با سلام. کانال "نوآوریهای فقه و اصول" بستری برای ترویج نظرات نو و بدیع اساتید و طلاب گرامی در موضوعات فقهی و اصولی است که به همت موسسه پژوهشی دانشوران راه‌اندازی شده است. سعی بر این است که از نظرات ناب و نوآورانه‌ی شما بهره‌مند شویم.

🔷 نشر نوآوریهای فقهی و اصولی 🔸 مؤسسه پژوهشی دانشوران به منظور ایجاد تحول در فقه و دانشهای وابسته به آن، یادداشت های حاوی نوآوری در فقه و دانشهای وابسته به آن، نظیر اصول فقه، فلسفه فقه، فلسفه اصول فقه، رجال، حدیث و تفسیر را منتشر می کند. 🔸 برای انتشار یادداشت شما در کانال «نوآوریهای فقه و اصول»، متن یادداشت را برای ادمین ارسال کنید. 🔸 یادداشت می تواند مشتمل بر نوآوری خود شما باشد یا تقریری از مباحث استاد شما باشد که به نام شما و ذکر نام استاد منتشر خواهد شد. 🔸 به یادداشتهای نوآورانه، حق الزحمه تعلق می گیرد. 🆔 https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations

🔷 چرا اصول فقه کاربردی؟ 🔸 توضیحی در مورد چرایی طراحی کلان پروژه «اصول فقه کاربردی» در مؤسسه پژوهشی دانشوران 🔹بخش اول 🔻 در رابطه با محتوای کتب درسی اصول فقه باید گفت آموزش آن به دانش‌پژوهان فقه به دو صورت ممکن است: روش اوّل، آموزش قواعد کشف حکم شرعی به شیوه اجتهادی است، بدین صورت که درستی یا نادرستی این قواعد دانش اصول فقه، مورد بررسی قرار گرفته و به بحث گذاشته شود. در این روش، دانش پژوه، با شیوه اجتهادی کشف قواعد استنباط حکم شرعی آشنا شده و خود پس از پایان دوره تحصیل، به توانایی استنباط احکام شرعی بر اساس این قواعد دست می یابد. بنابراین این شیوه، برای دانش پژوهانی مناسب است که استعداد و شرایط لازم برای نیل به درجه اجتهاد را دارا بوده و احتمال رسیدن ایشان به این مرحله، به مقدار زیادی داده می شود. 🔻 شیوه دوم اما آموزش به شیوه کاربردی است. در این روش، به درستی یا نادرستی قواعد اصولی، عنایتی وجود نداشته و تنها به طرق شناخت و کاربردهای هر قاعده پرداخته می شود. این روش آموزش، به دانش پژوه این امکان را می دهد تا احکام شرعی را بنا بر مبانی مختلف استنباط کند. دانش پژوهانی که دانش اصول را به این شیوه آموخته اند، طبیعتا امکان قضاوت اجتهادی در رابطه با درستی یا نادرستی یک قاعده و اختیار نظریه در آن را ندارند، لکن می توانند احکام شرعی را بنا بر هر یک از مبانی موجود در مسأله استنباط کنند. به دیگر سخن، در این روش، اگرچه اجتهاد در اصول فقه وجود ندارد، لکن تطبیق قواعد بر احکام، امکان اجتهاد در فقه را برای دانش پژوه به ارمغان می آورد. 🔻 باری، در طول بیش از هزار سال که از عمر دانش اصول فقه می گذرد، کتابهای فراوانی به عنوان متن درسی برای این دانش نگاشته شده است، اما رسالتی که تمام نویسندگان این کتب، پیش روی خود انگاشته و کتاب خود را بر اساس آن سامان می داده اند، تربیت «مجتهدین»ی است که با مدد از دانش اصول فقه، توانائی استنباط احکام شرعی از ادله را کسب نمایند. بر همین اساس، این دانش، بررسی استدلالی صحت و سقم قواعد استنباط احکام شرعی را نصب‌العین خود قرار داده و دانشیان آن نیز با همین رویکرد، به نگارش متون درسی روی آورده اند. 