اینجاست که شاعر میگه (خودم) : ( دلبر ! فدای سرت ! فدای سرت که اشتباه کردی ! فدای سرت که گیج خواب بودی ! فدای سرت که میخواد بهت نمره نده ! فدای سرت اگه قضاوتت کنه ! فدای سرت اگه فکر کنه راستشو نمیگی ! من. من که میدونم تو صادق بودی من که میدونم صادقانه اصل مطلب رو بیان کردی صادقانه گفتی چی شده! صادق بودی و راستشو گفتی چیزی که خیلیا نمیتونن انجامش بدن! حالا اشکاتو پاک کن اشکاتو پاک کن و آروم آروم بهخواب برو به خواب برو که درست میشه و یه روزی به این لحظه میخندی یه روزی به این لحظات احمقانه و بامزه که مثل جوک میشن خنده خواهی کرد‌ و اونجاست که من بهت میگم :« خَندَه مَکٌنی؟» .