♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت134🍃 قرار نیست ڪہ فقط در شادے هاے هم شریڪ باشیم .گاهے شنیدن مشڪل دیگران مارا نسبت بہ مشڪلات خودمان امیدوارتر میکند براے همین دوست داشتم از مرضیہ حرف بیرون بڪشم. مرضیہ_میخواے یہ مأمور اطلاعاتے رو تخلیہ اطلاعاتے ڪنے؟ _اگر باعث میشہ سبڪ بشے ،چرا ڪہ نہ نفسش را آه مانند بیرون داد مرضیہ_هیچوقت از مشڪلم بہ بقیہ چیزے نگفتم. بجز خانواده ام ڪہ ڪارے جز غصہ خوردن از دستشون برنمیومد. پدرم پیش عموم ڪار میکرد.عموم مرد پولدارے بود و از پدرم بزرگتر. یہ جورایے بابام گوش بہ حرفش بود. اوایل دبیرستان بودم ڪہ میشنیدم عموم میگفت مرضیہ براے حمید هست. عروس خودمہ حمید ۵ سال از من بزرگتر بود. یہ پسرے ڪہ پیش باباش ڪار میڪرد و سرش بہ ڪار خودش گرم بود. از بچگے من با اسم حمید بزرگ شدم. با اینکہ هیچوقت بہش نزدیڪ نمیشدم یا حتے همڪلام هم نشدیم . سعے میڪردم بہ ازدواج فڪر نڪنم. یہ جورایے بدم میومد. تا سال اخر دبیرستان قبل از ڪنکور عمو رسما حرفشو پیش ڪشید و منم ڪہ میدونستم اول و آخر حمید شوهرم هست ، همون سال هم نامزد ڪردیم. دقیقا گند زدن بہ ڪنکور من با این تصمیمشون .اون سال دانشگاه قبول نشدم حمید خیلے معمولے برخورد میڪرد. یعنے رفتارهاش خیلے عادے بود و گاهے خیلے سرد ، دیر بہ دیر خونہ مون میومد . هر بار هم ڪہ میومد سعے میکرد پیش بابا بشینہ منم ڪہ از خدام بود از من دور باشہ. تا اینڪہ یکسال بعدش عمو گفت این دوتا باید عقد ڪنند . ما هم ڪہ تابع حرف بزرگترها بودیم عقد کردیم . ما کلا ۲ سال تو عقد بودیم . بعد از عقدمون حمید خیلے تغییر کرد .روابطش گرم شده بود و بهم محبت میکرد . من هنوز بهش عادت نڪرده بودم. سعے میکردم در جمع باشم و از نزدیڪ شدن بهش واهمہ داشتم. هربار مامان بہ زن عموم میگفت این دو تا زودتر برن سر خونہ زندگیشون زن عموم میگفت چہ عجلیہ؟ بزار خوش باشن تازه تو عقدند بزار راحت باشن . بعضے وقتہا باهم بیرون میرفتیم. ولے هنوز من در روابطم محتاط بودم .اصلا نمیتونستم درست بهش محبت کنم. بعد از یکسال حمید ،حمید سابق شده بود. خیلے سرد و بی روح ، اصلا گرم نمیگرفت . یہ بار زن عموم بہ مامانم گفتہ بود بہ مرضیہ بگو از دختراے دیگہ یاد بگیره چطور دور شوهرشون میگردند .یہ ڪم بہ حمید برسہ تا دلش جاے دیگہ اے نره اون روز خیلے ناراحت شدم اما با حرفهاے مامان تصمیم گرفتم روشم رو تغییر بدهم . واقعا بہ خودم میرسیدم .لباس هاے نسبتا باز میپوشدم و آرایش میکردم .گرمتر برخورد میکردم و سعے میکردم بهش محبت ڪنم. حمید وقتے تغییر منو میدید یہ جور دیگہ اے میشد. من حقیقتا از این حالت بدم میومد .یہ جورایے چندشم میشد.آخہ احساس میڪردم منو واقعا دوست نداره و فقط بہ غریزه اش توجہ داره. خواستہ هاش ڪلافہ ام کرده بود. بطوری ڪہ بہ مامان گفتم و مامان هم بہ زن عمو گفت. زن عموم هم گفت زنشے شرعا حقشہ .باید خواستہ هاشو براورده ڪنے . منم بہ حرف بقیہ گوش ڪردم . یڪسال بہ همین روال گذشت طورے شد ڪہ دیگہ صداے بابا در اومد و گفت چرا اینہا نمیرن خونشون . عموم هم وقتے حرفهاے بابا رو شنید قبول ڪرد و بہ حمید گفت باید زودتر برید سر خونہ زندگیتون. بابا جهیزیہ هم خریده بود. یہ روز حمید اومد و بهم گفت باهم بریم بیرون . اون روز بدترین روز زندگیم بود. حمید حرفاشو زد و منو با زندگے اے ڪہ نساختہ بودیم تنہا گذاشت. گفت: من هیچوقت نمیتونستم بہ تو بہ چشم زنم نگاه ڪنم هرچےبود اصرار بابا بود. واقعا بہ پول نیاز داشتم میخوام برم خارج .همہ ڪارهامو ڪردم فردا دارم میرم.وکالت دادم کارهای طلاق رو انجام بدن . فقط اومدم بگم منو ببخشے . خودت خوب میدونے منو تو بدرد هم نمیخوردیم. اون روز تا شب خودمو توے اتاق حبس کردم.چہ دعوایے ڪہ بین بابا و عموم نشد. زن عموم هم میگفت بخاطر بے توجہی تو بود ڪہ حمید گذاشت و رفت. براے اولین بار مامانم جلوش وایساد و گفت : مرضیہ دیگہ باید چیڪارمیڪرد ڪہ نڪرد. یہ دخترے ڪہ هنوز عروسے نڪرده و خونہ خودش نرفتہ شده یہ زن مطلقہ .پسر شما نامردے ڪرد و گذاشت و رفت تقصیر مرضیہ چیہ؟ #نویسنده_زهراصادقے #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #ادامہ_قسمت134 اونروزها سختترین روزهاے زندگیم بود.از هرچے مرد بود بدم میومد. تا اینڪہ تصمیم گرفتم شاغل بشم طورے ڪہ فرصت ازدواج و زندگے دوباره رو نداشتہ باشم. بہ ڪمڪ پدر یڪے از دوستام با ڪلے آزمون و مصاحبہ وارد این ڪار شدم. سہ سال گذشت تا با یڪے از مأمورهاے اطلاعات آشنا شدم. ڪم ڪم متوجہ شدم هر دو مون بہ هم علاقہ مند شدیم. ماجراے زندگیمو بہش گفتم .فڪر میڪردم جا بزنہ ولے اینڪارو نکرد. قرار بود بیان خواستگارے یڪ روز قبل از خواستگارے تو یڪے از مأموریتہا تیر خورد و ... شهید شد. اینہم سرنوشت من ... با این جملہ ناخودآگاه اشڪش چڪید. براستے دلم براے خودم بسوزد ؟ یا تو ... "تو نپندار که تنها عاشوراييان را بدان بلا آزمودند و لاغير... صحراے بلا به وسعت همہ تاریخ است."(شهید آوینے) _خیلے سخت بوده واقعا روزهاے سختے رو دیدے. اما بہ نظر من هیچوقت براے شروع دوباره دیر نیست. همیشہ راه زندگے باز هست. مرضیہ_بعد اینهمہ سختے دوباره ؟بہ نظرم خدا نمیخواد من سر وسامون بگیرم . _میدونے من یہ مثالے دارم اینہ ڪہ اگہ خدا از یہ درے بیرونت ڪرد .تو از پنجره برو داخل ، بازهم بیرونت ڪرد از دود کش برو داخل هیچوقت نباید تو زندگے ڪم بیاریم. توشکست اولش سختہ ها واقعا آدم سقوط میڪنہ هرچے هم بالاتر برے وقتے سقوط میڪنے ،سقوطت شڪننده تر هست. اما بعد از رنج و درد اولیہ اش زمان ڪہ یہ ڪم بگذره ،بلند میشے . خدا بیخود مارو اشرف مخلوقات نیافریده تو ڪُشتے با آزمون هاے زندگے باید حریف رو ضربہ فنے ڪنے .اونوقتہ ڪہ خدا بہ فرشتہ هاش میگہ دیدید این همونے بود ڪہ گفتید چرا باید اینو بیافریدم؟خوب نگاش ڪنید. مرضیہ_ پس با همین هاست ڪہ اینجور دوام آوردے. _ اگر وعده "او" نبود .