🔶 اگر در مملكتى هستى كه تمامش تاريك است، اين نشان مى‏ دهد كه تو يك كبريت هم روشن نكرده‏ اى. 🔶 نبايد مسأله را توجيه كنيم و بگوييم ديگران اقدام نكرده ‏اند، كه تو بايد فرض كنى، كسى جز تو در اين عالم نيست. بايد خود شروع كنى و هر مقدمه ‏اى را كه مى ‏خواهد، فراهم نمايى. 🔶 وقتى اهداف دور را تكّه تكّه و ريز كنى، زود به آنها مى‏ رسى، ولى وقتى بخواهى قُلُمبه قُلُمبه كار كنى، اهداف نزديك را هم از دست مى‏ دهى و محروم مى ‏شوى. 🔶 جامعه امروز را نگاه كنيد! نيروهاى جوان راببينيد! به مدارس دقت كنيد! اين نيروهايى كه تا اين حد رشد كرده ‏اند، چرا ايستاده ‏اند؟ چرا عقب‏گرد كرده‏ اند؟ چه سستى‏هايى صورت گرفته است؟ 🔶 پوشش‏ها و حالت‏ها، علامت از زمينه‏ ها و ريشه‏ هاى ديگرى دارد. شما در گذشته در سرزمينى شروع كرديد و از شكم مُرده‏ ها، بچّه‏ هاى زنده را بيرون كشيديد، اما امروز چه شده كه بچه‏ هاى زنده شما هم، مرده مى ‏زايند و يا سر زا م ى‏روند⁉️ 🔶 ما با نيروهاى خود و مملكت وجودىِ خود چه كرده ‏ايم؟ به مدارس شهرخود، به دبيرستان‏ها، به دانشگاه‏ها نگاه كنيم! چه كسى بايد براى اصلاح آنان قدم بردارد⁉️ 🔶 چقدر تساهل و سستى به خرج داده‏ ايم و بهانه آورده ‏ايم كه فلانى بايد اين كار را مى ‏كرد و يا به ما ربطى ندارد! 📚 اخبات، ص 111 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 نكته مهم‏تر، در امر و نهى، گذشته از ارشاد، عنصر نصيحت و دلسوزى‏ دخالت دارد، بايد حرف‏ها نه از روى بى ‏خيالى و يا اداء تكليف كه از روى محبت و نصيحت و دلسوزى باشد، كه تكليف اين است. 🔶 نه فقط پراندن حرف‏ها و انتشار انديشه‏ ها، كه حرف‏ها و انديشه‏ هايى به گوش و دل راه مى ‏يابد كه همراه نرمش و نصيحت و مهربانى و دلسوزى باشد. 🔶 آنچه كه باعث تذكر و يادآورى و پذيرش آن مى ‏شود و يا خشيت و احساسى را در دل زنده مى‏ كند، همين با نرمش و مهرآميز برخورد كردن است، به خصوص آنجا كه طرف در سنگر رفته باشد و براى خود حريم گرفته باشد و پرده‏ هاى نخوت را فرو افكنده باشد. 🔶 خطاب اين است: «فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَيِّناً لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشى‏». به موسى و هارون كه نمونه‏ اى از غضب و حلم و آتش و آب هستند، دستور مى ‏دهد كه هر دو با خصوصيت متفاوتى كه داريد با فرعون حرف بزنيد آن هم نه از روى خشونت و يا زهد و دلزدگى كه با نرمش و لينت. 🔶 چه بسا ياد آورى شود و يا به خشيت برسد. آن هم نرمشى نه از روى مداهنه و سستى كه از روى رحمت و محبت، كه: «فَبِما رَحمَةٍ مِنَ اللَّه لِنتَ لَهُم»؛ تو به خاطر آنچه كه از رحمت و محبت خدا در دل دارى با اينها نرم شده ‏اى. 🔶 «لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَليظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ‏َ»؛ اگر خشن و سنگ دل بودى، در زبان تو خشونت بود و يا در دل تو غلظت و سختى، از گرد تو پراكنده مى ‏شدند و كنار مى‏ رفتند و حتّى خشونت زبان، محبت و رحمت قلبى تو را آلوده مى‏ كرد و از كار مى ‏انداخت. 