♦️ موت عُمر بن الخطاب كان في أواخر ذي الحجة، لا في ربيع الأول المستفاد من جميع المصادر التأريخية -الشيعة والسنة- أن طعن عمر بن الخطاب كان في أواخر شهر ذي الحجة. والخلاف إنما في تحديد يوم طعنه وفي يوم موته. أما طعنه فأغلب المؤرخين (بل قريب الإجماع) أرخوه في فجر يوم الأربعاء ٢٦ ذي الحجة عام ٢٣ه‍. وأما موته فأغلبهم قالوا: مات بعد ثلاثة أيام من جرحه. كما أن بدء خلافة عثمان -بلا خلاف بين المؤرخين-، كان في غرّة محرم الحرام عام ٢٤ه‍. فما اشتهر من أن طعنه وقتله كان في ربيع الأول، تأريخ غير صحيح إذ يخالف اجماع المؤرخين ولا أساس له. 📚 موسوعة التاريخ الإسلامي ٤: ٢٩٩ و٣٠٠. ــــــــــــــــــــ ❖ تسهيلاً للمراجعة إلى المصادر، فهذه عنوان أهم المصادر الأولية والوسطية والمتأخرة ممن ذكر تأريخ قتل عمر بن الخطاب أو تأريخ بدء خلافة عثمان: - الطبقات الكبرى (ابن سعد، ٢٣٠ه‍)، ج٣، ص٣٦٤ و٣٦٥؛ - تاریخ خليفة بن خياط (٢٤٠ه‍)، ص١٠٩؛ - التاريخ الصغير (البخاري، ٢٥٦ه‍)، ج١، ص٧٥؛ - أنساب الأشراف (البلاذري، ٢٧٩ه‍)، ج١٠، ص٤٣٩؛ - تاريخ اليعقوبي (٢٨٤ه‍)، ج٢، ص١٥٩؛ - المعجم الكبير (الطبراني، ٣٠٦ه‍)، ج١، ص٧٠، ح٧٢، ٧٣ و٧٤؛ - تاريخ الطبري (٣١٠ه‍)، ج٣، ص٢٦٥ و٢٦٦؛ - نفسه، ج٤، ص١٩٣؛ - التنبیه والإشراف (المعسودي، ٣٤٦ه‍)، ص٢٥٠ و٢٥٣؛ - مروج الذّهب (المسعودي، ٣٤٦ه‍)، ج٢، ص٣٠٤ و٣٣١؛ - مسار الشيعة (الشيخ المفيد، ٤١٣ه‍)، ص٢٣؛ - الإستيعاب (ابن عبد البر، ٤٦٣ه‍)، ج٣، ص١١٥٢؛ - تاريخ مدينة دمشق (ابن عساكر، ٥٧١ه‍)، ج٤٤، ص٤٦٤ و٤٦٧؛ - الكامل في التاريخ (ابن أثير، ٦٣٠ه‍)، ج٣، ص٥٢؛ - وفيات الأعيان (ابن خلكان، ٦٨١ه‍)، ج٣، ص٤٣٩؛ - العدد القوية لدفع المخاوف اليومية (علي بن يوسف الحلي(أخو العلامة الحلي)، حدود ٧٠٥ه‍)، ص٣٢٨؛ - الوافي بالوفيات (الصفدي، ٧٦٤ه‍)، ج٢٢، ص٣٠٤؛ - البداية والنهاية (ابن كثير، ٧٧٤ه‍)، ج٧، ص١٥٥ و١٥٦؛ - مجمع الزوائد (الهيثمي، ٨٠٧ه‍)، ج٩، ص٧٩؛ - فتح الباري (ابن حجر العسقلاني، ٨٥٢ه‍)، ج٩، ص١٥؛ - المصباح (جُنة الأمان الواقية وجَنة الإيمان الباقية) (الشيخ إبراهيم الكفعمي،٩٠٥ه‍)، ص٥١١ و٥١٥؛ - بحار الأنوار (العلامة المجلسي، ١١١١ه‍)، ج٥٥، ص٣٧٢؛ - الكُنى والألقاب (الشيخ عباس القمي، ١٣٥٩ه‍)، ج٣، ص١٦٧؛ - مستدرك سفينة البحار (الشيخ علي النمازي الشاهرودي، ١٤٠٥ه‍)، ج٢، ص٢١٦. @alYusufi_alGharawi

♦️ قتل عُمر بن خطاب در ماه ذي‌الحجة بوده است، نه ربیع‌الأول؛ تاریخ قتل عُمر بن خطاب در تمام منابع تاریخی -اعم از شیعه و سنی- بدون استثناء در ماه ذی‌الحجه و در روزهای آخر این ماه گفته شده است. اختلاف اقوال در تعیین دقیق روز است؛ روز زخمی شدن و روز فوتش. خنجر خوردنش را اکثر قریب به اتفاق مورخان و تقریباً به اجماع، در بامداد روز چهارشنبه ٢٦ ذی‌الحجه سال ٢٣ق گفته‌اند. و فوتش را اغلب سه روز پس از زخمی شدنش دانسته‌اند. شروع خلافت عثمان را نیز همگی در ابتدای ماه محرّم گفته‌اند. بهرحال شهرت جرح و قتل عُمر بن خطاب در ماه ربیع‌الأول، پایه و استنادی علمی ندارد و بر خلاف اجماع مورخان و لذا فاقد اعتبار است. 