره ما است. 🔸 سیاست داخلی مطلوب ما و آن چیزی که من از آن دفاع می‌کنم، روی کار آمدن طیف‌های میانه‌رو از هر جناح سیاسی است. 🔸 به نظر بنده دولت آقای پزشکیان چپ میانه است. 🟠 @borhan_inst

📌 جعفر حسن‌خانی در نشست «تحلیل آرایش جدید نیروهای سیاسی ایران در میانه انتخابات و جنگ منطقه»: #بخش_دوم 🔸 سیاست نیاز به سه عنصر دارد: قدرت، ثروت و آگاهی. 🔸 اصولگرایی با فقدان «اقتصاد سیاسی» مواجه است. نمی‌توان گفت که اصولگرایان در میان نیروهای اقتصادی چه جریان یا مفهومی را نمایندگی می‌کنند. در آمریکا، جمهوری‌خواهان بر تولید ملی تأکید دارند و دموکرات‌ها به بازرگانی توجه می‌کنند. به نظرم، آنچه می‌تواند سیاست اصولگرایی را پیش ببرد، توجه به نیروی تولید ملی است و باید بگویند که ما نماینده سیاسی این فرآیند هستیم و با این رویکرد، عقبه اجتماعی خود را بازسازی کنند. 🔸 در زمان آقای رئیسی، گریز هسته‌ای به‌عنوان گزینه‌ای معتبر مطرح بود، اما با تغییر دولت، وزیر خارجه ایران به برجام اشاره کرده و این موضوع را از دستور کار خارج کرد. بخش‌های وابسته به سرمایه‌داری، ارتباطاتی با این روند دارند که خطرناک است. 🟠 @borhan_inst

🔴 اولیگارشی ترامپی و انتخابات آمریکا (بخش اول) 🔶مجلۀ «آتلانتیک» در گزارشی که به قلم فرانکلین فوئر منتشر کرده است، ایده‌ای را طرح کرده که نشان از دل‌مشغولی سیاسی جدیدی در ایالات متحده و نگرانی‌هایی از آسیب بیشتر به کارکرد و مفهوم دموکراسی است. فوئر پیش از این سردبیر تعدادی از مجلات معتبر آمریکایی بوده است و یکی از مهم‌ترین کتاب‌های او یعنی «فوتبال چگونه جهان را توصیف می کند» به فارسی برگردانده و توسط نشر چشمه چاپ شده است، در این گزارش با عنوان «خطر منحصر به فرد اولیگارشی ترامپی»، کوشیده تا به این مسئله پاسخ دهد که پیوندی فاسد میان میلیاردهای آمریکایی و دولت احتمالی ترامپ، چگونه می‌تواند نظام سیاسی آمریکا را بیش از پیش تضعیف کند. 🔶فوئر در این یادداشت، از یک دیدار ترامپ و میلیاردهای آمریکایی در سال 2016 آغاز می‌کند که «تعدادی از برجسته‌ترین غول‌های اقتصادی آمریکا را در اتاق کنفرانسی در طبقه ۲۵ دفتر مرکزی خود در منهتن جمع کرد که این تعداد، شامل جف بزوس از آمازون، ایلان ماسک از تسلا، و تیم کوک از اپل بود. ترامپ می‌خواست به آن‌ها بفهماند که من اینجا هستم تا به شما کمک کنم موفق باشید.» فوئر ابراز نگرانی می‌کند که «اگر ترامپ در انتخابات ۵ نوامبر پیروز شود، احتمالاً صورتی از شراکتی که او هشت سال پیش وعده‌اش را به میلیاردرها داده بود، به شکلی بسیار قوی‌تر از آن‌چه فرض می‌شد، شکل خواهد گرفت. بسیاری از ثروتمندان آمریکایی به این نتیجه رسیده‌اند که امکان‌هایی که ترامپ به آنان ارائه می‌دهد، بسیار ارزش‌مند است، حتی اگر شراکت با ترامپ، موجب سرزنش اجتماعی باشد.» 🔶او در این گزارش، ایدۀ خودش، یعنی شکل‌گیری نوع جدیدی از اولیگارشی را طرح می‌کند و می‌نویسد «این هم‌دستی احتمالی ترامپ و میلیاردرها، واژه‌ای برای توصیف دارد و آن هم اولیگارشی است. الیگارشی ترامپی که در حال شکل‌گیری است، با نسخه پساشوروی مشابه در روسیه بسیار متفاوت است. ترامپ در حال ایجاد یک شراکت با با قدرتمندترین تکنولوژیست‌های جهان است. اما این تمایز هم مشکل اصلی الیگارشی را از بین نمی‌برد. هم‌زیستی بین یک رهبر سیاسی فاسد و تکنولوژیست‌های تجاری، همیشه به معنای بده بستان تجاری است. رژیم سیاسی خواسته‌های میلیاردرها را اجرا می‌کند و در مقابل، میلیاردرها نیز خواسته‌های رژیم سیاسی را پیش می‌برند. قدرت به طور فزاینده‌ای در دست این دو گروه متمرکز می‌شود، زیرا صاحبان ثروت و رهبران فاسد توطئه می‌کنند تا تسلط خود را تضمین کنند. این هم‌زیستی به‌سرعت می‌تواند دو ضربه جدی به نظام آمریکایی وارد کند: هم سرمایه‌داری را تضعیف کند و هم دموکراسی را همزمان از بین ببرد. تفاوت بزرگ میان دوره اول و دوم ریاست جمهوری ترامپ این است که او زمانی به دفتر باز خواهد گشت که دولت آمریکا در وضعیت خطرناکی قرار دارد. دولت هرگز تا این حد برای تسهیل تجارت خصوصی سودآور نبوده است.» 🔶فوئر دلیل این امر را اشتراک نظر هر دو حزب آمریکایی بر سر مسئلۀ «سیاست صنعتی» می‌داند و می‌نویسد «جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها هر دو بر این نظرند که دولت باید نقش یک بانک بزرگ سرمایه‌گذاری را ایفا کند و میلیاردها دلار برای حمایت از بخش‌های حیاتی اقتصاد هزینه کند و از شرکت‌های داخلی با وضع تعرفه‌ها در برابر رقبای خارجی محافظت کند.» او علت دیگر تفاوت دورۀ نخست ترامپ و دورۀ احتمالی پیش‌رو را سهم دولت فدرال در هزینه‌کرد در حوزۀ فناوری می‌داند و می‌نویسد «در همین حال، دولت فدرال به یک مصرف‌کننده عظیم فناوری تبدیل شده است. طبق یک مطالعه توسط مؤسسه واتسون دانشگاه براون، از ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲، پنتاگون و جامعه اطلاعاتی آمریکا دست‌کم ۵۳ میلیارد دلار برای قرارداد با شرکت‌های بزرگ فناوری هزینه کرده‌اند. در نبود نظارت و پاسخگویی، مبالغ کلانی که دولت خرج می‌کند، می‌تواند به راحتی به سمت شرکت‌های مورد علاقه رژیم سیاسی و رهبران‌اش جریان یابد. قوانین رژیم سیاسی هم می‌تواند به‌آسانی برای تنبیه رقبا دستکاری شوند. در نتیجه، میلیاردرهایی که به دولت دسترسی دارند، چیزی نزدیک به کنترل بی‌چون و چرا بر نقاط کلیدی اقتصاد خواهند داشت.» 🟠 @borhan_inst