🔻 در این میان، تمرکز نگارندگان کتب اصولی بر بررسی دقیق صحت و سقم تک تک قواعد این دانش، ایشان را از دو امر غافل نموده است: 1. برای به انجام رسیدن عملیات استنباط حکم فقهی، تنها بررسی صحت و سقم یک قاعده کفایت نمی کند، بلکه روش های شناسائی، به کارگیری و جایگاه آن در مراحل عملیات استنباط نیز روی دیگر این سکه است که عملیات استنباط، بی آن، کامل نمی شود. 2. تجربه دانش فقه به عنوان یک دانش استدلالی، به سان سایر دانشهای استدلالی دیگر، نشان می دهد که تمامی دانش پژوهان، توانایی رسیدن به مراحل عالی این دانش، یعنی اجتهاد (مطلق یا متجزی) را پیدا نمی کنند. با این وصف، روشن است که نگارش متون استدلالی برای دوره عمومی، به عنوان دوره ای که «تمام» دانش پژوهان این دانش، ناگزیر از طی آن هستند، امری نابخردانه است؛ زیرا در حقیقت متنی را به عنوان متن عمومی برای «تمام» دانش پژوهانی قرار می دهیم که تنها عده بسیار کمی از ایشان، مرحله اجتهاد واقعی را درک می کنند. 🆔https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations

🔷 چرا اصول فقه کاربردی؟ 🔸 توضیحی در مورد چرایی طراحی کلان پروژه «اصول فقه کاربردی» در مؤسسه پژوهشی دانشوران 🔹 بخش دوم 🔻 با توجه به وضعیت پیشین و کنونی حوزه های علمیه و با عنایت به استعدادهای ورودی های حوزه در طول عمر هزار و چند ساله خود، ملاحظه می شود که تعداد دانش پژوهانی که به مرحله اجتهاد می رسند، غالبا تعداد کمی از ورودی های حوزه علمیه است. این درحالی است که تمامی دروس فقهی و اصولی، به روش اجتهادی بوده و به غرض رساندن دانش پژوهان به مرحله اجتهاد برنامه ریزی شده اند. به دیگر سخن، دروس فقهی و اصولی حوزه به روشی طراحی شده اند که تنها برای تعداد قلیلی از دانش پژوهان مفید بوده و برای اکثریت باقیمانده نفع زیادی را به دنبال ندارد، علاوه بر اینکه با مشغول کردن اکثریت به استنباط نافرجام قواعد اصولی، آن ها را از یادگیری روش کاربرد قواعد و توانایی استنباط احکام شرعی بر اساس مبانی مختلف موجود در مسأله باز می دارد. 🔻 توجه به این دو نکته، وجود دانشی که متکفل بیان روشهای شناسایی، به کارگیری و جایگاه شناسی قواعد در عملیات استنباط (= الگوریتم اجتهاد) باشد و از طرفی متونی از آن، به عنوان متن عمومی دوره های آموزش استدلالی فقه قرار گیرد را ضروری می سازد. 🔻 به دیگر سخن، توجه به نکته اول، اصل تدوین دانشی به عنوان دانش «اصول فقه کاربردی» را ضروری می سازد و توجه به نکته دوم، تدوین متن درسی «اصول فقه کاربردی» به عنوان جایگزین «اصول فقه اجتهادی» و یا حداقل در کنار آن، به عنوان متن دوره «عمومی» را لازم می انگارد. 🔻 همین نکته موجب شده تا در سایر رشته های علوم انسانی و حتی سایر علوم نیز دروس عمومی که تمام دانش پژوهان آن علم، ملزم به حضور در کلاسها و فراگیری آن هستند، دروسی کاربردی بوده و دروس اجتهادی، تنها مخصوص دوره های عالی و کسانی است که تمایل به فهم عمیق مبانی آن علم دارند. 🔻 بر همین اساس، بایسته است در ابتدا دروس عمومی فقه و اصول حوزه نیزبه آموزش شیوه کاربردی بپردازد و دوره اجتهادی منحصر به دوره های تخصصی و کسانی باشد که تمایل به نیل به درجه اجتهاد در فقه و اصول دارند؛ اما برای دانش پژوهان سایر رشته های حوزوی یا دانش پژوهان رشته های فقه و اصول که تمایل به تحصیل در مراحل عالی این رشته را ندارند، تنها دروس اصول و فقه کاربردی آموزش داده شود تا با صرف طی همین مرحله، با شیوه های استنباط آشنایی پیدا کرده و بتوانند حدود کاربرد هر قاعده، شیوه تشخیص و به کارگیری آن در عملیات استنباط و امکان استنباط حکم فقهی بر اساس مبانی مختلف اصولی را به دست آورند. 🔻 از نکات بالا روشن می شود که آموزش اصول فقه کاربردی، تنها مختص دانش پژوهانی که امکان نیل به درجه اجتهاد در اصول فقه را ندارند نیست، بلکه حتی کسانی که به دنبال رسیدن به درجه اجتهاد هستند نیز می بایست برای درک و تمرین تطبیق قواعد اصولی بر فروع فقهی، دوره آموزشی اصول فقه کاربردی را بگذرانند. بنابراین بر خلاف اصول فقه اجتهادی که تنها برای کسانی که سودای اجتهاد در اصول فقه را در سر می پرورانند مفید است، اصول فقه کاربردی، برای تمامی دانش پژوهان دانش اصول، مفید بوده و آموزش آن لازم است. 🔻 نگارش کتاب «اصول فقه کاربردی» تلاشی در راستای تحقق این هدف است. 🆔https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations

🔹فقه تمدنی، چیستی؟چرایی؟ چگونگی؟ 🔹در این نوشتار در صدد آنیم از فقه تمدنی در سه حوزه سخن بگوییم! ☑️بخش اول: چیستی فقه تمدنی 🔻اگر تمدن بالاترین سطح پیشرفت و توسعه یافتگی و فرهیختگی اجتماعی جامعه ای باشد، می توان رویکرد تمدنی داشتن دانش های مختلف را به این معنی دانست که این علوم در مسیر تحقق تمدن به کار آیند و برای دست یافتن به تمدن کارایی داشته باشند. در نتیجه مقصود از فقه تمدنی صرفا تاثیر فقه بر تمدن نیست. 🔻فقه با رویکرد تمدنی یعنی مباحث و مسائل فقهی به گونه¬ای فهم و تبیین شود که گویی فقیه نه فقط مسئول برآوردن نیازهای مقلدان خود، بلکه همه پیروان مکتب اهل بیت، علیهم السلام، و بالاتر از آن همه مسلمانان و بالاتر از آن همه مردمان و همه حاضران و آیندگان است. 🔻یعنی فقیه باید در فرایند اجتهاد خود نه فقط مناسبات انسانی و روابط پیچیدۀ سیاسی و فرهنگی و اقتصادی و غیره محیط اطراف خود، بلکه جامعه بزرگی را که در آن زندگی می کند، و بلکه بالاتر از آن، تمدنی را که جامعه او بخشی از آن است، در نظر داشته باشد. 🔻فقه با رویکرد تمدنی مرحله ای بالاتر از فقه حکومتی و فقه اجتماعی است. فقه تمدنی لاجرم فقهی اجتماعی است، ولی فقه اجتماعی الزاماً در تراز فقه تمدنی نیست. فقیهی که چنین افقی را در ذهن داشته باشد و فضای زیست و قلمرو مسئولیت خود را تا بدین پایه گسترده ببیند، مباحث و مسائل فقهی را به گونه ای متفاوت فهم می کند و افزون بر آن، پرداختن به پاره ای از مباحث و مسائل نوپدید فقهی را گریزناپذیر خواهد دید. 🆔https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations

☑️بخش دوم: چرایی پرداختن به فقه تمدنی! (محمد وحیدی) 🔻در بخش اول به بیان چیستی فقه تمدنی اشاره کردیم، اما اینکه چرا باید سخن از فقه تمدنی به میان آورد؟ و ضرورت پرداختن به آن را، می¬توان از تعریفی که برای آن ارائه دادیم به خوبی فهمید! 