اذکار الهی در چهار حالت بحرانی امام صادق (ع) فرموده است: در شگفتم برای کسی که از چهار چیز بیم دارد، چگونه به چهار کلمه پناه نمی برد! @ در شگفتم برای کسی که ترس بر او غلبه کرده، چگونه به ذکر «حسبنا الله و نعم الوکیل» ال عمران ایه ۱۷۱ پناه نمی برد. در صورتی که خداوند به دنبال ذکر یاد شده فرموده است: پس (آن کسانی که به عزم جهاد خارج گشتند، و تخویف شیاطین در آنها اثر نکرد و به ذکر فوق تمسک جستند) همراه با نعمتی از جانب خداوند (عافیت) و چیزی زاید بر آن (سود در تجارت) بازگشتند، و هیچگونه بدی به آنان نرسید. @ در شگفتم برای کسی که اندوهگین است چگونه به ذکر «لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین» سوره انبیاء آیه۸۷ پناه نمی برد. زیرا خداوند به دنبال این ذکر فرموده است: «پس ما یونس را در اثر تمسک به ذکر یاد شده، از اندوه نجات دادیم و همین گونه مومنین را نجات می بخشیم.» (سوره انبیاء آیه ۸۸) @ در شگفتم برای کسی که مورد مکر و حیله واقع شده، چگونه به ذکر: «افوض امری الی الله، ان الله بصیر بالعباد» سوره غافر آیه ۴۴ ... پناه نمی برد. زیرا خداوند به دنبال ذکر فوق فرموده است: «پس خداوند (موسی را در اثر ذکر یاد شده) از شر و مکر فرعونیان مصون داشت.» 📖سوره غافر آیه ۴۵ @ در شگفتم برای کسی که طالب دنیا و زیباییهای دنیاست چگونه به ذکر : «ماشاءالله لا قوه الا بالله» پناه نمی برد، زیرا خداوند بعد از ذکر یاد شده فرموده است: «مردی که فاقد نعمتهای دنیوی بود، خطاب به مردی که از نعمتها برخوردار بود) فرمود: اگر تو مرا به مال و فرزند، کمتر از خود می دانی امید است خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد.» اصول کافی جلد۴

@ پیش‌بینی عجیب سیدحسن نصرالله همه کشور ها وابسته به نفت فرو می پاشند و ایران همچنان سرپا می‌ماند!

چرا برکت از زندگی می رود ؟ مشاجره ها و نزاع ها، نور باطن را خاموش میکند. بسیاری از بی حالی ها و عدم نشاط ها به جهت مشاجرات است. کم منزلی داریم که درآن پرخاش و تندی نباشد! روزی چندتا پرخاش باشد، برکات را از منزل میبرد. حتی اگر حق هم با تو بود ، در امور جزیی وشخصی مشاجره نکن ، چون کدورت می آورد. مرحوم علامه جعفری از صاحب دلی نقل کرد: در موضوعی که گمان میکردم حق با من است ،داشتم با همسرم مشاجره میکردم؛ ناگهان صورت باطنی غضبم را نشانم دادند ! بسیار کریه وزشت بود! آن صورت نزدیکم آمد و گفت : کثیف! ساکت شو! همین که متنبه شدم فورا "دست همسرم را بوسیدم و عذرخواهی" کردم.

