🔷كلمات، همواره از معنا شدن و #دلالت نهایی می گریزند؛ حتی کلمه ساده ای مانند «آب» می تواند دلالت های فراوانی بیافریند. این معناگریزی در مورد #مفاهیم انتزاعی تری مانند «حق» شدت بیشتری می یابد و این راز همه ی کژتابی ها و سوء تفاهم ها در عرصه اندیشه و حتی #زندگی روزمره است. 🔶آنچه #معلم برای دانش آموز بیان می کند، توسط گفتمان های غالب در ذهن #کودک ترجمه می شود و آنچه به وسیله حس شنوایی و بینایی وارد مغز #دانش_آموز می شود، دقیقا همانی نیست که مدنظر معلم بوده. همین معناگریزی و گفتمان های گوناگون و رنگارنگ، و همین ترجمه های گفتمانی است که راه را برای یافتن حقیقت غایی می بندد. 💢بسیاری از اندیشمندان نتیجه می گیرند که هیچ #حقیقت مطلقی وجود ندارد و حقیقت را همان گفتگو می دانند. اما بیان اینکه هیچ حقیقتی وجود ندارد و فقط باید زبان بازی و گفتگو کرد، نه تنها هیچ مشکلی را حل نمی کند بلکه انسان را در خلا بی معنایی، #پوچی و نیست انگاری معلق می کند؛ این درحالیست که سودای رهایی از همین پوچی و نیست انگاری بود که انسان را به #اندیشه واداشت. 📖ماهنامه زمانه، شماره سه، سال نهم، ص ۳۴ #معنا #زبان #تفکر #زمانه 📌@canoon_org

🔶یقین از موضوعات مهم در حوزه #معرفت_شناسی است که #کارل_پوپر براساس اصول نقدگرایانه نظریه اش، نقش آن را مورد تحلیل قرار داده است. پوپر در تحلیل مسئله #یقین، دو مقام را از هم جدا می کند: یکی مقام زندگی عادی و عرفی ما و دیگری مقام معرفتی و معرفت شناختی. 🔷وی معتقد است که #یقین_مطلق وجود ندارد چرا که معرفت های ما همواره حدسی اند. از این رو، به صحت و اعتبار آن ها نمی توان قطع و یقین داشت. این مربوط به جنبه #معرفت_شناختی است اگرچه مربوط به زندگی عملی ماست و برای گذران امور کفایت می کند ولی ارزش معرفت شناختی ندارد. 💢#پوپر هیچ ارزشی برای یقین قائل نیست و آن را امری #روان_شناختی می داند و می گوید: تجربه های درونی یا احساس یقین، هرگز نمی تواند هیچ گزاره علمی را تصویب کند و در #علم، منزلتی ندارد جز آنکه موضوع پژوهش روان شناختی قرار گیرد. احساس یقین هر اندازه هم شدید باشد، نمی تواند هیچ گزاره ای را تصویب کند. او در پایان کتاب #منطق_اکتشافات_علمی، یقین را مانع پیشرفت علم دانسته و همگان را در مسیر حقیقت، به سوی بی نهایت فرا می خواند. 📖کتاب #علم_شناسی_پوپر به قلم #سید_عبدالحمید_ابطحی #معرفت #حقیقت 📌@canoon_org

🔶نسبی گرایی یکی از قدیمی ترین و سرسخت ترین عقاید در #فلسفه است. حدود ۲۵۰۰ سال پیش، پروتاگوراس کتابش را با این ادعا که «انسان مقیاس هر چیز است؛ برای آن چیزهایی که هست و آن چیزهایی که نیست» شروع میکند. #پروتاگوراس از این واقعیت، تحت تاثیر قرار گرفت که موقعیت هایی وجود دارد که ظاهرا در آنها دو طرف با هم اختلاف نظر دارند اما با این حال هر دو حق دارند. 🔷در #نسبی_گرایی ادعا می شود هستی شناسی طبقه بندی و مفهوم سازی مطلق نیست. کسانی هستند که مبانی ایمن را برای #حقیقت و #معرفت انکار میکنند و با انجام این کار، همسو با تفکر هراکلیتی، انبوهی از هویت های متغیر را مطرح میکنند که هیچ گونه ثباتی ندارد. در این حالت، هرگونه تلاش فلسفی برای تحمیل یک نظر، گمراه کننده و محکوم است. 💢در مقابل، کسانی هستند که نسبی گرایی را به عنوان نوعی خودکشی فکری رد میکنند و نسبی گرایی را ناخوشایند می بینند. نسبی گرایی از سویی با #نهیلیسم در ارتباط و به نحوی صورتی از نهیلیسم است و از سویی دیگر با #سکولاریسم مرتبط است و از بنیانهای آن به شمار می رود. 📖کتاب #باور_در_عصر_کلیک نوشته ی #عبدالله_صلواتی #نسبیت #جریان_های_فکری 📌@canoon_org