📚 موسوعة التاريخ الإسلامي ٤: ٢٩٩ و ٣٠٠. ــــــــــــــــــــ ❖ جهت تسهیل مراجعه به منابع، عنوان برخی منابع کهن و نیز برخی منابع میانی و متأخر که به ذکر تاریخ قتل عمر بن خطاب یا تاریخ شروع خلافت عثمان پرداخته‌اند در پی آمده است: - الطبقات الكبرى (ابن سعد، ٢٣٠ق)، ج٣، ص٣٦٤ و ٣٦٥؛ - تاریخ خليفة بن خياط (٢٤٠ق)، ص١٠٩؛ - التاريخ الصغير (بخاري، ٢٥٦ق)، ج١، ص٧٥؛ - أنساب الأشراف (بلاذري، ٢٧٩ق)، ج١٠، ص٤٣٩؛ - تاريخ اليعقوبي (٢٨٤ق)، ج٢، ص١٥٩؛ - المعجم الكبير (طبراني، ٣٠٦ق)، ج١، ص٧٠، ح٧٢، ٧٣ و ٧٤؛ - تاريخ الطبري (٣١٠ق)، ج٣، ص٢٦٥ و ٢٦٦؛ - همان، ج٤، ص١٩٣؛ - التنبیه والإشراف (معسودي، ٣٤٦ق)، ص٢٥٠ و ٢٥٣؛ - مروج الذّهب (مسعودي، ٣٤٦ق)، ج٢، ص٣٠٤ و ٣٣١؛ - مسار الشيعة (شيخ مفيد، ٤١٣ق)، ص٢٣؛ - الإستيعاب (ابن عبد البر، ٤٦٣ق)، ج٣، ص١١٥٢؛ - تاريخ مدينة دمشق (ابن عساكر، ٥٧١ق)، ج٤٤، ص٤٦٤ و ٤٦٧؛ - الكامل في التاريخ (ابن أثير، ٦٣٠ق)، ج٣، ص٥٢؛ - وفيات الأعيان (ابن خلكان، ٦٨١ق)، ج٣، ص٤٣٩؛ - العدد القوية لدفع المخاوف اليومية (علي بن يوسف حلي(برادر علامه حلي)، حدود ٧٠٥ق)، ص٣٢٨؛ - الوافي بالوفيات (صفدي، ٧٦٤ق)، ج٢٢، ص٣٠٤؛ - البداية والنهاية (ابن كثير، ٧٧٤ق)، ج٧، ص١٥٥ و ١٥٦؛ - مجمع الزوائد (هيثمي، ٨٠٧ق)، ج٩، ص٧٩؛ - فتح الباري (ابن حجر عسقلاني، ٨٥٢ق)، ج٩، ص١٥؛ - المصباح (جُنة الأمان الواقية وجَنة الإيمان الباقية) (شيخ إبراهيم كفعمي،٩٠٥ق)، ص٥١١ و ٥١٥؛ - بحار الأنوار (علامه مجلسي، ١١١١ق)، ج٥٥، ص٣٧٢؛ - الكُنى والألقاب (شيخ عباس قمي، ١٣٥٩ق)، ج٣، ص١٦٧؛ - مستدرك سفينة البحار (شيخ علي نمازي شاهرودي، ١٤٠٥ق)، ج٢، ص٢١٦. @Yusufi_Gharawi

●گزارش ایکنا از نشست رونمایی از بازنویسی كتاب مقتل «قمقام زخار و صمصام بتار» در ابتدای این نشست آیت‌الله محمدهادی یوسفی غروی، استاد تاریخ اسلام حوزه علمیه، در مورد چگونگی تألیف کتاب قمقام زخار و صمصام بتار گفت: فرهاد میرزا از والیان عالم و دانشمند در دوره فتحعلی شاه قاجار در منطقه کرمانشاه بود؛ در آن دوره مجالس عزاداری امام حسین(علیه السلام) با حضور وی و بزرگان و عالمان از جمله عالمان اهل سنت برگزار می‌شد. واعظان و منبری‌ها که عمدتاً دانش زیادی نداشتند مطالب بی‌پایه و سستی را در مجالس به عنوان روضه می‌خواندند که گاهی موجب وهن شیعه در نزد اهل سنت می‌شد؛ همین موضوع سبب شد تا فرهاد میرزا از یکی از منبری‌ها که مطالب سستی را بیان کرده بود انتقاد کند و او هم پاسخ داد که شما متنی را معیّن کنید و بگویید ما در منبر چه بگوییم ما هم تبعیت می‌کنیم. فرهاد میرزا به فکر تألیف این اثر افتاد و تلاش کرد که براساس مصادر و منابع شیعه و غیرشیعه معتبر، مقتلی بنویسد. استاد