📚 قیام، ص 20 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ خيال مى ‏كنيم اگر حركتى را آغاز كرديم و برنامه ‏اى را شروع كرديم، بايد به نتيجه برسد و همه آدم‏هاى خوبى شوند. خيال مى‏ كنيم مقصود اين است آدم‏ها در عمل حركتى داشته باشند. ✅ اين توقع ما را بسته است و زنجير كرده؛ در حالى كه مقصد اين نيست. مقصد تفاهم است نه توافق. ✅ هدف اين است كه زمينه خوب شدن افراد فراهم شود نه‏ اينكه همه خوب شوند؛ چرا كه عمل مربوط به انتخاب و اختيار آنهاست. ✅ مى‏ خواهند عمل كنند يا نكنند. آنچه مطلوب است، تفاهم‏ هاست نه توافق‏ها، فهم است نه عمل. آنچه مهمّ است فهم در برخوردهاست و عمل وابسته به شخص است. مى‏ خواهد خوب شود يا نشود. ✅ مقصود اين نيست كه همه ابوذر شوند، مقصود اين است كه همه شكل بگيرند؛ يا ابوذر شوند و يا ابوجهل. بيش از اين توقعى نيست. ✅ كه پيامبران نيز زمينه انتخاب انسان را فراهم مى ‏كردند: «لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَ يَحْيَى مَنْ حَىَّ عَنْ بَيِّنَةٍ»؛ تا آنهايى كه زنده شدند، با آگاهى براى زندگى آماده شده باشند و آنهايى كه به هلاكت رسيدند، با آگاهى و در روشنى هلاكت را انتخاب كرده باشند. مقصد همين است، نه چيزى بيش از اين. 📚 حرکت، ص 57 🆔👉 @cheshmeyejarie

💟 داستان ما، داستان چوپانى است كه از يك طرف به گوسفندش پوست خربزه مى‏ داد و از طرف ديگر دنبه ‏اش را وزن مى ‏كرد تا ببيند چاق شده يا نه. 💟 ما مى‏ خواهيم اگر امروز برخوردى كرديم، فردا به نتيجه برسيم، در حالى كه اين شتاب، در هيچ موقعيتى بهره نمى ‏دهد؛ حتى غذا هم بلافاصله به رگ‏ها و سلول‏ها منتقل نمى‏ شود، بلكه بارها و بارها كنترل مى ‏شود. 💟 بذرى كه تو امروز كاشته ‏اى، بعد از ماه‏ها سر از خاك در مى‏ آورد و پس از مدت درازى ريشه مى ‏دواند تا بار دهد تا سنبله شود. 💟 شكست‏هاى ما از اينجا شروع مى ‏شود كه مى‏ خواهيم در يك برخورد و در يك روز، تمام خلق را بسازيم، در حالى كه در تاريخ مى ‏بينيم كه انبياء سال‏ها ناليدند و نتيجه ‏اى نگرفتند، ولى مأيوس هم نشدند. 💟 حال چه شده كه ما مأيوس مى ‏شويم و صدمه مى‏ خوريم⁉️ 💟 اين نصيحتى است كه يعقوب به فرزندانش مى‏ كند: «لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ»؛ از روح خدا و نيرويى كه خدا برايتان مى‏ فرستد، مأيوس نشويد. 📚 حرکت، ص 58 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ كار اول من و تو اين است كه خود را بسازيم، زيرا ديگر سازى ممكن نيست تا خود سوزى صورت نگرفته باشد. ♦️ خود سازى نمى‏ شود، مگر اين كه انسان، شهامت خود سوزى را بيابد و با دست‏ تواناى خويش شعله‏ اى برافروزد، كثافت‏ها و آلودگى‏ هاى وجوديش را بسوزاند و تولدى تازه بيابد. ♦️ افسوس كه ما، پيش از آن كه از آلودگى ‏ها پاك شده باشيم بر خويش عطر پاشيده‏ ايم و خويشتن را جز آن كه هستيم به ديگران معرفى كرده ‏ايم. ♦️ ما به جاى آن كه رنگ خدا را گرفته باشيم، به خدا رنگ زده ‏ايم. ♦️ چگونه مى‏ خواهيم ديگران را بسازيم و از اسارت‏ها رها سازيم، در حالى كه هنوز خويش را نساخته‏ ايم⁉️ ♦️ ما كه خود اسيريم، چگونه سخن از آزاد كردن ديگران مى‏ گوييم⁉️ ♦️ نمى‏ توان بار رسالت اللَّه را بر دوش داشت تا زمانى كه بنده غير اوييم. پس بايد از حاكميت غير او آزاد شد. 