نهضت زنده است، چون هنوز شهید می‌دهد.‌..

دولت التقاط اگر اهل نهج بود، خواه‌ناخواه به خطاب و عتاب امیرالمؤمنین در الغارات رسیده بود: یغار علیکم و لا تغیرون، و تغزون و لا تغزون، و یعصی الله و ترضون...

دافوس اگر با سنت جهاد در شیعه چفت و بست مشخصی داشت، جای دری‌وری‌های آکادمیک مدرن، خطبه‌ی ۲۷ نهج‌البلاغه متن نظریه‌ی جنگ در آن بود...

تله‌ی صلح هم‌این ترساندن از تله‌ی جنگ کف یک جنگ تمام‌عیار است...

ترکیب محور مقاومت زمانی ساخته شده که ما از قاعده‌ی ملی خارج شده بودیم اما هنوز به قاعده‌ی امی در نیامده بودیم‌. این یعنی زمانی باید این تعبیر را کنار بگزاریم و به مقاومت ملی برگردیم یا به امت مقاومت برویم...

اسرائیل سال‌ها است که امی می‌جنگد؛ دهه‌ها پیش اگر عرب‌ها با جنگ قومی حریف او شدند، ایرانی‌ها هم این روزها با جنگ ملی حریفش خواهند شد...

جنگ با اسرائیل از طهران در ایران شروع می‌شود و تنها در تل‌ابیب تمام می‌شود. غلبه بر دولت اسرائیل بی مغلوب کردن امت اسرائیل نشد است...

پی‌گیری ایده‌ی جنگ ملی کف معرکه‌ی تمام‌عیار امی، خروجی درشتش امپریالیسم پارسی است...

تله‌ی جنگ اکنون اسم شب امت اسرائیل به زبان پارسی است...

جنگ ماهیتی رقومی نیست که یا نجنگیم یا اتمی بجنگیم. جنگ تمام نمی‌شود که نگران شروع شدنش باشیم. جنگ قائم به توافق طرفین در جنگیدن نیست و هم‌این یک طرف بزند و آن طرف بخورد محقق شده است. جنگ ماهیتی ملی نیست که بتوان روی مرزها امت دولا‌دولا جنگید. درک دافوس از جنگ را دور باید ریخت...

محور مقاومت مدت‌ها است که ماهیتی مهمل است. از این پس یا ما به پشت مرزهای ملی‌مان باید برگردیم و یا به قاعده‌ی یک امت، یک‌دست باید بجنگیم...

دهه‌ها روایت ملی، امی‌ترین جنگ‌های دوران معاصر کار را به هم‌این جا کشانده است که هنوز در اصل جنگیدن در جبهه‌های امت احمد تردید موج می‌زند...