حوزه علمیه با بیان اینکه فرهاد میرزا از چند زبان از جمله عربی، فارسی، انگلیسی و فرانسوی آگاهی داشت، اظهار کرد: در یکی از سفرهای وی به حج و کربلا و در راه بازگشت (از طریق دریا) در حالی که تربتی را به عنوان هدیه به او داده بودند، دریا دچار طوفان و تلاطم امواج شد و همین مسئله سبب شد تا وی نیت کرد که اگر عمری باقی ماند کتاب قمقام را به پایان برساند. فرهاد میرزا خودش در مورد این حادثه بیان کرده است که چون خویش را در چهار موج بلا (در وسط دریا) دیدم، دست توسل به دامان ائمه زدم و نیت کردم که اگر عمری باقی ماند این کتاب را تمام کنم؛ در وسط دریای مواج، از تربت امام حسین(ع) به دریا ریختم و همان گاه امواج از تلاطم بازایستاد. ادامۀ گزارش: https://iqna.ir/fa/news/3917237 . @Yusufi_Gharawi

❖ ریشه یابی برخی جملات منسوب به امام حسین(علیه السلام) «إنْ كان دينُ محمدٍ لَمْ يَستقِمْ إلا بقتلي، يا سُيوف خُذيني» «إنّ الحياةَ عقيدةٌ وجِهادٌ» این دو جمله علیرغم آنچه مشهور است که بعنوان سخنانی از امام حسین(علیه السلام) به ایشان نسبت داده میشود اما در واقع بریده‌هایی است از دو شعر، از دو شاعر متأخر. ● معنای جملۀ اول اینست: «اگر دین پیامبر برپا نمیگردد مگر با کشتن من، ای شمشیرها مرا بگیرید!» این جمله، بیت شعری است از مرحوم ملّا محسن أبوالحَب کربلایی1️⃣، یکی از خطبای منبری که معاصر حاج سید مهدی بحرالعلوم بوده و دیوان اشعارش هم چاپ شده. مرحوم حاج سید محسن امین عاملی در «الدرّ النضيد في مراثي السبط الشهيد» که اشعاری از 150 دیوان در آن گلچین کرده این قصیدۀ مرحوم ابوالحبّ را نیز آورده است. در کتاب «مَعالي السبطين» اثر شیخ محمد مهدی حائری مازندرانی نیز بسیاری از اشعار میرزا محسن أبوالحَب کربلایی آورده شده. در این قصیده تصویری از امام(علیه السلام) ترسیم میشود که انگار نفس امام آمادۀ معرکه و قتال نبوده و امام با خود کلنجار میرفته است. به همین خاطر بعضی از علما به معنای این شعر اشکال نموده‌اند. ابیات منتهی به جملۀ مشهور، چنین است: في يوم ألقى للمهالكِ نفسَه * كيما تكون وقايةً للدين وبيوم قال لنفسه من بعد ما * أدّى بها حقّ المعالي بِيني أعطيتُ ربي موثقاً لا ينقضي * إلا بقتلي فاصعدي وذريني إن كان دينُ محمدٍ لمْ يستقمْ * إلا بقتلي يا سيوفُ خُذيني ● و اما جملۀ دوم: «إنّ الحیاةَ عقیدةٌ وجِهادٌ» این جمله نیز مصرعی است از یک بیت از یک شاعر سنی مصری، بنام احمد شوقي2️⃣. بیت کاملش اینست: قِفْ دونَ رأيك في الحیاة مجاهداً *** إنّ الحیاةَ عقیدةٌ وجِهادٌ3️⃣ یعنی: بر سر رأی و عقیدۀ خویش مجاهد و رزمنده بایست که [ارزش و حقیقتِ] زندگی، عقیده داشتن و جهاد [در راه آن عقیده] است! در پایان کتاب «سُموُّ المعنی في سمو الذات أو أشعةٌ من حياة الحسين» اثر شیخ عبدالله العلايلي4️⃣ نیز چند قصیده در رثای امام حسین(علیه السلام) [و بعنوان زبان