📚 تربیت کودک، ص 12 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ خدا چه می خواهد⁉️ 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ گرچه برخوردها و معاشرت‏ها تو را از انس محبوب و لذت خلوت جدا مى ‏كند، ولى بيدار كردن خفته ‏ها و همراهى درمانده ‏ها، براى آنها كه از محبت واسع حق و از رحمت گسترده‏ ى او بهره ‏مند شده‏ اند، شيرين‏ تر از تمامى خلوت‏هاى تمامى خلوتيان است. ✅ از ما بگذر كه اگر اشك چشممان را معاشرتى بگيرد دق مى‏ آوريم. به رسول نگاه كن كه از خلوت انسى كه حتى جبرئيل هم بيگانه است، به كوچه ‏هاى مكه سر كشيده و با پاى خسته‏ و فرياد بلند، به درمانده‏ ها و خفته ‏ها نهيب مى‏ زند كه از مائده ‏هاى انس محروميد و به كم قانعيد و در لجن سر خوشيد و به بت‏هايى كه آتش‏هاى فردا و امروز شما هستند و آتش‏هاى سنگين جهنم شما هستند، دل داده ‏ايد. ✅ آنچه رسول صلّی الله علیه و آله را از خلوت و لذت‏هاى انس جدا مى‏ كند اين رحمت و رأفت و حرص بر هدايت خلقى است كه حتى قدر خود را نمى‏ شناسد و به كم دلخوش است و خيال مى‏ كند كه چيزى به چنگ آورده و حساب نمى‏ كند كه حتى در برابر تمامى دنيا، باختن دل و عمر يك روز، خسارت است. 📚 تطهیر با جاری قرآن ج ۲ ص 371 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 كسى كه عاشق حق شد عاشق خلق مى‏ شود. عاشقم بر همه عالم كه همه عالم از اوست. 🔷 و كسى كه عاشق شد، عاشق رشد و بهروزى و پيشرفت آنها مى‏ شود. 🔷 پس بايد از عوامل رشد و عوامل انحطاط آگاه باشد، دردها و درمان‏ها را بشناسد و از مزاج‏ها و طبع‏ها با خبر باشد تا بتواند كار خود را به انجام برساند. 🔷 و بايد از استعدادهاى انسان با خبر باشد؛ چون دردها چيزى جز كم كارى و يا پركارى، افراط و تفريط يك استعداد نيست. 🔷 كسى كه مى‏ خواهد دردهاى يك اندام را بشناسد بايد از پيش اجزاء اين اندام، حد اعتدال و مايه ‏ى هر يك را بشناسد و طرز كار هر يك را بداند، كه چشم كارش چيست و دردش كدام است و دست و پا و هر عضوى همين طور. 📚 استاد و درس، ص 28 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ آنها كه مى ‏خواهند آدم‏ها خوب شوند و دنيا گلستان شود، بايد مأيوس شوند، نه آنها كه مى‏ خواهند زمينه‏ ى انتخاب و امكان خوب شدن را فراهم كنند و نجدين را پيش پاى آدم‏ها بگذارند. ✅ تماميت و ناتمامى در رابطه با هدف‏ها مشخص مى‏ شود. آن‏جا كه هدف تو گلستان شدن جهان و صالح شدن تمام آدم‏ها باشد، هيچ ‏وقت موفق نخواهى بود و به نتيجه نخواهى رسيد. ✅ اما آن‏جا كه ايجاد امكان و فراهم شدن زمينه و امكان انتخاب آدم‏ها را بخواهى، هيچگاه مأيوس نخواهى شد؛ چون در شكم دستگاه فرعون مى‏ توانى همچون موسى رشد كنى و در دل تاريكى مى‏ توانى‏ همچون چراغ بدرخشى، كه سياهى ‏ها خود زمينه ‏ساز و خواستگاه نور هستند.در بطن تاريكى چراغ‏ها بارور مى‏ شوند. 📚 تطهیر با جاری قرآن ج ۲ ص 389 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 رسولان مى‏ خواستند زمينه‏ ى انتخاب انسان و زمينه ‏ى خوب شدن او را فراهم كنند. آن‏ها نيامده بودند كه آدم‏ها را به سوى خوبى بغلطانند و به دوش بگيرند. 