🔴 اولیگارشی ترامپی و انتخابات آمریکا (بخش دوم) 🟠فوئر در ادامۀ تحلیلش به خوبی نشان می‌دهد که شرکت‌های خصوصی که یک رکن از این اولیگارشی جدید را شکل داده‌اند، چگونه اشتهای سیری‌ناپذیری برای تصاحب تمام کارویژه‌های دولت دارند. 🟠او می‌نویسد « هدف آن‌ها بهره‌برداری از رابطه‌شان با دولت برای جایگزینی با دولت است. آن‌ها می‌خواهند کنترل برنامه‌ها و سیستم‌هایی را که زمانی در حوزه مسئولیت و اختیارات دولت بود، به دست آورند. اتحاد آن‌ها با ترامپ، در واقع، تلاشی برای تصاحب کامل قدرت است. به‌عنوان مثال، در حوزه اکتشافات فضایی، ماسک و بزوس تنها خواهان این نیستند که دولت به راکت‌هایشان یارانه بدهد یا و بودجه‌ای کنار بگذارد تا شرکت‌های فضایی آن‌ها رشد بیشتری کند. آن‌ها می‌خواهند معماران زندگی بشری در فضا شوند، مستعمرات فضایی بسازند و آینده بشریت در فضا را شکل دهند. میلیاردرهای حوزه صنعت ارزهای دیجیتال هم چنین‌اند. آن‌ها صرفاً به‌دنبال رفع محدودیت‌های نظارتی نیستند؛ در نظر این میلیاردرها، شرکت‌هایشان جایگزین وزارت خزانه‌داری آمریکا خواهد شد. و برخی از این شرکت‌ها امیدوارند تا از نظارت بر هوش مصنوعی جلوگیری کنند تا بتوانند کنترل نامحسوس‌تری بر جریان اطلاعات و تجارت داشته باشند. فعالیت اصلی یک سیستم الیگارشی بر پایه بده‌بستان متقابل است. رئیس دولت به گسترش سود کمک می‌کند، اما در عین حال برای خدمات خود نیز هزینه‌ای دریافت می‌کند.» 🟠@borhan_inst

🔸 یادداشت تحلیلی مدیر اندیشکده برهان در رابطه با حوادث اخیر سوریه تحت عنوان «در سوریه چه خواهد شد؟» لینک مشاهده یادداشت در روزنامه جوان: https://www.javanonline.ir/005KH5 🟠@borhan_inst