من هیچوقت دوام نمیاوردم . إِنَّ الَّذينَ قالوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَيهِمُ المَلائِكَةُ أَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا وَأَبشِروا بِالجَنَّةِ الَّتي كُنتُم توعَدونَ  ترجمه:  به یقین کسانی که گفتند: «پروردگار ما خداوند یگانه است!» سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنان نازل می‌شوند که: «نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است! (فصلت آیہ۳۰) ✍🏻 #نویسنده_زهراصادقے ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت135 روزها باید میگذشت و من هم از آن هرچند سخت، ولے میگذشتم. وقتے فاطمہ سیدعلے را پیشم مے آورد .بہ اتاقم میبردمش و باهاش در خلوت صحبت مےڪردم.دلتنگے هایم را بہ سیدعلے میگفتم تا بہ پدرش برساند. فاطمہ_ خوبہ ڪہ سیدعلے رو میبینے یاد سیدطوفان میفتے. دلتنگیتو با سیدعلے خالے میڪنے. این پسر با پدرش انگار سیبے هستند ڪہ از وسط نصف شده اند . اصطلاحش "کپے ِ برابر با اصل" بود. سیدعلے شیر میخورد و من نگاهش میڪردم .دستش را گرفتہ بودم و میبوسیدم پسرم انگار از قحطے آمده است. _خوبہ ڪہ شبیہ باباطوفانے ، لااقل وقتے نگاهت میڪنہ یاد من نمیفتہ ڪہ عصبے بشہ فاطمہ ڪمے نگران و عصبے بہ نظر میرسید. _چے شده؟ فاطمہ_سیدعلے خیلے شبها بیقرارے میڪنہ ، منو ڪہ میبینہ گریہ میڪنہ ، میدونہ میخوام بیارمش پیش تو عمہ فڪر میکنہ بہ من عادت ڪرده . ڪمے سرش را پایین انداخت.میخواست چیزے بگوید ولے تردید داشت. _بگو فاطمہ حرفتو بزن فاطمہ_عمہ اون روز یہ سوالم ازم پرسید . گفت سید علے بہ تو خیلے وابستہ شده اگر زمانے حسنا برنگشت براش ... براش مادرے میڪنے؟ چشمهایم بہ وضوح دو دو میزد . ڪمے بہ خودم لرزیدم چرا برنگردم؟مگر قرار نیست برگردم . بہ چشمهایش نگاه میڪردم ، از من خجالت میڪشید. _چرا خجالت میڪشے؟ فاطمہ_همینجورے _خب تو چے گفتے؟ فاطمہ_من ؟ من فورا گفتم اصلا فڪرشم نڪنید، مادرش برمیگرده خودش بچہ شو بزرگ میڪنہ، من تازه گذشتہ رو فراموش کردم نمیخوام بہش برگردم لبخندتلخے زدم. الان وقت وصیت ڪردنہ ، برات سختہ ولے باید بگے "وعسے أن تکرهوا شیئا و هو خیر لڪم " چہ بسا چیزے ڪہ برایت ناخوشایند هست اما خیر تو در آن است. _فاطمہ اگر عمرم نڪشید و رفتم... براش مادرے ڪن باشہ؟ دردل میگفتم چہ با طوفان ...چہ بدون طوفان چطور اینقدر جسارت داشتم ڪہ چنین حرفے بزنم ؟ چطور دلم آمد ... من از بے مادرے فرزندم میترسم . اما پیشڪشے عشق ...نہ اینبار مثل قبل نیست. این حق من نیستـ باید باشم و خودم پسرم را بزرگ ڪنم.باید زندگیم را پس بگیرم. فاطمہ_این حرفو نزن ، خودت این وسط پس چہ ڪاره اے ؟ ان شاء اللہ زودتر تڪلیفت مشخص میشہ و سر خونہ زندگیت میرے. در ضمن اصلا فڪرشو نڪن ڪہ من دوباره ... ببین خیالت راحت باشہ من ثانیہ اے نمیتونم بہ زندگے گذشتہ ام برگردم .لطفا دیگہ این قضیہ رو تکرار نڪن ...یہ ڪم حالم بد میشہ _ببخشید چنین قصدے نداشتم. فاطمہ_میدونم تو بہ فڪر سیدعلے هستے.ان شاء الله خودت براش مادرے میڪنے. من اگر بخاطر تو و این بچہ مظلوم نبود ثانیہ اے این وضعیت را تحمل نمیڪردم. فڪر نڪن بخاطر پسر عمہ ام هست.فقط بخاطر توئہ ڪہ عجیب تونستم باهات ارتباط برقرار ڪنم و زندگیم رو متحول ڪردی.شاید بہترین دوستے ڪہ تا حالا داشتم تویے خندید و گفت : یہ زمانے دشمنم محسوب میشدے اما خیلے وقتہ خواهرم شدے . بغلش ڪردم _تو خوبے ڪہ همہ رو خوب میبینے . ازم جدا شد و ڪمے بو ڪشید فاطمہ_ حُسنا بوے عطر یاس میدے. تورو خدا دیگہ نزن ڪہ شوهرت گیر میده چرا دوستت عطر یاس میزنہ تو از عطر من هم فرار میڪنے؟ همان موقع تلفنش زنگ خورد. گوشیش را برداشت و با دیدن اسم روے صفحہ ، چشمهایش رنگ تعجب گرفت. فاطمہ _طوفانہ ... یعنے چیڪار داره؟ _جواب بده فاطمہ_بلہ سلام اشاره ڪردم بزار روے بلندگو دڪمہ بلندگو را زد. طوفان_سیدعلے پیش شماست؟ صداے ِ طوفانِ من بود. بعد از چهار ماه صدایت را مےشنوم... طاقت نداشتم .دستامو بہ صورت گرفتم و اشڪام ناخودآگاه ریخت.دستم را بہ دهان گرفتم تا صداے هیجان زده ام را نشنود. حرف بزن خوبِ من ... حرف بزن فاطمہ_بلہ طوفان_ڪجا هستید؟ فاطمہ_خونہ دوستم ، یہ ڪم باهاش کار داشتم . طوفان_میدونم ، انگار ڪار هرروزتون هست اینجا اومدن یا خدااااااا طوفان_ڪارتون ڪہ تموم شد پایین منتظرتون هستم تو ماشین .سیدعلے را بیارید. تلفن را قطع کرد. فاطمہ_واے حُسنا بدبخت شدم .آدرس اینجا رو پیدا ڪرده ، الان چیڪار ڪنم؟ مرضیہ فاطمہ را آرام کرد و برایش توضیحاتے داد ڪہ وقتے پایین رفت چطور جوابش را بدهد. من اما در فڪر دیدن تو بودم. ڪنار پنجره رفتم و آرام پرده را ڪنار زدم. طوفان جلو خونہ تو ماشین نشستہ بود. ڪاش بیرون مے آمدے تا براے ثانیہ اے نگاهت ڪنم. یڪ ثانیہ هم سهم من نیست با مرام؟ ✍🏻 #نویسنده_زهراصادقے ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت136🍃 مرضیہ_ببین فاطمہ کیفتو اینجا بذار ، رفتے پایین من تو آیفون تصویرے میگم کیفت جا مونده برات میارمش پایین . اگر هم پرسید بگو این همکارم تو مهدکودکه فاطمہ_باشہ ...باشہ فاطمہ استرس داشت من هم دست ڪمے از او نداشتم . _آروم باش ، توڪل بہ خدا ڪن .چند تا نفس عمیق بکش فاطمہ سیدعلے را بغل ڪرد و پایین رفت. چند دقیقہ بعد مرضیہ آیفون را برداشت و بہ فاطمہ گفت ڪہ کیفت جامونده. گوشیش را برداشت و تماسے با رضایے گرفت ڪہ مبادا خودش را نشان دهد. چادر رنگیش را پوشید و پایین رفت. ڪنار پنجره رفتم وگوشہ پرده را آرام ڪنار زدم . ڪنار ماشین ایستاده بود و سیدعلے را بغل گرفتہ بود. بالاخره دیدمت .بعد از چہار ماه دورے ...دیدمت . باور نمیڪنم میبینمت .خودتے طوفانِ من؟ دستمو بہ دهان گرفتم و هق هق وار گریہ ڪردم . عزیز ِ حُسنا ڪجا بودے؟ چرا نیومدےمنو ببینے؟ چقدر لاغر شدے طوفانم.محاسنت هم ڪہ زیادے بلند شده . سرتو بالا بگیر و نگاهم ڪن .من اینجام ... این بالا مرضیہ ڪیف را بہ فاطمہ داد و در را بست. حس بدے داشتم ، نگران این بودم مبادا فاطمہ جلو بنشیند. اما او در ِعقب را باز کرد و نشست. طوفان سیدعلے را بہ فاطمہ داد لحظہ ے آخر ڪہ میخواست سوار ماشینش شود سرش را بالا آورد و نگاهے بہ پنجره انداخت. پرده را انداختم .دست بہ قلبم گرفتم . _واے نڪنہ منو دیده باشہ؟ نہ نہ اون لحظہ پرده را سریعا انداختم. مرضیہ داخل اتاق شد. مرضیہ_خدارو شڪر این چند وقت بیرون نرفتے اگر چہ بیرون هم میرفتے متوجہ نمیشد. اما خب دیگہ اینجا جاے موندن نیست.رد اینجا رو زدن باید احتیاط ڪرد . فورا شماره آقاے سعیدے را گرفت. مرضیہ_قرار شد تا یڪ ساعت دیگہ بیاد اینجا من اما هنوز در هیجان دیدن یارم بودم. از وقتے دیده بودمش ، دلتنگیم چندبرابر شده بود. دوست داشتم همین الان از خونہ بیرون بزنم و سراغش بروم . اما افسوس ڪہ نمیشد ... حدود یکساعت بعد آقاے سعیدے آمد و مرضیہ ڪلیت ماجرا را تعریف ڪرد. سعیدے_اینجورے باید خونہ رو عوض ڪرد و شما هم محل دیدارتون باید محل کار خانم رضوے یعنے مہدڪودڪ باشہ . مرضیہ_اونجا رفت وآمد زیاده همہ میشناسن خانم رضوے رو مشڪلے پیش نمیاد؟ سعیدے_نہ مشڪلے پیش نمیاد ، شما قبلش باهاش هماهنگ کن و تدابیر لازم رو انجام بدید .اونجا از لحاظ مڪان جاے بہترے هست. صحبت بہ تدابیر اطلاعاتے رسید و من ترجیح دادم از آنجا دور شوم . بہ اتاقم رفتم و روے تخت نشستم .پاهایم را در شڪمم جمع کردم و سرم را روے زانوهایم گذاشتم. دلتنگیم آنقدر زیاد بود ڪہ قلبم دیوانہ وار خودش را بہ قفسہ سینہ ام میڪوبید. طوفان ... ڪجایے ؟ ڪار ِ من شده روزانہ مرور خاطراتت ... خوب یادم هست. "یہ روز عصر زنگ در آپارتمان بہ صدا در اومد. از چشمیہ در نگاه ڪردم،هیچڪس نبود. توجہے نڪردم ، دوباره زنگ در بہ صدا در آمد. اینبار هم نگاه ڪردم ڪسے نبود.چادرم را پوشیدم و در را باز ڪردم. شاخہ گلے جلو صورتم قرار گرفت .یہ شاخہ گل رُز سفید طوفان‌_بفرمایید شاهزاده خانم خنده ام گرفتہ بود. _پس صاحب این دستہا ڪجا هستند؟ خودش را بہ جلو پرت کرد و گفت: _صاحب این دستہا رفتہ بودن گل بچینن براے خانومشون دیگہ. ڪلے هم خار رفتہ تو دستم. دستش را جلو آورد ڪہ من نگاهے بیندازم میدونستم منظورش چیہ؟ دستاشو بوسیدم _خوب میشن طوفان_آهان حالا شد .همہ خارها ڪنده شدن _اے شیطون ... نگاهے بہ گل ڪردم _چقدر خوشگلہ ممنون آقا ...حالا مناسبتش چیہ؟ طوفان_مگہ مناسبت میخواد ؟ همینجورے گرفتم _نہ دیگہ من تو رو میشناسم،اهل این چیزها،نیستے طوفان_هیچے خانم جون از بس گفتے چقدر بے احساسے ،لااقل ڪادویے گلے چیزے بخر منم گفتم بہ حرف خانمم گوش ڪنم. _ممنون خودت گل بودے ولے واقعا خوشگلہ ...حسابے ذوق ڪردم . طوفان_قابل تو رو نداره البتہ خانوم ما خوشگلتره ها اینهم در وصف خانم خونہ ام : "از پشت تریبون دلم عشق چنین گفت معشوق تو زیباست ، قشنگ است ، ملیح است اعضاے وجودم همہ فریاد ڪشیدنت احسنت ، صحیح است...صحیح است...صحیح است." ومن در دل چقدر ذوق زدم براے شعرت . هنوز شاعرانہ هایت را بہ یاد دارم . دلتنگتم محبوبِ دلِ خستہ من! ڪجایے ... ✍🏻 #نویسنده_زهراصادقے ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت137🍃 طوفان★ این روزها از خودم ،خاطراتم ،از همہ فرار میڪنم . هرجا نشانے از او هست مرا عذاب میدهد. اون خونہ و وسایلش را دوست داشتم آتش بزنم. سعید اصرار کرده بود یہ سر وسامونے بہ خونہ بدم . بعد اون روز بیمارستان و اداره پلیس وقتے برگشتم اونقدر حالم بد بود ڪہ همہ چیز را بہم ریختم. ڪل وسایل خونہ داغون شده بود. اون روز سعید بہ داد وسایل خونہ رسید. مخالف بودم اما خودش چند تا ڪارگر گرفت و خونہ را مرتب ڪرد. هنوز نمیتونستم داخلش بمونم.نمیتونستم درست کار کنم. اینقدر باهام صحبت ڪرد ڪہ پروژه ات مهمہ و باید سر وقت تحویل بدے .بچسب بہ ڪارت ... بزور سعے میڪردم بشینم و تمرکز ڪنم. تنها دلخوشیم این بود ڪہ میرم خونہ بابا و سید علے را میبینم . آخر شبہا هم میرفتم سر قبر حمید و باهاش خلوت میڪردم. نمیدونم چرا خبرے از حاج حیدر نبود.هرچے بہش زنگ میزدم گوشیش خاموش بود. چند بارے بہ مغازه اش سر زدم ولے درش بستہ بود. احتمالا دوباره رفتہ مشهد . سر قبر حمید تصمیمم را گرفتم . باید میرفتم باید طورے میرفتم ڪہ هیچکس متوجہ نمیشد. با حاج آقا صبورے مسئول اعزام سپاه صحبت کردم. گفت باید هماهنگ کند و جالب اینڪہ یڪ ساعت بعد زنگ زد و گفت اجازه دادن و میتونے برے. فردا بیا و کارهاے اعزامت را انجام بده . خودم هم باور نمیڪردم اینقدر راحت قبول ڪرده باشند. همہ ے ڪارهاے اعزامم را انجام دادم. حدودا آخر هفتہ زمان اعزامم بود. یہ روز وقتے میخواستم از سر ڪار برگردم بہ سعید زنگ زدم و گفتم باید ببینمت . برگشتن با ماشین اون برگشتم. تو راه بهش گفتم _میخوام برم ،ڪارهام جور شده ،شماها هم سنگ اندازے نڪنید بذارید برم،اینجورے دلم آرومتره وقتے شنید چنان ترمزے کرد، با اینڪہ ڪمربند بستہ بودم ولے با سر رفتم تا نزدیڪ شیشہ جلو ماشین _چہ خبرتہ؟ سعید_توچے گفتے؟ڪجا میخواے برے؟ _سوریہ... شماها هم نمیتونید مانع ام بشید. سعید_پس ...پس پروژه ات چے؟بچہ ات چے؟ _اگر برگشتم ڪہ تمومش میڪنم ، اگر هم نہ ڪہ ...یڪے دیگہ اینڪارو میڪنہ. سیدعلے هم آدم زیاد هست بزرگش ڪنہ براے اولین بار عصبانے شد. سعید_بدبخت تو دارے فرار میڪنے، ازچے فرار میڪنے؟ اون پروژه فقط کار خودتہ،هیچکس نمیتونہ انجامش بده اون وقت تو ... عصبانے بود. اما چرا ڪسی متوجہ حال من نبود. موندن من و زندگے اینجورے یعنے مرگ تدریجے ... من مردن تدریجے نمیخواستم. دنیا با همہ زیبایے هاش براے من مُرده . من انگیزه اے براے زیستن ندارم. و چہ بهتر ڪہ این جسم نحیف را در راه درست فدا ڪنم. من باید برم ... آره باید برم ✍🏻 #نویسنده_زهراصادقے ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت138🍃 وقتے از سر ڪار برگشتم یہ سر خونہ رفتم . همہ جا تمیز شده بود. خاطرات این خونہ دست ازسرم برنمے داشتند. یہ سؤالے هیچوقت از ذهنم پاڪ نمیشہ اینڪہ چرا؟ چرا حُسنا اینڪارو ڪرد؟ چہ ڪمبودے تو زندگیش بود. چے براش ڪم گذاشتم. تمام رفتارهاے این چند ماهم را بررسے ڪردم. من ڪجا براش ڪم گذاشتم. از بس فڪر ڪرده بودم دیگہ مغزم ڪشش نداشت. بلند شدم و ڪاغذے برداشتم. شروع ڪردم بہ نوشتن وصیت نامہ ام پایین وصیت نامہ ام براے سیدعلے نوشتم . علے جان بابات خیلے دوستت داره ولے باید میرفتم. خیلے وقت بود باید میرفتم ولے بہم اجازه نمیدادن . من مرد موندن نبودم ، دنیا با همہ ے زیبایے هاش براے من تاریڪ تاریڪہ تو زندگیت دنبال عشق حقیقے بگرد.همہ ےعشق هاے دنیایے بعد از یہ مدت ازبین میرن. هواے مامانت رو داشتہ باش.براش مرد باش.روش غیرت داشتہ باش چقور نوشتن این چندڪلمہ برام سخت بود.نمیتونم براش بنویسم مامانت باهام چیڪار ڪرد؟ نمیتونم اونو نسبت بہ مادرش بدبین ڪنم.هیچکس از راز دل من خبر نداره. "علے جان ! زندگے بدون حضور خدا جهنمہ ، هیچ وقت محبوب حقیقیتو فراموش نڪن ،هرڪارے خواستے ڪنے یادت باشہ اون بالاسرے حواسش بہ تو هست. تا میتونے مطالعہ ڪن .خوندن ڪتابهاے مفید آدم رو در دریاے بزرگے از اطلاعات غرق میڪنہ . آرامشے تو رفتنم هست ڪہ تو موندنم نیست. نوشتم ڪسے برام گریہ نڪنہ. نوشتم و نوشتم . تقریبا یکساعت زمان برد. اومدم ڪاغذے بردارم و براے حُسنا بنویسم اما منصرف شدم. تو حالِ خودت بمون .منم اینجورے راحتترم تو رو نمیبینم بہترم . اگر ببینمت داغون میشم. برگشتن حُسنا تو زندگے من چیزے رو تغییر نمیده. ممڪنہ جلو بقیہ نقش بازے ڪنم اما هیچوقت نمیتونم مثل سابق باشم. اگر سیدعلے نبود هیچوقت پاے این زندگے نمیموندم. این خونہ براے من فقط یادآورے خاطراتہ اینجا عذاب میڪشم. صدات هنوز تو گوشمہ : ★★★ «_مگہ تو غذا نخوردے؟ حُسنا_من هیچوقت تنهایے غذا نمیخورم ،باید اقامون باشہ _اے بابا آدم گرسنہ این چیزها سرش نمیشہ ڪہ . زن بپر غذا رو بیار، ڪہ من وقتے گشنہ ام بشہ هیچڪسو نمیشناسم بقول معروف حُسنا ڪیلویے چنده؟ ‌حُسنا_آفرین ...آفرین دیگہ چے ؟ ڪہ حُسنا ڪیلو چنده ها؟ _آره بابا فڪر کردم رفت غذا رو بیاره ، با گوشیم مشغول بودم _خانم پس غذا چے شد؟لوزالمعده داره پانکراسمو میخوره ها حُسنا_هہ هہ هہ ، اولا اینڪہ لوزالمعده اسم دیگہ پانکراسہ اقاے مهندس دوما امروز غذا نداریم ظرف غذا دستش بود و چادر رنگیشو سرش کرد و بہ طرف در رفت . _اینڪہ دستتہ ، غذاست دیگہ، صدامو بلند ڪردم ڪجا میبریش؟ _سُرور خانم بنده خدا پاش درد میڪنہ غذا درست نڪرده براش میبرم .تا تو باشے نگے حُسنا ڪیلویے چند؟ در و باز ڪرد تا خواست بیرون بره دویدم سمتش چادرشو گرفتم _من غلط بڪنم ، حُسنا کیلویے میلیارد ،میلیارد ...سر جدت بیا داخل ڪہ دارم از گشنگے میمیرم یہ ابروشو بالا داد حُسنا_چے؟میلیارد ؟ _نہ اصلا تریلیون ...هان؟ نہ نہ بے نهایت ...بابا تو اصلا غیر قابل شمارشے بیا تو غذاے اون روز چقدر دلچسب بود. خاطرات تو همہ خوب بودند همہ ... گلے ڪہ برایش خریده بودم را توے گلدون گذاشت .از توے میوه خورے یہ سیب برداشتم _میدونے طوفان ، هیچوقت تو زندگیم اینقدر ڪسے رو دوست نداشتم.اینقدر دوستت دارم کہ اگر ڪفر نبود میپرستیدمت . سیب رو بہش دادم _منم همینطور ،بیا حالااین سیبو بخور خیلے جو گیر نشو چندسال دیگہ همہ اینہا یادت میره ، میگے چہ اشتباهے ڪردم ، منم میگم اے وای زن زشت ڪم بود خُل و چل هم بہش اضافہ شد. رفتم و روے مبل سہ نفره نشستم . سیبو پرت ڪرد بہ طرفم. دقیقا خورد بہ قفسہ سینہ ام حُسنا_نخیرم ، تو اگر عوض شے من نمیشم. من همینجوریم ، تو ممڪنہ خوشے بزنہ زیر دلت و نظرت عوض بشہ در ضمن خودتم زشتے مثل اینڪہ دلت واسہ دمپایے تنگ شده _نہ خدا امواتت رو بیامرزه با همین سیب راضیم ... باید بفرستمت مسابقات تیراندازے یا پرتاپ دیسڪ قطعا برنده میشے هییییے روزگار ... ما بچہ بودیم سیبل دمپایے مامانمون بودیم حالا هم ڪہ زن گرفتیم ڪلا سیبل همہ چیز هستیم .از دمپایےگرفتہ تا کفگیر و ملاقہ و سیب و چندوقتہ دیگہ سراغ چوب هم میرے اومد و ڪنارم نشست . حُسنا _اینقدر خودتو لوس نڪن حالا انگار چے شده ، من ڪجا میتونم تو رو بزنم آخہ. هم دلم نمیاد هم توانشو ندارم. بوڪسورے گفتن ... با مشت بہ سینہ ام زد . و بعد سرشو رو شونہ ام گذاشت . ✍🏻 #نویسنده_زهراصادقے ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت139🍃 اومد و ڪنارم نشست . حُسنا _اینقدر خودتو لوس نڪن حالا انگار چے شده ، من ڪجا میتونم تو رو بزنم آخہ. هم دلم نمیاد هم توانشو ندارم. بوڪسورے گفتن ... با مشت بہ سینہ ام زد . و بعد سرشو رو شونہ ام گذاشت . _تو توانشو ندارے ؟پدر صلواتے تو با زبونت منو ڪہ ذلیل خودت ڪردے رفت. هیچ وقت فڪر نمیکردم یہ دخترے یہ روزے با دلِ من اینجورے ڪنہ ،اگرچہ همون بار اول ڪہ دیدمت مشخص بود. آتیش زیر خاڪستر بودے با اون بلبل زبونیهات لجمو در میاوردے _ تو هم خیلے لج منو درمیاوردے... فقط اخم و تخمت براے من بود. چہ پدر ڪشتگے با من داشتے آخہ؟ با اون ابروهاے گره ڪرده ... _قضیہ "اگر با دیگرانش بود میلے، چرا ظرف مرا بشکست لیلے" هست.ما مردا احساسمون رو گاهے با اخم کردن منتقل میڪنیم. حُسنا_آهان شما جزو اون دستہ از آدمها هستید ڪہ طرف رو تا میتونید میزنید بعد میگید ما علاقہ مون را با زدن نشون میدیم. _من ڪے تو رو زدم آخہ .آخہ چرا حرف تو دهن من میزارے .فعلا ڪہ تو بدنمو زدے ڪبود ڪردے حُسنا_میدونے اون موقع من تو رو چے صدا میزدم ؟ _چے؟ حُسنا_گردباد ...هر جامیدیدمت میگفتم آی ڪہ این اقاے گردباد هم اومد .اسمت و قیافہ ات منو یاد گردباد مینداخت. ابروهام بالا پرید خنده ام گرفت : _گردباد؟؟؟ اسم قحط بود روم گذاشتے؟ حُسنا_چیڪار ڪنم؟میخواستے اسمت طوفان نباشہ. _اولا شما هنوز مفهوم اسم منو درڪ نڪردید.من سید طوفان حسینے ام . این اسم برگرفتہ از عظمت ڪار عاشورا هست. یاران حسین می آیند و مانند طوفان بر هرچہ پلیدے و زشتے و ظلم هست فائق می آیند. دستمو تو هوا چرخاندم آیندگان بدانند طوفان حسینے در راه است ... _بہ بہ عجب سخن نغزے ...آفرین بر تو اے شاعر مهندس ... از پزشکے کہ هیچے نمیدونی لااقل یہ ڪم از ادبیات یادبگیرے بدنیست همونجور ڪہ سرش رو شونہ ام بود پرسید : میگم طوفان ما از الان اینقدر میزنیم تو سر و ڪلہ هم ، پیر شدیم چطورے همدیگر رو تحمل میڪنیم؟ _فڪر ڪنم تا من پیر شم یہ مو سیاه تو سرم نمونده باشہ از دست تو سرشو بلند ڪرد وقتے لبخندمو دید خم شد و بازومو گاز گرفت . _آے آییییے ، بیا هنوز سہ ماه هم از عروسیمون نگذشتہ اینجورے مثل ببر حملہ میڪنے، خدا بہ فریاد آخر و عاقبتم برسہ شاڪے شد و اسممو جیغ مانند صدا زد : طوفاااان _جانِ طوفان ، آے کیف داره وقتے حرص میخورے حُسنا_جدے ازت پرسیدم بہ نظرت همہ اینجورے میمونند با همین شور و احساس تا پیر شن؟ _من چہ میدونم آخہ .بہ ڪسے توجہ نڪردم . ولے فڪر نڪنم. نہ بابا اڪثر ملت ڪہ دو روز بعد حال و هواے عاشقے از سرشون میپره .البتہ بجز سید رحمان ڪہ عجیب هواے لیلا خانمشو داره . خندید و گفت : _چیہ مگہ برات ڪم گذاشتہ اینجورے میگے؟حسودے میڪنے؟ _نہ بابا من از خدامہ بابام هواے مامانم رو داشتہ باشہ. اما دیگہ اینجوریم نہ دیگہ . همیشہ تو خونہ حرف حرف مامانمہ .بابا هم چون مامانو دوست داره میگہ هرچے مامانتون گفت. صدامو ڪلفت ڪردم و گفتم _پس این وسط مرد چیڪاره است؟ حُسنا_مردِ من ! رییس توے خونہ زنہ ، مرد رییس بیرون خونہ است. ولے خب قبول دارم باید بچہ ها از باباشون حساب ببرن .و حرف آخر رو بیشتر وقتہا مرد بزنہ البتہ اگر منطقے باشہ ولے تو اگر بہ بابا رحمان رفتہ باشے محبتت همیشگیہ، اما من فڪر میڪنم بعد از چند وقت دیگہ خانمم و عشقم تبدیل میشہ بہ زن ،ضعیفہ ، یا نہایتا حُسناے خالے باید ڪم ڪم عادت ڪنم. زورگوییهات داره شروع میشہ آقا ولی ایڪاش شما مردا همہ انرژے و احساستون رو همین اوایل تخلیہ نڪنید. ڪہ بعدش فڪر ڪنید زن دیگہ نیازے بہ محبت نداره. سرم تو گوشے بود. _ها باشہ حُسنا_بیا همین الان این گوشے رو بیشتر از من میخواے ،حواست بہ حرفهاے من نیست زیر چشمے نگاهش ڪردم _نہ هرڪسے جاے خودش داره .تو زن اولے دیدم صورتش از حرص خوردن داره قرمز میشہ، ڪنارش دنبال چیزے میگشت. _بہتره من در برم ڪہ احتمالا امشب سر سالم بہ زمین نمیذارم . حُسنا_آره واقعا برو ڪہ ممڪنہ سرت بر باد بره » ایڪاش این خوشے ها ادامہ داشت. عمر خوشبختے ما ڪوتاه بود. خاطره اون روز امیر اینجا ...از ذهنم پاڪ نمیشہ. بدبختے این بود ڪہ امیر هم تو اداره پلیس وقتے ازش پرسیدند اونجا چیڪار میڪردے گفتہ ڪار شخصے داشتہ تو خونہ من . ڪارِشخصے با زن من... تو خونہ من! عصبانے شدم و با مشت محڪم بہ میز شیشہ اے وسط خونہ ڪوبیدم.شیشہ ها فروریخت وسوزشے توے دستم احساس ڪردم . خستہ شدم از این خاطرات. ڪِے دست از سرم برمیدارید. روے مبل دراز ڪشیدم. خدایا من ڪم آوردم .بگو تقاص ڪدوم گناه رو دارم پس میدهم .من چقدر بدبختم ڪہ هنوز دوسش دارم ... من دل شڪستم. میدونم دارم تقاص دل شڪستن فاطمہ رو میدهم . آهِ این دختر زندگیمو ازم گرفت. استغفرالله ربے و اتوب الیہ ... ✍🏻 #نویسنده_زهراصادقے ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت140 ڪلید انداختم و وارد حیاط شدم. مادر تو حیاط بود و داشت گل ها را آب میداد. هر بار ڪہ مرا میدید فقط آه میڪشید و بعد با یڪ استڪان چاے مے آمد و ڪنارم مینشست. این پا و آن میڪرد و بالاخره میپرسید: از حُسنا چہ خبر؟ دفع پیش بود ڪہ دیگر تاب نیاوردم و بلند شدم و گفتم _دیگہ بس نیست هر روز از حُسنا پرسیدن ؟ اگر خبرے بشہ همہ میفهمید . من بہ حبیب هم گفتم بیخود دنبال ڪارهاش نباشن اجازه نمیدهند ببینیمش. زنگ زدم سوال پرسیدم گفتند حداقل هفت هشت ماهے نمیشہ. این روزهاے آخر دلم بدجور براے سیدعلے تنگ میشود. دوست دارم مدام پیشم باشد و نگاهش ڪنم. _مامان سیدعلے رو ڪے میارن؟ مادر_نمےدونم مادر ،حواسم نیست امروز چند شنبہ است فاطمہ یہ شیفتہ یا دو شیفت نفسش را آه مانند بیرون داد مادر_ این بچہ بہ فاطمہ عادت ڪرده. شبہا خیلے بیقرارے میڪنہ، صبح ها ڪہ میبینتش انگار منتظرش بوده طاقت نداره . نمےدونم چیڪار باید ڪرد؟ این چندسال چطورے این بچہ بدون مادر بزرگ میشہ . فاطمہ براش حڪم مادرش رو داره بخدا آسیہ زن خوبیہ تا الان چیزے نگفتہ اونروز میگفت دخترم خواستگار داره ولے بخاطر سیدعلے فعلا جواب منفے میده . من جلوش شرمنده میشم . این دختر تا ڪے میتونہ این بچہ رو بگیره ؟ میگم مادر فڪر ڪنم باید براش ڪم ڪم فڪر پرستار باشیم. راستے الہام زنگ زد و گفت مادرش براے سیدعلے بیقرارے میڪنہ . یہ سر ببرش پیشش . اونہم مادره منتظره اشڪش را با روسریش پاڪ ڪرد. _ڪاش میشد یہ راهے پیدا ڪنے بشہ حُسنا رو دید. آخ ڪہ دوباره شروع ڪرد . بلند میشوم و براے ختم دادن بہ این بحث همیشگے بهانہ دیدن سیدعلے را میگیرم. _من میرم دنبال سیدعلے ببرمش پیش حوریہ خانم بہ فاطمہ زنگ میزنم اما شماره اش در دسترس نیست. از خونہ بیرون میروم ڪہ سعید را میبینم . بہ در ماشینش تڪیہ داده و با تلفن حرف میزند. بہ سمتش میروم، زود تلفنش را قطع میڪند. _تو ڪار وزندگے ندارے؟ سعید_سلام ...فعلا ڪار و زندگے من تویے _اشڪال نداره تحملم ڪن چند روزه دیگہ از دستم خلاص میشے . جوابم را نمیدهد . سعید_جایے میخواے برے؟ _میخوام برم دنبال سیدعلے، فقط فاطمہ جواب نمیده سعید_بیشتر وقتہا از مہدڪودڪ میره خونہ دوستش جاشو من بلدم .میخواے ببرمت ؟ ابروهام بہ حالت اخم گره میخورند _تو از ڪجا میدونے؟ سعید ڪمے هول میشود. سعید_من؟ من هرچے بہ تو مربوط باشہ باید بدونم .سیدعلے هم پسر توئہ باید مراقبش بود .این وسط ممڪنہ دشمنات از این فرصت سوء استفاده ڪنند و سراغ پسرت برن. باید احتیاط کرد. براے لحظہ اے نگرانش میشوم. سعید_البتہ نگران نشو ، ما مواظبیم ، اتفاقے نمیفتہ _آدرسشو بفرست. خودم میرم سعید آدرس را میفرستد و من بہ سمت ماشینم میروم . این روزها نسبت بہ توجہ همہ بدبینم ، دوست ندارم ڪسے حواسش بہ زندگیم باشد. بہ سمت آدرسے ڪہ سعید داده میروم .بہ مقصد ڪہ میرسم .شماره فاطمہ را میگیرم چند بوق میخورد تا بالاخره جواب میدهد. _سلام فاطمہ_سلام بدون مقدمہ میپرسم _سیدعلے پیش شماست؟ فاطمہ_بلہ احساس ڪردم صدایش دور تر شد. _ڪجا هستید؟ فاطمہ_خونہ دوستم ،یہ ڪم باهاش ڪار داشتم _بلہ میدونم، انگار ڪار هر روزتون هست اینجا اومدن ڪارتون ڪہ تموم شد پایین منتظرتون هستم نو ماشین.سیدعلے را بیارید. موبایلم را قطع میڪنم. منتظر میمانم تا بیاید. چند دقیقہ بعد سروڪلہ اش پیدا میشود. با دیدن سیدعلے همہ چیز را فراموش میڪنم. پیاده میشوم و او را از فاطمہ میگیرم. دوستش در آیفون در صدایش میزند انگار چیزے جا گذاشتہ من هم مشغول دیدن سیدعلے میشوم. میبوسمش و در آغوشم خوب نگاهش میڪنم. دوباره عطر یاس ... این آدم انگار دست بردار نیست. باید عادت ڪنم.بالاخره این عطر چہ بخواهم چہ نخواهم با من است. دوستش میآید و کیفش را بہ او میدهد. خداحافظے میڪند و در عقب را باز میڪند و مینشیند. دور میزنم و سیدعلے را بہ فاطمہ میدهم. لحظہ آخر غمے عجیب بہ سینہ ام چنگ میزند. این بچہ الان باید در آغوش مادرش باشد . نفسم را آه مانند بیرون میدهم و سرم را بہ سمت بالا میگیرم. _حُسنا ڪجایے؟ چیڪار ڪردے با زندگیمون چشمم بہ پنجره ساختمان روبہ رو مے افتد و تصویر مبهم زنے ڪہ با دیدن من فورا پرده را میندازد. سوار میشوم و حرڪت میڪنم. _میخوام سیدعلے رو ببرم خونہ مادر حُسنا ، شما ڪجا میرید؟ فاطمہ_اگر زحمتے نیست من میرم خونہ دیگہ .سیدعلے را گذاشتم تو ڪریر ،داره میخوابہ اگر بیدار شد شیرشو ڪنار ساڪش گذاشتم . _باشہ، ممنون ... باید بہ هر بهانہ اے شده سر صحبت را باز ڪنم. _از اینڪہ براے سیدعلے وقت میذارید و بہش میرسید ممنون میدونم وظیفہ تون نیست و از خود گذشتگے میڪنید ، مامان میگفت علے خیلے بہتون وابستہ شده. من نمیخوام این بچہ مانع زندگیتون بشہ . ✍🏻 #نویسنده_زهراصادقے ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت141🍃 _ شما بخاطر من و زندگیم خیلے اذیت شدید نمیخوام مزاحم زندگیتون بشم . شما حق دارید بہ آینده و موقعیت هایے ڪہ دارید فڪر ڪنید. مامان میگہ باید براے سیدعلے پرستار بگیریم. دارم میرم مسافرت . اگر برگشتم ڪہ پرستار میگیرم .اگر هم ڪہ برنگشتم ... فاطمہ_مگہ ڪجا میرید ڪہ حرف از برنگشتن میزنید؟ سڪوت ڪردم . فاطمہ_پس درست متوجہ شدم دارید میرید سوریہ؟ بالاخره بہ آرزوتون رسیدید . ولے فڪر نمیڪنید سیدعلے اینجا بہ پدرش نیاز داره .در غیاب مادرش ، پدرش باید بالا سرش باشہ .این بچہ چہ گناهے ڪرده ،شما فڪر راحتیہ خودتون هستید. ناخوداگاه گفتم _دختر دایے تا مادرش برمیگرده براش مادرے ڪن . سعے ڪردم نگاهش نڪنم ،نمیدونستم عڪس العملش چیہ؟ فاطمہ_الحمدللہ مادرش هست ، خودش براش مادرے میڪنہ بہتر نیست قبل رفتن بہ حُسنا هم خبر بدید؟ نفسم را آه مانند بیرون دادم _اون ڪہ ممنوع الملاقاتہ سرم را بہ طرف شیشہ چرخاندم . تُن صدایم ناخوداگاه آرام شد _اگرهم بودش فرقے نمیڪرد.بہتر ڪہ هیچے نفہمہ فاطمہ_شما تو این چند مدت اصلا سراغش رفتید ڪہ بہتون اجازه ملاقات ندهند؟ جوابے ندادم. نمیتونستم برم .هنوز با خودم ڪنار نیومدم فاطمہ_ڪدوم مردے زنشو اینجورے رها میڪنہ ڪہ شما رها ڪردید؟ این همون جوانمردے بود ڪہ میگفتید؟ گفتین حاج حیدر بہم یاد داد تو سختترین شرایط هم نامرد نباشم . من تو زندگے خودم مردونگیتون رو دیدم .اون شب جلو بیمارستان بعد فوت بابام اومدین و بہم گفتید رسم جوانمردے نیست یہ زنو همینجورے تو جامعہ رها ڪنم. بعدها فہمیدم بہترین ڪار ِ ممڪن را ڪردید. ولے پسر عمہ الان بہ مردونگیتون شڪ ڪردم. میدونید چرا؟ چون یہ زن تنہا رو رها ڪردید . حتے اگر اون زن جاسوس هم بود بہ حرمت اینڪہ ناموستون بود باید سراغش میرفتید.تلاش میڪردید، اصلا همونجا میموندید تا اجازه بدهند ببینیدش. بقیہ فڪرمیڪنند یہ سره دارید میرید و جوابتون نمیدهند. من ڪہ میدونم تو این چہارماه بجز اون اوایل دیگہ یہ بار هم سراغش نرفتید. هر وقت رفتم از اونجا براے سیدعلے شیر بگیرم پرسیدم ڪہ رفتید ؟ گفتن نہ نیومده شما عاشق نبودید ، عاشق واقعے اینڪارو با معشوقش نمیڪنہ. عاشق واقعے یڪے دیگہ است ڪہ ... تحمل شنیدن این حرفہا رو نداشتم. _شما از چیزے خبر ندارید،پس زود قضاوت نڪنید . حُسنا داغے بہ دلم گذاشت ڪہ هرڪسے جاے من بود طور دیگہ اے رفتار میڪرد.من دیگہ بہ هیچ ڪسے و هیچ حرفے اعتماد ندارم.اتفاقا بہتر ڪہ نمیبینمش .اگر میدیدمش حالم خراب میشد. دختر دایے میدونم این بلایے ڪہ سر زندگے من اومد بخاطر دل شڪستن شما بود.من تاوان دل شڪستگے یہ دختر معصوم رو دارم میدهم.ازت میخوام منو ببخشے. میشہ ببخشیم؟ این دم آخر بزار راحت برم . فاطمہ _یہ روز یہ زن بہ من یاد داد آدمہایے ڪہ در حقم ظلم میڪنن رو ببخشم . اون زن میگفت : وقتے میبخشے نہ بخاطر اونہا ، بخاطر آرامش خودت ببخش. اینجورے پیش خدا عزیزتر و والاتر از اون آدم هستے. ازش پرسیدم حتے اونے ڪہ دلتو شڪستہ؟ گفت : حتے اونے ڪہ دلتو شڪستہ . این نشون دهنده ظرفیت بالاے آدمهاست. باید آدمها و رفتارشون را ڪوچڪ ببینیم. تا اگر ناراحت شدیم بتونیم زود ببخشیم . بہم گفت :فاطمہ میدونے چرا خدا مارو زود میبخشہ درستہ بخاطر مہربونی خودش هست. ولے من فڪر میڪنم بخاطر ڪوچڪ و حقیر بودن ما و بزرگے و عظمت خودش هست. چطور وقتے یہ بچہ ڪارے میڪنہ زود میبخشیمش حتے اگر معذرت خواهے نڪنہ . ما هم وقتے یہ بنده اے اشتباهے میڪنہ باید اونو ڪوچڪ ببینیم و ببخشیمش. همون موقع قول دادم آدمهایے ڪہ تو زندگیم بہم ظلم ڪردن را ببخشم. بعدِ اون آرامشے بہم دست داد ڪہ هیچوقت نداشتم. من شما رو خیلے وقتہ بخشیدم. میدونید اون زن ڪے بود پسر عمہ؟ رسیده بودیم در خونہ دایے.ماشین را جلو در نگہ داشتم. لحظہ اے سرم را بالا آوردم و از آینہ نگاهش ڪردم فاطمہ_اون زن حُسنا بود ، مادر سیدعلے ، زن شما من اگر الان اینجام ، اگر سیدعلے رو نگہ میدارم فقط بخاطر حُسناست ڪہ بزرگترین لطف رو در حقم ڪرد. من بہش قول دادم تاوقتے بتونم از این طفل معصوم مواظبت ڪنم.حُسنا اون چیزے ڪہ شما فڪر میڪنید نیست. درِ ماشین را باز ڪرد و پیاده شد.شیشہ را پایین دادم. فاطمہ_یہ روز متوجہ همہ حرفہاے من میشید .فقط امیدوارم اون روز دیر نباشہ .خداحافظ فاطمہ داخل رفتہ بود و من بہ حرفہایش فڪر میڪردم.این دخترچقدرشبیہ حُسنا حرف میزد. ڪاش میدونستے چے شده و قضاوتم نمیڪردے .حُسنا هیچ حرفے برای گفتن نداشت.حتی تلاش نڪرد قانع ام ڪند. برگشتم و سیدعلے را نگاه ڪردم. مظلومانہ خوابیده بود. این بچہ چہ گناهے دارد وسط این جنگ نابرابر ... سرم را روے فرمان گذاشتم . ❤️حسین ❤️خودت نگهدار امانتے ات باش... آقا دستمو بگیر قسم بہ علے شش ماهہ ات منو بپذیر ... #نویسنده_زهراصادقے ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت142🍃 از اونجا بہ خونہ ے حوریہ خانم رفتم.