eitaa logo
پژوهش‌های تاریخ اسلام
3.3هزار دنبال‌کننده
226 عکس
29 ویدیو
10 فایل
مرکز پژوهش های تاریخ اسلام لینک دعوت به کانال: @chsiqs قم، خیابان دورشهر، روبروی کوچه ۲۱ تلگرام: https://t.me/chsiqs جهت ارتباط با ادمین: @Chsi_qs نکات تاریخی که توسط ادمین در کانال گذاشته می شود، به معنای موافقت مرکز با مضمون آن نکات نیست.
مشاهده در ایتا
دانلود
گزارش متنی خبرگزاری ایکنا از نشست عاشوراپژوهی با موضوع ماجرای کتاب شهید جاوید، برگزارشده در مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام: به گزارش ایکنا، نشست «ماجرای کتاب شهید جاوید» امروز ۱۰ مرداد با سخنرانی محمد اسفندیاری، نویسنده و عاشوراپژوه در مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام برگزار شد که گزیده آن را در ادامه می‌خوانید؛ آقای صالحی نجف آبادی شخصیت قابل تأمل و قابل مطالعه‌ای است. باید انسان آثارش را یک به یک ببیند و درباره هر کدام تحقیق کند. کتاب‌های آقای صالحی ترویجی نبود و آثار تحقیقی و تخصصی می‌نوشت. در رد و قبول خیلی محتاط بود. خیلی مطالب می‌دانست ولی هر جا خودش تحقیق نکرده بود توقف علمی می‌کرد و می‌گفت نمی‌دانم. ایشان اصلاً به قول مشهور پایبند نبود و در عین اینکه خیلی چیزها را می‌دانست می‌گفت نمی‌دانم. روش ایشان روش اجتهادی بود و دقت‌هایی که در فقه می‌شد در همه مسائل داشت. خیلی آقایان در فقه دقت می‌کنند ولی در غیر فقه اخباری هستند و دقت‌هایی که در فقه دارند را در تاریخ و کلام نمی‌کنند. برای مطالعۀ ادامۀ متن به لینک زیر مراجعه کنید⬇️⬇️ https://b2n.ir/r72472
درباره کتاب «الموضوعات» ابن‌جوزی آیت‎الله جعفر سبحانی: برای نگارش کتابی که چندی قبل به نام «السنة النبویة بین الروایة والدرایة» منتشر شد، لازم بود به کتاب‌هایی که پیرامون روایات مجعول و ساختگی نوشته شده مراجعه کنم. از کتاب‌هایی که در این موضوع نگارش یافته کتاب «الموضوعات» تألیف ابوالفرج عبدالرحمن بن علی بن الجوزی قریشی است که در سال 510 دیده به جهان گشوده و در سال 597 دیده از جهان بربسته است. ابن جوزی در تاریخ و حدیث علامۀ زمان خود بود و آثار ارزشمند او حاکی از تبحر و احاطۀ او به این دو علم است. او برای نخستین بار دست به نگارش کتابی زد به نام «الموضوعات» و در آن بخشی از روایات مجعول و ساختگی را در ابواب مختلف گرد آورد و سنت رسول خدا را از این دروغ‌ها پاک ساخت. نگارش چنین کتابی در محیط سلفی‌ها که نقادی احادیث را نشانۀ بی‌اعتقادی به سنت و تضعیف آن می‌دانند حاکی از شجاعت ادبی و جسارت روحی او است. او در حالی که حنبلی‌مذهب است ولی در راه و روش با آنها فاصلۀ زیادی دارد. او با نگارش کتاب دیگری به نام «دفع شبه من تشبه وتمرد ونسب ذلک الی الامام احمد» سیلی محکمی بر چهرۀ حنابلۀ مجسمه نواخت و همۀ روایات حاکی از تشبیه و تجسیم خدا را در کتابی گرد آورد و به تفسیر و توجیه آنها پرداخت یا آنها را مجعول و موضوع دانست. علمای سعودی در نجد و ریاض که غالباً از فقه احمد بن حنبل پیروی می‌کنند و از طرفی از روایات تشبیه و تجسیم شدیداً دفاع می‌کنند، وقتی از چاپ کتاب یادشده آگاه گردیدند، به خاطر حنبلی بودن مؤلف با ورود آن به کشور موافقت کردند، آنگاه که منتشر گردید و از محتوای آن آگاه شدند سخت نادم و پشیمان شدند، زیرا کتاب ضربت شکننده‌ای بر اهل تجسیم وارد کرده و پیوسته می‌گفتند: «هوجمنا فی عقر دارنا؛ در درون خانۀ خود مورد هجوم قرار گرفتیم». با اعتراف به چنین کمالاتی در نگارش کتاب، «الموضوعات» در مورد شیعه دچار بی‌دقتی شده و چیزهایی را به این گروه نسبت داده که خود از موضوعات است و برای تکمیل این کتاب باید رسالۀ کوچکی نوشت تا موضوعات این کتاب او را از واقعیت جدا کرد (کتاب سیمای فرزانگان، ج 2، ص 542). @chsiqs
