🔹️ به این فکر کردید که چرا در جهان پیشا تجدد چیزی به نام اوقات فراغت و تفریح چندان شناخته شده نبوده؟ آیا مردم از کار کردن خسته نمی‌شدند؟ بُعدِ گاه‌شمار مدرنیته به انسان می‌آموزد زمان را اندازه بگیرد و زندگی اش را در ظرف زمان بسنجد؛ کار، زندگی، تفریحات و همه چیزش را. آنگاه یک قسمت از زندگی را برای لذت‌بردن کنار می‌گذارد و بقیه زندگی را معطوف به آن تنظیم می‌کند. کار، شر، رنج و شکنجه‌ای است برای تمهید و فراهم کردن امکان لذت در بخش دیگری از زندگی مثلا در پایان هفته یا تعطیلات سال نو. ولی وقتی زندگی و کار از زمان لذت تفکیک شد، لذتِ محدود به زمان و مکان، خودش به فشار مضاعف روانی تبدیل می‌شود. سوژه مدرن، برای لذت بردن در بخشی از زندگی، تحت فشار زمانی است که به سرعت می‌گذرد و گویی از ابتدا نگران به پایان رسیدن آن است. اما انسان پیشاتجدد غالبا کارش، هنرش بوده و آفرینندگی او در صناعت، طبیعت و خدمت، بخش اصلی و معنابخش زندگی‌اش بوده است. برای او کار، شر نیست و زندگی به رنج و لذت تقسیم نشده است. مفهوم افسرده‌ی بازنشستگی در سنین میانسالی را با نشاط سالخوردگانی که در جهان سنتی خود تا روزهای پایان عمر با جدّیت به کارشان مشغولند، مقایسه کنید. #یادگاری #برنامه_ریزی @roshankadeh

🔹 با دقت بخوانید اعمال قدرت و خشونت بر جسم طی قرن‌های اخیر به اِعمال قدرت و خشونت بر روان و ذهن تبدیل شده است. به تعبیر میشل فوکو قدرت و نظام انضباطی جدید امکان تبدیل شدن انسان به ابژه‌ی مطالعات روانشناختی و جامعه‌شناختی را فراهم کرد. قدرت جدید ، زندان پان‌اپتیکن(سراسربین) را جایگزین سیاهچال کرد. زندانی در سیاهچال از چشم خود و از چشم زندان‌بان مخفی است اما در پان‌اپتیکن با اینکه از چشم خود مخفی است ولی سراسر در معرض چشم و نظارت زندان‌بانی است که در سلول او نور تابانده است و خود پشت منبع تابش نور پنهان شده است. تکنولوژی‌های ارتباطی نوین منبع تابش نور به سلول ذهن کاربران‌اند. برخلاف گذشته که قدرتمندان و حاکمان شناخته می‌شدند و رعیت پنهان می‌ماندند، ساختار قدرت پیچیده‌ی امروز منابع قدرت را پنهان می‌کند و کاربران و مصرف کنندگان را آشکار می‌کند. این آشکارگی‌واژگون بازتولید کننده قدرت است. نظام انضباطی جدید در جهت همه‌کاره شدن تکنولوژی اطلاعات است و ما در این نظام جدید فعلا مصرف کننده و ابژه‌ی مطالعه و سوژه‌ی منقاد هستیم. #رسانه #قدرت #یادگاری @roshankadeh