حضرت آیت‌الله کشمیری، زمانی که در نجف میزیستند، مورد مراجعه ی اقشار مختلف مردم بودند و اکثراً از ایشان طلب استخاره میشد. ضمناً استخارهی ایشان با تسبیح صورت میگرفت و مکنونات قلبی افراد را نیز که مراجعه میکردند و استخاره میخواستند بیان میکردند. ایشان صبحها قریب دو ساعت به ظهر مانده در یکی از ایوانهای صحن مطهر حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام مینشستند و افراد مختلف در این موقع برای گرفتن استخاره به ایشان مراجعه میکردند. آقای کشمیری نقل کردند که، مدتی بود میدیدم زنی با عبای سیاه و حالت زنان معیدی (به زنانی که در چادرها و یا در روستاها زندگی میکنند، معیدی میگویند) زیر ناودان طلا مینشیند و زنها به او مراجعه میکنند و او نیز با تسبیحی که بدست دارد، برایشان استخاره میگیرد. این حالت نظرم را جلب کرد، روزی به یکی از خدام صحن مطهر گفتم: هنگام ظهر که کار این زن تمام میشود او را نزد من بیاور، از او سوالاتی دارم. خادم مزبور، یک روز پس از اینکه کار استخارهی آن زن تمام شد او را نزد من آورد، از او سوال کردم: تو چه میکنی؟ گفت: برای زنها استخاره میگیرم. گفتم: استخاره را از که آموختی، چه ذکری میخوانی؟ و چگونه مطالب را به مردم میگویی؟ گفت: من داستانی دارم، و شروع به تعریف آن داستان کرد و گفت: من زنی بودم که با شوهرم و فرزندانم زندگی عادی را میگذراندم. شوهرم در اثر حادثهای از دنیا رفت و من ماندم و چهار فرزند یتیم، خانوادهی شوهرم، به این عنوان که من بدشگون هستم و قدم من باعث مرگ پسرشان شده است، مرا از خود طرد کردند و خانوادهی خودم هم اعتنایی به مشکلات مادی من نداشتند، لذا زندگی را با زحمات زیاد و رنج فراوان میگذارندم. ضمناً از آنجا که زنی جوان بودم، طبعاً راههایی نیز برای انحرافم گسترده میشد، و چندین مرتبه بر اثر تنگناهای اقتصادی و احتیاجات مادی نزدیک بود به دام افتاده و به فساد کشیده شوم و تن به فحشا بدهم. ولی خداوند کمک نمود و خودداری کردم، تا روزی بر اثر شدت احتیاج و گرفتاری، تصمیم گرفتم که چون زندگی برایم طاقتفرسا شده و دیگر چارهای نداشتم تن به فحشا بدهم. من تصمیم خود را گرفته بودم، اما این بار نیز خدا به فریادم رسید و مرا نجات داد. در بین ما رسم است که اگر حاجتی داریم به حرم حضرت اباالفضل علیه السلام میآییم و سه روز اعتصاب غذا میکنیم تا حاجتمان را بگیریم، و اکثراً هم حاجت خود را میگیریم. من نیز تصمیم گرفتم به ساحت مقدس حضرت اباالفضل العباس علیه السلام متوسل شده و اعتصاب غذا کنم. رفتم و دست توسل به دامنش زدم و کنار ضریح آن حضرت اعتصاب غذا را شروع کردم. روز سوم بود که کنار ضریح خوابم برد و حضرت اباالفضل علیه السلام به خوابم آمد و حاجتم را برآورد و فرمود: تو برای مردم استخاره بگیر، عرض کردم: من که استخاره بلد نیستم. فرمود: تو تسبیح را بگیر، ما حاضریم و به تو میگوییم که چه بگویی. از خواب بیدار شدم و با خود گفتم: این چه خوابی است که دیدهام؟! آیا براستی حاجت من روا شده است و دیگر مشکلی نخواهم داشت؟! مردد بودم چه کنم؟ بالاخره تصمیم گرفتم که اعتصابم را شکسته و از حرم خارج شوم ببینم چه میشود. از حرم خارج شدم و داخل صحن گردیدم. از یکی از راهروهای خروجی که میگذشتم زنی به من برخورد کرد و گفت: خانم استخاره میگیری؟ تعجب کردم، این چه میگوید؟! معمول نیست که زن استخاره بگیرد، آن هم زن معیدی و چادرنشین و بیابانی! ارتباط این خانم با خوابی که دیدم و دستوری که حضرت به من دادند، چیست؟! آیا این خانم از خواب من مطلع است؟! آیا از طرف حضرت مامور است؟! بالاخره، به او گفتم: من که تسبیح برای استخاره ندارم. فوراً تسبیحی به من داد و گفت: این تسبیح را بگیر و استخاره کن! دست بردم و با توجهی که به حضرت اباالفضل العباس علیه السلام داشتم مشتی از دانه های تسبیح را گرفتم، دیدم حضرت در مقابلم ظاهر شد و فرمود که به این زن چه بگویم. مطالب را گفتم و او رفت. از آن تاریخ به بعد، هفته ای یک روز به این محل زیر ناودان طلا میآیم و زنانی که وضع مرا میدانند، نزدم میآیند و من برایشان استخاره میگیرم و بابت هر استخاره پولی به من میدهند. ظهر که میشود، با پول حاصله، وسایل معیشت خودم و فرزندانم را تهیه میکنم و به منزل بر میگردم. داستان عجیب و کرامت والایی بود توجه حضرت اباالفضل علیه السلام به یک زن بیسواد، بر اثر تقوا آیا ترس از خدا و پرهیز از گناه، میتواند این همه اثر داشته باشد؟ 