🔻در زمان حاضر که هر مکتب و نحله¬ی فکری در پی ارائه¬ی روش زندگی و در صدد تحول فرهنگی و در افق بالاتر، ایجاد تمدن در پهنه¬ی جهان است، بر متفکران علوم الهی - و بالاخص اسلامی- لازم است با توجه به آموزه¬های وحیانی که ریشه در فطرت انسانها دارد، در پی پی¬ریزی قوانینی باشند که فرهنگ و تمدن جامعه را شکل دهد. چرا که فرهنگ و تمدنی که برخاسته از دستورات خالق باشد می¬تواند تمدن بی¬نقصی را شکل دهد که موجب رشد دنیوی و اخروی انسانها و جوامع شود. 🔻توجه به مکاتب بشری و ضعف آنها نشانگر این است که بسیاری از آنها محکوم به فنا بوده¬اند و آن دسته هم که توانسته¬اند در سایه¬ی سلطه¬ی سیاسی برخی دولتها چند صباحی عرض اندام کنند، نتوانسته¬اند برای بشریت سعادت و رشد همه¬ جانبه به ارمغان بیاورند و دستاورهایی هم که داشته¬اند به نفع عده¬ای خاص بوده و گاها منجر به انحطاط نوع انسانها در عرصه¬های اقصادی و فرهنگی شده¬اند. 🔻این نکته، ورود اندیشمندان و صاحب نظران علوم الهی- اسلامی را به عرصه¬ی تشکیل فقه تمدنی بیش از پیش ضروری می¬نماید، چرا که ، علم فقه که به صورت مستقیم و غیر مستقیم به فعل مکلفین ارتباط دارد – تا آنجا که موضوع علم فقه را عمل مکلفین معرفی کرده¬اند- می¬تواند نقش بسزایی در ساختن فرهنگ و تمدن ایفا کند. ♦️ البته این نکته نیز مورد توجه است که، فقه اصغر، یعنی فقه مصطلح که صرفا در پی تبیین وظیفه¬ی مکلف از جهت تنجیز و تعذیر است نمی¬تواند به تنهایی عهده¬دار این مهم باشد، و لذا باید نگاه به فقه و احکام آن با رویکردی وسیعتر مورد نظر قرار گیرد، یعنی آن فقهی که می¬تواند تمدن ساز باشد، فقه اکبر است. https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations @fiqh_osoul_Innovations

☑️بخش سوم چگونگی فقه تمدنی؟ 📝محمد وحیدی 🔻مراد از چگونگی فقه تمدنی، چگونگی شکل¬گیری فقه تمدنی است، یعنی فقه را در چه وسعتی باید تدوین نمود که ظرفیت تمدن¬سازی را داشته باشد. 🔻این نکته اما قابل توجه است که از آنجا که علم فقه مبتنی بر علم اصول است، وقتی سخن از فقه تمدنی - یعنی فقه از منظر تمدن¬سازی - مطرح می¬شود باید نگاه متفاوتی به اصول فقه نیز داشت، بدین معنا که پرداختن به فقه تمدنی بدون توجه به تدوین اصول فقه تمدنی بی¬معناست و دست¬یافتن به فقه تمدنی تنها از ره¬آورد اصول فقه تمدنی ممکن است. از این¬رو ابتدا باید در پی تدوین مسائل اصولی با رویکردی متفاوت از اصول فقه مصطلح و رایج برآییم و همچنان که نگاه به فقه در فقه تمدنی یک نگاه فرا فردی و حتی فرا اجتماعی است، نگاه به اصول فقه تمدنی نیز باید فراتر از دایره¬ی فرد باشد. 🔻زاویه¬ی نگاه به اصول فقه تمدنی منظری متفاوت از اصول فقه فردی است. البته مراد از فقه فردی صرفا احکام فردی مکلف در مقابل احکام اجتماعی آن نیست، بلکه مراد، فقهی است که موضوع حکم خود را مکلف می¬داند -خواه با نگاه فردی یا اجتماعی- ، و این در مقابل فقه تمدنی است که منظر آن، "فرایندهای زندگی متعالی در مقیاس کلان" است. https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations @fiqh_osoul_Innovations

🔹 آیا از گوشت حیوانات استفاده کنیم؟! 🔶یک ادعا و پاسخ استاد حمید درایتی 🔹بخش اول 📋آنچه در ادامه میخوانید، بررسی ادعاهای جناب رضایی بیرجندی در خصوص "نکوهش خوردن گوشت حیوانات از منظر قرآن" و پاسخهای استاد حمید درایتی به ایشان است. 📎«جناب آقای رضایی بیرجندی در فایل صوتی که منسوب به ایشان است ادعا کرده اند با توجه به آیات، خوردن گوشت حیوانات نکوهیده است و حتی استفاده از لبنیات و شیر حیوانات نیز پسندیده نیست و بهترین تغذیه آن چیزی است که از زمین میروید». 📌اهمیت این بحث به این علت است که ما با توجه به آیات حکمی را به خدا نسبت میدهیم 🖊یکی از مستندات ایشان آیه 30 سوره بقره است وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُوا أَ تَجْعَلُ فِيهَا مَنْ يُفْسِدُ فِيهَا وَ يَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ ﴿30﴾ ایشان با استناد به این آیه میفرمایند که خونریزی امری ناپسند است و از آنجا که سفک دم اطلاق دارد شامل حیوانات نیز می شود. 📝در جواب باید گفت به ادله مختلف اطلاق، در "سفک دم" صحیح نیست و چند مورد نقض را از آیات متذکر میشویم. ☑️اول: سوره مبارکه کوثر آیه 2 فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ 🔻در این سوره خداوند رسولش را امر به نحر میکند لذا اگر سفک دم امر مذمومی بود خداوند رسولش را به فعل قبیح که نحر شتر باشد امر نمی کرد ☑️دوم: در آیات سوره حج زائران بیت الله الحرام را خداوند امر به قربانی میکند وَ الْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَكُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيهَا خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَكُلُوا مِنْهَا وَ أَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ كَذٰلِكَ سَخَّرْنَاهَا لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿36﴾ 🔻لنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَ لاَ دِمَاؤُهَا وَ لٰكِنْ يَنَالُهُ التَّقْوَى مِنْكُمْ كَذٰلِكَ سَخَّرَهَا لَكُمْ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَ بَشِّرِ الْمُحْسِنِينَ ﴿37﴾ « لَنْ يَنَالَ اللَّهَ » دلالت دارد که خداوند امر به قربانی میکند هر چند گوشت و خون ذبیحه به خدا نمیرسد ولی بحث تقوی است که بخدا میرسد ☑️سوم: خداوند در سوره مائده آیه 2 قربانی را مطرح میکند که: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ وَ لاَ الشَّهْرَ الْحَرَامَ وَ لاَ الْهَدْيَ وَ لاَ الْقَلاَئِدَ وَ لاَ آمِّينَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنْ رَبِّهِمْ وَ رِضْوَاناً وَ إِذَا حَلَلْتُمْ فَاصْطَادُوا وَ لاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ أَنْ تَعْتَدُوا وَ تَعَاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوَى وَ لاَ تَعَاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ☑️چهارم: اگر سفک دم کار مذموی باشد چگونه خداوند قربانی حضرت هابیل را پذیرفت المائدة آیه 27 وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَاناً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا وَ لَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ ﴿27﴾ 🔎با توجه به این چند نمونه سفک دم مذموم نمی باشد ضمن اینکه سیره رسول مکرم اسلام و اهل بیت بر قربانی در مناسبتهای مختلف بوده که در روایات بیان شده است و ما متعرض آنها نمی شویم. https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations @fiqh_osoul_Innovations ادامه دارد .....