حال ایشان] آمده است که یکی از آنها همین قصیده است. حتی مرحوم امام خمینی هم یکبار این جمله را نقل نمود و به اشتباه آن را به امام حسین(علیه السلام) نسبت داد. اما مرحوم ‌شهید دکتر مفتح در بزرگداشت مرحوم شهید مطهری میگفت: «شهید مطهری اصرار عجیبی داشت که بگوید این جمله نه از امام حسین(ع) است و نه از هیچ معصوم دیگری. و وقتی از ایشان سؤال شد که چه ضرورتی دارد بر نفی این جمله اصرار کنید؟ فرمود: چون انحراف فکری بوجود میآورد و دستاویز گروههای منحرف شده است»5️⃣. به قول مرحوم میرزای نوری و شهید مطهری، برای برخی ساده‌انگارها یکی از بهترین ملاکهای مستند بودن یک کلام به معصوم، زیباییِ آن کلام است. و اصولاً طرز فکری در میان شیعه رواج دارد که میگویند مگر امکان دارد فلان خبر با این زیبایی در بیان از امام معصوم نباشد؟! یا مثلاً میگویند این حرف با این بلاغت جز از امام معصوم نمیتواند صادر شود!. این طرز فکر اشتباه است و منشأش ضعف بلاغتِ خود این افراد و نرسیدنشان به مراد نهاییِ آن عبارات است. 📓 مجموعۀ مصاحبه‌ها: (ص1، پی‌نوشت‌ها در صفحۀ بعد) @Yusufi_Gharawi

(ص2) ــــــــــــــــــــ پی‌نوشت‌ها: 1️⃣ شيخ محسن حويزى حائرى آلِ ابى الحَبّ (1235- 1305ق)، از خطبا و شعراى شيعه و صاحب ديوان شعرى بنام "الحائريات" است. (دائرة المعارف تشيع، زير نظر مرحوم دكتر احمد صدر حاج سيد جوادى و ديگران، تهران، انتشارات مؤسسه دائرة المعارف تشيع، 1372ش، ج1، چاپ دوم، ص137) 2️⃣ أحمد بن علي بن أحمد شوقي بك (1868- 1932م)، كاتب وشاعر مصري يعد من أعظم شعراء العربية في العصور الحديثة، يلقب بأمير الشعراء، مولده ووفاته بالقاهرة، كتب عن نفسه: «سمعت أبي يردّ أصلنا إلى الأكراد فالعرب». 3️⃣ رواج این عبارت در عالم عربی بدون انتساب آن به امام حسین(عليه السلام) است، و شروعش از دو جریدۀ عربی بود که در بالای صفحۀ اول زیر نام جریده، این عبارت را بعنوان شعارشان منتشر کردند. یکی جریدۀ مصری «الجهاد» به سردبیری محمد توفیق دیاب از دوستان صمیمی احمد شوقی که گفته میشود اصل سرودن قصیده به درخواست او بوده و از سال 1931م شروع کرد این بیت از قصیده را بعنوان شعار جریده در صفحۀ نخست و همراه با نام شاعر درج کند، و دیگری جریدۀ لبنانی «الحیاة» که تنها مصرع دوم را شعار قرار داد و در سالهای نخست با درج نام شاعر منتشر میکرد و سپس بدون آن. اما منشأ رواجش در ایران و منشأ نسبت دادنش به امام حسین(عليه السلام)، بر اساس نتیجۀ تحقیق عنایت الله مجیدی در مقاله‌ای بنام: پ‍‍ژوهشی دربارﮤ یک شعار معروف «إن الحیاة عقیدة وجهاد»، گویا از دو کتاب ذیل است: - زندگانی حضرت خامس آل عبا ابی عبدالله الحسین(عليه السلام)، ابوالقاسم سحاب‏ ، 1371ق، 1330ش، ص119. - زندگانی امام حسین(عليه السلام)، زین‌العابدین رهنما‏، 1345ش، ج1، ص182 و 378. 