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ): هر که میخواهد قوی ترین مردم باشد، به خدا توکل کند. جامع الاخبار/۱۱۷ نبی اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم ): توکل یعنی :انسان بداند مخلوق خدا، نه زیان می‌رساند و نه نفع، و نه عطا می‌کند و نه منع، چشم امید از خلق برداشتن (و به خالق دوختن )؛هنگامی که چنین شود، انسان جز برای خدا کار نمی‌کند، به غیر او امیدی ندارد، از غیر او نمی‌ترسد و دل به کسی جز او نمی‌بندد، این است روح و حقیقت توکل." معانی الاخبار/ص۲۶۱

تسبیحات امیرالمؤمنین علیه السلام آيا مي دانيد كه تسبيحاتي داريم به نام تسبيحات اميرالمؤمنين عليه السلام كه داراي فضيلت بسيار زياديه؟ و در عين حال خيلي راحته!! كيفيت اين تسبيحات: ١٠ بار سبحان الله ١٠ بار الحمدلله ١٠ بار الله اكبر ١٠ بار لا اله الا الله بعد از هر نماز . فضيلت اين تسبيحات: اميرالمؤمنين عليه السلام به براء بن عازب فرمودند؛: آيا كاري به تو ياد دهم كه چون آن را انجام دهي، از اولياي خدا خواهي بود؟؟ فرمود بله. حضرت تسبيحات فوق را به او آموزش داداند و سپس فرمودند هر كس اين تسبيحات را بعد از هر نماز بخواند، خدا هزار بلاي دنيوي را از او دور مي كند، كه آسان ترين آن بازگشت از دين است و در آخرت براي او هزار منزلگاه آماده مي كند كه يكي از آن منزلت ها مجاورت رسول خدا صلي الله عليه و آله است مستدرك الوسائل، ج٥، ص ٨٢ و بحار الانوار، چ بيروت، ج ٨٣،

توصیه‌هایی برای آخرین روزهای ماه شعبان از استغفار و رفع حق‌الناس غافل نباشیم رفع حق‌الناس از نکات مهم پیش از ورود به ماه رمضان است، سعی کنیم تا قبل آغاز این ماه حقوقی که از دیگران به گردن داریم از مال و آبرو و ... برطرف کنیم، چرا که یکی از موانع عدم درک معنویت، به گردن داشتن حق‌الناس است. یکی از اصلی‌ترین توصیه‌ها برای روزهای پایانی ماه شعبان استغفار و طلب مغفرت از پروردگار است. آن چیزی که به بهره‌مندی بیشتر ما کمک می‌کند، خدمت به پدر و مادر است امام رضا علیه‌‌السلام خطاب به اباصلت هروی فرمود در روزهای آخر ماه شعبان این دعا را زیاد بخوان: «اللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضى مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِىَ مِنْهُ؛ خدایا اگر در آن قسمت از ماه شعبان که گذشته ما را نیامرزیده‌اى در آن قسمت که از این ماه مانده بیامرزمان.»

بیانیه مؤسسه موضوع شناسی احکام فقهی درباره روزه‌داری امسال ۱- افرادی که از توانایی و سلامت جسمی برخوردارند، واجب است فریضه روزه ماه رمضان را بجای آورند. ۲- کسانی که مبتلای به بیماری کرونا هستند، با توجه به لزوم مراعات توصیه‌های پزشکی و مراقبت‌های ویژه و عدم توانایی روزه‌داری، بالطبع روزه بر آنها واجب نیست. ۳- کسانی که از سلامت و توانایی کامل برخوردار نیستند، اگر روزه برای آنها ضرر دارد، نباید روزه بگیرند. امّا درمورد خوف ابتلای به بیماری کرونا که در فتوای برخی از مراجع تقلید نیز به آن اشاره شده؛ یادآوری سه نکته حائز اهمیت است: اولاً: ترس از مبتلا شدن به بیماری کرونا باید مستند به روزه گرفتن باشد؛ پس اگر خوف، ارتباطی به روزه نداشته باشد و در غیر ماه رمضان هم که بنای روزه‌داری نیست، چنین خوفی وجود داشته باشد، این خوف اعتباری ندارد و مجوز روزه خواری نیست؛ ثانیا:ً ترس باید منشأ عقلایی داشته باشد؛ یعنی عقلای این امر، باید این خوف را معتبر بدانند؛ یعنی روزه را سبب ابتلای به بیماری کرونا یا عدم بهبودی آن یا طول کشیدن درمان یا شدت آن یا بازگشت آن بدانند. در حالی که پزشکان حاذق نظری غیر از این دارند و مدعی هستند که روزه برای افراد سالم نه تنها سبب تضعیف سیستم دفاعی بدن نمی‌شود، بلکه سبب تقویت آن نیز خواهد شد. لذا افراد سالم باید روزه بگیرند و ترس از ابتلای به بیماری کرونا که روزه سبب آن نیست مجوز روزه‌خواری نمی‌شود؛ ثالثاً: چنانچه شخص خاصی بداند یا احتمال عقلایی بدهد که روزه گرفتن برای او ضرر دارد نه تنها روزه بر او واجب نیست بلکه صحیح هم نخواهد بود و این یقین یا احتمال شخص، مجوز روزه خواری برای عموم نیست. توجه! چنانچه فرد یا افرادی به هر دلیلی روزه بر آنها واجب نباشد، شرعاً مجاز به روزه خواری علنی در ملأ عام نیستند و این عمل حتی برای افراد معذور نیز حرام قطعی است.