🔷 كه مى‏ خواستند انسان خودش گام بردارد و پيش بيايد. رسولان روشنگرى ‏ها داشتند و كسانى كه با آن‏ها بودند، يا ابوذر مى‏ شدند و يا ابوجهل. 🔷 وجود فياض، تو را همانطور نمى‏ گذارد، كه پس از بينش‏ها، تو يا در راه مى ‏تازى كه ابوذرى و يا سنگ راه مى ‏مانى كه ابوجهلى. اين مربوط به انتخاب توست. 🔷 رسولان كار خود را انجام دادند و در برابر يك خط حاكم، خط دوم و راه دوم را گذاشتند تا آن‏ها كه زنده مى ‏شوند با آگاهى زنده شده باشند و آن‏ها كه هلاك مى‏ شوند با آگاهى به هلاك رسيده باشند. «لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَ يَحْيى‏ مَنْ حَىَّ عَنْ بَيِّنَةٍ». 📚 بررسی ص 75 🆔👉 @cheshmeyejarie

♦️ تو شكست و پيروزى را بايد با اهداف بسنجى. ♦️ اگر دين آمده باشد تا انسان‏ها همگى خوب بشوند و ساخته و پرداخته گردند، ناچار شكست خورده است. ♦️ اما اگر آمده باشد تا امكان خوب شدن را فراهم كند و زمينه‏ ى انتخاب را بسازد و در برابر خط حاكم، خط دوم را بكشد و «وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَينِ» را تحقق بخشد، ديگر شكستى نيست. 📚 وارثان عاشورا، ص 112 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 گاهى مى‏ خواهيم كه به نتيجه برسيم و مى‏ كوشيم و با هجوم موانع مى‏ مانيم و يا با عصيان و ادبار و چشم پوشى‏ ها تنها مى ‏شويم 🔷 و گاهى مى‏ خواهيم كه زمينه‏ ى انتخاب و امكان خوب شدن را فراهم نماييم و اسير نتيجه و اقبال و ادبار نمى‏ شويم. 🔷 در اين مرحله حتى اگر يك نفر همراه نيابيم و تنها و تنها بمانيم، ولى حجت‏ها را روشن كرده باشيم و بينات را به دست‏ها داده باشيم، كار خود را كرده ‏ايم كه «إِنْ عَلَيْكَ إِلاَّ الْبَلاغ‏ ». 🔷 شايد اين نگاه خيلى سنگين و اين توجه خيلى سخت باشد. ولى جز همين مطلوب نيست كه دو راه مشخص شود و آدمى امكان انتخاب بيابد و به شكر و كفر راه بيابد. 🔷 كه؛ «انّا هَدَيْناهُ السَّبيلَ امّا شاكِراً وَ امّا كَفُوراً» و «وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَينِ». «مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجَاً»، همين نكته را تأييد مى ‏كند كه انتظار نتيجه را نداشته باشى. 🔷 مأموريت خود را انجام بده، و امر خدا را اطاعت كن. منتظر اطاعت و همراهى آن‏ها نباش، كه؛ «لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكيل‏»، و «لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِر» 🔷 اين نكته آدمى را از شرك وصال نتايج و سرور حاصل از دستيابى، خلاص مى ‏كند و اخلاص در عمل را حتى بدون نتيجه و بدون پذيرش فراهم مى‏ سازد. 🔷 چون در واقع نتيجه‏ ى عمل تو و اقدام تو همين بصيرت و آگاهى آن‏هاست، «لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَ يَحْيى‏ مَنْ حَىَّ عَنْ بَيِّنَةٍ»، تا با روشنى به هلاك و يا حيات دست بيابند، بيش از اين توقع داشتن رنج آور و بن‏ بست آفرين است كه از حوزه‏ ى امر حق و اطاعت او بيرون است. 🔷 توقع پذيرش، توقع نتيجه، توقع اقبال و اقدام، تحمل تو را مى‏ ربايد و گنجايش و ظرفيت تو را مى‏ گيرد و اين ناتوانى بن بست سنگين و يأس آورى است. 📚 وارثان عاشورا، ص 243 🆔👉 @cheshmeyejarie