آیت الله العظمی جوادی آملی: کسی جلو لطف الهی را نگرفته و نمی‌گیرد ولی یک توقع بیجا است که ما کج راهه برویم اما دلمان بخواهد که او ما را به مقصد برساند.از بیانات نورانی حضرت امیر مؤمنان سلام الله علیه است که در وصیت به پسرش محمد بن حنفیه فرمود:يا بُنَيَّ إِيَّاكَ وَالإِتكَالَ عَلَى الأمانِّي فَإِنَّها بضائع النّـوکَی؛ یعنی از تکیه بـر آرزوها بپرهیز که آن سرمایه زنان و مردان سالمند است. فرمود که زنده به آرزو بودن سرمایه سالمندان است و به جایی نمیرسد.زنده به امید بودن چیز خوبی است اما زنده به آرزو بودن چیز بدی است. امید آن است که انسان مقدمات کار را که در اختیار اوست فراهم کند و #کوتاهی_ننماید بعد به امید بخششهای الهی بماند؛ یک کشاورزی که شیار کرده، بذرافشانی کرده، آبیاری کرده، پایداری و پاسبانی کرده است میگویند که او امیدوار است محصول خوبی بگیرد، اینجا جای امید است اما کسی که کِشتی ندارد، بذری ندارد، شیاری ندارد، آبیاری ندارد، او اگر توقع محصول داشته باشد، به او میگویند که آرزو دارد نه امید. حوزه و روحانیت ص۸۴ 👈🏻کانال رسمی دفتر آیت الله العظمی جوادی آملی