گزارش متنی خبرگزاری ایکنا از نشست عاشوراپژوهی با موضوع بررسی نظریۀ شهادت‌طلبی امام حسین در کتاب لهوف، برگزارشده در مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام: به گزارش ایکنا، نشست «بررسی نظریه شهادت‌طلبی امام حسین(ع) در کتاب لهوف» ۱۱ مردادماه با سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین مصطفی صادقی‌کاشانی، عضو پژوهشکده تاریخ و سیره اهل بیت(ع) در مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام برگزار شد که گزیده آن را در ادامه می‌خوانید. یکی از اهدافی که برای قیام امام حسین(ع) مطرح می‌شود شهادت است یعنی امام با علم و اراده به سمت شهادت رفت. قائلان این نظریه به رفتن امام به کوفه اهمیت نمی‌دهند و نهایتاً می‌گویند امام در ظاهر اینطور رفتار می‌کرد تا حجت تمام شود والا از ابتدا به سمت کربلا می‌رفت. پیشینه این بحث به کتاب کافی مرحوم کلینی در قرن سوم برمی‌گردد. روایت مشهوری هست که در آن صریحاً این بحث مطرح شده است که وظیفه امام حسین(ع) از سوی خدا و پیامبر(ص) اینگونه تعریف شده بود که به سمت شهادت برود. پیشینه این مطلب در میان اهل سنت به الطبقات الکبری ابن سعد برمی‌گردد که آنجا هم همین بحث مطرح است. براساس اینکه ابن سعد رویکرد عثمانی داشت تحلیل او نوعی جبرگرایی اموی را ترویج می‌کند. به هر حال این هم نوعی شهادت‌طلبی را مطرح می‌کند. برای مطالعه ادامۀ متن به لینک زیر مراجعه کنید:⬇️⬇️ https://b2n.ir/h71074
تاریخ شهادت امام سجاد سال شهادت: اقوال مختلف از سال 91 تا 100 را برای شهادت ایشان ذکر کرده‌اند. اما با توجه به دلایل مختلف می‌توان گفت گزارش شهادت ایشان در سال 95 هجری ترجیح دارد. مثلاً در روایت معتبری از امام صادق، سال شهادت زین العابدین 95 هجری و عمر ایشان 57 سال بیان شده است. با لحاظ اینکه تولد ایشان در سال 38 هجری بوده است پایان 57 سالگی آن گرامی را باید سال 95 هجری دانست. این روایت از نظر شیعه معتبر است. ماه شهادت: بیشتر نگارندگان منابع کهن از جمله یعقوبی، کلینی و طبری به ماه شهادت حضرت اشاره‌ای نکرده‌اند. اما آن دسته از نگارندگان که به ماه شهادت اشاره کرده‌اند، همگی به جز ذهبی (که شهادت را در ربیع الاول می‌داند) محرم را ماه شهادت حضرت دانسته‌اند. روز شهادت: منابعی که به روز شهادت حضرت اشاره کرده‌اند میان ده محرم تا بیست و نه محرم، نه روز را به عنوان روز شهادت آورده‌اند. با این همه می‌توان گفت وقوع شهادت امام سجاد در روز 25 محرم ترجیح دارد، چراکه نخستین گزارشگر این روز شیخ مفید است که شیخ طوسی و کفعمی نیز او را همراهی کرده‌اند و دستیابی شیخ مفید به منابع معتبر و نزدیک به دوران امامان با رویکرد پژوهشی وی در خور توجه است. سایر اقوال در منابع پس از شیخ مفید و شیخ طوسی ذکر شده‌اند (برگرفته از کتاب تولد و شهادت معصومان، ص 337-342). @chsiqs
گزارش متنی خبرگزاری ایکنا از نشست عاشوراپژوهی با موضوع حلقه‌‌های مفقوده در ماجرای مسلم بن عقیل، برگزارشده در مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام: به گزارش ایکنا، نشست «حلقه‌های مفقوده ماجرای مسلم بن عقیل» ۱۲ مردادماه با سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا هدایت‌پناه، عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام برگزار شد که گزیده آن را در ادامه می‌خوانید. ابتدا باید نکته‌ای ذکر کنم و آن اینکه گزینش اخبار از مقاتل اولیه از سوی مورخان باید مورد تامل قرار گیرد. من در اینکه حجم کامل مقتل ابومخنف یا دیگران اینقدر بوده شک دارم، این خیلی مهم است. اگر بعدا حلقات مفقوده‌ای را بیان کردیم می‌فهمیم یک کمبود داریم و یک چیزی این وسط افتاده است. برای مطالعۀ ادامۀ متن به لینک زیر رجوع کنید: https://b2n.ir/e34513