‌ ‌📌 خط لوله مقاومت؛ شاید وقتی دیگر! (۱) 🔹 چند سال پیش از شروع تروریسم در سوریه، قطر و ترکیه در نظر داشتند خط‌‌لوله‌ای برای انتقال گاز قطر از مسیر عربستان، اردن، سوریه و ترکیه به اروپا احداث شود. اما دولت اسد برای حفظ منافع روسیه و ایران با این خط مخالفت کرده و در مقابل از خط‌لوله پیشنهادی برای انتقال گاز از ایران به عراق و سوریه حمایت کرده بود. گفته می‌شود یکی از عوامل کینه‌ورزی دولت‌های اخوانی قطر و ترکیه با نظام سوریه در آن دوره، همین موضوع بوده است. 🔹 اگرچه با توسعه صادرات گاز قطر از طریق ال‌ان‌جی، متنوع‌سازی مبادی واردات گاز اروپا و ... احداث این خط‌لوله دیگر در حد ۱۵ سال پیش موضوعیت حیاتی برای قطر و ترکیه ندارد، اما حمایت دولت اسد از خط‌لوله ایران فرصتی برای توسعه خط‌لوله مقاومت تا دریای مدیترانه بود که با سقوط بشار اسد از دست رفت./ ایپلماسی 🟠@borhan_inst

‌ ‌📌 خط‌لوله مقاومت؛ شاید وقتی دیگر! (۲) 🔹 خط‌لوله گاز ایران به عراق که در ابتدای دهه ۹۰ و بعد از تقدیم چند شهید در فرایند احداث به سرانجام رسید، طی سال‌های گذشته به یکی از ابزارهای اصلی ایران برای محافظت از منافع خود در عراق تحت سلطه آمریکا تبدیل شده است. توسعه این خط‌لوله و اتصال آن به سوریه و لبنان، با انتقال سالانه ۴۰ میلیارد مترمکعب و تامین نیاز این کشورها به انرژی، می‌توانست ابزار قدرت نیمه‌سخت ایران را به این کشورها تسری دهد و آورده‌های امنیتی-سیاسی-اقتصادی برای ایران داشته باشد. اما ایران با عدم توسعه و سرمایه‌گزاری میادین، غفلت در شکل دادن به ائتلاف‌‌های امنیت_انرژی با کشورهای آسیای میانه و روسیه، قیمت‌گذاری نادرست گاز و در نتیجه افزایش شدت انرژی کشور، وضعیتی رقم زده است که طی سال‌های اخیر و در بحبوحه جنگ منطقه، درگیر تامین گاز داخلی شده است./ایپلماسی #اقتصاد_سیاسی 🟠@borhan_inst

📌‌ خط‌لوله مقاومت؛ شاید وقتی دیگر! (۳) 🔺 خیز ترکیه برای حضور فعال در حوزه انرژی سوریه در دوره پسااسد 🔹 بایراکتار، وزیر انرژی ترکیه، از علاقه‌مندی این کشور برای بازسازی زیرساخت‌های انرژی سوریه به ویژه در حوزه برق خبر داده است. او همچنین ابراز امیدواری کرد با بهبود وضعیت امنیتی در سوریه، خط پ‌لوله گاز از قطر به ترکیه و اروپا نیز دور از دسترس نخواهد بود. 🔹 ترکیه پیش‌تر با اتصال برق ادلب به شبکه برق ترکیه، صادرات فراورده و حضور شرکت‌های ترک در زیرساخت این منطقه، برق شبانه‌روزی برای ساکنین آن که تحت تصرف تروریست‌ها بودند را فراهم کرده بود‌؛ در حالی که شهرهای تحت حاکمیت دولت بشار اسد ساعات کمی در شبانه‌روز از برق برخوردار بودند. 🔹 هرچند شاید ترکیه شانس کمی در پیش بردن طرح خود داشته باشد، اما این موضوع نشان دهنده اهمیت کریدور امنیتی_اقتصادی انرژی و نقش سوریه است که برای محور مقاومت فعلا از دست رفت./ ایپلماسی #اقتصاد_سیاسی 🟠@borhan_inst

📌 خط‌لوله مقاومت؛ شاید وقتی دیگر! (۴) 🔹 سوریه پیش از حملات تروریست‌ها در سال ۲۰۱۰ نزدیک به ۴۰۰ هزار بشکه در روز نفت و ۸.۵ میلیارد متر مکعب در سال گاز تولید می‌کرد و صادرات نفت حدود یک چهارم درآمدهای دولت را تشکیل می‌داد. 🔹 بعد از جنگ و با تصرف میادین نفتی توسط گروهک‌های معارض، آسیب به زیرساخت‌های نفت و گاز و تحریم‌های غرب، تولید نفت سوریه به کمتر از ۵۰ هزار بشکه در روز و تولید گاز به ۳ میلیارد متر مکعب کاهش یافت. این موضوع علاوه بر قطع درآمد نفتی، دولت سوریه را ناچار کرده بود برای تامین سوخت داخلی به واردات ۵۰ تا ۱۰۰ هزار بشکه در روز نفت خام از ایران بپردازد. 🔹 حال این واردات با سقوط دولت اسد قطع شده است و سوریه برای تامین سوخت حداقل در کوتاه‌مدت به ترکیه، که با حمایت از تروریست‌ها در یک دهه گذشته یکی از بانیان تضعیف صنعت نفت و گاز سوریه بوده است، وابسته خواهد بود./ ایپلماسی #اقتصاد_سیاسی 🟠@borhan_inst