4️⃣ عبدالله العلايلي، متولد بيروت، 1914- 1996م، اهل تسنن و فارغ التحصیل جامعة الأزهر. اولین نشر این کتاب در سال 1939م، و گویا اولین جایی است که این بیت شعر را در مورد امام حسین(عليه السلام) بکار برده که گرچه بشکل زبان حال آورده اما بسا خوانندگان کتاب از زبان حال بودن آن غفلت کرده و آن را به امام نسبت داده‌اند و بخاطر سلیس و روان بودش رواج پیدا کرده. 5️⃣ مضمون بیان و استدلال مرحوم شهید مطهری: این جملۀ «إنّ الحیاةَ عقیدةٌ وجِهادٌ» که چهل پنجاه سال است در دهانها افتاده و به امام حسین(عليه السلام) نسبت داده میشود، نه سند دارد و نه معنایش درست است. اینکه گفته شود ارزش و قداست زندگی انسان به اینست که یک عقیده و ایمانی داشته باشد و در راه آن منتهای کوشش و تلاشش را کند و برای آن بجنگد، با مکتب اسلام همخوانی ندارد، زیرا عقیده ممکن است باطل باشد. در اسلام حرف از مطلق عقیده و ایمان نیست بلکه حرف از «حق» است و ارزش زندگی انسان اینست که عقیدۀ حق و توحید را پیدا و به آن اقرار و در راه آن جهاد کند. همۀ مکاتب همینطور است که «عقیده و جهاد» است، اما قرآن نمیگوید «عقیده و جهاد» بلکه میگوید «عقیده و ایمان به حق، و عمل صالح». و عمل صالح یعنی جهاد و کوشش در راه حق، نه در راه هر عقیده و ایمانی. و بسا اولین جهاد انسان، جهاد با خود عقیده‌اش باشد. رک: انسان كامل، تحت عنوان "توصیه‌اى به جوانان"، و سخنرانی شهید مفتح در تاریخ 17 اردیبهشت 1357 در دانشکده الهیات دانشگاه تهران بمناسبت بزرگداشت هفتمین شب شهادت استاد مطهری. @Yusufi_Gharawi

🔺 شروع رواج جملۀ «إن الحياة عقيدة وجهاد» از دو جریدۀ عربی بود که در بالای صفحۀ اول زیر نام جریده، این عبارت را بعنوان شعارشان منتشر کردند. یکی جریدۀ مصری «الجهاد»، و دیگری جریدۀ لبنانی «الحیاة». جزئیات بیشتر در: https://t.me/Yusufi_Gharawi/412. @Yusufi_Gharawi

▪️کیفیت شهادت حضرت عباس(علیه السلام) در روز عاشوراء هنگامی که همۀ یاران امام به شهادت رسیده بودند و تنها حضرت عباس(علیه السلام) مانده بود تشنگی بر امام حسین(علیه‌السلام) شدت گرفت، پس امام به سمت فرات حرکت کرد و حضرت عباس در جلوی ایشان حرکت نمود. سواره نظامهای سپاه ابن سعد -لعنه الله- به ایشان حمله کردند و بین دو برادر فاصله انداختند و حضرت عباس(علیه السلام) را محاصره کردند، و یک نفرشان که از قبیلۀ بنی دارم بود راجع به امام به همراهانش فریاد زد: ای وای بر شما! بین او و فرات قرار بگیرید و نگذارید به آب برسد! امام حسین(علیه السلام) گفت: خدایا تشنه‌اش گردان! آن مرد دارمی خشمگین شد و تیری به امام انداخت و تیر به چانه ایشان اصابت کرد. امام حسین(علیه‌السلام) تیر را درآورد و دستانش را زیر چانه گرفت و هنگامی که کف دستانش پر از خون شد آن را ریخت و سپس فرمود: خدایا! به تو شکایت می‌برم از آنچه با فرزند دختر پیامبرت می‌کنند! سپس امام به سوی خیمه ها برگشت در حالیکه تشنگی بسیار بر او شدت گرفته بود. حضرت عباس(علیه السلام) در آن محاصره به تنهایی با آنان مبارزه نمود تا آنکه زخم‌های بسیار برداشته و توانایی حرکت نداشت، در این وضعیت دو نفر بنام‌های زید بن رقاد جَنبی و حُکیم بن طفیل سنسی پیش رفته و متولی قتل حضرت شدند. 