دنبال چی هستی؟ آیت‌ الله فاطمی نیا اى عزيز ی كه به دنبال سير وسلوك مى باشى ، تو هنوز با پدر و مادرت تند هستى ، به ديگران پرخاش مى كنى ، آن وقت انتظار دارى سالك الى الله هم بشوى ؟ اگر ملا حسين قلى همدانى رضوان الله هم از قبر بيرون آيد و استاد سير وسلوكت شود ، اگر عاق والدين باشى ، به جايى نمى رسى

خاطره حاج مهدی سلحشور از جمله کلیدی امام خامنه ای در دیدار خصوصی با آیت الله احمدی میانجی اگر دشمن بتونه یاد و خاطره شهدا رو از این مردم بگیره همه چیز ما رو به غارت خواهد برد.. خدایا ما را از شهدا جدا مفرما

سرگذشت سه برادر در شهری سه برادر بودند که یکی از آن ها مؤذن مسجد بود و در بالای مناره مسجد، اذان می گفت. این برادر پس از چند سال فوت کرد و برادر دوم مؤذن شد و بر بالای مناره مسجد اذان می گفت او هم حدود ده سال به مؤذنی مشغول بود تا اینکه برادر دوم هم فوت کرد. پس از آن مردم نزد برادر سوم رفتند و از او خواستند او هم چون دو برادرش به اذان گوئی بپردازد. اما وی از پذیرفتن اجتناب کرد. وقتی با اصرار زیاد مردم روبرو شد به آنان گفت: «من اذان گفتن را بد نمی دانم ولی اگر صد برابر پولی را که پیشنهاد می کنید به من بدهید باز هم نخواهم پذیرفت زیرا این کار باعث شد دو برادر من بی ایمان از دنیا بروند. وقتی لحظات آخر عمر برادر بزرگترم رسید خواستم بر بالینش سوره یس تلاوت کنم که با اعتراض و فریاد و نهیب او مواجه شدم. او می گفت: قرآن چیست؟ چرا برایم قرآن می خوانی؟ برادر دوم هم به این صورت در هنگام مرگش به من اعتراض کرد.از خداوند کمک خواستم که علت این امر را برایم روشن گرداند زیرا آنان مؤذن بودند و این کار از آنان انتظار نمی رفت. خداوند برای آنکه ماجرا را به من بفهماند زبان او را گویا کرد و در این هنگام برادرم گفت: «ما هر گاه که بالای مناره مسجد می رفتیم به خانه های مردم نگاه می کردیم و به محارم مردم چشم می دوختیم و خلاصه چشم چرانی باعث این بی ایمانی و عذاب گردیده است.» منبع : تفسیر روح البیان اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً: «خدایا آخر و عاقبت کارهای ما را ختم به خیر کن»

‌دیدی وقتی  نانوا خمیر نان سنگک را پهن میکنه  و درون تنور میزاره چه اتفاقی می افته؟! خمیر به سنگ ها میچسبه! یعنی تا زمانی که خمیر پخته نشده و حالت خمیری داره به سنگ ها میچسبه اما هر چه حرارت بهش بخورِ  پخته می شه،تبدیل به نان میشه خیلی راحت از سنگها جدا میشه حکایت دنیا و آدم ها همینه ادمها تا زمانی که پخته نشدن به دنیا چسبیدن و برای اون هر کاری میکنن و سختی های این دنیا،حرارت تنور و این سختی هاست که انسام را پخته تر میکننن و هر چه انسان پخته تر میشود سنگ کمتری به خود میگیرد سنگ ها تعلقات دنیایی هستند ماشین من،خانه ی من،کارخانه ی من ،و... خوشا به حال آنکه در تنور دنیا آنقدر پخته میشه که به هیچ سنگی نمیچسبه