📜 رهبر انقلاب، هم‌اکنون در مراسم #تنفیذ_چهاردهم: شهید رئیسی اهل کار جهادی بود واقعاً شب و روز نمیشناخت. ۱۴۰۳/۵/۷ 💻 Farsi.Khamenei.ir/live

📜 رهبر انقلاب، هم‌اکنون در مراسم #تنفیذ_چهاردهم: ارکان کشور باید تعامل کنند، جلسات سران قوا فرصت خوبی است. ۱۴۰۳/۵/۷ 💻 Farsi.Khamenei.ir/live

📜 رهبر انقلاب، هم‌اکنون در مراسم #تنفیذ_چهاردهم: اولویت ها باید رعایت شود، امروز اولویت با مسائل اقتصادی است. ۱۴۰۳/۵/۷ 💻 Farsi.Khamenei.ir/live

📜 رهبر انقلاب، هم‌اکنون در مراسم #تنفیذ_چهاردهم: نباید به وسوسه های دوقطبی سازی اعتنا کرد؛ حالت دلخوری در مجادلات انتخاباتی نباید ادامه پیدا کند. ۱۴۰۳/۵/۷ 💻 Farsi.Khamenei.ir/live

📜 رهبر انقلاب، هم‌اکنون در مراسم #تنفیذ_چهاردهم: هیچ مسئله داخلی را نباید متوقف به موضوع خارجی کرد. ۱۴۰۳/۵/۷ 💻 Farsi.Khamenei.ir/live

📜 رهبر انقلاب، هم‌اکنون در مراسم #تنفیذ_چهاردهم: در مقابل مسائل جهانی برخورد کشور فعال و اثر گذار باشد - شهید خدمت مرحوم امیر عبداللهیان تلاش خوبی داشت. ۱۴۰۳/۵/۷ 💻 Farsi.Khamenei.ir/live

📜 رهبر انقلاب، هم‌اکنون در مراسم #تنفیذ_چهاردهم: رژیم صهیونیستی یک دولت نیست؛ یک باند جنایت کار و یک باند قاتل و یک باند تروریست اند. ۱۴۰۳/۵/۷ 💻 Farsi.Khamenei.ir/live

📜 رهبر انقلاب، هم‌اکنون در مراسم #تنفیذ_چهاردهم: ننگ بزرگ کنگره آمریکا نشستن پای صحبت‌های [این نتانیاهوی] جنایتکار بود. ۱۴۰۳/۵/۷ 💻 Farsi.Khamenei.ir/live

📜 رهبر انقلاب، هم‌اکنون در مراسم #تنفیذ_چهاردهم: خداوند رئیس جمهور عزیز جدیدمان را توفیق بدهد اهداف عالی را محقق کند. ۱۴۰۳/۵/۷ 💻 Farsi.Khamenei.ir/live

📹 فیلم کامل بیانات صبح امروز رهبر انقلاب در مراسم تنفیذ حکم چهاردهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران‌. ۱۴۰۳/۵/۷ 📜 #تنفیذ_چهاردهم 💻 Farsi.Khamenei.ir

📜 ویژه 📹 موشن‌گرافی | #تنفیذ_چهاردهم 👆 مروری بر حکم تنفیذ ریاست جمهوری جناب آقای دکتر پزشکیان 💻 Farsi.Khamenei.ir