📚 موسوعة التاريخ الإسلامي 6: 181، مقتل سیدالشهداء(ع) (ترجمۀ فارسی بخش مربوط به امام حسين(ع) از موسوعه): 162. از: الإرشاد 2: 109، 110. @Yusufi_Gharawi

❖ عاشورا خوانی۱ توسط: آیت‌الله محمدهادی یوسفی‌غروی كاری از: نشریه چند رسانه‌ای رِباط تدوین: فائزه حسنی راوی: کوروش اسکندری https://t.me/rebaatmagazine/49 @Yusufi_Gharawi

▪️يوم عاشوراء ومفتريات بني أمية في فضل هذا اليوم إن يوم العاشر من شهر محرم الحرام يوم استشهد فيه الإمام الحسين(عليه السلام) وهو يوم المصيبة والحزن لأهل بيت النبي(صلّى الله عليه وآله) وشيعتهم. وينبغي للشيعة أن يمسكوا فيه عن السعي في حوائج دنياهم وأن لا يدخروا فيه شيئاً لمنازلهم وأن يتفرغوا فيه للبكاء والنياح وذكر المصائب وأن يقيموا مآتم الحسين(عليه السلام) كما يقيمونه لأعزِّ أولادهم وأقاربهم وأن يزوروه بزيارة عاشوراء وأن يجتهدوا في لعن قاتليه قائلاً ألف مرة: اللّهُمَّ العَنْ قَتَلَةَ الحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلام‏. وليعزّ بعضهم بعضاً قائلاً: أَعْظَمَ اللهُ أجُورَنا بِمُصابِنا بِالحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ وَجَعَلَنا وَإِيَّاكُمْ مِنْ الطَّالِبِينَ بِثارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الإِمامِ المَهْدِيّ مِنْ آلِ مُحَمَّد عَلَيْهِمُ السَّلامُ.1️⃣ والأحسن أن لا يصام اليوم التاسع والعاشر وإنما ينبغي الإمساك عن الطعام والشراب في اليوم العاشر من دون نية الصيام وأن يفطروا في آخر النهار بعد العصر بما يقتات به أهل المصائب كاللبن الخاثر والحليب ونظائرهما، لا بالأغذية اللذيذة، وأن يلبسوا ثياباً نظيفة ويحلوا الإزرار ويكشطوا الأكمام على هيئة أصحاب العزاء2️⃣. فإن بني أمية كانت تصومهما شماتة بالحسين(عليه السلام) وتبرّكاً بقتله وقد افتروا على رسول الله(صلّى الله عليه وآله) أحاديث كثيرة وضعوها في فضل هذين اليومين وفضل صيامهما. وقد روي من طريق أهل البيت(عليهم السلام) أحاديث كثيرة في ذم الصوم فيهما لا سيما في يوم عاشوراء3️⃣. وكانت أيضاً بنو أُمية(لعنة الله عليهم) تدخر في الدار قوت سنتها في يوم عاشوراء، ولذلك روي عن الإمام الرضا(صلوات الله وسلامه عليه) قال: «من ترك السعي في حوائجه يوم عاشوراء قضى الله له حوائج الدنيا والآخرة، ومن كان يوم عاشوراء يوم مصيبته وحزنه وبكائه جعل الله يوم القيامة يوم فرحه وسروره، وقرت بنا في الجنة عينه، ومن سمى يوم عاشوراء يوم بركة وادَّخر لمنزله فيه شيئاً لم يبارك له فيما ادَّخر وحشر يوم القيامة مع يزيد وعبيد الله بن زياد وعمر بن سعد.»4️⃣ فما يروى في