🔹 آیا از گوشت حیوانات استفاده کنیم؟! 🔶یک ادعا و پاسخ استاد حمید درایتی 🔹بخش دوم 📎یکی دیگر از ادعاهای جناب رضایی بیرجندی این است که : 🖊به خوردن گوشت در قرآن سفارش نشده است بلکه به خوردن گیاهان و سبزی جات سفارش شده است و استناد ایشان به در خواست بنی اسرائیل از خداوند است که گیاه وآنچه از زمین میروید را درخواست کردند سوره البقرة آیه 61 وَ إِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَنْ نَصْبِرَ عَلَى طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَ قِثَّائِهَا وَ فُومِهَا وَ عَدَسِهَا وَ بَصَلِهَا قَالَ أَ تَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُوا مِصْراً فَإِنَّ لَكُمْ مَا سَأَلْتُمْ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَ الْمَسْكَنَةُ وَ بَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَ كَانُوا يَعْتَدُونَ. 📝نقض این مدعا اما در ادامه آیه بیان شده است، زیرا بنی اسرایل از خوردن من و سلوی خسته شده بودند و چیزی را که بهتر بوده را طرد کردند و درخواست مادون آن را نمودند. 🖊مدعای دیگر ایشان سوره طه‏ الآية: 54 كُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَاتٍ لِأُولِي النُّهَى. 📝در پاسخ این ادعا نیز باید گفت: اینها اثبات خوردن گیاهان میکند اما باید گفت اثبات شی نفی ما عدا نمی کند حتی مورد نقض در آیات وجود دارد از باب نمونه 📌سوره نحل آیه 14 وَ هُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْماً طَرِيّاً وَ تَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَ تَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ. در این آیه خداوند میفرماید ما دریا را مسخر شما کردیم تا از گوشت تازه آن استفاده کنید. 🖊در ادامه ایشان مدعی شده اند: در قرآن سفارش به خوردن گوشت نشده ایم! در نقض این ادعا به چند آیه اشاره میکنیم ☑️سوره حج آیه 34 وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكاً لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَإِلٰهُكُمْ إِلٰهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ خداوند منسک و آئین قرار داد تا خداوند را یاد کنیم به این علت که ما را از گوشت حیوانات روزی کرد یا در موردی دیگر خداوند میفرماید ☑️سوره حج آیه 28 لِيَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَ يَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَعْلُومَاتٍ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَكُلُوا مِنْهَا وَ أَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ یعنی آنقدر مهم است که بخاطر آن باید خدا را یاد کرد حتی در این آیات امر به خوردن و خوراندن شده است سوه ☑️سوره غافر آیه 79 اللَّهُ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَنْعَامَ لِتَرْكَبُوا مِنْهَا وَ مِنْهَا تَأْكُلُونَ خداوند در این آیه امر به خوردن حیوانات کرده است 🖊در مورد آیه 72 سوره مبارکه یس که می فرماید: وَ ذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ وَ مِنْهَا يَأْكُلُونَ ایشان عبارت "مِنْهَا يَأْكُلُونَ" در این آیه را اینگونه بیان میکند که: شما میخورید، و این دال بر تایید عمل نیست! 📝ولی به ایشان گفته میشود که این بحث مورد قبول نیست زیرا خداوند آن را به عنوان یک نعمت بیان میکند و منها یاکلون مراد این نیست که شما ها میخورید بلکه نعمتی است که ما به شما عطا کرده ایم. 📝درارتباط با لبنیات و شیر گاو، به ایشان متذکر چند نمونه از آیات میشویم که بیانگر این نکته است که خوردن لبنیات نیز مذموم نمی باشد ☑️سوره نحل آیه 66 وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَبَناً خَالِصاً سَائِغاً لِلشَّارِبِينَ ما به شما می نوشانیم و تشویق به نوشیدن شیر میکند ☑️سوره مومنون آِیه 21 وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهَا وَ لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْهَا تَأْكُلُونَ . این آیه نیز بر نوشیدن شیر دلالت دارد 🔗ایات متفاوتی در استفاده از انعام حتی پوست حیوانات وجود دارد مانند ☑️آیه21 سوره مبارکه مومنون وَ إِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهَا وَ لَكُمْ فِيهَا مَنَافِعُ كَثِيرَةٌ وَ مِنْهَا تَأْكُلُونَ. 🔎در نتیجه باید گفت در هر چیزی اعتدال را باید رعایت کرد زیرا اسلام دین اعتدال بوده و افراط و تفریط در آن نکوهیده است. https://eitaa.com/fiqh_osoul_Innovations https://t.me/fiqh_osoul_Innovations ادامه دارد ...

📢کانال موجود جهت تبادل نظر بین طلاب و فرهیختگان گرامی در خصوص مباحث نوظهور و بدیع در حوزه فقه و اصول است. 📌منتظر نظرات اعزه در خصوص مطالب بارگذاری شده در کانال و یا ارائه ی مطالب نو از جانب دوستان هستیم. @Vahidi_m313 :ادمین