🔻دوگانگی فرساینده؛ گرۀ ناگشودۀ نظام-۲ 🖊مهدی جمشیدی ۱. اگر آنچه که شهید بهشتی به عنوان یکی از متفکّران طراز اوّل انقلاب مطرح کرده است را با وضع معرفتیِ کنونیِ خویش مقایسه کنیم، به‌روشنی درمی‌یابیم که تفکّر و معیارهای آن نسبت به «سرچشمه‌های فکریِ آغازین»، دچار دگرگونی‌های بنیادین شده است. اصطلاح «ترمیدور»، بسیار غلیظ و فراتر از وضع ماست، اما نمی‌توان پنهان نمود که ما از جهت فکری، چرخش‌های بزرگی را پشت سر نهاده‌ایم و اگر گفتۀ شهید بهشتی را منهای هیبت و منزلت وی بخوانیم و در آن تأمّل کنیم، آن را نخواهیم پذیرفت. «مسأله‌ها»ی ما نسبت به اصالت‌های ابتداییِ انقلاب، تغییر کرده‌اند و ازاین‌رو، «مفاهیم» دیگری را برای بیان مقاصد خویش به کار می‌بریم. ما دیگر مانند نسخۀ اصلی و دست‌نخوردۀ انقلاب، نمی‌اندیشیم و تفکّر اصیلِ انقلابی را در جایی از تاریخ گذشتۀمان، وانهاده‌ایم. این تغییر، وقتی محسوس و ملموس است که اکنونِ خود را با متفکّرانِ صدر اوّل انقلاب، مقایسه کنیم و تفاوت‌ها و حتی تضادها را بشناسیم. معیارهای آغازین، از سکه افتاده‌اند و چشم‌‌اندازهای دیگری رایج شده‌اند که ریشه در ایدئولوژی لیبرالیستی دارند. وضع فکری ما، به‌تدریج زیر سایۀ لیبرالیسم سیاسی، بازسازی – و یا به تعبیر دقیق‌تر، استحاله – شده و ما دیگر چندان به گذشتۀ انقلابی، تعلّق و تعهدی نداریم. گویا اقتضای زمانه، تغییر کرده و زمانۀ کنونی، کشش و بضاعتِ برتابیدن آن اصالت‌ها و خلوص‌ها را ندارد و به‌ناچار، باید به گونه‌ای دیگر اندیشید. اما این توضیح، یک توجیه ناصواب است که نیروهای انقلابی را از جایگاه متهم می‌رهاند و تاریخِ قهار را فرامی‌خواند و آن را جایگزین متهمان انسانی می‌سازد. ۲. اندک‌اندک، نیروهای لیبرال در عهد پساانقلابی، جان گرفتند و رشد کردند و به جریان سیاسی تبدیل شدند و سپس متناسب با خویش، «جریان اجتماعی» نیز ایجاد کردند و به «قدرت سیاسی» راه یافتند. این دگرگونی‌ها، از دیدۀ برخی متفکّران قویم و غنی، دور نماند و آنها تشخیص دادند که انقلاب از درون، در حال تضعیف و رقیق‌سازی است و زنجیرۀ رویدادهای طراحی‌شده، به سوی ناکجاآباد خواهد رفت. آنها دیدند و فریاد برآوردند و هشدار دادند، اما تلاش‌های گام‌به‌گام و تدریجی، حسّاسیّت را از جریان انقلابی زدود و رفته‌رفته، ما در فضای جدید، هضم شدیم. هرچه نیروهای لیبرال، پیش آمدند و ارزش‌های انقلابی را به عقب راندند و بخش‌هایی از جامعه را با خود همراه کردند، ما خاموشی گزیدیم و با ارجاع به ارادۀ الهی، تعلّل و انفعال و سستی خویش را توجیه کردیم. از همان آغاز که رگه‌های تغییر نسبت به وضع انقلابی، احساس شد، باید سرآمدان تفکّر انقلابی، یکپارچه و قاطع به میدان مواجهه و مقابله پا می‌نهادند و روشنگری می‌کردند، اما مصلحت‌اندیشی و محافظه‌کاری، رسم رایج بود. شکسته‌شدن خطوط قرمز از سوی نیروهای لیبرال، تنها با واکنش‌های موردی و محدود روبرو می‌شد، بلکه باید گفت همین واکنش‌های حداقلی و اندک نیز از طرف بخش عمدۀ جریان انقلابی، نفی و طرد می‌گردید و خلاف مصالح اجتماعی معرفی می‌شد. به‌این‌ترتیب، سکوت‌ها و مماشات‌ها و مداهنه‌ها، به بستری مساعد برای پیشروی نیروهای لیبرال تبدیل شدند و چندی بعد، حتی لایۀ اجتماعی نیز دچار بازاندیشی‌ها و تجدیدنظرهای ناصواب شد. جریان انقلابی در طول دهه‌های گذشته، هزینۀ گزافِ نگفتن یا دیر گفتن یا دوپهلو گفتن را پرداخت و به‌طور غیرمستقیم، به تثبیت جریان لیبرال، کمک کرد. ۳. بعید است که «حاکمیّت» در طولانی‌مدّت، گرفتار دوگانگی بشود اما «جامعه» از چنین گزندی مصون بماند. خودبه‌خود، وضع نظم سیاسی به وضع نظم اجتماعی نیز تعمیم خواهد یافت؛ چراکه حضور نیروهای لیبرال در قدرت سیاسی، به معنی آن است که امکان‌های رسمی برای بسط و نشر ایدئولوژی لیبرال در اختیار آنها قرار خواهد گرفت و آنها نیز برای استمرار حضور خود در قدرت سیاسی، مجبورند بدنۀ اجتماعیِ حامی خود را تولید و بازتولید کنند تا در چرخۀ انتخابات، بازنده نباشند. در آغاز، ما با یک لایۀ محدود نخبگانی و روشنفکری روبرو بودیم که تجدّد را تکرار می‌کردند، اما چندی که گذشت، اینان توانستند یک لایۀ دانشجویی را با خود همراه کنند و لایۀ دانشجویی نیز به سبب قدرت اثرگذاری اجتماعی، پاره‌هایی از جامعه را هم‌داستان کردند. به‌این‌ترتیب، ذهنیّت انقلابی در بُرش‌ها و تکه‌هایی از جامعه، دستخوش تغییر شد و تضادها و ستیزها و دوپارگی‌های اجتماعی، نمایان شدند. البته روشن است که لایۀ تجدّدیِ جامعۀ ایران، بسیار ناچیز و اندک هستند، اما مسأله این است که نگاه التقاطیِ نیروهای تجدّدی و وام‌گیری آنها از پوستۀ دین، موجب می‌گردد که حتی رگه‌های غیرتجدّدیِ جامعه نیز با آنها همراه بشوند. اکنون کلان‌مسألۀ دوگانگی، افزون بر قدرت رسمی و نیروهای سیاسی، معنی و دلالت اجتماعی نیز یافته است. https://eitaa.com/mahdi_jamshidi60