✅ 🍃سلسله درس گفتارهای عاشورا (شماره ۳) با حضور حداکثری عاشورا پژوهان کشور 📜 گواهی : پس از قبولی در آزمون پایان دوره 📚موضوع: سیر اعتبار شناسی مقاتل از ابتدا تا کنون 🎙 مدرس: حضرت آیت الله یوسفی غروی 🗓تاریخ برگزار‌ی: شنبه، یکشنبه و دوشنبه ۲۳_۲۲_۲۱مردادماه ۱۴۰۲ ⏰ ساعت: ۱۷(۵عصر) 📱لینک ورود به کلاس در فضای اسکای روم از طریق گزینه میهمان: ⏺https://www.skyroom.online/ch/nasra1401/idea-114727/l/fa 📱لینک مختصر ورود به کلاس در اسکای روم: http://yun.ir/pasokhgoo 🔉لینک کانال اطلاع رسانی دوره در پیام‌رسان ایتا: 👇👇👇👇👇👇👇 🌐https://eitaa.com/azadieks ⬛️⬛️⬛️ 📲ارتباط با موسسه از طریق لینک زیر: @azadieks1401 ⚡️کانون های علمی تاریخ، کلام و حدیث موسسه آموزش عالی حوزوی امام خمینی رضوان الله تعالی علیه وابسته به نهاد نماینده ولی فقیه در استان فارس و امام جمعه شیراز
مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام برگزار می‌کند: 🛑 جلسۀ بررسی و نقد کتاب مقتل پیوسته؛ گزارش مستند واقعۀ عاشورا🛑 🎙با حضور: 🔵 سید محمود طباطبایی نژاد (از پژوهشگران همکار در تألیف کتاب) 🔵 محمد اسفندیاری (ناقد) ⏰ زمان: چهارشنبه، 25 مرداد 1402، ساعت 17:30 مکان: قم، خیابان دورشهر، کوچۀ 15، پلاک 4 شرکت به صورت حضوری و مجازی لینک شرکت مجازی در جلسه از طریق آپارات: https://aparat.com/CHSIQS/live اطلاعات کتاب‌شناختی و مقدمۀ رئیس پژوهشکدۀ علوم و معارف حدیث بر کتاب مقتل پیوسته را در اینجا بخوانید. دوستان خود را از طریق نشانی زیر به کانال مرکز پژوهش‌های تاریخ اسلام دعوت کنید: @chsiqs
اختلاف روش امام حسین (علیه السلام) در مدت قیام علامه طباطبایی: البته مراد از اینکه می‌گوییم مقصد امام از قیام خود شهادت بود و خدا شهادت او را خواسته بود این نیست که خدا از وی خواسته بود که از بیعت یزید خودداری کند، آنگاه دست روی دست گذاشته به کسان یزید اطلاع دهد که بیایید مرا بکشید. بلکه وظیفۀ امام این بود که علیه خلافت شوم یزید قیام کرده، از بیعت با او امتناع ورزد و امتناع خود را که به شهادت منتهی خواهد شد، از هر راه ممکن به پایان برساند. از اینجاست که می‌بینیم روش امام در خلال مدت قیام به حسب اختلاف اوضاع و احوال مختلف بوده. در آغاز کار که تحت فشار حاکم مدینه قرار گرفت، شبانه از مدینه حرکت کرده و به مکه پناهنده شد و چند ماهی را در مکه در حال پناهندگی گذراند. در مکه تحت مراقبت سری مأموران آگاهی خلافت بود تا تصمیم گرفته شد توسط گروهی اعزامی در موسم حج کشته شود یا گرفته شده به شام فرستاده شود و از طرف دیگر سیل نامه از جانب عراق به سوی حضرت باز شده، در صدها و هزارها نامه وعدۀ یاری و نصرت داده، او را به عراق دعوت کردند و در آخرین نامه که صریحاً به عنوان اتمام حجت «چنانکه برخی از مورخین نوشته‌اند» از اهل کوفه رسید، آن حضرت تصمیم به حرکت و قیام خونین گرفت. اول به عنوان اتمام حجت مسلم بن عقیل را به عنوان نمایندۀ خود فرستاد. امام به ملاحظۀ دو عامل که گفته شد، یعنی ورود مأمورین سری شام به منظور کشتن یا گرفتن وی و حفظ حرمت خانۀ خدا و مهیا بودن عراق برای قیام، به سوی کوفه رهسپار شد. سپس در اثنای راه که خبر قتل فجیع مسلم و هانی رسید، روش قیام و جنگ تهاجمی را به قیام دفاعی تبدیل فرموده، به تصفیۀ جماعت خود پرداخت و تنها کسانی را که تا آخرین قطرۀ خون از یاری وی دست بردار نبودند، نگه داشته و رهسپار مصرع خود شد (کتاب معنویت تشیع به ضمیمۀ چند مقالۀ دیگر، ص212). @chsiqs