مادر حُسنا با دیدن سیدعلے آنقدر گریہ ڪرد ڪہ الہام شاڪی شد و گفت الہام_مامان جون تو رو خدا بچہ گناه داره بده بہ من بچہ را بغل ڪرده و بوسید و قربان صدقہ اش میرفت. از من در مورد حُسنا پرسید . _فعلا گفتن تا چند ماه ممنوع الملاقاتہ حوریہ خانم_ این چہ آتیشے بود تو زندگے این دختر افتاد؟ من ڪہ میدونم دخترم بیگناهہ . من دخترمو بزرگ ڪردم میشناسمش. اون اگر هم ڪارے ڪرده از ترس بوده ، نگران خانواده اش بوده .حُسنا اینجورے نیست. تمام مدتے ڪہ حرف میزد سرم را پایین انداختہ بودم. حوریہ خانم_آقا سید تو هم حرف بقیہ رو باور میڪنے؟ بہم بگو تو هم فڪر میڪنے حُسنا واقعا جاسوس بوده ؟ _نہ خودم هم نمیدونم چرا این کلمہ از دهانم خارج شد. واقعا فڪر میڪنم حُسنا بیگناهہ؟ انگار تہ قلب من میگفت حُسنا بیگناهہ ولے هیچ مدرڪے نبود تا اثباتش ڪنم. حوریہ_آره مادر ، من میدونم بچہ ام اهل این ڪارها نیست. حتما ڪسے پاپوش براش درست ڪرده. هرڪے اینڪارو ڪرده خدا ازش نگذره . الهے خیر نبینہ .این دختر چرا باید اینقدر سختے بڪشہ ؟ الہام زیر لب چیزے گفت ڪہ من هم شنیدم _از وقتے اومدے تو زندگیش بدبختیاش شروع شد. بلند شدم و بہ اتاق حُسنا رفتم. من واقعا مسبب بلاهایے هستم ڪہ سر حُسنا اومد ؟ من یا نفْسَش؟ اصلا قضیہ جاسوسے را درڪ نمیڪنم. اگرحُسنا بیگناه بود چرا هیچے نگفت؟چرا جواب نداد ، چرا از خودش دفاع نڪرد؟ اگر اشتباهے بود لااقل نیروهاے اطلاعات چیزے میگفتن. نڪنہ اصلا ورودش بہ زندگے من هم با نقشہ بود؟ واے نہ ... افڪار متناقض توے ذهنم جولان میدادند . احساس میڪنم شیطان همہ جاے زندگیم رخنہ ڪرده. این اتاق یادآور تمام خاطرات خوب ما بود. قفسہ ڪتابها را نگاه میڪنم . دست میبرم و ڪتابے از بین آن بر میدارم. المراقبات ... آن را سر جایش میگذارم ڪتاب دیگرے برمیدارم شوالیہ هاے ناتو فرهنگے ڪتابے دیگر دیوان امام خمینے مبارزه با نفس دنبال یڪ آدرس غلطم. دنبال یڪ منبع اشتباه چطور میشود ، چطور میتواند ڪسے ڪہ باطنش پاڪ است دست بہ چنین ڪارے بزند؟ تو عاشق ڪشورت بودے ؟گفتے عاشق منے؟مگر میشود دروغ باشد؟ البتہ همیشہ بودند آدمہایے ڪہ در گذشتہ بہ سرشان قسم میخوردند اما بہ یڪ باره تغییر موضع میدهند. ڪم افرادے بودند اوایل انقلاب با امام پیمان بستہ بودند اما بعدها راهشان را جدا ڪردند و بیراهہ رفتند. اما حُسنا ... یادم میاید یڪ بار وقتے داشتیم با هم تو خیابون راه میرفتیم یڪ لحظہ ڪنار مغازه اے ایستاد میخواست لباسے را ببیند.همانجا یہ آقایے ڪہ عجلہ داشت بہش تنہ زد و رفت. اجزاء صورتش جمع شد. فورا گفت برگردیم نمیخوام خرید ڪنم. تا یکساعت هیچ حرفی نمیزد. اینقدر برایش حریم محرم و نامحرم مهم بود. بعد چطور تو خونہ من ... اصلا شاید اون مخالف بوده و امیر اصرار ڪرده . اگر برایش مهم بود چرا سہ بار اجازه داده همدیگر رو ببینند بار آخر هم ڪہ توخونہ ... ڪے گفتہ فقط سہ بار شاید ... استغفراللہ ربے و اتوب الیہ خدایا دارم دیوونہ میشم.ڪاش غیرت نداشتم ،ڪاش دوستش نداشتم. تو این چہار ماه از بس فڪر ڪرده ام و بہ جایے نرسیدم خستہ شدم. از خودم و همہ خستہ شدم. خدایا هدف از این آزمونها چیہ؟ تلفن را برمیدارم و براے اولین بار بعد از سہ ماه و نیم بہ آقاے مدبرے زنگ میزنم. مدبرے از نیروهاے وزارت اطلاعات بود و در جریان بازداشت حُسنا نقش داشت. در مورد حُسنا مجددا میپرسم اینڪہ چرا باید ممنوع الملاقات باشد؟ مدبرے_این نظر دادستان بود. ازطرفے با توجہ بہ مدارڪے ڪہ توے خونتون پیدا شد مشخص شده کہ ڪار خانمتون همڪارے ساده نبود بلڪہ یہ جورایے جاسوسے هم بوده . ولے یہ مسایلے اینجا وجود داره ڪہ ما هنوز خودمون در حال بررسے هستیم. _میتونم بپرسم چہ مسایلے؟ آخہ من نمیتونم باور ڪنم چرا همسر من اینڪارو ڪرده ؟ شاید ترسیده ؟ یا تهدیدش کردند. مدبرے_ متاسفانہ مشڪل اینجاست ڪہ همسر شما اتهامش رو هم پذیرفتہ. اسنادے هم ڪہ جاسوسے شده اسناد ساده اے نبودند. ما دنبال منبعے هستیم ڪہ این اطلاعات را بہ خانم شما رسونده .و همسرتون هم متاسفانہ هیچ اشاره اے بہ همڪارے با ڪسے نمیڪنہ. بخاطر حساسیت موضوع هست ڪہ ممنوع الملاقاتہ . _اونجا ... اذیتش ڪہ نمیڪنند؟ مدبرے_فڪر نمیڪنم _یہ سوال؟ شما بہ امیر کریمی مظنون نیستید؟ مدبرے_تو این چند وقت خیلے زیر نظرش داشتیم ولے هیچ مورد خاصے نتونستیم ازش پیدا ڪنیم. مدبرے_ببینید یہ مسایلے تو وزارت هست من پاے تلفن نمیتونم خیلی چیزها رو بگم .البتہ هنوز در حد فرضیہ است مطمئن نیستم. فعلا اجازه بدید تا ما بقیہ تحقیقاتمون رو انجام بدیم.در صورت اطمینان بہ شما هم اطلاع میدیم. "چہ کسے حالِ مرا میفہمد ... فقط خدا میدونہ چطور دارم تحمل میڪنم. ✍🏻 #نویسنده_زهراصادقے ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت143🍃 احساس میڪنم دریچہ هاے قلبم بستہ شده .نفس هایم درست بالا نمی آیند. باید بروم پیش حمید. فقط اوست ڪہ حال مرا خوب میفہمد. بلند میشوم و از اتاق بیرون میروم. الہام را صدا میزنم _ببخشید الہام خانم ، من باید برم یہ جایے الہام_الان تازه سیدعلے خواب رفتہ ،گرسنہ اش بود شیرشو خورد ،بہ سختے خوابوندمش. _نہ من تنہا میرم ڪارم ڪہ تموم شد میام دنبالش . از حوریہ خانم خداحافظے میڪنم و از آنجا بیرون میزنم. دم دماے غروب است ڪہ سر قبر حمید میرسم. _ سلام رفیق سلام ڪہ میدهم بغضم میترڪد ... _حمید میبینے چقدر بدبختم ؟ چقدر روسیاهم ؟ دلتنگم و با تو میل سخنم هست همیشہ _حمید ڪے میام پیشت؟ میشہ بیام؟خستہ ام خستہ ... یہ روزِ جمعہ سر همین قبر ، همینجا نشستہ بودم .حُسنا ڪنارم نشستہ بود و قرآن میخواند. ***" _بہ نظرت منم شهید میشم؟ حُسنا_دعا میڪنم ڪہ بشے .تو هم دعا ڪن منم شهید بشم .