💠 مرابطه 🔸 یك بحثی بین حضور و غیبت هست، یك بحثی بین ظهور و خفا هست كه حضرت غایب است و بعد حاضر می‌شود یا حضرت مستور است و بعد مشهور می ‌شود؟ او #ظهور پیدا می‌ كند، نه اینكه الآن غایب باشد و بعد حضور پیدا كند؛ اما غیبت ندارد #حاضر است. این ماییم كه غایبیم! أعمی از بصیر غایب است، نه بصیر از اعمی [غایب باشد]. اگر یك نابینایی دوست خودش را نمی ‌بیند آن دوست غایب نیست، بلکه این أعمی غایب است. این ‌چنین نیست كه حضرت غایب باشد، چه اینكه #ظهور هم در حقیقت برای آن حضرت است. این أعمی مستور است، نه اینكه آن بصیر مستور باشد. 🔸 مطلب دیگر اینكه اصل اینكه بشر #امیدوار است تا یك آینده خوبی باشد كه جز عدل و احسان چیزی حكومت نكند، این در درون همه هست؛ یك مقدار محققانه تر و علمی تر در فطرت مسلمان ها هست؛ اما اینها به دنبال مهدی منتظر و مهدی موعودند، نه #مهدی_موجود_موعود! این یك خصیصه #شیعه است كه مهدی موجود موعود (علیهم الصلاة و علیهم السلام) داریم. اگر #موجود_موعود است، ما غیر از انتظار و غیر از امید مسئله #مراقبه و #مرابطه را هم داریم. 🔸 دیگران امیدوارند كه در پایان زندگی روزگار یك عصری برسد كه #عدل_و_احسان حكومت بكند، خیلی‌ ها در انتظار این به سر می ‌برند، اینها منتظر مهدی موعودند. ما كه منتظر ظهور #مهدی_موجود (سلام الله علیه) موعودیم، غیر از انتظار و امید یك مسئله‌ای است به نام #مراقبت كه ما داریم و آنها ندارند، یك مسئله ‌ای به نام #مرابطه كه ما داریم و آنها ندارند. اگر معتقدیم كه یك شخصی است ـ امام زمان ـ و ما با او باید تعهد بسپاریم ولی ما و زنده است، پس باید مراقب باشیم كه خلاف نكنیم، چون او می ‌بیند! اینكه ﴿قُلِ اعْمَلُوا فَسَیرَی اللّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ المُؤْمِنُونَ﴾[1] كه بر ائمه (علیهم السلام) تطبیق شده است، هركاری كه ما می ‌كنیم خدا می ‌بیند، پیغمبر می ‌بینند، ائمه می ‌بینند و وجود مبارك حضرت می ‌بیند، پس باید مواظب گفتارمان، رفتارمان، نوشتارمان سیره و سنتمان باشیم؛ این برای مراقبت است، بالأخره از او كمك می‌ خواهیم باید مراقب باشیم كه خلاف عمل نكنیم. غیر از مراقبه مسئله #مرابطه است. مراقبت این است كه خلاف نكنیم؛ اما مرابطه این است كه گذشته از اینكه خلاف نكنیم، خودمان را نزدیك بكنیم، كمك بگیریم و #فیض بگیریم، نه اینكه همیشه مواظب باشیم كه نلغزیم، بلكه #رابطه برقرار كنیم كه او دست ما را بگیرد. ذیل این آیه كریمه ﴿یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صَابِرُوا وَ رَابِطُوا﴾[2] آن جا این حدیث شریف هست كه «وَ رَابِطُوا إِمَامَکُمْ الْمُنْتَظَر علیه السلام»[3] مرابطه داشته باشیم. [1]. سوره توبه، آیه 105. [2]. سوره آل عمران، آیه 200. [3]. الغیبة (نعمانی)، ج1، ص26؛ «...عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی اَلْبَاقِرِ عَلَیهِ السَّلاَمُ: فِی مَعْنَى قَوْلِهِ تَعَالَى یٰا أَیهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا اِصْبِرُوا وَ صٰابِرُوا وَ رٰابِطُوا قَالَ اِصْبِرُوا عَلَى أَدَاءِ اَلْفَرَائِضِ وَ صٰابِرُوا عَدُوَّكُمْ وَ رٰابِطُوا إِمَامَكُمُ اَلْمُنْتَظَرَ». #بهار_مهدوی #ظهور_و_حضور #دریافت_فیض #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سخنرانی پیرامون مهدویت در قرآن تاریخ: 1383/06/31 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli