🔷 یکی از مسائلی که دغدغه ذهنی شاعران و نویسندگان است جستن راهی برای مطرح شدن در سطح جهانی و کسب موقعیت در #ادبیات امروز جهانی است. تصوّر برخی آن است که برای رسیدن به این جایگاه باید به «پسند جهانی» توجه کرد و یا متناسب با ذائقه جهانی، خلق اثر کرد و برای ادراک چنین مرتبه ای باید از سنت ها و نمودها و مظاهر ملی صرف نظر نمود! 🔶 این تفکر ناروا، نوعی پوست انداختن، #استحاله_فرهنگی و خروج از زبان و فرهنگ و حتی ارزش های ملی و دینی را در پی خواهد داشت. انگاره نادرست دیگر این است که باید مثل چهره های مطرح جهانی گفت و نوشت و سرود بی آن که توجه شود همه چهره های جهانی و فادار به #فرهنگ، باورها و هنجارهای سرزمین خود و حتی گاه «به شدت بومی هستند و باید بومی ماند تا جهانی شد». 💢 فضای تبلیغاتی جهانی که صلح و آزادی (#دموکراسی) را هماره تبلیغ می کند در این رویکرد بی تأثیر نیست . شگفت آن است آنان که بیش از همه از صلح و آزادی سخن می گویند، بیش از همه جنگ آفرین و صلح ستیز برای فروش تسلیحات خود و استیلا و سیطره بر جهان و ملت ها و سرمایه های دیگران هستند. تکرار مداوم صلح از این حنجره ها، باعث می شود که چهره خشن و خونین آنان پشت نقاب ها پنهان بماند و نویسنده و شاعر به اصطلاح جهان سوم با همان ها هم صدا و همراه و زبان گویای آنها شود! ⭕️ به هر حال برخی برای جهانی شدن آن قدر از خود می تراشند تا بیرنگ و بی خاصیت می شوند. شعر ضد دفاع مقدس گفتن - دانسته یا ندانسته - نوعی القای جهانی بودن و صلح طلب بودن تلقی می شود. برخی داستان نویسان نیز به امید ترجمه شدن اثر و تحویل گرفته شدن از سوی چهره ها و مراجع جهانی در این دام لغزیده اند. 📖کتاب #قلم_های_قد_بلند‌ به کوشش #محمد_رضا_سنگری 📌@canoon_org