میدونے حیفہ آدم عاشق با مرگ عادے از دنیا بره. اگر ما عاشق باشیم باید آرزومون این باشہ عاشقانہ قطره هاے خونمون رو در راهش بدیم. _پس دعا کن برم سوریہ حُسنا_دعا میکنم هرچے خیرت هست برات پیش بیاد و در راهے ڪہ هستے شهید بشے. آسید ناراحت نشیا بہ نظر من تڪلیف شما الان سوریہ رفتن نیست. شما الان هم تو جبہہ هستید. این سلاح ها و ادوات نظامے رو طراحے میڪنید و میسازید . در واقع شما الان دارید میجنگید. منتها مبارزه شما مستقیم نیست. این کشور بہ امثال شما نیاز داره. صلابت نظامے این حڪومت اسلامے اونقدر مهمہ ڪہ باید هرڪسے در هر جایے هست تلاش ڪنہ این پرچم بالا نگہ داشتہ بشہ. امام زمان بہ شما نیاز داره . تو این راه هم اگر آدم لیاقت داشتہ باشہ میتونہ شهید بشہ. _پس دعا ڪن ترورم ڪنن . لبخند زد و گفت : _دعا میڪنم بنده خوب خدا تا میتونے بہ ڪشورت خدمت ڪنے ، امام زمانتو ببینے و بعد شهید بشے." حُسنا ...من باید برم. سر بہ قبر گذاشتم. گریہ امونم را بریده بود. _حمید جان مثل همیشہ دستمو بگیر . این روزها تو نیستے،حاج حیدر نیست .پس ڪے بہم بگہ چیڪار ڪنم؟ ندایے از درون قلبم بہم گفت : تاڪے میخواے یڪے دستتو بگیره ،وقتشہ خودت پاشے خدایا این امتحان کے تموم میشہ؟ ڪتاب قرآن روے قبر را برداشتم .نیت کردم و بازش کردم "چون کاروان به راه افتاد، پدرشان گفت : اگر مرا دیوانه نخوانید بوی یوسف می شنوم...(۹۴یوسف)" "چون مژده دهنده آمد و جامه بر روی او انداخت ، بینا گشت گفت :، آیانگفتمتان که آنچه من از خدا می دانم شما نمی دانید."(۹۶) این تفأل نبود. استخاره هم نبود. فقط دنبال یہ آیہ بودم تا امیدوار شوم. بشارت بینایے مرا میدهید... من فقط با شہادت بینا میشوم نہ چیز دیگر ...همہ درها بستہ شده .همہ اعتماد من از زندگے ام رفتہ . هیچ راه دیگرے نیست. خدایا خودت میدونے خیلے وقتہ من تصمیمم را گرفتہ بودم ولے بہم اجازه نمیدادن اما الان با این اتفاق دیگہ امیدے تو زندگے ندارم. میخوام فقط بہ تو برسم. زندگے دنیا ارزش موندن نداره. اللهم الرزقنے شهادت فے سبیلڪ ... ✍🏻 #نویسنده_زهراصادقے ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت144🍃 حُسنا ★ بخاطر مسایل امنیتے دوباره خونہ رو عوض ڪردند و مرا بہ خانہ ے دیگرے بردند. در این چند مدت قرار ما در مہدڪودڪ محل ڪار فاطمہ بود.با اینڪہ خیلے سخت بود اما بخاطر جو عمومے ڪہ داشت راحتتر بود. و چون فاطمہ در مهدڪودڪ قرانے ڪار میڪرد . حضورخانمهاے محجبہ راحت بود. روبند و حجاب من مشڪلے ایجاد نمیڪرد. با مرضیہ روزها بہ مهدکودڪ میرفتم و سیدعلے را آنجا از فاطمہ میگرفتم. اینطورے فاطمہ هم بہ ڪارهایش میرسیدـ منتها از اول تا اخر در اتاقے ڪنار مرضیہ میماندم. سعے میڪردم اوقاتم را با ذڪر گفتن و قرائت قرآن بگذرانم. براے آنڪہ از درسہایم عقب نمانم بہ ڪمڪ مرضیہ و اینترنت گوشیش مقالاتے را سرچ میڪردم و مطالعہ میڪردم. مثل این یڪ هفتہ ڪہ بہ مہدڪودڪ میرفتیم. امروز هم لباس پوشیدیم و با مرضیہ و آقاے رضایے بہ سمت مہد حرڪت ڪردیم. _نمیخواے یہ سر برے خونتون؟ مرضیہ_هفتہ پیش ڪہ یہ سر رفتم دیدمشون ، حالا هم باهاشون تلفنے حرف میزنم . _خدا ڪنہ زودتر این ماموریت تموم بشہ تو هم یہ ڪم بہ خودت برسے .معطل من شدے .منو ببخش مرضیہ_آدم عجیبے هستے تو اینجا تو این موقعیت بہ جاے اینڪہ فڪر خودت باشے نگران منے؟ _خب تو هم وقتتو براے من گذاشتے ، نمیتونم بیخیال باشم مرضیہ_موقع اے ڪہ این کار رو انتخاب ڪردم فڪر همہ این چیزها رو ڪردم .من وظیفہ ام هست. بہ مهد رسیدیم و من و مرضیہ پیاده شدیم. داخل شدیم .بہ اتاق فاطمہ رفتم. فاطمہ سیدعلے را در آغوشم گذاشت. مثل همیشہ بیرون اتاق نرفت و ڪنارم نشست. تو فڪر بود. _چے شده فاطمہ؟ فاطمہ_از دست شوهرت عصبانیم .دلم میخواد بگیرم اینقدر بزنمش ڪہ نگو خنده ام گرفتہ بود. _چرا؟مگہ چیڪار ڪرده؟ فاطمہ_اومده میگہ میخوام برم سوریہ مراقب سیدعلے باش. نمیدونم چطورے قبول کردن بره .قبلا ڪہ ممنوع الخروجش ڪرده بودن و فاطمہ حرف میزد و من تہ دلم خالے میشد.من از سوریہ رفتنش ناراحت نبودم همیشہ میگفت دلم میخواهد بروم . من از اینڪہ مرا ندیده میخواست برود دلم گرفت. از اینڪہ حتے مرا لایق خداحافظے هم نمیداند . فاطمہ_منم بہش گفتم مادرش خودش هست مراقبشہ. حُسنا ...گریہ میڪنے؟ بخدا اگر نامحرم نبود میرفتم و یہ ڪشیده میخوابوندم تو گوشش. من دارم از دستش حرص میخورم. خدارو شڪر من با این آدم زندگے نمیڪنم. خدا خودش میدونست .الہے شڪرت نمیدونستم گریہ ڪنم یا بخندم. _هیچکس مثل طوفان نیست.خیلے منو تحمل ڪرده. حق داره فاطمہ ... حق داره هیچ ڪس براے من "او" نمیشود. فاطمہ_ تو هم هے بگو حق داره .من نمیدونم چطور یہ عمر بہ این آدم ... حرفش را خورد. میدونم میخواست چہ بگوید. اینڪہ چطور یہ عمر بہ او علاقہ داشتہ . فاطمہ_حالا میفهمم چہ اشتباهے ڪرده بودم. من زن احمقے بودم ڪہ با نامزد قبلے شوهرم اینقدر صمیمے بودم یا اینڪہ مجبور بودم ؟ هرڪسے جاے من بود اینطور تحمل میڪرد؟ خدایا حتما توانشو در من دیدے ڪہ مرا اینطور امتحان میڪنے. _ڪِے میخواد بره؟ فاطمہ_فڪرڪنم دو روز دیگہ، ڪسے خبر نداره ،بہ بقیہ گفتہ میخوام برم ماموریت ڪارے _یعنے من نمیتونم ببینمش؟ نگاهے بہ سمت مرضیہ انداختم. سرش را پایین انداخت. _مرضیہ یعنے از دور هم نمیتونم؟ اشڪم چڪید من چطور میتونم تحمل ڪنم؟ این همہ مدت امید وصلش اینطور نگہم داشتہ بود.لااقل میدونستم اینجاست.تو این شہر و منم بہ بودنش دل خوش بودم. اما الان ... تا عصر تو فکر بودم و گاهے اشڪ میریختم.باید هر طورے بود میدیدمش. نذر صلوات کردم هرجورے شده ببینمش. امروز فاطمہ دو شیفت بود تا عصر آنجا ماندیم . موقع رفتن فاطمہ سیدعلے را بغل ڪرد . بوسیدمش و خداحافظے ڪردیم .آن طرف خیابون آژانس منتظرش بود. ڪمے ڪہ دور شد صدایش زدم . _فاطمہ ... فاطمہ برگشت و نگاهم ڪرد. _ ساعت رفتنشو بہم بگو کیفش از دستش افتاد . فاطمہ_باشہ وسط خیابون ایستاده بود صداے لاستیڪ هاے ماشینے از دور توجہم را جلب ڪرد.فاطمہ خم شده بود و میخواست ڪیفش را بردارد با تمام انرژے ڪہ داشتم دویدم وسط خیابون و صدایش زدم . _فاطمہ مراقب باش ...سیدعلے با تمام توانم او را بہ جلو هل دادم و لحظہ آخر هردو محڪم بہ چیزے خوردیم .احساس میڪردم معلق در هوایم و بعد محڪم بہ زمین خوردم. احساس سوزشے در سرم داشتم. علے ...علے ... آخرین ڪلمہ اے ڪہ بہ زبان آوردم. و بعد فرو رفتن در تاریڪے مطلق ... ✍🏻 #نویسنده_زهراصادقے ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