فضل يوم عاشوراء من الأحاديث مجعولةٌ مفتراةٌ على رسول الله(صلّى الله عليه وآله). وكما روى الشيخ الصدوق(قدس سرّه) عن جبلة المكية قالت: سمعت ميثم التمار(قدّس الله روحه) يقول: والله لتقتل هذه الأمة ابن نبيها في المحرم لعشرة تمضي منه وليتخذن أعداء الله ذلك اليوم يوم بركة وإن ذلك لكائن قد سبق في علم الله تعالى، أعلم ذلك بعهدٍ عهَده إليّ مولاي أمير المؤمنين(عليه السلام). إلى أن قالت جبلة: فقلت: يا ميثم وكيف يتخذ الناس ذلك اليوم الذي يقتل فيه الحسين(عليه السلام) يوم بركة؟! فبكى ميثم(رضي الله عنه) ثم قال: سيزعمون لحديث يضعونه أنه اليوم الذي تاب الله فيه على آدم وإنما تاب الله على آدم(عليه السلام) في ذي الحجة، ويزعمون أنه اليوم الذي أخرج الله فيه يونس(عليه السلام) من جوف الحوت وإنما كان ذلك في ذي القعدة، ويزعمون أنه اليوم الذي استوت فيه سفينة نوح(عليه السلام) على الجودي وإنما استوت في العاشر من ذي الحجة، ويزعمون أنه اليوم الذي فلق الله فيه البحر لموسى(عليه السلام) وإنما كان ذلك في ربيع الأوّل.5️⃣ وحديث ميثم هذا كما رأيت قد صرح فيه تصريحاً وأكّد تاكيداً أن هذه الأحاديث مجعولة مفتراة على المعصومين(عليهم السلام). وهذا الحديث هو أمارة من أمارات النبوة والإمامة، ودليل من الأدلة على صدق مذهب الشيعة وطريقتهم، فالإمام(عليه السلام) قد أنبأ فيه جزماً وقطعاً بما شاهدنا حدوثه حقاً فيما بعد من الفرية والكذب رأي العين‏. 📚 منهاج الحياة في الأدعية والزيارات عن أهل البيت الهداة(عليهم السلام والتحيات): 226 ــــــــــــــــــــ 1️⃣ كامل الزيارات: 193، مصباح المتهجد: 772. 2️⃣ مصباح المتهجد: 782. 3️⃣ وسائل الشيعة 10: 459. 4️⃣ عيون أخبار الرضا(ع) 1: 298، وأماليه: 129، وعلل الشرائع 1: 227. 5️⃣ أمالي الصدوق: 126 م27 ح1، وعلل الشرائع 1: 227. @alYusufi_alGharawi

❖ عاشورا خوانی٢ توسط: آیت‌الله محمدهادی یوسفی‌غروی كاری از: نشریه چند رسانه‌ای رِباط تدوین: فائزه حسنی مجری: کوروش اسکندری انتخاب و تنظیم مداحی: متین رضوانی‌پور @Yusufi_Gharawi

❖ انجمن مسلمانان شیعه دانشگاه نورث‌وسترن شیکاگو در برنامۀ این جمعۀ خود، علاقمندان را به سخنرانی آية الله محمد‌هادی یوسفی غروی دربارۀ مستندات تاریخی حرکت امام حسین(علیه السلام) و واقعه عاشورا در منابع متقدم تاریخی دعوت می‌نماید. «پخش سخنرانی از طریق نرم‌افزار زوم در لینک زیر» جمعه، ١٥ محرم ١٤٤٢، ۱٤ شهریور ۱٣۹۹، ٤ سپتامبر ٢٠٢٠ ساعت ۹:۱٠ شب به وقت شیکاگو ساعت ۱٠:۱٠ شب به وقت شرق آمریکا ساعت ۷:۱٠ شب به وقت غرب آمریکا ساعت ٦:٤٠ صبح شنبه (١٥ شهریور) به وقت تهران شروع برنامه با قرائت زیارت عاشورا لینک پخش سخنرانی: 👉🏻 https://northwestern.zoom.us/j/947854860 SMA’s Zoom Meeting ID: 947-854-860 (برای نصب نرم‌افزار زوم بر روی دستگاه‌تان میتوانید از طریق همین لینک اقدام نمایید.) @Yusufi_Gharawi